Ὁ φίλος μου εἶναι ἄνθρωπος σοβαρός. Κινεῖται στόν χῶρο τῆς ἀριστερᾶς, εἶναι «ἰντελεκτυέλ», τοῦ ἀρέσει ἡ καλή ζωή, λατρεύει τήν καλή μουσική καί ἀπολαμβάνει, κατά τό δυνατόν, τήν ζωή του.
Ἀνταμώσαμε βραδάκι στό Κολωνάκι καί συζητήσαμε τήν πολιτική κατάσταση. «Ὁ Κασσελάκης ἔρχεται ἀκάθεκτος» μοῦ λέει. Ἄν καί ἐμπιστεύομαι τήν ἄποψή του καί τό ἔνστικτο πού τόν διακρίνει, προέβαλα ἀμέσως τίς ἀπορίες μου. «Τώρα μήν γίνεσαι ὑπερβολικός. Δέν καλύπτεται τόσο γρήγορα ἕνα τόσο μεγάλο χάσμα μεταξύ τῆς Νέας Δημοκρατίας καί τῶν λοιπῶν κομμάτων» ἀντέτεινα.
Ἤπιε μιά γουλιά ἀπό τό ποτό του, ἄναψε ἕνα μισοτελειωμένο δομινικάνικο ποῦρο καί μοῦ ἀπάντησε ἀργά καί σταθερά. «Δέν σοῦ μίλησα γιά κόμμα, ἀλλά γιά πρόσωπο. Ὁ Κασσελάκης ἔχει τό μοναδικό προσόν χάρη στό ὁποῖο μπορεῖ νά ἀντιπαρατεθεῖ στόν Μητσοτάκη» μοῦ λέει καί περιμένει τήν ἀντίδρασή μου. «Μά, ἀκόμη δέν ἔχει μάθει τά βασικά» σπεύδω νά πῶ. Μέ κοιτάζει μέ τό πρόσωπο νά λάμπει ἀπό ἱκανοποίηση.
«Τό βρῆκες μέ τήν μία! Αὐτό εἶναι τό μεγάλο του ὅπλο. Τό ὅτι ἔχει παντελῆ ἄγνοια ἀπό ὅλα! Ἀμφιβάλλω ἄν ξέρει ποιός εἶναι ὁ Ἀλέκος Ἀλαβᾶνος!»
Ὁμολογῶ ὅτι μέ αἰφνιδίασε. Ἀπό πότε ἔγινε ἡ παντελής ἄγνοια προσόν; Ἀπό τήν ἄλλη, σκέφθηκα, μήπως οἱ περισσότεροι ψηφοφόροι γνωρίζουν ποιός εἶναι ἤ τί ἔκανε ὁ Ἀλέκος Ἀλαβᾶνος πρίν ἀπό δεκαπέντε χρόνια;
«Δηλαδή ἐννοεῖς ὅτι μέσα σέ ὅλη του τήν ἄγνοια ἔχει καί ἄγνοια τοῦ κινδύνου; Γι’ αὐτό λέει μερικές φορές πράγματα πού δέν ἔχουν τόση σχέση μέ τήν πραγματικότητα;» ρώτησα.
«Ἀκριβῶς. Ὅταν ἔχεις ἄγνοια γιά βασικά πολιτικά θέματα καί βομβαρδίζεις τά “σόσιαλ” μέ ἀνακοινώσεις καί βίντεο ὁλημερίς, εἶναι μοιραῖο νά πέσεις σέ ἀντιφάσεις. Ἀλλά ποιός δίνει σημασία σέ ὅλα αὐτά; Δέν εἶδες τήν εἰκόνα πού βαφόταν ἀπό τήν μακιγιέζ σέ κατάστημα καλλυντικῶν στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης κι ἀπ’ ἔξω χάζευαν δεκάδες πολιτῶν; Ὁ περισσότερος κόσμος ἔχει ἀπο-πολιτικοποιηθεῖ καί ἔχει παραδοθεῖ στήν εἰκόνα. Τό θέλουμε ἐμεῖς οἱ “ἰντελεκτυέλ” ἤ ὄχι, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια!» ἦταν ἡ ἀπάντησή του.
Μεταξύ μας, ἡ ἄποψη τοῦ φίλου μου, ὅσο περνᾶ ὁ καιρός, μοῦ φαίνεται λογική. Ἔρχεται οὐρανοκατέβατος ὁ Στέφανος ἐκ τῆς Ἑσπερίας καί σέ πέντε ἑβδομάδες, κερδίζει ὅλους τούς ἀνταγωνιστές καί ἐκλέγεται πρόεδρος ἑνός ἀριστεροῦ (μέχρι τότε) κόμματος. Ἀρχίζει τό «σούσουρο» γύρω ἀπό τό ὄνομά του, δανείζει χρήματα στό κόμμα ἀπό ἑταιρεία τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀποκαλύπτονται τά «ἀστακοκάραβα» καί οἱ μετοχές σέ ξένη ἑταιρεία (κάτι πού ἀπαγορεύει ἡ ἑλληνική Νομοθεσία γιά ἐνεργούς πολιτικούς), γίνεται θόρυβος καί …πηγαίνει στόν Στρατό. Στρατιώτης ὤν, κάνει πολιτικές δηλώσεις ἀπό τό …στρατόπεδο καί καταφέρεται κατά τοῦ Πρωθυπουργοῦ! Πράγματα πρωτοφανῆ καί ἀνήκουστα γιά τήν Ἑλλάδα, ἀλλά πλέον δέν σοκάρουν!
«Παιδί μου, ἔχει πέραση στόν κόσμο τό “λέγε-λέγε”. Στό τέλος σέ βλέπουν καί δέν τούς ἐνδιαφέρει τί λές. Μένει ἡ εἰκόνα καί αὐτό τούς εἶναι ἀρκετό» μοῦ εἶπε ἔγκριτος ἐπικοινωνιολόγος. «Καί πῶς κυβερνᾶς ἔχοντας παντελῆ ἄγνοια;» τόν ρώτησα. «Δέν εἶναι δύσκολο, ἀρκεῖ νά μαθαίνεις γρήγορα» μοῦ ἀπάντησε…
