Συνεδρίασις τῶν Ὑπουργικῶν Συμβουλίων Ἀ. Παπανδρέου καί Ἀλ. Τσίπρα στήν οἰκία Λιβάνη
ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ νά πετάξει ἕνα μίνι drone ἐπάνω ἀπό τόν χῶρο ὅπου ὁ Ἀντώνης Λιβάνης ὑπεδέχθη τούς προσκεκλημένους του προχθές τό βράδυ στήν Κηφισιά, θά ἐρχόταν ἀντιμέτωπος μέ ἕνα μοναδικό θέαμα: ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὑπουργῶν τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου πού ἦταν ἐκεῖ μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Κώστα Λαλιώτη «συνεδρίαζαν» μέ τούς ὑπουργούς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ ὁποῖοι γιά πρώτη φορά πῆγαν καί ὑπέβαλαν τά σέβη τους στόν εὐπατρίδη τῆς πολιτικῆς, συνεργάτη τοῦ Ἀνδρέα.
Ἡ ἀτμόσφαιρα σέ μία περίοδο πού κρίνεται ἡ τύχη τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν (ὑπουργοί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐξομολογοῦντο στούς διαδρόμους τήν ἀγωνία τους «θά ἔχουμε 150 ἤ 151;») ἦταν κάτι παραπάνω ἀπό θερμή. Καί πάντως ὄχι ἐχθρική. Ἀντιθέτως, στήν ἴδια ἑορτή, τήν περυσινή χρονιά πού εἶχαν προσκληθεῖ μόνο στελέχη τοῦ ΠΑΣΟΚ καί εἶχε παραστεῖ μόνον ἡ Πρόεδρος τοῦ Κινήματος Φώφη Γεννηματᾶ, ἡ ἀτμόσφαιρα γιά τόν Τσίπρα ἦταν ἰδιαίτερα ἐχθρική. Τά σχόλια πού εἶχαν διατυπωθεῖ ἦταν ἐπιθετικά καί εἰς βάρος του. Ὄχι ὅμως ἐφέτος.
Ἀντιθέτως, αὐτό πού διέκρινε ἡ «Ἑστία» ἦταν κατά κύριο λόγο μιά φιλική διάθεσις, χωρίς νά λείπουν βεβαίως καί στελέχη τοῦ ΠΑΣΟΚ πού ἀντιτίθενται σφόδρα στήν πιθανότητα τῆς συνεργασίας μεταξύ τῶν δύο χώρων. Ἀκούσαμε ἔτσι, αὐτήκοοι μάρτυρες ὄντες, ἱστορικό στέλεχος τοῦ ΠΑΣΟΚ νά λέει ἱκανοποιημένο στόν ὑπουργό Ψηφιακῆς Πολιτικῆς Νῖκο Παππᾶ πώς «μέ τό 151 τῆς ψήφου ἐμπιστοσύνης λύσατε καί τό πρόβλημά σας μέ τίς Πρέσπες.» Μέ ἄλλα λόγια: Αὐτά πού εἶπε ὁ ὑπεύθυνος ἐπικοινωνίας τοῦ ΠΑΣΟΚ Σταμάτης Μαλέλης προσφάτως ὅτι τό ΠΑΣΟΚ θά ὁδηγήσει τόν τόπο σέ δεύτερες ἐκλογές ἐάν δέν ὑπάρξει αὐτοδυναμία, δέν φαίνεται νά ἀποτελοῦν αὐτοσχεδιασμό. Τοὐναντίον. Καί τό πλέον ἐνδιαφέρον ὅλων εἶναι πώς ἡ πρόβα συνεργασίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μέ διάσπαρτες δυνάμεις ἀπό τήν Κεντροαριστερά (εὑρισκόμενες στό ΠΑΣΟΚ, στό Ποτάμι, στήν Ἕνωση Κεντρώων) γίνεται ἐπάνω σέ ἕνα ἐθνικό θέμα, μέ τήν προτεινομένη λύση τοῦ ὁποίου διαφωνεῖ τό 85% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Καί μάλιστα σέ μία περίοδο κατά τήν ὁποία ὁ Σκοπιανός Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ ρίχνει σωσίβιο στόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα, ἀποστέλλοντας ἑρμηνευτικές ρηματικές δηλώσεις ἀμφίσημης διατυπώσεως, οἱ ὁποῖες δέν πρόκειται νά ἐνσωματωθοῦν καί νά κυρωθοῦν μαζί μέ τήν συνθήκη ἀπό τό Κοινοβούλιο. Δέν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε ὅτι ἡ Πρόεδρος τοῦ ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματᾶ διαβλέποντας τίς διαφοροποιήσεις πού μπορεῖ νά ὑπάρξουν κατά τήν ψηφοφορία στήν Κοινοβουλευτική Ὁμάδα της (ἴσως καί τρεῖς) ἄφησε τούς βουλευτές νά ψηφίσουν κατά συνείδησιν. Δέν εἶναι ἐπίσης τυχαῖο ὅτι ὁ πρώην Πρωθυπουργός Γιῶργος Παπανδρέου μέ δήλωσή του σήμερα στηρίζει τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν!
