Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ πού ἔδωσε προχθές τό βράδυ στό «Ἐνώπιος Ἐνωπίῳ» τοῦ Νίκου Χατζηνικολάου ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος γιά τό καλοκαίρι τοῦ 2015 ἀλλά καί γιά τήν πορεία του στήν πολιτική γενικώτερα, θά ἀποτελέσει στό μέλλον ἕνα ἱστορικό ντοκουμέντο.
Πολύ δέ περισσότερο πού ὁ κύριος Παυλόπουλος ἀνακοίνωσε ὅτι δέν θά γράψει ὅπως ἡ Μέρκελ ἀπομνημονεύματα «γιά νά ἁγιοποιήσει τά λάθη του», ἀλλά θά περιοριστεῖ ἁπλῶς κάποτε στήν δημοσίευση τοῦ προσωπικοῦ του ἡμερολογίου ἀπό τίς μέρες ἐκεῖνες.
Καί θά ἀποτελέσει ἱστορικό ντοκουμέντο, ὄχι μόνο γιατί ἀποκαλύφθηκε τί ἔκανε ὁ ἴδιος στό παρασκήνιο, ἀλλά καί γιά τό πῶς ὁ ἴδιος μετέτρεψε τόν θεσμό τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀπό ὑβρίδιο «ἀνεύθυνου ἄρχοντα» σέ καταλύτη τοῦ πολιτεύματος. Ὁ ὁποῖος σέ στιγμές ὁριακές γιά τόν τόπο κινήθηκε στά …ὅρια τῶν συνταγματικῶν του ἁρμοδιοτήτων, ἴσως καί λίγο πέρα ἀπό αὐτά. Αὐτό ἦταν ἕνα μεγάλο συνταγματικό μάθημα γιά ὅλους μας. Καί μάλιστα σέ καιρούς πού κάποιοι σκίζουν κάθε μέρα τό Σύνταγμα σελίδα σελίδα γιά νά τό κόψουν καί γιά νά τό ράψουν στά μέτρα τους. Ὄχι στά μέτρα τῆς Ἑλλάδας μας.
Ἀλλά πρίν φτάσουμε σ’ αὐτό, προηγήθηκε ἕνα ἄλλο μάθημα γιά τίς συνταγματικές ἐλευθερίες. Ἡ ἀποκάλυψή του γιά τά κριτήρια μέ τά ὁποῖα κινήθηκε στά γεγονότα τοῦ Δεκεμβρίου τοῦ 2008 ὁπότε κατηγορήθηκαν αὐτός καί ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ γιά παθητική στάση καί τό γιατί δέν κατέβασε στόν δρόμο τόν στρατό νά ἀντιμετωπίσει τούς ἀναρχικούς. Συνταγματικό μάθημα, διότι ἔδειξε ὅτι στό δικό μας δυτικό κράτος δικαίου προέχουν ἡ προστασία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἀλλά καί ἡ διασφάλιση τῆς ὁμαλῆς λειτουργίας τοῦ πολιτεύματος, ἀκόμα κι ἄν αὐτό ἔχει ὡς προσωρινή συνέπεια τήν βλάβη ἰδιωτικῶν περιουσιῶν.
Τό πόρισμα τῆς δικαιοσύνης γιά τό σχέδιο «Πυθία» ἀποκάλυψε ὅτι μέ τά ἐπεισόδια τοῦ 2008 διεπράχθη συνωμοσία κατά τοῦ πολιτεύματος γιά τήν ἀποστέρηση τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπό τήν ἐξουσία του. Ὁ γνωστός ἀναρχικός Ἐπαμεινώνδας Σκυφτούλης σέ συνέντευξή του μερικά χρόνια ἀργότερα στό «Πρῶτο Θέμα» ὑποστήριξε ὅτι «τό ἀστικό σύστημα τῆς χώρας πρέπει νά ἀνάψει ἕνα κερί στό μπόι τοῦ Προκόπη Παυλόπουλου», καθώς ἄν εἶχαν υἱοθετήσει τίς εἰσηγήσεις τῶν φανατικῶν, αὐτός καί ὁ Κώστας Καραμανλῆς γιά τήν κάθοδο τῶν τάνκς στό Σύνταγμα, οἱ συνέπειες θά ἦταν δύο: Πρῶτον, θά εἶχε αἱματοκυλιστεῖ ἡ Ἀθήνα ὅπως ἐπεδίωκαν ἄλλως τε ξένες δυνάμεις μέ τίς προκλήσεις τῶν εἰσαγόμενων ἀναρχικῶν ἀπό τό Κοσσυφοπέδιο, καί, δεύτερον, θά εἶχε διαταραχθεῖ καί θά εἶχε πληγεῖ βάναυσα ἡ ὁμαλή λειτουργία τοῦ πολιτεύματος. Θά εἶχε δηλαδή δεχθεῖ ἕνα ἀποφασιστικό πλῆγμα ἡ δημοκρατία μας. Ἡ στάση τοῦ Παυλόπουλου καί τοῦ Καραμανλῆ τότε δέν «ἔκοψε εἰσιτήρια» στήν κοινή γνώμη, καθώς μεγάλο μέρος τῆς συντηρητικῆς βάσεως τῆς Νέας Δημοκρατίας, πού δέν εἶχε ἐπαρκῆ πληροφόρηση γιά τό τί συνέβαινε στό παρασκήνιο, ἐνοχλήθηκε ἀπό ὅσα ἐλέχθησαν περί ἀμυντικῆς στάσεως τῆς Ἀστυνομίας, ἀλλά ἀπό ὅ,τι φαίνεται ἦρθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου γιά τήν ἱστορική δικαίωση. Τό δόγμα αὐτό ἄλλως τε «πρῶτα ἡ ἀνθρώπινη ζωή καί μετά οἱ περιουσίες» τό υἱοθέτησε ἀκόμα καί ἡ τρέχουσα Κυβέρνηση σέ ἄλλες περιπτώσεις.
