Ἡ Μέρκελ ἀθωώνει τόν Πούτιν γιά τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία

Θεωρεῖ ἠθικούς αὐτουργούς τήν Πολωνία καί τίς χῶρες τῆς Βαλτικῆς γιά τήν ἐμμονή τους νά ἐνταχθεῖ τό Κίεβο στό ΝΑΤΟ καί νά μήν ἐφαρμοσθοῦν οἱ Συμφωνίες τοῦ Μίνσκ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ δέν γράφεται μέ τήν ἐπιφανειακή ἀνάγνωση τῶν γεγονότων. Ἔτσι ὅσον ἀφορᾶ στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, ἔρχεται τώρα ἡ Ἄγγελα Μέρκελ νά καταλογίσει εὐθῦνες στήν Πολωνία καί τίς χῶρες τῆς Βαλτικῆς γιά τήν ἐξώθηση τῶν πραγμάτων στά ἄκρα. Ἡ ἐμμονή τῶν χωρῶν αὐτῶν νά ἐνταχθεῖ στό ΝΑΤΟ ἡ Οὐκρανία, κατά παράβασιν τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Μίνσκ, ὁδήγησαν ἐν τέλει στήν εἰσβολή τῆς Ρωσσίας. Ἡ Ἄγγελα Μέρκελ γνωρίζει τήν θέση τήν ὁποία ἡ Μόσχα εἶχε καταστήσει σαφῆ πρός ὅλους τούς δυτικούς συνομιλητές της, ὅτι δηλαδή: «Ἡ Ρωσσία εἶναι αὐτοκρατορία ἀκόμη καί ἄν χάσει τήν ἐπιρροή της πρός ὅλες τίς χῶρες τῆς πρώην Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, πλήν Οὐκρανίας. Ἀπ’ ἐναντίας ἄν χάσει τήν Οὐκρανία καί ὅλες τίς ὑπόλοιπες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες νά διατηρήσει, δέν εἶναι τίποτε».

Ἐγνώριζαν λοιπόν ὅλοι στήν Δύση ὅτι ἡ Οὐκρανία ἦταν «κόκκινη γραμμή». Καί ὅμως ἤδη ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ Βουκουρεστίου, τό 2008, ὁπότε εἶχε συνταχθεῖ ἀνακοινωθέν στό ὁποῖο ἀναφέρετο: «Τό ΝΑΤΟ καλωσορίζει τίς εὐρωατλαντικές φιλοδοξίες τῆς Οὐκρανίας καί τῆς Γεωργίας γιά ἔνταξη στόν Ὀργανισμό Βορειοατλαντικοῦ Συμφώνου. Συμφωνήσαμε ὅτι αὐτές οἱ χῶρες θά γίνουν μέλη τοῦ ΝΑΤΟ. Τό ἐνταξιακό σχέδιο δράσεως – MAP εἶναι τό ἑπόμενο βῆμα γιά τήν Οὐκρανία καί τήν Γεωργία στόν δρόμο τους πρός τήν ἔνταξη».

Ἠκολούθησε βεβαίως ἡ προειδοποίησις τοῦ Πούτιν πώς κάθε περαιτέρω ἐπέκτασις τοῦ ΝΑΤΟ πρός ἀνατολάς θά ἀντιμετωπίζετο ἀπό τήν Μόσχα ὡς «ἄμεση ἀπειλή».

Τώρα ἡ Ἄγγελα Μέρκελ, σέ συνέντευξή της πρός οὑγγρικό μέσο ἐνημερώσεως, ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ Πολωνία καί οἱ Βαλτικές χῶρες ἀπέτρεψαν τήν υἱοθέτηση τοῦ πλαισίου διαλόγου μέ τήν Ρωσσία πού εἶχε προτείνει ἡ ἴδια γιά τήν διευθέτηση τοῦ οὐκρανικοῦ ζητήματος πού εἶχε ἀναζωπυρωθεῖ μετά τήν «πορτοκαλί ἐπανάσταση» πού ἀνέτρεψε τήν ἐκλεκτό τῆς Μόσχας Πρόεδρο Γιαννουκόβιτς.

Ὑπενθυμίζεται πώς ἐπί τῆς θητείας της, ἡ Μέρκελ –πού ἀπεχώρησε ἀπό τήν καγκελλαρία στό τέλος τοῦ 2021 μετά ἀπό 16 συναπτά ἔτη στήν ἐξουσία– μεσολάβησε γιά τίς συμφωνίες τοῦ Μίνσκ τό 2014 καί τό 2015. Στόχος τῶν δύο συμφωνιῶν ἦταν νά τερματιστοῦν οἱ μάχες ἀνάμεσα στό νέο οὐκρανικό καθεστώς καί τίς φιλορωσσικές δυνάμεις στό Ντονμπάς (Λουγκάνσκ καί Ντονέτσκ), οἱ ὁποῖες κήρυξαν τήν ἀνεξαρτησία τους κατά τόν ἐμφύλιο πού πυροδότησε ἡ αἱματηρή ἐξέγερσις τῶν φιλοευρωπαϊκῶν δυνάμεων, μέ τήν ὑποστήριξη τῆς Δύσεως, καί ἡ ὁποία ὁδήγησε στήν βίαιη ἀνατροπή τοῦ τότε Προέδρου τῆς Οὐκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς.