Βεβαίως, τώρα πού ἀναφερόμεθα μόνο στόν ΣΥΡΙΖΑ πού σηκώνει τό βάρος τῆς εὐθύνης νά εἰσηγεῖται στόν ἑλληνικό λαό τήν ψήφιση αὐτῆς τῆς ἐθνικά ἐπιβλαβοῦς συμφωνίας, οἱ ἐξελίξεις εἶναι μπροστά μας. Καί ὅταν ἐπισυμβοῦν, ὁ ξένος παράγων πού ἀσκεῖ σήμερα ἀφόρητες πιέσεις σέ μεμονωμένους βουλευτές νά ψηφίσουν ὑπέρ τῶν Πρεσπῶν, δέν θά εἶναι ἐδῶ γιά νά τίς ἀποτρέψει. Οὔτε θά ἀρκεῖ ἡ συμφωνία καί τό περιεχόμενό της, εἰδικῶς μετά τήν ἔνταξη τῆς πΓΔΜ στό ΝΑΤΟ καί τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό ταμεῖο. Δέν εἶναι μόνον ὅτι ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν ὁρίζει στό ἄρθρο της 7 παράγραφος 3 ὅτι οἱ Σκοπιανοί μποροῦν νά χρησιμοποιοῦν τόν ὅρο «Μακεδόνας» γιά νά περιγράψουν ὅπως νομίζουν ἐκεῖνοι τόν «μακεδονικό πολιτισμό», τήν «μακεδονική γλῶσσα», τόν «μακεδονικό πληθυσμό» καί τήν «μακεδονική ἱστορία». Δέν εἶναι ὅτι ἄλλαξαν τό Σύνταγμά τους καί ἀντί τοῦ ὅρου «πολίτης τῆς Δημοκρατίας […]» υἱοθέτησαν τόν βολικότερο γι’ αὐτούς ὅρο «μακεδονική ἰθαγένεια – πολίτης τῆς […]». Πέρα ἀπό τά νομικά ὑπάρχουν κυρίως οἱ διαθέσεις. Καί οἱ διαθέσεις αὐτές ἐξεφράσθησαν μέ τίς προκλητικές δηλώσεις τοῦ Ζάεφ στίς 21/9/2018 κατά τήν ἐκστρατεία γιά τό δημοψήφισμα, ὅπου ξεστόμισε τό ἀπίθανο «δέν ὑπάρχει ἄλλη Μακεδονία ἐκτός ἀπό τήν δική μας. Τό βόρειο τμῆμα τῆς Ἑλλάδος θά λέγεται Ἑλλάδα». Ἐξεφράσθησαν μέ τίς δηλώσεις Ζάεφ στίς 4/12/2018, ὅτι «οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ Αἰγαιᾶτες Μακεδόνες, ἔχουν τήν δυνατότητα μορφώσεως στήν δική τους γλῶσσα». Ἀλλά αὐτά θά εἶναι «ψιλά γράμματα» γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ καί τίς λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις πού ἀναζητοῦν πρόσχημα γιά τήν συνεργασία τους, προκειμένου νά μετριάσουν τήν βαρειά ἧττα πού ἔρχεται.
