Ρωσσία – Λιβύη ἑτοιμάζονται νά σφραγίσουν τίς τουρκικές διεκδικήσεις στήν ἑλληνική ΑΟΖ, ἐνῷ τό πολιτικό σύστημα «ξεκατινιάζεται» μέ τίς ὑποκλοπές!
Αν κρίνω ἀπό ὅσα διαβάζω στά ρεπορτάζ ἔγκριτων συναδέλφων τοῦ διπλωματικοῦ ρεπορτάζ, τότε ἡ προσοχή μας –σέ μία περίοδο πού ἡ χώρα συνταράσσεται ἀπό τό σκάνδαλο τῶν ὑποκλοπῶν – εἶναι σέ ποιό οἰκόπεδο τῆς ΑΟΖ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας θά κατευθυνθεῖ τό τουρκικό γεωτρύπανο. Τό ὁποῖο ἀνοίγει ἀπό αὔριο πανιά στήν Μεσόγειο. Σωστά ἀναζητοῦμε τόν τόπο τοῦ ἐγκλήματος, γιά νά ξέρουμε πῶς θά ἀντιδράσουμε. Ὡστόσο, ὑπάρχουν δύο πτυχές τῆς ὑπόθεσης, τίς ὁποῖες εἴτε ὑποτιμοῦμε εἴτε παρασιωποῦμε. Ἡ πρώτη ἀφορᾶ τό περίφημο τουρκολιβυκό μνημόνιο καί τό ἐνδεχόμενο κύρωσής του ἀπό τό Κοινοβούλιο τῆς Βεγγάζης. Ἡ δεύτερη ἀφορᾶ τυχόν αἰφνιδιαστική ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους ἀπό τήν Ρωσσική Ὁμοσπονδία, κάτι πού θά δώσει νόμιμη ὑπόσταση στήν ἐπικράτειά του ἀπό ἀπόψεως διεθνοῦς δικαίου καί θά ὁδηγήσει στήν ἔμμεση ἀναγνώριση τῶν χωρικῶν του ὑδάτων καί τῆς Ἀποκλειστικῆς του Οἰκονομικῆς Ζώνης. Οἱ Τοῦρκοι θέλουν νά προχωρήσουν στήν ἐξόρυξη ὑδρογονανθράκων στήν Μεσόγειο κάτω ἀπό τό Καστελλόριζο κοντά στήν Κύπρο, ὡστόσο, ἔχοντας λάβει σοβαρά τό μάθημά τους, ἐπιθυμοῦν νά ἔχουν στήν κατοχή τους «νόμιμους τίτλους κτήσεως», ὅπως ἐκεῖνοι τούς ἐννοοῦν, προκειμένου νά ἰσχυριστοῦν ὅτι οἱ ἔρευνές τους γίνονται σέ δικά τους νερά, σέ δική τους ὑφαλοκρηπῖδα, σέ δική τους ἀποκλειστική οἰκονομική ζώνη καί μέ τή βούλα τοῦ διεθνοῦς ὀργανισμοῦ, πού ἐποπτεύει τήν ἐφαρμογή τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας. Τοῦ ΟΗΕ.
Ἁρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες ἐπισημαίνουν στήν ἐφημερίδα μας, ὅτι αὐτή τή στιγμή δέν φαίνεται πιθανό νά κυρώσει τό κοινοβούλιο τῆς Βεγγάζης τό παράνομο, ὅπως τό ὀνομάζουμε, τουρκολιβυκό μνημόνιο, ὡστόσο γίνεται σέ διπλωματικό ἐπίπεδο ὅ,τι εἶναι ἀνθρωπίνως δυνατόν γιά νά ἀποφευχθεῖ αὐτή ἡ ἐξέλιξη. Σέ ἐπίπεδο κορυφῶν ὑποθέτουμε, διότι ὁ ἐπιτετραμένος τῆς πρεσβείας μας στήν Τρίπολη, ἀπό ὅσα μαθαίνουμε, ἀπουσιάζει αὐτό τόν καιρό ἀπό τό πόστο του καί ἀναπληρώνεται ἀπό μία διοικητική ὑπάλληλο, πού δέν ἔχει ἐξουσία νά κάνει οὔτε διάβημα.
Ἐάν τυχόν ἡ λιβυκή Βουλή κυρώσει αὐτό τό μνημόνιο, τότε καταπίπτει καί τό τελευταῖο ὀχυρό ἄμυνας τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, ἡ ὁποία σταθερά ἀπό τό 2019 ὑποστηρίζει μέ πειθώ ὅτι αὐτό δέν ἰσχύει ἀπό ἀπόψεως διεθνοῦς δικαίου, διότι δέν κατέστη ἐσωτερικό δίκαιο τῆς Λιβύης μέ τήν ὑπερψήφισή του ἀπό τό κοινοβούλιό της. Καί ἄρα, δέν ἐμπίπτει στίς διατάξεις πού ἀφοροῦν τήν νομική ἀρτιότητα γιά τήν ἰσχύ τῶν διεθνῶν συνθηκῶν.
