Σέ συνεκμετάλλευση μέ Τουρκία καί Λιβύη σύρεται ἡ Ἑλλάς

Ἡ λύσις τήν ὁποία συζητοῦν οἱ ἀμερικανικές ἑταιρεῖες γιά νά προχωρήσουν σέ ἔρευνες καί ἐξορύξεις στά θαλάσσια «οἰκόπεδα» τῆς κεντρικῆς καί ἀνατολικῆς Μεσογείου

Οδηγούμεθα σέ συνεκμετάλλευση μέ συμμετοχή Ἑλλάδος, Τουρκίας καί Λιβύης στήν Μεσόγειο! Ἡ πληροφορία εἶναι πολύ σοβαρή, ἀλλά περνᾶ ἀπαρατήρητη, διότι τήν ἐπικαιρότητα ἔχουν κατακλύσει οἱ εἰδήσεις γιά τήν ΔΕΘ καί τά «πακέτα» πού θά ἐξαγγείλει ὁ Πρωθυπουργός, καθώς καί οἱ περιπλοκές μέ τήν ἠλεκτρική διασύνδεση Ἑλλάδος-Κύπρου.

Διαβάζουμε στό διαδίκτυο ὅτι κορυφαῖοι καί πολύ ἰσχυροί κύκλοι τῆς ἀμερικανικῆς πετρελαϊκῆς ἀγορᾶς ἔριξαν τήν ἰδέα τῆς συνεκμεταλλεύσεως, πού μπορεῖ νά μήν εἶναι καθόλου ἐξωπραγματική καί νά ἀλλάξει πλήρως τό τοπίο στίς ἔρευνες ὑδρογονανθράκων τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου: «Ἀντί νά προβληματιζόμαστε μέ ΑΟΖ, Ἑλλάδα, Λιβύη, Τουρκία καί λοιπούς, γιατί νά μήν ἑνοποιήσουμε χωροθετικά καί κυρίως οἰκονομικά τά θαλάσσια οἰκόπεδα νοτίως τῆς Κρήτης καί βορείως τῆς Λιβύης καί νά τά ἐκμεταλλευτοῦμε ἀπό κοινοῦ; Κέρδη γιά ὅλους, μηδέν τσακωμοί καί business as usual…»

Σέ αὐτήν τήν περίπτωση, τίθεται βεβαίως τό ἐρώτημα ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά ἐκμεταλλευθοῦν ἀπό κοινοῦ τά κοιτάσματα. Σέ αὐτό ἡ ἀπάντησις πού φημολογεῖται εἶναι: «στήν κορυφή ExxonMobil καί Chevron πού θά κάνουν καί τήν δίκαιη μοιρασιά καί μέσα σέ μιά πιθανή κοινοπραξία HelleniQ Energy, ἡ λιβυκή NOC LIBYA (τῆς Δυτικῆς Λιβύης, μέ πρωτεύουσα τήν Τρίπολη), καί ὅποιος ἄλλος θέλει νά συμμετάσχει καλοδεχούμενος».

Καί ὅμως ἡ «Ἑστία» τό εἶχε προβλέψει ἤδη ἀπό τίς 5 Ἰουνίου, ὁπότε στό κύριο θέμα της, ὑπό τόν τίτλο «Πρόβα συνεκμεταλλεύσεως Ἑλλάδος-Τουρκίας στήν Λιβύη», ἔγραφε:

«Ἰδού γιατί ἡ Κυβέρνησις γύρισε τήν πλάτη στόν στρατηγό Χάφταρ καί ἄνοιξε τόν δρόμο στήν Τουρκία νά νομιμοποιήσει τό παράνομο καί ἀνυπόστατο μνημόνιο μέσῳ τῆς ἐπικυρώσεώς του ἀπό τήν Βουλή τῆς Βεγγάζης

Ἡ Κυβέρνησις, ἀνατρέποντας τήν πολιτική πού ἡ ἴδια ἐφάρμοζε ἐπί πεντέμισι χρόνια, προχωρᾶ στήν υἱοθέτηση τῆς λεγόμενης “θετικῆς οἰκονομικῆς ἀτζέντας” μέ τήν Λιβύη, χωρίς τήν παραμικρή δέσμευση τῆς μεταβατικῆς Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Ἑνότητος τῆς Τριπόλεως γιά μελλοντική κατάργηση (ἤ, τοὐλάχιστον, ἔναρξη ἀναθεωρήσεως) τῶν μνημονίων της μέ τήν Τουρκία».