Τό συνταγματικό μάθημα ὅμως πού ἔδωσε ὁ Προκόπης Παυλόπουλος χωρίς ἴχνος διδακτισμοῦ, ἦταν ἡ στάση του κατά τίς δραματικές ἡμέρες τῆς κρίσεως τοῦ 2015. Ὁ ἴδιος ἀποκάλυψε ὅτι πολύ πέρα ἀπό τίς ἁρμοδιότητές του ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας δέχτηκε καί μίλησε σέ ἀνοιχτή ἀκρόαση στήν συνεδρίαση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τράπεζας γιά νά τόν ἀκούσουν ὅλοι οἱ τραπεζῖτες τῆς Εὐρώπης νά ἐγγυᾶται τό ἀποτέλεσμα τῆς ψηφοφορίας γιά τό τρίτο μνημόνιο στό κοινοβούλιο, καί κατά συνέπεια, νά ἐγγυᾶται τήν παραμονή τῆς χώρας στό εὐρώ.
Καθένας ἀπό τούς κλασσικούς Προέδρους τῆς Δημοκρατίας πού διαβάζει τό Σύνταγμα καί τό ἑρμηνεύει στενά, θά περιοριζόταν στίς ἁρμοδιότητές του. Δέν θά ἔκανε τέτοια ριψοκίνδυνη ὑπέρβαση. Ὁ Παυλόπουλος τήν ἔκανε γιατί συνταγματικότητα στήν πτώχευση δέν ὑπάρχει καί ἀπό ὅ,τι φαίνεται δέν ἦταν καί ἡ μοναδική. Ὁ Πρόεδρος ἦταν σέ ἀπ’ εὐθείας γραμμή μέ τόν Πρόεδρο Ὀλλάντ καί τόν παλιό γνώριμό του ἀπό τήν θητεία του στό Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν Σώυμπλε. Ὁ ἴδιος ὁ πρώην Πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας ἀποκάλυψε ὅτι κάθε βράδυ μετά τά μεσάνυχτα, ὅταν χτυποῦσε τό τριψήφιο τηλέφωνο στό σπίτι, γνώριζε ἐκ τῶν προτέρων ὅτι ἦταν ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας γιά νά τοῦ συνεισφέρει κάποια ἰδέα μέ τίς νομικές γνώσεις του, ὅπως ὁ ἴδιος σημείωσε. Στό πολίτευμά μας αὐτά δέ συνηθίζονται. Νά καλεῖ ὁ Πρόεδρος νά συμβουλέψει τόν Πρωθυπουργό.
Συνήθως ὁ Πρωθυπουργός ζητάει τίς συμβουλές τοῦ Προέδρου. Καί ὅμως τό ἔκανε! Χωρίς ἐγωισμό. Καί ἔκανε καί ἄλλα πού δέν εἶπε. Ὅπως ὅτι ζήτησε ἀπό τόν πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλῆ νά παρέμβει στόν Ἀλέξη Τσίπρα καί μέ αὐστηρό τηλεφώνημά του νά τοῦ ὑποδείξει τίς εὐθῦνες του σέ περίπτωση μή ψηφίσεως τοῦ τρίτου μνημονίου.
Αὐτή ἡ σχολή σκέψεως ὀνομάζεται στήν πατρίδα μας «καραμανλική δεξιά» ἀλλά ἕλκει τήν καταγωγή της ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν Ἰωάννη Καποδίστρια, τόν Ἰωάννη Μεταξᾶ, τόν στρατηγό Παπάγο καί τόν στρατηγό Πλαστήρα, τόν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ ἐν τέλει, γιατί βάζει πάντοτε τήν πατρίδα πάνω ἀπό τό κόμμα καί δέν κάθεται νά «ψειρίζει» τό Σύνταγμα ὅταν ἐπίκειται ἡ καταστροφή.
