Τό μαχαίρι, τό πεπόνι καί ἡ ἀνυπακοή

Μέ τρελλαίνουν μερικοί –τῆς ἡλικίας μας– οἱ ὁποῖοι…

… ὅταν ἡ συζήτηση ἔρχεται στούς ἄμυαλους νεαρούς, οἱ ὁποῖοι «δέν καταλαβαίνουν τίποτα» καί ἐπιμένουν νά ἀγνοοῦν τίς ὑποδείξεις καί τούς κανόνες πού θεσπίζει ἡ Πολιτεία. «Κι ἐσεῖς, ὅταν ἤσασταν νέοι, τά ἴδια δέν κάνατε;»… Ἔ, ὄχι! Δέν κάναμε τά ἴδια!

Κατ’ ἀρχάς δέν εἴχαμε ἀναγάγει τό «πιώμα» σέ «μαγκιά». Δέν ἀρχίζαμε τήν διασκέδασή μας μετά τίς δύο τά ξημερώματα, δέν πηγαίναμε τά καλοκαίρια «στά νησιά», δέν εἴχαμε «κάρτα», δέν εἴχαμε «διακοποδάνεια», δέν εἴχαμε αὐτοκίνητο ἤ μοτοσυκλέτα καί –τό κυριότερο– δέν εἴχαμε χρήματα!

Περιττό νά σᾶς πῶ ὅτι οἱ περισσότεροι φοιτητές, στά δικά μας χρόνια, ἔβλεπαν τίς καλοκαιρινές διακοπές σάν μιά καλή εὐκαιρία νά ἐργασθοῦν, ὥστε νά ἐξασφαλίσουν κάποια χρήματα καί νά περάσουν ἕναν πιό ἄνετο φοιτητικό χειμῶνα.

Γιά τό 90% τῶν νέων τῆς ἐποχῆς μας, τά νησιά τοῦ Αἰγαίου ἦταν ἄγνωστοι τόποι, τούς ὁποίους θαυμάζαμε στίς αφίσες τοῦ ΕΟΤ, πού ἦταν ἔργα τοῦ Τέτση, τοῦ Βασιλείου, τοῦ Χατζηκυριάκου-Γκίκα, πάντα σέ ξένη γλῶσσα καί ἀπευθύνονταν στούς ἀλλοδαπούς, πού ταξίδευαν στήν Ἑλλάδα. Κάποια παιδιά ἀπό τήν γειτονιά μας πήγαιναν τά καλοκαίρια «στό χωριό», στήν γιαγιά καί τόν παπποῦ τους. Ἀλλά αὐτές τίς ἐξορμήσεις ὁμάδων νεαρῶν ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν «στά νησιά» δέν τίς ξέραμε!

Καί βέβαια, ὡς νέοι, εἴχαμε τά ξεσπάσματά μας. Καί βέβαια «ἔβραζε» καί τό δικό μας τό αἷμα. Καί ὅταν, φοιτητές πιά, αἰσθανόμασταν τό βάρος τῆς ἀνελευθερίας, πού ἐκπορευόταν ἀπό ἕνα αὐταρχικό καθεστώς, ἔκαναν οἱ περισσότεροι τήν ἐπανάστασή τους, ὁ καθένας μέ τόν δικό του τρόπο… Ἀλλά τό νά κάνεις «ἀντίσταση» μέ αἴτημα τό ξενύχτι, τό ποτό, τό «πατεῖς με-πατῶ σρ», τά «μπουζούκια», τίς «ἁρπαχτές» τοῦ καλοκαιριοῦ, τίς ὁποῖες οἱ διάφοροι διάττοντες ἀστέρες τοῦ (ἔτσι νομίζουν) τραγουδιοῦ, εἶναι γιά κλάματα! Τί σχέση ἔχει ἡ ὑπακοή σέ ἐντολές οἱ ὁποῖες ἔχουν σκοπό νά σώσουν κόσμο μέ τήν νεανική ἀνυπακοή στόν –κάθε μορφῆς καί ἀπό ὁπουδήποτε προερχόμενο–αὐταρχισμό; Εἴμαστε σοβαροί; Νά κάνουμε «σαματᾶ» ἐπειδή οἱ «ἐπενδυτές» τῆς παραλίας (πού πουλοῦν «μπόμπες» καί ἄλλα παράνομα σκευάσματα) δέν θά βγάλουν ἑκατομμύρια τό καλοκαίρι τοῦ κορωνοϊοῦ;

Μή σώσουν καί βγάλουν! Νά διαμαρτύρονται οἱ μεσαῖοι ἐπιχειρηματίες τοῦ χώρου τῆς ἑστιάσεως, νά τό καταλάβω. Ἀλλά νά βγαίνουν «φάτσα-κάρτα» στό γυαλί καί νά διαμαρτύρονται «ἐπενδυτές» πού ἔχουν μετατρέψει τά νησιά σέ ἄντρα κάθε λογῆς «περίεργης» δραστηριότητας;

Ἴσως θά πρέπει ἡ κυβέρνηση νά φροντίσει νά ἁπαλύνει τήν ὀξύτητα τῶν μέτρων γιά τήν ἑστίαση. Τό νά λές –καλοκαιριάτικα– στήν πελατεία σου «κλείνουμε» ἀπό τίς ἑντεκάμισι τό βράδυ, δέν εἶναι καί τό πιό λογικό. Ἄν τηροῦνται οἱ ἀποστάσεις καί τά κάθε λογῆς ὑγειονομικά «πρωτόκολλα», ἄν ἀποφεύγεται ὁ συνωστισμός, ποιός ὁ λόγος νά ἐκτεθοῦν στήν δοκιμασία τῆς ἀνεργίας χιλιάδες ἐργαζόμενοι; Ξέρουμε πολλούς Ἕλληνες πού νά βγαίνουν –τό καλοκαίρι– γιά φαγητό πρίν τίς δέκα τό βράδυ;

Βεβαίως, οἱ ἁρμόδιοι ἐπιστήμονες καί τελικῶς ἡ κυβέρνηση ἔχουν «τό μαχαίρι καί τό πεπόνι». Ἄς φροντίσουν νά τό κόψουν σωστά καί δίκαια.