Ἐκείνη τή νύχτα, πού τό στρατιωτικό καθεστώς κατέρρεε, πνιγμένο στό αἷμα τῆς Κύπρου…
… εἶχα τήν Θεία Τύχη νά βρεθῶ στήν καρδιά τῶν γεγονότων. Ἐργαζόμενος στό περιοδικό «Τράστ» τοῦ δαιμόνιου ἐκδότη Γιάννη Παπαγεωργίου, εἶχα τρέξει στά γραφεῖα τῆς ὁδοῦ Βησσαρίωνος, μαζί μέ μιά ὁμάδα δημοσιογράφων ἡ ὁποία ἐκλιπαροῦσε τόν Παπαγεωργίου νά ἐπανεκδώσει ἀμέσως τήν «Ἀθηναϊκή».
Καί ὅταν τελικῶς ἐπείσθη, ἐγώ, ὁ μικρός τῆς ὁμάδας, ἔλαβα τήν ἐντολή νά τσακιστῶ νά πάω στό ἀεροδρόμιο. Κι ἔτσι, ἐν μιᾷ νυκτί, ἔλαβα τό βάπτισμα τοῦ πυρός (στήν κυριολεξία) καί βαπτίσθηκα στήν κολυμβήθρα τοῦ ρεπορτάζ!
Βρέθηκα δίπλα στόν ἐπιφανῆ πολιτικό συντάκτη Γιῶργο Σπορίδη, ὁ ὁποῖος μέ πῆρε κοντά του στήν ἀρχή καί «ζυμώθηκα» μέ ὅλα ὅσα διαδραματίσθηκαν ἐκεῖνες τίς δύσκολες ἡμέρες. Γι’ αὐτό καί θλίβομαι ὅταν διαβάζω ἀνακρίβειες καί «χολερικές» ἀναφορές στά συμβάντα ἐκείνης τῆς περιόδου. Οὐδέποτε ὁ Καραμανλῆς ἀπεφάνθη ὅτι «ἡ Κύπρος κεῖται μακράν». Ὁ Καραμανλῆς, πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή «τά ἔσπασε» μέ τούς Ἀμερικανούς καί τόν Χένρυ Κίσσινγκερ, μάζεψε τήν ἡγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καί ἦταν ἀποφασισμένος νά ἐμπλακεῖ ἡ Ἑλλάδα σέ πόλεμο μέ τήν Τουρκία! Οἱ ἐπί κεφαλῆς τῶν τριῶν ὅπλων ἦταν ἐκεῖνοι πού τόν ἀπέτρεψαν, λέγοντάς του ὅτι «δέν ὑπάρχουν οἱ δυνατότητες διότι ἡ Κύπρος εἶναι πολύ μακρυά γιά τήν Ἑλλάδα, ἀλλά πολύ κοντά στήν Τουρκία.» Καί τό εἶπαν αὐτό ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν τους τό προβληματικό «ἀξιόμαχο» τῶν δυνάμεών μας ἐκεῖνο τόν καιρό, λόγῳ τῆς ἀλλοπρόσαλλης πολιτικῆς τῆς «ὁμάδας Ἰωαννίδη» πού «κυβερνοῦσε» τήν χώρα. Ὁ Καραμανλῆς -ὅπως ἔλεγε ὁ Σπορίδης στήν σύσκεψη μέ τόν Παπαγεωργίου- ἀπό τήν πρώτη στιγμή εἶπε ὀρθά-κοφτά στούς Ἀμερικανούς ὅτι εἶχαν τεράστια εὐθύνη γιά τήν εἰσβολή καί ὀργιζόταν ὅταν τοῦ ἔλεγαν ὅτι «αἰφνιδιάστηκαν». Ἀπ’ ὅσα ἄκουσα -καί σημείωνα- τότε, ἔχω καταλήξει στό συμπέρασμα, ὅτι ἡ χώρα πρέπει νά εὐγνωμονεῖ τόν Εὐάγγελο Ἀβέρωφ, ὁ ὁποῖος «πέρασε» στούς στρατιωτικούς τήν ἄποψη, ὅτι ἔπρεπε νά καλέσουν τόν Καραμανλῆ καί ἀντετάχθη στήν προτεινόμενη «λύση Κανελλόπουλου».
«Ὁ Ἀβέρωφ δέν ἐμπιστευόταν τίς πολιτικές ἱκανότητες τοῦ κατά τά ἄλλα ἐξαιρετικοῦ πνευματικοῦ ἀνθρώπου Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Καί τοῦ “τά εἶχε μαζεμένα” ἀπό τό ’65, ὅταν τοῦ παρήγγειλε ἀπό τό Παρίσι νά μήν ὑποστηρίξει ἡ ΕΡΕ τήν κυβέρνηση τῶν “Ἀποστατῶν” ἀλλά νά ὁδηγήσει τήν χώρα σέ ἐκλογές “γιά νά ἀποφασίσει ὁ λαός καί ὄχι τό παλάτι”». Αὐτά εἶναι λόγια τοῦ Σπορίδη, πού τά ἔλεγε στήν σύσκεψη, παρουσίᾳ τοῦ Λούη Δανοῦ, τοῦ Κώστα Κύρκου καί τῆς ὁμάδας τοῦ ρεπορτάζ, πού εἶχε συγκροτηθεῖ στίς πρῶτες ἡμέρες τῆς Μεταπολιτεύσεως στά γραφεῖα τῆς «Ἀθηναϊκῆς», ἡ ὁποία τελικῶς δέν ἐπρόκειτο νά μακροημερεύσει… Θυμᾶμαι ἀκόμη τήν ἥμερα πού ὁ Καραμανλῆς ἀπέσυρε τήν χώρα ἀπό τό στρατιωτικό σκέλος τοῦ ΝΑΤΟ, καί οἱ πολῖτες πανηγύριζαν στούς δρόμους, ἀριστεροί καί δεξιοί ἀντάμα.
«Μεγάλο ρίσκο παίρνει ὁ βλάχος! Νά δεῖς πού θά παρακαλᾶμε νά γυρίσουμε καί δέν θά μᾶς θέλουν!» εἶπε ὁ Παπαγεωργίου, ὁ ὁποῖος διέθετε σπάνιο πολιτικό αἰσθητήριο, ἀλλά καί μεγάλο ἀντικαραμανλικό φανατισμό! Κι ὅταν ἦλθε ὁ Μακάριος στήν Ἀθήνα , ὁ Σπορίδης εἶπε τό ἀμίμητο: «Ἐλπίζω νά μήν βγοῦν στό μπαλκόνι μαζί μέ τόν Καραμανλῆ γιατί μπορεῖ νά ἔχουμε κανένα ἀτύχημα»!..