Τό σημειώνω αὐτό γιατί τόν ἄνθρωπο αὐτόν, τόν Προκόπη Παυλόπουλο, δέν τόν ψήφισε ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης γιά Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τό 2015, μέ τήν κατηγορία ὅτι ἔχει εὐθύνη γιά τό πελατειακό κράτος, καί ἐπέλεξε τήν δυστυχῶς ὀλίγιστη γιά τίς ἀπαιτήσεις τοῦ θεσμοῦ Κατερίνα Σακελλαρόπουλου. Τήν πορεία τῆς ὁποίας δυστυχῶς ἀκολουθεῖ μέχρι στιγμῆς καί ὁ νέος Πρόεδρος, παρά τίς ἐλπίδες μας καί τήν ἐκτίμηση πού τρέφουμε στό πρόσωπό του.
Ὑπό τό φῶς τῶν νεώτερων ἐξελίξεων, βεβαίως, φαντάζει ὡσάν καί ἀνέκδοτο σήμερα ἡ αἰτιολογία τοῦ κυρίου Μητσοτάκη γιά τήν ἀπόρριψη τῆς ὑποψηφιότητας Παυλόπουλου, ὅτι ἔχει εὐθῦνες γιά τό πελατειακό κράτος, καθώς ὅλα ὅσα συμβαίνουν στήν Κρήτη, μᾶς ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ὁρισμός τοῦ πελατειακοῦ κράτους εἶναι ἴδια ἡ κυβέρνησή του. Τέλος πάντων.
Δέν εἶναι τό θέμα μας αὐτό. Τό θέμα μας εἶναι, ὅτι, ὅπως εἶπε ὁ κύριος Παυλόπουλος, οἱ ἁρμοδιότητες τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας μοιάζουν μέ ἕνα μπαλόνι. Τό ὁποῖο εἶναι ξεφούσκωτο στίς καλές καί ἥσυχες καί εἰρηνικές συνταγματικές ἡμέρες, ἀλλά πρέπει νά φουσκώνει στίς κρίσιμες περιόδους. Ὁ Προκόπης Παυλόπουλος δέν εἶχε κανένα δισταγμό νά «φυσήξει» ἐνῷ κάποιοι ἄλλοι φυσοῦν ὅπου φυσάει ὁ ἄνεμος.
Ἡ τελική μου σκέψη: ἡ ἱστορία μας στό μέλλον θά συμπεριφερθεῖ πολύ καλύτερα στόν Παυλόπουλο (ἀλλά βεβαίως καί στόν Κώστα Καραμανλῆ ὅπως ἀποδείχτηκε ἀπό τίς δηλώσεις Χριστοδουλάκη ὅτι ὑπῆρχε καί ἄλλος δρόμος γιά νά ἀποφύγουμε τό μνημόνιο) ἀπό ὅ,τι ἐμεῖς ὡς ὀργανωμένη κοινωνία. Ἐθισμένοι στήν διαβολή, στήν πονηριά καί στόν ἐξυπνακισμό, ἀποδώσαμε ὡς κοινωνία στόν Παυλόπουλο ἄσκοπο «μπιζιμποντισμό».
Τά γεγονότα δείχνουν ὅτι δέν ἦταν καθόλου ἄσκοπος ἀλλά σκόπιμος καί χρήσιμος γιά τήν πατρίδα καί γιά τό ἐθνικό συμφέρον. Καί γιά ὅση ἀξία ἔχει γιά νά καταλάβουμε ὅτι ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀκόμα καί σήμερα εἶναι πλήρως ἐνεργός καί ἀσχολεῖται μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον γιά τά προβλήματα τοῦ τόπου, ναί, ὅταν χτυπήσει τό τηλέφωνο μετά τίς 12 τά μεσάνυχτα, ὅλοι ξέρουμε ὅτι στήν ἄλλη ἄκρη τῆς γραμμῆς εἶναι ὁ ἄγρυπνος Παυλόπουλος πού μᾶς τηλεφωνεῖ ἀπό τό ταπεινό του γραφεῖο στήν λεωφόρο Ἀλεξάνδρας.
Ἐκεῖ πού βρίσκεται μέχρι τίς πρῶτες μεταμεσονύκτιες ὧρες, μόνος, παρέα μέ τά σπαθιά, τά καριοφύλλια καί τά ἐθνόσημα, πού τοῦ χάρισαν οἱ Ἕλληνες κατά τήν διάρκεια τῆς πενταετοῦς θητείας του, ὅταν διέτρεχε διαρκῶς τήν Ἑλλάδα ἀπό ἄκρο σέ ἄκρο.
Μ.Η.Τ. 232122