Δεδομένου ὅτι τό τουρκολιβυκό μνημόνιο ἔχει ἀναρτηθεῖ στό ἀποθετήριο χαρτῶν τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ἡ θεραπεία αὐτοῦ τοῦ νομικοῦ ἐλαττώματος θά τό καταστήσει ἰσχυρό, πιθανόν ἔναντι ὅλων. Θά πρόκειται γιά τήν ὁλοκλήρωση τῆς πλήρους ὁριοθέτησης θαλασσίων ζωνῶν μεταξύ κρατῶν μέ ἀντικείμενες ἀκτές, εἴτε αὐτές «ἀντίκεινται», ὅπως λένε οἱ Τοῦρκοι, εἴτε αὐτές δέν «ἀντίκεινται», ὅπως ὑποστηρίζουμε ἐμεῖς. Ἡ ἀπόπειρα θεραπείας τῶν νομικῶν ἐλαττωμάτων τοῦ τουρκολιβυκοῦ μνημονίου καί ἡ πλήρης ἀναγνώρισή του ἀπό τόν ΟΗΕ, ἄν συμβεῖ, θά ἀποτελέσει μεγάλο πλῆγμα στήν ἑλληνική ἐξωτερική πολιτική, εἰδικῶς ἄν συνδυασθεῖ μέ τήν ἄμεση ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους ἀπό τήν Ρωσσική Ὁμοσπονδία. Διότι τότε οἱ τουρκικές διεκδικήσεις θά σφραγιστοῦν ταὐτόχρονα ἀπό δύο χῶρες: τήν Ρωσσία καί τήν Λιβύη.
Ἡ ἐμβάθυνση τῶν σχέσεων Πούτιν – Ἐρντογάν φαίνεται ὅτι ἔχει θορυβήσει τήν Δύση, ἡ ὁποία σχεδιάζει νά ἀναβαθμίσει γεωπολιτικά τήν Κύπρο καί προοπτικά νά τήν ἐντάξει στήν συμμαχία τοῦ ΝΑΤΟ. Βεβαίως, αὐτό δέν διαφεύγει τῆς προσοχῆς τοῦ Ρώσσου ἡγέτη, ὁ ὁποῖος ἔχει κάθε συμφέρον νά ἀναγνωρίσει σήμερα τό ψευδοκράτος καί νά ἀκυρώσει ἐν τῇ γενέσει τους τέτοια σχέδια. Ἠθικός φραγμός, ἄλλωστε, πλέον δέν ὑπάρχει, καθώς ἡ Ἑλλάδα καί ἡ Κύπρος, χῶρες μέ τίς ὁποῖες ἡ Μόσχα εἶχε παραδοσιακά καλές σχέσεις, ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς κήρυξης τοῦ πολέμου συμπεριφέρονται ὡς οἱ Ἡρακλεῖς τοῦ στέμματος τῆς νατοϊκῆς συμμαχίας στήν περιοχή καί πρωταγωνιστοῦν καθ’ ὑπερβολήν σέ διπλωματικές ἐπιθέσεις κατά τῆς Ρωσσίας ἀλλά καί προσωπικῶς κατά τοῦ ἰδίου τοῦ Προέδρου Πούτιν.
Στήν Ἀθήνα δέν ἐκτιμήθηκαν σωστά οἱ τελευταῖες δηλώσεις τῆς ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ ρωσσικοῦ ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν, κυρίας Ζαχάροβα, ἡ ὁποία διαμαρτυρήθηκε γιά τήν ἔκδοση τοῦ Ρώσσου πολίτη πού φέρει τό προσωνύμιο Mr Bitcoin στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς ἀντί γιά τήν Ρωσσία. Ἡ ἐξέλιξη αὐτή συνιστᾶ τήν ὁλοκλήρωση τοῦ πάζλ τῆς κρίσης τῶν ἑλληνορωσσικῶν σχέσεων. Ἡ ἔκδοση αὐτή τοῦ Ρώσσου στήν Ἀμερική ἦταν ἡ τελευταία ἀπόφαση πού ἔλαβε τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας σέ ἐσπευσμένη συνεδρίασή του ὑπό τήν προεδρία τῆς Αἰκατερίνης Σακελλαροπούλου, λίγο πρίν αὐτή ἐπιλεγεῖ γιά τό ἀξίωμα τῆς Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἡ ἔρευνα πού θά πραγματοποιήσει κἄποτε ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος, θά δείξει ὅτι κἄποιοι ἔπαιξαν ὅλα αὐτά τά χρόνια μέ τή χώρα, διαταράσσοντας σχέσεις ἐτῶν μέ τήν Γερμανία καί τήν Ρωσσία. Εὐχόμαστε ἡ χώρα νά μήν πληρώσει πολύ ἀκριβά τά παιγνίδια τους. Γιά τήν ὥρα, δέν μποροῦμε νά ποῦμε περισσότερα. Ἁπλῶς προσευχόμαστε.
