Τό πρωί τοῦ Σαββάτου, ὅπως πολλοί ἄλλοι…
… σκέφτηκα ὅτι ἦταν μιά καλή εὐκαιρία νά μεταβῶ στό ἐξοχικό τῆς Σαλαμίνας. «Οἱ διαδημοτικές διαδρομές εἶναι ἐλεύθερες, ἡ Σαλαμίνα ἀνήκει στήν Περιφέρεια Ἀττικῆς, ἄρα εἶμαι ἐλεύθερος καί φεύγω» σκέφτηκα.
Πῆρα μαζί μου καί τό καλάμι γιά τό ψάρεμα, σκέφτηκα ὅτι θά ἀγοράσω δολώματα στήν Κούλουρη καί ὀνειρευόμουν ἕνα –μετά ἀπό πολύ καιρό– ξένοιαστο διήμερο. Ἄμ, δέ!
Πολύ πρίν φθάσω στή στροφή τοῦ Περάματος πού ὁδηγεῖ στόν δρόμο γιά τά φέρρυ- μπόουτ ὑπῆρχε μία τεράστια οὐρά. Ὑπέθεσα ὅτι θά ἔχει συμβεῖ κάποιο τροχαῖο ὅπως συμβαίνει συχνά.
Ἐπειδή ὅμως «δέν κουνιόταν τίποτα» κατέβηκα καί ρώτησα ἕναν ἐκ τῶν προπορευομένων ὁδηγῶν. «Δέν ἀφήνουν τόν κόσμο νά περάσει στή Σαλαμῖνα, διότι ἀπαγορεύεται ἡ μετακίνηση ἀπό Δῆμο σέ Δῆμο μέ πλοῖο καί ἐπιτρέπεται μόνο μέ αὐτοκίνητο!».
Ἔπειτα ἀπό σχεδόν μία ὥρα ταλαιπωρίας, ἐπέστρεψα στόν Πειραιᾶ μέ κατεβασμένα τά αὐτιά καί τό καλάμι. Κάπου, τά ἔχετε μπερδέψει ἀγαπητοί. Κάπου, ἔχει χαθεῖ ἡ μπάλα. Καί ἄν δέν ἀλλάξετε γρήγορα τακτική φοβᾶμαι ὅτι θά ἔχουμε πολύ χειρότερα.
Ἀπό τή στιγμή πού ἐπιτρέπεται ἡ διαδημοτική διέλευση ἦταν μοιραῖο νά πλημμυρίσουν οἱ παραλίες, οἱ πλατεῖες, οἱ πεζόδρομοι, τά βουνά καί τά λαγκάδια. Ὁ κόσμος ἀσφυκτιᾷ, ἔχει ἀποσυντονιστεῖ μέ ὅσα ἀλληλοσυγκρουόμενα ἀκούει καί βλέπει, οἱ νέοι δέν κρατιοῦνται, οἱ μεγαλύτεροι αἰσθάνονται φυλακισμένοι, καί οἱ ὑπερήλικες παρακολουθοῦν μέ ἀπορία.
Οἱ ἀποδοκιμασίες κατά τῶν κυβερνητικῶν στελεχῶν ἀπό τούς ἐμπόρους τῶν περιοχῶν, οἱ ὁποῖες «ἄνοιξαν» τό πρωί τῆς Παρασκευῆς καί «ἔκλεισαν» τό ἴδιο βράδυ, εἶναι ἐνδεικτικά τοῦ τί θά ἐπακολουθήσει ἐάν δέν μποῦν τά πράγματα στή σωστή σειρά.
Ἡ ἀκατάσχετη φλυαρία ὑπουργῶν καί λοιμωξιολόγων ἀπό τά ἀδηφάγα κανάλια ἦταν φυσικό νά ἀποπροσανατολίσουν καί νά ἀποσυντονίσουν τούς πολῖτες.
Ἐάν νομίζουν οἱ ἁρμόδιοι ὅτι μέ τά «ἐμπρός-πίσω» μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσουν αὐτόν τόν πανέξυπνο καί πανοῦργο ἰό, εἶναι γελασμένοι.
Ἄς ρίξουν μιά ματιά στά ὅσα «λούζεται» λόγῳ τῆς παρόμοιας τακτικῆς τήν ὁποία ἀκολούθησε, ἡ μέχρι πρό τινος πανίσχυρη Ἀγγέλα Μέρκελ.
Ἡ πρώην ἀδιαμφισβήτητη ἡγέτιδα τῆς Γερμανίας καί τῆς Εὐρώπης ὄχι ἁπλῶς κλονίζεται ἀλλά κινδυνεύει νά ἀποσυρθεῖ στραπατσαρισμένη.
Ἀλλά μήπως τά πῆγε καλύτερα ἡ ἀργοκίνητη καί γραφειοκρατικά χειμαζόμενη Εὐρωπαϊκή Ἕνωση; Αὐτή ἡ τεράστια μετριότης φόν ντέρ Λάιεν, τήν ὁποία μᾶς φόρεσε καπέλο ἡ φράου Μέρκελ, δέν μποροῦσε νά τά κάνει χειρότερα!
Τήν ὥρα πού ὁ Μπόρις Τζόνσον «ἔκλεβε» τά καλύτερα στελέχη τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Ὀργανισμοῦ Φαρμάκου, καί τά ἐγκαθιστοῦσε στό Λονδῖνο, ἡ πρώην ὑπουργός τῆς Γερμανίας ἔχανε τόν καιρό της κάνοντας «παζάρια» μέ τίς φαρμακευτικές ἑταιρεῖες. Ἀγνοοῦσε φυσικά τόν βασικό, ἀπαράβατο καί ἀλάνθαστο νόμο τοῦ καπιταλισμοῦ, «ὅ,τι πληρώσεις παίρνεις», καί ἔμεινε πιστή στή λανθασμένη ἀντίληψη μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς πού ἔλεγε ὅτι «ἡ φθήνια τρώει τόν παρά».
Καί ἔτσι, τήν ὥρα πού τό Ἰσραήλ, τό Ἡνωμένο Βασίλειο καί οἱ ΗΠΑ ἐμβολιάζουν τόν πληθυσμό τους μέ ρυθμούς πολυβόλου, οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης ἐκλιπαροῦν γιά μερικές χιλιάδες «μαγικά μπουκαλάκια».
Ὅσο ὅμως καί ἄν τό «μπάχαλο» εἶναι πανευρωπαϊκό, τό γεγονός ὅτι καί ἐμεῖς τά «ἔχουμε κάνει θάλασσα», δύσκολα μπορεῖ νά ἀμφισβητηθεῖ.
Καλή μας τύχη…
