«Μπαστούνια» τά βρῆκε ὁ ὑπουργός Τουρισμοῦ στό Λονδῖνο
Γιά νά λέμε τήν ἀλήθεια, ἐλάχιστοι βγαίνουν «ἀβρόχοις πόσιν» ἀπό τήν δημοσιογραφική ἐκπομπή “Hard Talk” (σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση «σκληρές κουβέντες») τοῦ Στίβεν Σάκουρ. Παρά τήν μείωση τῆς ἀξιοπιστίας πού παρουσιάζει ἡ δημοσιογραφία διεθνῶς (δέν ἐξαιρεῖται καί τό BBC), ἡ ἐν λόγω παραγωγή ἔχει ἐπιτύχει ὑψηλά ἐπίπεδα δημοφιλίας, καθώς ὁ δημοσιογράφος «δέν λυπᾶται» κανέναν ἀπό τούς συνομιλητές του.
Ἔχοντας –κι αὐτό εἶναι κοινή ἀποδοχή– συνηθίσει ἀπό τά «χάδια» τῶν ἑλληνικῶν ΜΜΕ πρός τήν ἑκάστοτε (πλήν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων) κυβέρνηση, ὁ ὑπουργός μας «ἔπεσε σέ ξέρα», καθώς ἐκλήθη νά ἀπολογηθεῖ γιά θέματα τά ὁποῖα –ὅπως καί νά τό κάνουμε– δέν εἶναι τῆς ἁρμοδιότητός του! Ἔπρεπε, ὅμως, νά γνωρίζει «ποῦ πηγαίνει» γιά νά μήν φορτωθεῖ «ἁμαρτίες ἀλλονῶν», πού ἔλεγε καί ἡ ἀξέχαστη Ρίτα Σακελλαρίου, φίλη τοῦ ἀειμνήστου Ἀνδρέα! Τέλος πάντων, τά εἶπε ὅπως (δέν) τά εἶπε ὁ ὑπουργός, ἦταν καί ὁ δημοσιογράφος «τοῦρμπο» (δηλαδή ὅπως πρέπει νά εἶναι ἕνας δημοσιογράφος πού θέλει νά τόν σέβονται), ἀλλά ἐκεῖ εἶναι τό θέμα μας; Ἄν ὁ Ἄγγλος «στρίμωξε» τόν ὑπουργό κι ἄν πανηγύρισαν στήν πλατεῖα Κουμουνδούρου; Ὄχι, ἀσφαλῶς… Ἡ περιπέτεια στήν ὁποία μᾶς εἰσήγαγε ὁ κορωνοϊός, πρέπει νά μᾶς ἀφυπνίσει ἐπί τέλους καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τό «σύνδρομο Τορεμολίνος», τό ὁποῖο μᾶς ἀπειλεῖ ἐδῶ καί μερικά χρόνια.
Ἡ Ἑλλάδα δέν πρέπει νά μετατραπεῖ σέ «παράδεισο» τῆς πλαστικῆς καρέκλας καί τῆς χωριάτικης σαλάτας! Ἡ Ἑλλάδα, πού δέν ἔχει ὑποστεῖ τήν καταστροφική «ἀνάπτυξη» ἄλλων τουριστικῶν περιοχῶν τῆς Εὐρώπης, μπορεῖ (καί πρέπει) νά στραφεῖ στόν ὑψηλό τουρισμό καί νά ἀφήσει κατά μέρος τά «ἐνοικιαζόμενα», τά «παράνομα» καί τήν παλαιά ρήση «ἡ φτήνεια τρώει τόν παρά».
Δέν ὑπάρχουν πουθενά ἀλλοῦ στόν κόσμο ἡ Κῶς, ἡ Ρόδος, ἡ Ἰθάκη, ἡ Κεφαλλονιά, ἡ Κέρκυρα, ἡ Κρήτη, ἡ Πελοπόννησος. Δέν ὑπάρχει πουθενά ὁ Ὄλυμπος, ὁ Ἐρύμανθος, ὁ Πάρνων καί τά ἄλλα ἑλληνικά βουνά συνδεδεμένα μέ τήν μυθολογία καί τούς θρύλους, τά ὁποῖα μποροῦν νά φιλοξενήσουν χειμερινό τουρισμό ὑψηλῶν ἀπαιτήσεων.
Θυμᾶμαι ἕναν δαιμόνιο Ἕλληνα στό Μπέργκεν, πού διατηροῦσε πρακτορεῖο ταξιδίων ὁ ὁποῖος, ἀπευθυνόμενος στούς πελάτες του, λίγο πρίν ἐπιβιβασθοῦν στό τσάρτερ γιά τήν Ἑλλάδα, τούς ἔλεγε: «Καί τώρα, πού θά πάτε στήν Κρήτη, νά ἔχετε τά μάτια σας ἀνοιχτά. Διότι σέ κάποιο σημεῖο τῆς διαδρομῆς σας πρός τήν κορυφή τῆς Ἴδης, μπορεῖ νά πεταχτεῖ μπροστά σας ἡ Ἀμάλθεια! Μήν τό θεωρεῖτε ἀστεῖο, ὑπάρχουν μαρτυρίες ὅτι αὐτό ἔχει συμβεῖ!»…
Καί ἐκεῖνοι, μαγεμένοι ἀπό τήν ἀφήγηση, χειροκροτοῦσαν! Ἀλλά, γνώριζαν ποιά ἦταν ἡ Ἀμάλθεια!
Αὐτόν τόν τουρισμό πρέπει νά ἐπιδιώξει νά προσελκύσει ἡ χώρα μας. Ἐπισκέπτες πού θά γνωρίζουν τί θέλουν νά δοῦν καί νά ἀπολαύσουν ἀλλά καί πού νά πληρώνουν ἁδρά γιά νά ζήσουν τήν μοναδική ἐμπειρία τῆς ἑλληνικῆς γῆς καί τῆς ἑλληνικῆς φιλοξενίας. Ὁ τουρισμός τῆς «χωριάτικης», μέ «τζατζίκι ἔντ σουβλάκι» ἄς πάει στήν εὐχή τοῦ Θεοῦ. Κι ἄς ἐπιδιώξει ἡ χώρα νά ἀναπτύξει καί ἄλλες δραστηριότητες. Δέν εἴμαστε μόνο «Ἥλιος καί θάλασσα». Ἔχουμε καί πολλά ἄλλα. Ἀρκεῖ νά τά θυμηθοῦμε. Καί νά τά ψάξουμε…