Ἡ πρώην Καγκελλάριος ἀνέφερε σέ συνέντευξή της στό οὑγγρικό κανάλι «Partizan», ὅτι «ἤδη ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 2021 ἀντιλαμβανόμουν ὅτι ὁ [Ρῶσσος Πρόεδρος Βλαντιμήρ] Πούτιν δέν ἔπαιρνε πιά στά σοβαρά τή συμφωνία τοῦ Μίνσκ, καί γι’ αὐτό ἤθελα ἕνα νέο πλαίσιο τότε, ὥστε νά μποροῦμε νά μιλήσουμε μαζί του ἀπ’ εὐθείας ὡς ΕΕ.» Καί συνέχισε: «Κάποιοι [στό Εὐρωπαϊκό Συμβούλιο] δέν τό στήριξαν. Κυρίως οἱ χῶρες τῆς Βαλτικῆς (Λεττονία, Λιθουανία καί Ἐσθονία), ἀλλά καί ἡ Πολωνία ἦταν ἀντίθετη, ἐπειδή φοβοῦνταν ὅτι δέν θά καταφέρναμε νά ἔχουμε κοινή πολιτική ἀπέναντι στή Ρωσσία».

Σύμφωνα μέ τήν Μέρκελ, δέν ὑπῆρχε διάθεσις ἐντός τῆς Ἑνώσεως νά διαμορφωθεῖ μιά τέτοια πολιτική προσεγγίσεως, καί ἔτσι ἡ πρότασίς της ἀπερρίφθη. Τό ἀποτέλεσμα τῆς στάσεως τῆς Πολωνίας καί τῶν κρατῶν τῆς Βαλτικῆς, ὅπως ἀνέφερε, ἦταν νά ἐπέλθει τελικῶς ἡ ρῆξις τῶν διπλωματικῶν σχέσεων μεταξύ Ρωσσίας καί Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως –ἐξέλιξις πού, ὅπως τόνισε, ὁδήγησε λίγους μῆνες ἀργότερα καί στόν πόλεμο στήν Οὐκρανία.

Σύμφωνα μέ ὅσα εἶπε, ἡ ἄρνησις τῆς Πολωνίας καί τῶν Βαλτικῶν χωρῶν νά στηρίξουν τίς Συμφωνίες τοῦ Μίνσκ –τίς δύο καίριες διεθνεῖς συμφωνίες ἀνάμεσα στήν Ρωσσία καί τήν ΕΕ– ἀλλά καί ἕνα νέο πλαίσιο διαλόγου, ἐξώθησε τόν Πούτιν νά προχωρήσει στήν εἰσβολή στήν Οὐκρανία τό 2022. Ὅπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Σέ κάθε περίπτωση, δέν προχώρησε. Ἔπειτα ἀποχώρησα ἀπό τό ἀξίωμα –καί τότε ξεκίνησε ἡ ἐπιθετικότης τοῦ Πούτιν».

Ἡ ἴδια, ὅπως ἔχει ἀναφέρει καί στά ἀπομνημονεύματά της, εἶχε ἀντιταχθεῖ στά σχέδια τῶν ὑπόλοιπων νατοϊκῶν συμμάχων, τονίζοντας πώς ἡ προοπτική ἐντάξεως τῆς Οὐκρανίας στήν Συμμαχία –ἔστω καί ὡς ὑπόσχεσις μέ τήν μορφή χρονοδιαγράμματος– θά πυροδοτοῦσε καταστροφικές ἐξελίξεις, οἱ ὁποῖες δύσκολα θά μποροῦσαν νά ἀνατραποῦν στήν συνέχεια.

«Θά ἦταν πρωτοφανές γιά μιά ὑποψήφια χώρα ἐντάξεως στό ΝΑΤΟ νά εἶναι τόσο μπλεγμένη μέ τίς ρωσσικές στρατιωτικές δομές. Ἐπί πλέον μόνον μιά μειοψηφία τοῦ οὐκρανικοῦ πληθυσμοῦ ὑποστήριζε τήν ἔνταξη στό

ΝΑΤΟ ἐκείνη τήν ἐποχή. Ἡ χώρα ἦταν διχασμένη»…

Στήν Πολωνία σήμερα Πρωθυπουργός παραμένει ὁ «εὐρωπαϊστής» Ντόναλντ Τούσκ, ὁ ὁποῖος ἦταν Πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου ὅταν ἄρχισε ὁ πόλεμος καί ἐπιμένει νά συνεχίζει τήν πολιτική τῆς ἀντιπαραθέσεως, παρά τό γεγονός ὅτι αὐτή ἀπεδοκιμάσθη ἀπό τό ἐκλογικό σῶμα κατά τίς πρόσφατες προεδρικές ἐκλογές.