Καί πάλι στό στρατόπεδο τῶν νικητῶν ὡς παράγων τῆς λύσεως ὁ «ἐπιτήδειος οὐδέτερος» – Μετά τήν Ρωσσία, κέρδη γιά τήν Τουρκία καί ἀπό τήν εἰρήνευση στήν Γάζα – Ἐμεῖς ἀπόντες!
Σέ Ολες τίς διεθνεῖς συναντήσεις πού εἶχαν νά κάνουν μέ τήν ἀναζήτηση λύσεως γιά τήν Γάζα, ἡ Τουρκία ἦταν παροῦσα. Στίς συνομιλίες τοῦ Καΐρου, ὁ Ἰμπραήμ Καλίν συμμετεῖχε ἐνεργά στίς ἐπαφές λειτουργῶντας σάν δίαυλος μεταξύ τῆς Χαμάς καί τῶν δυτικῶν κυβερνήσεων. Στό Παρίσι, ὅπου Εὐρωπαῖοι καί Ἄραβες ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν ἐπεξεργάσθηκαν σχέδια γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα στήν Γάζα, παρών ὁ Χακάν Φιντάν.
Καί ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη ὁ Ταγίπ Ἐρντογάν δρέπει τίς δάφνες του ἔχοντας ἐπιτελέσει τόν «κομβικό ρόλο» πού τοῦ εἶχε ἀναγνωρίσει ὁ ἴδιος ὁ Ντόναλντ Τράμπ κατά τήν συνάντησή τους στόν Λευκό Οἶκο.
Μάλιστα ὁ Ἐρντογάν θέτει τίς βάσεις γιά τήν συμμετοχή τῆς Τουρκίας στήν ἑπομένη φάση ἀνακοινώνοντας (δεύτερος μετά τήν Ἰταλία) τήν πρόθεση συμμετοχῆς δυνάμεων τῆς χώρας του στήν εἰρηνευτική δύναμη πού θά ἐπιβλέψει τήν ἐφαρμογή τῆς καταπαύσεως τοῦ πυρός στήν Γάζα.
Μολονότι εἶναι πολύ ἀμφίβολο ἄν ἐν τέλει τό Ἰσραήλ θά συναινέσει νά ἐγκατασταθοῦν Τοῦρκοι στρατιῶτες στό ἔδαφός του, ἔστω ὑπό τήν ἰδιότητα τῶν κυανοκράνων, ἡ πρόθεσις συμμετοχῆς δημιουργεῖ προϋποθέσεις εἰδικῆς συζητήσεως μεταξύ Τέλ Ἀβίβ καί Ἀγκύρας. Φυσικά καί ὁ Ἐρντογάν τό γνωρίζει αὐτό καί προφανῶς βλέπει στήν συζήτηση αὐτή τήν εὐκαιρία νά θέσει μιά σειρά ἀπό θέματα πρός διαπραγμάτευσιν μέ τό Ἰσραήλ. Πρῶτο τό ζήτημα τῶν ζωνῶν ἐπιρροῆς στήν Συρία, ἡ διευθέτησις τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά ἀποτελέσει τήν «γέφυρα» γιά ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν δύο χωρῶν. Εὐκόλως ἀντιλαμβάνεται κανείς ὅτι οἱ ἐπιπτώσεις γιά τήν Ἑλλάδα θά εἶναι ἄμεσες. Ἐπί σειράν ἐτῶν ἡ Ἀθήνα εἶχε τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ ἐχθρότης τῆς Τουρκίας πρός τό Ἰσραήλ θά λειτουργοῦσε εὐεργετικά γιά τήν ἐμβάθυνση τῶν σχέσεών της μέ τό Τέλ Ἀβίβ. Αὐτή ἡ βεβαιότης φαίνεται νά ἀνατρέπεται. Καί συντελεῖται μάλιστα σέ μιά στιγμή κατά τήν ὁποίαν ἡ Τουρκία γνωρίζει σημαντική γεωπολιτική ἀναβάθμιση τῆς θέσεώς της. Ἔχει καταστεῖ, τόσο γιά τούς Ἀμερικανούς ὅσο καί γιά τούς Εὐρωπαίους, ὁ ἀναγκαῖος ἑταῖρος πού ἔχει λόγο καί ρόλο ἐπί τῶν ἐξελίξεων στήν Μέση Ἀνατολή.
Ἡ Ἑλλάς ἀπεναντίας ἀπουσιάζει ἀπό ὅλα τά fora συζητήσεων καί διαπραγματεύσεων. Καί ὅμως, δεδομένων τῶν ἰδιαιτέρως στενῶν σχέσεων μέ τό Ἰσραήλ, θά μποροῦσε νά ἔχει λόγο. Μήν ποῦμε ὅτι ἄν διατηροῦσε ἀκόμη τίς σχέσεις πού εἶχε κάποτε μέ τόν ἀραβικό κόσμο, θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ ἰδανικός μεσολαβητής. Ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτήν τήν δυνατότητα τήν ἔχει ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἀπεμπολήσει. Οἱ ἐπιρροές τῆς Ἑλλάδος στήν Λιβύη ἔχουν ἀτονήσει ἀπό τότε πού ἔπεσε τό καθεστώς Καντάφι, ἐνῶ ἐσχάτως ἔχουν διαταραχθεῖ οἱ σχέσεις μέ τήν Αἴγυπτο, ἡ ὁποία ἔχει εἰσέλθει σέ τροχιά προσεγγίσεως μέ τήν Τουρκία.
Οἱ ἐξελίξεις εἶναι ἰδιαιτέρως δυσμενεῖς, ἰδίως ἄν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν τό γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάς εἶναι ἀπομονωμένη ἀπό προσβάσεις στόν Λευκό Οἶκο καί τήν ἀμερικανική κυβέρνηση, ἐνῶ ἔχει ἀπολέσει τά ἐρείσματά της πρός ἀνατολάς. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι μόλις προχθές ἡ ἐκπρόσωπος τοῦ ρωσσικοῦ ΥΠΕΞ θέλοντας νά κατηγορήσει τήν Εὐρώπη γιά παραβιάσεις τῶν ἀρχῶν τοῦ Ἐλσίνκι χρησιμοποίησε δύο ἱστορικῶς ἀνακριβῆ παραδείγματα πού ἀφοροῦν στήν Ἑλλάδα καί τήν πολιτική της ἀναφορικῶς πρός τήν Κύπρο καί τά Σκόπια.
Ἡ κατάστασις προδιαγράφεται ζοφερή. Ἀπό τόν βορρᾶ μέχρι τόν νότο ἡ Ἑλλάς χάνει διαρκῶς. Καί συνεχίζοντας τήν ἴδια πολιτική πού μέχρι σήμερα ὁδήγησε σέ αὐτές τίς ἀπώλειες ἀσφαλῶς δέν θά ἀποκαταστήσουμε τήν εἰκόνα τῆς χώρας ὡς ἀξιοπίστου ἑταίρου καί συμμάχου.
Μ.Η.Τ. 232122