Ἀπό τό μυαλό στήν καρδιά: Ἡ πιό μεγάλη ἀπόστασις

«ΜΑΣ ΤΡΕΦΕΤΕ μέ ὅσα γράφετε, ἀλλά ἐκτός ἀπό τά ἀρνητικά, βρεῖτε νά γράψετε καί τά θετικά. Πεῖτε κάτι στρογγυλό!».

Τό ἀσανσέρ στό κτίριο «Μακεδονία» ὅπου στεγάζεται ἡ ναυτιλιακή ἑταιρεία τοῦ ἀγαπημένου μας καπετάν Παναγιώτη Τσάκου ἀνέβαινε πρός τόν πέμπτο ὄροφο τοῦ κτιρίου στήν «αἴθουσα ψηφιακοῦ πολέμου» τῆς ἑταιρείας καί τῆς διπλανής, τοῦ προσομοιωτῆ της. Μιά μεγάλης ἐμβέλειας πνευματική προσωπικότητα πού στεκόταν ἀπέναντί μου, βρῆκε τήν εὐκαιρία νά μέ «ὁρμηνέψει». Μέ πατερική ἀγάπη.

Ἤμασταν ἀμφότεροι ἐκεῖ στό πλαίσιο μιᾶς κλειστῆς παρουσιάσεως τοῦ συλλογικοῦ τόμου γιά τήν τεχνητή νοημοσύνη πού ἐπιμελήθηκε ὁ βουλευτής Ροδόπης Εὐριπίδης Στυλιανίδης καί μετέχει σέ αὐτόν (δίπλα σέ κορυφαίους ἐπιστήμονες) ἡ ταπεινότητά μου. Μέ ἕνα νομικό κείμενο γιά τίς ἐπιπτώσεις τῆς ΑI στά ΜΜΕ (ἐκδόσεις «Νομική Βιβλιοθήκη»). «Ἡ ἐποχή δέν προσφέρεται γιά στρογγυλεύσεις ἀλλά γιά γωνίες!» πρόλαβα νά ἀπαντήσω κατά τήν ἔξοδό μας ἀπό τόν ἀνελκυστῆρα, ἀλλά ταυτόχρονα σκέφτηκα δεύτερη φορά τήν προτροπή. Ἔκανε ἀντίλαλο! «Πεῖτε κάτι στρογγυλό! Πεῖτε κάτι στρογγυλό!».

Ἐν τάξει λοιπόν. Θά τό πῶ τό «στρογγυλό». Μέ κέντρισε νά τό πῶ καί ἡ παρότρυνση τοῦ συνομιλητῆ μου (πρέπει πάντα νά ἀκοῦς, δέν τά ξέρεις ὅλα) καί ὅλα ὅσα μάθαμε ἀπό τούς ἐπιτελεῖς τοῦ καπετάνιου στήν αἴθουσα ψηφιακοῦ πολέμου ὅπου ἀναπτύσσεται τό digitalization, ἡ ψηφιοποίηση ἑνός στόλου ἑκατό πλοίων (πού «ἐπιχειροῦν» σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ πλανήτη) καί ἡ εὐθεῖα διασύνδεσή του μέ τό κτίριο «Μακεδονία». Ἐκεῖ ἐνημερωθήκαμε γιά τό πῶς λειτουργεῖ ἡ ποντοπόρος σέ συνθῆκες παγκόσμιας κρίσεως καί γενικῆς ἀπορρυθμίσεως- ἀποσταθεροποιήσεως τῶν θαλάσσιων μεταφορῶν.

Ὁ ἠλεκτρονικός χάρτης στά στενά τοῦ Ὀρμούζ ἀλλά καί στήν δυτική ἀκτογραμμή τῆς ἀφρικανικῆς ἠπείρου ἦταν κοκκινισμένος. Συναγερμός. Πρᾶγμα πού σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν συγκεκριμένα πρωτόκολλα ἀσφαλείας πού πρέπει νά τηρηθοῦν ἀπαρεγκλίτως, πρίν ἕνα πλοῖο τοῦ καπετάνιου εἰσέλθει στήν ἐπικίνδυνη ζώνη. Στόν πίνακα μέ τίς προειδοποιήσεις καί τούς συναγερμούς γιά θέματα κυβερνοασφάλειας τά «κόκκινα φωτάκια» ἀναβόσβηναν ἐπίσης. 1032 alert γιά ἐπιθέσεις, τά περισσότερα προερχόμενα ἀπό τίς ΗΠΑ ἐκείνη τήν στιγμή, μᾶς ἔδειχναν πόσο περίπλοκος καί ἐπικίνδυνος ἔχει γίνει ὁ νέος κόσμος. Καί γιά νά ἐπιβιώσει ἕνα πλοῖο σέ αὐτόν πρέπει νά εἶναι ἕνα μεγάλο στρατηγεῖο. Νά ἔχει δεδομένα καί πληροφόρηση. Δεδομένα τά ὁποῖα ἀποκτᾶ μέσῳ δορυφόρου μέσα ἀπό τούς 579 αἰσθητῆρες πού φέρει ἕκαστο καί τοῦ προσφέρουν ἕνα στιγμιότυπο τό δευτερόλεπτο. Δεδομένα τά ὁποῖα ἀποκτᾶ καί ἀπό τόν «Πύργο Ἐλέγχου» τοῦ κτιρίου Μακεδονία. Ὅπως γιά παράδειγμα ἡ πληροφορία πού τούς δόθηκε προχθές ὅτι ἀπό τούς πυραύλους τοῦ Ἰσραήλ στήν Τεχεράνη κτυπήθηκαν καί ἰρανικές τράπεζες.