Τό γεγονός, πάντως, ὅτι στήν ἀντίπερα ὄχθη τοῦ Ἀτλαντικοῦ ἄρχισαν νά ἀκούγονται ἐντονότερα φωνές, πού ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἀμερική πρέπει νά «κόψει» ὁριστικά τίς σχέσεις της μέ τόν Ἐρντογάν καί νά ἐνισχύσει τήν στρατιωτική της παρουσία στήν πατρίδα μας δέν εἶναι κάτι πού πρέπει νά μᾶς ἐνθουσιάζει. Πρῶτον διότι τώρα πού τά πράγματα δείχνουν νά ὡριμάζουν καί οἱ ἐξελίξεις στόν ἐθνικό ὁρίζοντα προδιαγράφονται ἀρνητικές, εἶναι ἀμφίβολο ποιά πράγματα μποροῦμε νά προλάβουμε νά ἀποτρέψουμε μέ τήν βοήθεια τῶν ΗΠΑ. Τό κέντρο βάρους τοῦ κόσμου μετατοπίζεται ἤδη ἀπό τήν Δύση στήν Ἀνατολή καί οἱ παλιές συμμαχίες δέν ἔχουν τήν ἴδια ἀξία μέ τό παρελθόν σέ αὐτόν τόν νέο κόσμο. Τοῦ ὁποίου τά ἡνία σταδιακά ἀποκτοῦν ἄλλοι.
Οἱ Τοῦρκοι παίζουν μέ τόν τρόπο πού γνωρίζουν τό δικό μας χαρτί, τοῦ διεθνοῦς δικαίου, μέ συμμάχους χῶρες, τῶν ὁποίων ἤμασταν προνομιακοί συνομιλητές στό παρελθόν καί χάρη τῆς δυτικῆς συμμαχίας διακόψαμε κάθε ἐπαφή μαζί τους. Δεύτερον διότι ἡ ἐνίσχυση τῆς στρατιωτικῆς παρουσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν σέ ἑλληνικό ἔδαφος ὑπό τήν μορφή τῆς ἔκτακτης ἤ τῆς μόνιμης μεταστάθμευσης στρατευμάτων, θά καταστήσει τήν χώρα δυνητικό μελλοντικό στόχο συνδυασμοῦ δυνάμεων. Τῆς Τουρκίας, τῆς Ρωσσίας, τοῦ Ἰράν. Προορισμός μας δέν εἶναι νά ἀποτελέσουμε τό ἰδανικό θῦμα, πού θά εἰσπράξει τήν πρώτη σφαῖρα στό πλαίσιο τῆς διεύρυνσης τοῦ παραπαίοντος στήν Οὐκρανία πολέμου, εἴτε μέ στρατηγική ἀπόφαση κἄποιας χώρας εἴτε ἀπό προβοκάτσια.
Ὅλα αὐτά, βεβαίως, ἀποτελοῦν ψιλά γράμματα γιά ἕνα πολιτικό σύστημα πού καταναλώνει τόν χρόνο του, γιά νά παρακολουθεῖ τίς ἐπικοινωνίες τῶν ἀντιπάλων του καί νά τούς ἐκβιάζει μέ τά μυστικά τους. Ψιλά γράμματα γιά ἕνα πολιτικό σύστημα, πού καθημερινά «ξεκατινιάζεται».
Ἡ χώρα στήν τριετία 2019-2022 εἶχε ἀνάγκη τήν ἐθνική σύνταξη καί τήν ἐθνική συνεννόηση, ὄχι τήν ἐπένδυση στόν διχασμό. Ἀντ’ αὐτοῦ ζεῖ τίς συνέπειες τῆς ὁλοσχεροῦς πασοκοποίησης τοῦ δημοσίου βίου. Ἡ ΝΔ, τό κόμμα πού κατήγγειλε κἄποτε τόν Θεοφάνη Τόμπρα γιά παρακολουθήσεις, ἔχει χιλιάδες Τόμπρες στίς τάξεις του. Καί ἀποσταθεροποιεῖται γιά χάρη τους, ἐνῷ ἡ χώρα διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο.
