Στόν τόπο πού γεννήθηκα καί μεγάλωσα εἴχαμε μεγάλη κοινότητα Ἀρμενίων
Στά σπίτια τους ἔμαθα νά ἀγαπῶ τόν Ἀράμ Χατσατουριάν, τόν Σάρλ Ἀζναβούρ, τήν Συλβί Βαρτάν, τόν Κομιτάς. Ἐκεῖ ἄκουσα γιά τόν Γκιουλμπεκιάν, τόν –τότε– πλουσιότερο ἄνθρωπο τοῦ κόσμου, τόν «κύριο πέντε τοῖς ἑκατό», ὅπως τόν ἔλεγαν. Μεγαλώνοντας ἄρχισα νά πηγαίνω μέ τούς Ἀρμένιους φίλους μου σέ ἐκδηλώσεις τῶν συλλόγων τους. Ὅπως καί ἐμεῖς, ἔτσι καί ἐκεῖνοι ἦταν χωρισμένοι σέ «δεξιούς» καί «ἀριστερούς». Οἱ μέν στόν σύλλογο «Ζαβαριάν», οἱ δέ στόν σύλλογο «Ἀραράτ». Εἶχαν, φυσικά, καί δύο ἐφημερίδες. Τήν «Ἀζάτ Ὄρ» καί τήν «Νόρ Ἀσχάρ». Στίς ἐκδηλώσεις τους κυριαρχοῦσε ἡ μουσική καί οἱ ὁμιλίες, πού ἀναφέρονταν πάντα στήν Γενοκτονία. Οἱ Ἀρμένιοι εἶχαν καί τήν δική τους ποδοσφαιρική ὁμάδα, τήν «Ἀρμενική», ἡ ὁποία ἔπαιζε στίς τοπικές ἐρασιτεχνικές κατηγορίες. Εἶχαν τά δικά τους «Σώματα Προσκόπων», καί οἱ ἐκδηλώσεις τους γίνονταν στά ἑλληνικά καί τά ἀρμένικα. Ἄν καί ἐπέλεγαν σχεδόν πάντα σύντροφο ἀπό τήν κοινότητά τους, οἱ παρέες μας ἦταν γεμᾶτες Ἀρμενόπουλα. Εἶχα τήν χαρά νά συνεργάζομαι μέ τόν Γιάννη Μπερμπεριάν, ἕναν ἐξαιρετικό μουσικό, κιθαρίστα, στό ρόκ συγκρότημα πού εἴχαμε φτιάξει, στά δεκαέξι μας χρόνια. Καί ὁ «μάνατζέρ» μας ἦταν Ἀρμένιος, σήμερα εἶναι καρδιολόγος, ὁ Ἀράς Τσολακιάν (γιά κάποιο διάστημα εἴχαμε καί τόν παιδικό μας φίλο Δημήτρη Μελισσανίδη, τόν σημερινό ἐπιφανῆ ἐπιχειρηματία καί μεγαλομέτοχο τῆς ΑΕΚ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἀθλητής τῆς ΧΑΝ Νικαίας καί φίλος τῆς μοντέρνας μουσικῆς.) Μάλιστα, μέ τό συγκρότημά μας, κάναμε τήν πρώτη μας ἐμφάνιση, τό 1966, στήν σκηνή τοῦ θεάτρου τοῦ σχολείου «Ζαβαριάν»… Ἔτσι, «ζυμώθηκα» μέ τούς Ἀρμένιους, ὅπως καί πολλοί φίλοι στόν Πειραιᾶ καί τούς πέριξ Δήμους. Μαζί στά πάρτι, μαζί στόν ἀθλητισμό, μαζί στίς νεολαῖες. Καί πάντα μέ διάσπαρτη τήν εὐωδία τοῦ παστουρμᾶ, πού ὑπῆρχε σέ κάθε ἀρμένικο σπίτι…
Ἀδέλφια μας οἱ Ἀρμένιοι, πλήρως ἐνσωματωμένοι στήν ἑλληνική κοινωνία, Ἕλληνες στήν ψυχή καί τήν συνείδηση, ἀλλά καί πιστοί τόν τόπο καταγωγῆς τους, στό αἷμα τους! Γι’ αὐτό καί εἴμαστε μαζί τους, τώρα πού ὁ ἀπαράδεκτος «δημοκρατικά ἐκλεγμένος» πρόεδρος τῶν Ἀζέρων (ἐκεῖνος ὁ θρασύτατος Ἀλίγιεφ, ὁ ὁποῖος προπηλάκισε τόν πρεσβευτή μας στό Μπακού κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐπιδόσεως τῶν διαπιστευτηρίων του ἐξυμνώντας «τό ἀδελφό τουρκικό ἔθνος»), ἐπιτίθεται κατά τῆς Ἀρμενίας, ἔχοντας τήν ἀμέριστη στήριξη τοῦ «νταῆ» τῆς περιοχῆς Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος θεωρεῖ τήν Γενοκτονία 1.500.000 Ἀρμενίων κάτι σάν «συνωστισμό». Βεβαίως, ἐμεῖς θά ἔπρεπε νά ἔχουμε κλείσει τήν πρεσβεία τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν στήν Ἀθήνα καί νά εἴχαμε ἀνακαλέσει τόν πρεσβευτή μας τήν ἑπομένη τῆς «ἀλητείας» τοῦ Ἀλίγιεφ. Καί θά ἔπρεπε νά ἔχουμε ἀναζητήσει ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν σχεδόν συμφωνήσει μέ τούς Ἀζέρους γιά νά ἐκχωρήσουν ἑλληνική ἐνεργειακή ἑταιρεία δημοσίου συμφέροντος καί νά τούς ρωτήσουμε γιατί δέν ἀπευθύνθηκαν …ἀπ’ εὐθείας στόν Ταγίπ!
Γιά νά ἀντιληφθοῦμε τήν δύναμη τῶν «σόσιαλ μίντια», ἡ «σελέμπριτι» Ἀμερικανοαρμένια Κίμ Καρντάσιαν κάλεσε τούς 66.800.000 ἀκολούθους της στό «τουΐτερ» καί τά 189.000.000 φίλους της στό «Ἴνσταγκραμ» νά καταδικάσουν τήν ἐπίθεση τοῦ Ἀζερμπαϊτζάν κατά τῶν Ἀρμενίων! Γιά νά δοῦμε τί θά πεῖ ὁ πρόεδρος Τράμπ!
