«Ανθ΄ ημών Γουλιμής» ανεφώνησε καθηγητής…
… (μέλος του αποχωρούντος Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού αλλά και της περιλάλητης «Επιτροπής 2021») όταν επληροφορήθη ότι η υπουργός Πολιτισμού ορίζει Πρόεδρο του Ιδρύματος καθηγητή Μέσης Εκπαιδεύσεως στην θέση καθηγητού Πανεπιστημίου.
Το Ίδρυμα, αν δεν κάνω λάθος, έχει στόχο την προβολή του ελληνικού πολιτισμού διεθνώς. Για τον σκοπό αυτό, ιδρύθηκαν παραρτήματα του Ιδρύματος στην Οδησσό, τη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, το Βελιγράδι, την Αλεξάνδρεια. Από όσο θυμάμαι, βρέθηκε ένας ιδιώτης, επιτυχημένος επιχειρηματίας και πρόεδρος -τότε- του Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς, ο οποίος (επειδή βρήκε στα αρχεία του Συλλόγου την παραίνεση κάποιων προκατόχων του οι οποίοι ζητούσαν «να τιμηθούν οι συνάδελφοί μας, έμποροι, οι οποίοι ίδρυσαν στην Οδησσό την Φιλική Εταιρεία») κάλυψε μεγάλο μέρος της δαπάνης για την αγορά του κτιρίου στην Οδησσό και σχεδόν ολόκληρη την δαπάνη για την αποκατάστασή του και για την εγκατάσταση εκεί του «Μουσείου Φιλικής Εταιρείας», αλλά και του παραρτήματος του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού.
Το κτίριο, ο άνθρωπος αυτός το παρεχώρησε στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (τότε ήταν πρόεδρος ο καθηγητής Ιωάννης Γεωργάκης, παλαιό στέλεχος της αυτοκρατορίας του Αριστοτέλη Ωνάση και υπέρμαχος της συνεργασίας του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα), με μια συμφωνία η οποία πειριελάμβανε συγκεκριμένους όρους. Ο Γεωργάκης, δυστυχώς, έφυγε αιφνιδίως από την ζωή και το Ίδρυμα έκτοτε γνώρισε πολλούς προέδρους. Τί έγινε, αλήθεια, μέχρι σήμερα με το παράρτημα του Ιδρύματος στην Οδησσό; Γιατί το κτίριο σχεδόν εγκαταλείφθηκε και τώρα κλήθηκε ο ίδιος ιδιώτης (ο οποίος σήμερα προεδρεύει του Ελληνο-Ουκκρανικού Επιμελητηρίου) να συνδράμει οικονομικά (με αρκετές χιλιάδες ευρώ) το Ίδρυμα προκειμένου το αρχιτεκτονικό του τμήμα να συντάξει μελέτη για την αποκατάσταση των ζημιών και των φθορών τις οποίες έχει υποστεί το κτίριο; Απλά είναι τα πράγματα (όπως τα βλέπω εγώ). Ένα Ίδρυμα σαν το ΕΙΠ, πρέπει να είναι ευέλικτο και όχι απλώς άλλη μια ακαδημαϊκή έπαλξη, με ένα συμβούλιο το οποίο θα ασχολείται με την θεωρία αλλά δεν θα μπορεί να δράσει όπως απαιτεί η σύγχρονη αντίληψη. Το Ίδρυμα χρειάζεται χρήματα. Και το Δημόσιο δεν φαίνεται να έχει όσα απαιτούνται για τους σκοπούς του συγκεκριμένου φορέως. Υπήρχε -κατά τις πληροφορίες μου- ένα σχέδιο, από τον επιχρειρηματία που προανέφερα, να μεταβεί την 25η Μαρτίου στην Οδησσό μια ελληνική αντιπροσωπεία και -σε συνεννόηση με το Υπουργείο Ναυτιλίας- να γίνει «αδελφοποίηση» των Ναυτικών Ακαδημιών Ύδρας και Οδησσού. Σκοπός η προσέλκυση στην θάλασσα (και στα ελληνικά πλοία) των νέων με ελληνική καταγωγή, που ζουν στην Ουκρανία. Ο κορωνοϊός τα χάλασε όλα. Σήμερα, πολλοί Έλληνες εφοπλιστές απασχολούν στα πλοία τους Ουκρανούς ναυτικούς. Πολλοί από αυτούς, θα μπορούσαν να ενισχύουν το Μουσείο Φιλικής εταιρείας και το παράρτημα του ΕΙΠ στην Οδησσό. Θα είχε, αλήθεια, τέτοιες ιδέες ένα «ακαδημαϊκό» συμβούλιο του Ιδρύματος; Μήπως η υπουργός βλέπει πιο «μακρυά» από εμάς, τους «θεωρητικούς»; Ερωτώ και, παράλληλα, εύχομαι!