Ἡ ἐρώτηση πρός τούς ξεναγούς μας διατυπώθηκε εὐθέως: Ποιός ἀποφασίζει σέ συνθῆκες κρίσεως; Ἐσεῖς ἀπό ἐδῶ, τά δεδομένα τοῦ ψηφιακοῦ κόσμου, ἄλλος; Ἡ ἀπάντηση ἦταν λυτρωτική! «Ὁ καπετάνιος». Δηλαδή ὁ ἄνθρωπος. Αὐτός ἔχει τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο γιατί αὐτός μπορεῖ νά σταθμίσει μέ τούς… αἰσθητῆρες του τά δεδομένα ὑπό τίς συνθῆκες. Εἰδικῶς στήν χάραξη τῆς ρότας μέ βάση τόν καιρό.

Στόν προσομοιωτή τῆς ἑταιρείας πού ἐκπαιδεύονται τά πληρώματα (simulator) τό πλοῖο ἔμπαινε ὑπό βροχή στό λιμάνι τῆς Σιγκαπούρης. Τό εἶχα ξανακάνει αὐτό τό «μπάρκο» σέ παλαιότερη ἐπίσκεψή μου στά γραφεῖα τῆς ναυτιλιακῆς μέ πολλά μποφόρ παραπάνω. «Σᾶς θέλει ὁ καπετάνιος» διέκοψε τήν σκέψη μου ἕνας ἀπό τούς συνεργάτες του. Στήν διαδρομή ἀπό τόν πέμπτο ὄροφο στό ἰσόγειο, ἔχοντας τίς εἰκόνες καί τίς πληροφορίες νωπές στό μυαλό μου, ἀναλογίστηκα ὅσα ἄκουσα προηγουμένως στήν κλειστή παρουσίαση τοῦ βιβλίου. Ὅτι τό δόγμα τοῦ καπετάν Παναγιώτη Τσάκου εἶναι «ἐμπιστοσύνη – παράδοση – ὁμαδικότης». Ὡραῖο νά ἀνήκει ἡ παράδοση (tradition) μέσα στίς ἀξίες μιᾶς ἐπιχειρήσεως. Ὅτι «ἡ μεγαλύτερη ἀπόσταση πού ἔχει νά διανύσει κανείς ὅταν λαμβάνει ἀποφάσεις εἶναι ἀπό τό μυαλό στήν καρδιά!»(τό εἶχε πεῖ στόν Εὐριπίδη Στυλιανίδη τό 2005). Πῶς τά δύο μεγαλύτερα σχολεῖα γι’ αὐτόν ἦταν «ἡ φτώχεια καί ἡ θάλασσα». Βρῆκα τόν καπετάνιο στόν περίβολο, καθισμένο σέ ἕνα πεζούλι, ὅπως συνηθίζει στό πατρικό σπίτι του στά Καρδάμυλα στήν Χίο, περιστοιχιζόμενο ἀπό τούς συνεργάτες του, Εὐθύμιο Μητρόπουλο (πρώην Πρόεδρο τοῦ IMO, σημαντική προσωπικότητα), τόν καθηγητή Στράτο Παπαδημητρίου καί τόν υἱό του Νῖκο Τσάκο μαζί μέ δύο Ἑλληνόπουλα πού μᾶς ἔκαναν ἐπίδειξη γνώσεων καί διαλόγων στήν κινεζική γλῶσσα.

Τά νέα ἀγγλικά στήν ναυτιλία εἶναι τά κινεζικά! Κάτι πού πιστοποιεῖται ἀπό τό γεγονός ὅτι σέ ἰδιωτικό κολλέγιο πού θά μετατραπεῖ σέ ΑΕΙ συντόμως ἐγγράφηκαν στό κινεζικό πρόγραμμα σπουδῶν 76 Ἑλληνόπουλα. Ἀφοῦ τά εἴπαμε ὀλίγο μέ τόν καπετάνιο,στήν σοφία τοῦ ὁποίου πάντοτε μυοῦμαι, ἑτοιμαζόμουν νά φύγω. Ἀλλά ἡ πατερική προσωπικότης πλησίασε γιά νά χαιρετίσει καί ἐκείνη καί γιά νά πεῖ στόν καπετάνιο δείχνοντάς με: «Καλός!» Καί ἀμέσως μετά: «Οἱ καλοί εἶναι ἐπικίνδυνοι». Συμφωνῶ! «Οἱ καλοί ζοῦν μέσα στόν κίνδυνο. Ἐπί τοῦ κινδύνου»… Ἀλλά καμμιά φορά γράφουν καί κάτι «στρογγυλό». Ἅμα ἀξίζει τόν κόπο.