Καί παρακάτω: «Φέτος τόν Μάρτιο, ἡ Ἀθήνα ἀναθάρρησε, ἐπειδή ὁ κ. Ντμπέιμπα καί ἡ Ἐθνική Ἑταιρεία Πετρελαίου (NOC) ἀνακοίνωσαν διεθνῆ διαγωνισμό ἐκμεταλλεύσεως θαλάσσιων οἰκοπέδων ὑδρογονανθράκων, κοντά στήν Κρήτη, ἀποφεύγοντας νά θίξουν τίς θαλάσσιες ζῶνες τῆς Ἑλλάδας ὑπό τό σημερινό νομικό πλαίσιο τῆς μή ὁριοθετημένης ΑΟΖ. Ἐπίσης, τά ὅρια δύο ἄλλων οἰκοπέδων τοῦ διαγωνισμοῦ ἐφάπτονται στήν ἑλληνική ὑφαλοκρηπῖδα, ὅπως ἔχει καθοριστεῖ μέ τόν νόμο 4001/2011 (“νόμος Μανιάτη”). Ὡστόσο, δέν ὑπάρχει βάσιμος λόγος ἑλληνικοῦ ἐνθουσιασμοῦ, καθώς σέ ὅλη τήν Μεσόγειο (καί διεθνῶς) γιά τά ἐφαπτόμενα κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων ἀσκεῖται πίεση συνεκμεταλλεύσεώς τους. Μεσοπρόθεσμα, ἡ –πιθανώτατη– ἐξέλιξη θά εἶναι ἡ Ἑλλάδα νά πιέζεται γιά συμφωνία συνεκμεταλλεύσεως μέ τόν τουρκικό κρατικό ὅμιλο TPAO, ὁ ὁποῖος ἔχει προβάδισμα γιά τά θαλάσσια οἰκόπεδα τῆς Λιβύης μέ βάση τό μνημόνιο τοῦ 2022».

Νά θυμίσουμε ὅτι σέ τέσσερα θαλάσσια «οἰκόπεδα» τῆς Λιβύης θά διεξαγάγει ἔρευνες ἡ κρατική τουρκική TPAO, ἡ Chevron, γιά τήν ὁποία εὐελπιστεῖ ἡ Ἑλλάς νά ἀναλάβει ἔρευνες νοτίως τῆς Κρήτης, ἐδήλωσε ἕτοιμη νά ἐπιστρέψει στήν Λιβύη, ἔπειτα ἀπό μιά δεκαετία ἀπουσίας, ἐνῶ συμφωνίες μέ τήν κρατική ἑταιρεία τῆς χώρας NOC LIBYA ἔχουν ἤδη ὑπογράψει ἡ ExxonMobil, ἡ ΒΡ καί ἡ Shell.

Στήν Ἑλλάδα, ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι προκηρύσσοντας θαλάσσιες ἔρευνες καί καλῶντας ἀμερικανικές ἑταιρεῖες (ἐν προκειμένῳ τήν Chevron νοτίως τῆς Κρήτης), αὐτές θά φέρουν μαζί τους καί τόν 6ο Στόλο νά προασπίσει τά συμφέροντά τους καί παρέργως καί τά ἑλληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Μιά τέτοια σκέψις ὅμως δεικνύει παντελῆ ἄγνοια τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο κινεῖται τό διεθνές σύστημα. Οἱ ἑταιρεῖες, ἀκόμη καί αὐτές τοῦ μεγέθους τῆς Chevron ἤ τῆς ExxonMobil, δέν φέρνουν τόν Στόλο μαζί τους. Μεριμνοῦν ἁπλῶς νά μήν τίθενται σέ κίνδυνο οἱ ἐπενδύσεις τους φροντίζοντας νά ἔχουν διευθετηθεῖ οἱ ὅποιες τριβές ἤ ἀμφισβητήσεις στίς περιοχές πού τίς ἐνδιαφέρουν, πρίν ἀρχίσουν νά δραστηριοποιοῦνται σέ αὐτές. Καί πολλές φορές τό κάνουν κινῶντας νήματα καί ἐνεργοποιῶντας πολιτικές ἐξελίξεις ἀπό τό παρασκήνιο. Κάτι τέτοιο δείχνει νά εἶναι ἐν ἐξελίξει στήν κεντρική καί ἀνατολική Μεσόγειο. Οὔτε οἱ ἑταιρεῖες οὔτε καί οἱ ἀμερικανικές ὑπηρεσίες ἐνδιαφέρονται γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, γιά τίς ὁριοθετήσεις στήν «μέση γραμμή» ἤ γιά τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης χώρας. Θέλουν «ἤρεμα νερά» γιά νά κάνουν τήν δουλειά τους χωρίς περιττούς κινδύνους. Καί συνήθως στηρίζουν τήν χώρα πού φαίνεται πιό πρόθυμη νά δημιουργήσει ἐπεισόδια εἰς βάρος ἐκείνης πού δείχνει διάθεση συνδιαλλαγῆς, ὑποχωρητικότητα ἤ ἐν πάσῃ περιπτώσει ἀπροθυμία νά κινηθεῖ δυναμικά. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ κατευναστική πολιτική τῆς Ἑλλάδος ἔχει μέχρι σήμερα ἀποδειχθεῖ ἀτελέσφορη σέ ὅλα τά μέτωπα. Παρά ταῦτα, μυαλό δέν ἔχουμε βάλει. Καί τώρα εὑρισκόμεθα πρό μιᾶς ἐξαιρετικῶς δυσαρέστου καταστάσεως. Οἱ πιέσεις γιά συνεκμετάλλευση εἶναι αὐτό πού λογικῶς θά ