Καθίστε καί μετρήσατε πόσα λάθη ἔγιναν ἀπό τούς Συριζαίους μέσα σέ ἕνα τριήμερο. Κατ’ ἀρχάς, τό ἐρωτηματολόγιο τοῦ προέδρου πρός τούς ὑπηκόους. Εἶδε φῶς καί μπῆκε, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, τούς ἀφαίρεσε τά ἐσώρρουχα, ἀλλά τό παρατράβηξε.
«Καί ποῦ θέλετε νά ξέρει πῶς σκέφτονται οἱ ἀριστεροί στήν Ἑλλάδα; Ξέρει, ὅμως, πῶς σκέφτονται οἱ ἀριστεροί στίς ΗΠΑ. Καί στίς ΗΠΑ, ἀριστεροί εἶναι οἱ …δημοκρατικοί!
Κατά δεύτερον, ἡ παρέμβαση Τσίπρα. Μά, ἀγαπητέ Ἀλέξη, μπορεῖ τά ἀγγλικά σας νά μήν εἶναι (ἀκόμη) τέλεια, ἀλλά τήν ἔννοια Timing ὀφείλατε νά τήν γνωρίζετε. Ὁ χρόνος τόν ὁποῖον ἐπιλέξατε γιά τήν παρέμβασή σας, ἦταν ἀπολύτως λανθασμένος. Θά ἔπρεπε ἤ νά τήν ἔχετε κάνει πολύ ἐνωρίτερα ἤ νά φυλάξετε τήν βόμβα γιά τό βῆμα τοῦ Συνεδρίου. Οἱ ἡγέτες, ὅταν εἶναι ἀκόμη νέοι καί ἐν ἐνεργείᾳ, ἀνεβαίνουν στά φόρα καί δέν προβαίνουν σέ παρεμβάσεις. Αὐτά τά κάνεις μετά τά 65, καί ἀφοῦ ἔχεις φύγει ἀπό τήν Βουλή. Θά τολμοῦσε νά σηκωθεῖ κανείς ἀπό ἐκείνους τούς ἀπίθανους πού εἶχαν μαζευτεῖ στό (ὁ Θεός νά τό κάνει) Συνέδριο νά σᾶς ἀμφισβητήσει εἰς ἐπήκοον ὅλων; Κίχ δέν θά ἀκουγόταν, καί ἡ παρέμβασή σας θά εἶχε βάρος. Τό νά παρεμβαίνεις χωρίς νά ἔχεις σταθμίσει τίς πιθανές ἐξελίξεις μέχρι τήν τελευταία λεπτομέρεια, δέν εἶναι ἐνέργεια σοβαρή πολιτικά. Καί μάλιστα ὅταν ἔχεις ἀπέναντί σου ἕναν ἐκκολαπτόμενο πολιτικό, ὁ ὁποῖος εἶναι κατασκεύασμα τῆς εἰκόνας, τοῦ τίκ-τόκ καί τοῦ ζίγκ-ζάγκ, ὁ ὁποῖος, στό Συνέδριο, θύμισε ἐκείνους τούς Εὐαγγελικούς ἱεροκήρυκες τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀμερικῆς, πού παλιότερα εἶχαν δική τους ὥρα σέ κάποια κανάλια. Λάθος τάιμινγκ, λάθος στόχευση καί τελικῶς τζίφος…
Πᾶμε τώρα στήν κατασπατάληση τοῦ –ὅποιου– πολιτικοῦ κεφαλαίου τῆς κυρίας Γεροβασίλη. Εἶναι ἰατρός, ἀνεγνωρισμένη στήν Ἄρτα, ἔχει θητεία στό κόμμα, στό Κοινοβούλιο, στήν κυβέρνηση καί εἶναι σήμερα ἀντιπρόεδρος τῆς Βουλῆς. Τό νά τεθεῖ ἀντιμέτωπη μέ τόν Στέφανο, ὁ ὁποῖος παίζει στά δάχτυλα τά σόσιαλ κι ἔχει πίσω του ὅλο τό πολύχρωμο μέρος τοῦ Σύριζα, πού δέν τό λές καί μικρό, ἴσως δικαίως παρομοιάσθηκε μέ τό “εἶναι σάν νά ἀντιπαρατίθεται ἡ Ἔφη Θώδη μέ τόν Ρίκι Μάρτιν!”»… Τί ἔκανε, λοιπόν, μέ τήν πολιτική του ἀπό τήν ἡμέρα πού ἀποφάσισε (;) νά παραιτηθεῖ ἀπό τήν ἡγεσία τοῦ Σύριζα ὁ Ἀλέξης; Κατ’ ἀρχάς παρέδωσε τό κόμμα στόν Στέφανο (γιατί καί ὁ Ἀλέξης γνώριζε ὅτι οἱ «ἀμερικανιές» ἀρέσουν στούς συριζαίους.) Ἐξανάγκασε σέ ἀποχώρηση τούς «ἐνοχλητικούς», οἱ ὁποῖοι τοῦ ζήτησαν νά ἀναγνωρίσει τά λάθη του καί νά κάνει ἀποτίμηση τῶν σφαλμάτων του, ἐν εἴδει αὐτοκριτικῆς.
Τώρα, ἄν δέν τούς πάρει τό καλοκαίρι στό Δελφινάριο ὁ Σεφερλῆς, οἱ τῆς Κουμουνδούρου ὁδεύουν πρός θριαμβευτική ἧττα! Κάπου στό βάθος, μέσα στήν γενική καί βαρειά συννεφιά τῆς Ἀριστερᾶς, διακρίνεται ἡ λέμβος τοῦ νέου σχήματος («Νέα Ἀριστερά») μέ τόν πολλά ὑποσχόμενο Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Μπορεῖ νά μήν εἶναι τόσο «λαμπερός» ὅσο ὁ Στέφανος, ἀλλά μέσα στόν γενικό ὀρυμαγδό, μᾶλλον θά ἐπικρατήσουν οἱ χαμηλόφωνοι…
