Καταβάλλεται –πιστέψτε μας– ἰδιαίτερη προσπάθεια γιά νά μήν ἀσχοληθεῖ ἡ στήλη…
… μέ τήν ὄζουσα καί ταυτοχρόνως ἱλαρή (λόγῳ τῶν χειρισμῶν τῶν διαφόρων θεσμῶν, ἀρχῶν καί ἀρχόντων) ὑπόθεση τοῦ ὑπό βαρύτατη κατηγορία τελοῦντος πρώην διευθυντοῦ τοῦ Ἐθνικοῦ μας Θεάτρου. Διαβάζουμε, ὅμως διάφορες ἀπόψεις στά «μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης», δηλαδή ἐκεῖ πού ὁ καθένας γράφει «τό μακρύ καί τό κοντό του» καί «βγάζει τά ἀπωθημένα του». Ἐκεῖ, ὅπου –ἐξ ὅσων βλέπει κανείς– ἡ προηγουμένη κυβέρνηση ἔχει ἐγκαταστήσει ἕνα ἐξαιρετικά δραστήριο δίκτυο διασπορᾶς πληροφοριῶν, κομματικοποιώντας τό κάθε τι καί προσπαθεῖ –καί ἴσως σέ μεγάλο βαθμό νά τό κατορθώνει– νά δημιουργήσει συνθῆκες «κολάσεως».
Ὑπάρχουν ὅμως καί κάποιες ἄλλες φωνές. Ἔγραψε χθές, φίλος: «Ἀπορῶ μέ κάποιους, πού σχίζουν τά ἱμάτιά τους ἐνάντια στούς παιδεραστές τοῦ θεάτρου (καί φυσικά συμφωνῶ μαζί τους σέ αὐτό), ἀλλά ὅταν ἀκοῦνε γιά συνήθη “ἔθιμα” τοῦ ἰσλαμικοῦ «πολιτισμοῦ» περί γάμων ἐνηλίκων ἀνδρῶν μέ παιδάκια 6 καί 9 ἐτῶν “κάνουν τό θέμα γαργάρα” διότι δέν συμφέρει στήν κομματική τους προπαγάνδα. Ὁ ἠθικός ἄνθρωπος, ὁ πραγματικά ἔντιμος, αὐτός πού ἔχει ἀρχές, ὀφείλει νά εἶναι ἐναντίον τῆς βίας κάθε μορφῆς, ἀπέναντι σέ κάθε εἴδους βία, πού ἀσκεῖται εἰς βάρος ἀνηλίκου, σέ κάθε ἀποπλάνηση παιδιοῦ, ἀνεξάρτητα τοῦ ποιός εἶναι ὁ ἐγκληματίας πού τό διαπράττει, καί ποιό εἶναι τό παιδί-θῦμα. Καί ὅταν αὐτές οἱ κτηνωδίες εἶναι “πολιτιστικά” δηλαδή “συλλογικά” χαρακτηριστικά κάποιου λαοῦ ἤ θρησκείας, ὁ ἔντιμος ἄνθρωπος ὀφείλει νά βγαίνει μέ γενναιότητα καί νά καταγγέλλει αὐτόν τόν “πολιτισμό” ὡς βαρβαρότητα καί ἀπανθρωπιά καί νά κάνει τό πᾶν νά μήν ἀποτελέσει μέρος τῆς δικῆς μας ζωῆς καί Πατρίδας. Καί ὄχι γιά τόν πρώην διευθυντή τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ἐπειδή τόν διόρισε ἡ “ἀντίπαλη” κυβέρνηση νά σκούζουν ἀπό εὐαισθησία γιά τά συμβάντα, ἀλλά γιά τούς ἰσλάμηδες πού τό ἔχουν ὡς καμάρι νά βιάζουν ἑπτάχρονα ὡς …“συζύγους” ὄχι ἁπλά “κάνουν τίς πάπιες” ἀλλά σκοτώνονται νά φέρουν ὅσο πιό πολλούς μποροῦν!”»… Ὀλίγον «μπρουτάλ» ὁ φίλος, ἀλλά ὄχι ἐκτός πραγματικότητος, νομίζουμε…
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά –μέ ἐξαίρεση ἴσως τήν «χρωματισμένη» ἀνακοίνωσή του– τό Σωματεῖο Ἑλλήνων Ἠθοποιῶν φαίνεται ὅτι ἔχει ἀποφασίσει νά «καθαρίσει» τά τοῦ οἴκου του καί νά μήν ἐπιτρέψει σέ μιά μικρή (ἐλπίζουμε) μερίδα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεάτρου καί τοῦ Κινηματογράφου νά ἀμαυρώσουν καί νά προκαλέσουν ἀνήκεστο βλάβη σέ ἕναν χῶρο, ὁ ὁποῖος μαστίζεται ἀπό τήν πανδημία καί ἐλπίζει νά ἀνακάμψει μόλις περάσει ἡ ὑγειονομική κρίση. Ἴσως χρειάζονται χαμηλότεροι τόνοι καί κάπως πιό «τεχνοκρατική» διαχείριση τοῦ θέματος, μακριά ἀπό κάθε κίνηση πού θυμίζει τήν τέχνη τήν ὁποία ὑπηρετοῦν οἱ διάκονοι τῆς Θάλειας. Ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία παρενέβησαν οἱ εἰσαγγελικές ἀρχές, καλό θά εἶναι νά ἀφεθεῖ ἡ εἰσαγγελική ἔρευνα νά κάνει τήν δουλειά της. Ἐάν θέλουμε κάποια στιγμή νά ἀποκτήσουμε σύγχρονο καί σοβαρό κράτος, ἄς μειώσουμε τήν ἔνταση τῶν κραυγῶν καί ἄς μήν κλείνουμε κάθε τι πού πέφτει στήν ἀντίληψή μας μέσα σέ φάκελο ἕτοιμο γιά τήν κάλπη. Μπορεῖ «ὅλα νά εἶναι πολιτική», ὅπως λένε μερικοί, ἀλλά ἡ πολιτική δέν εἶναι ὅλα!
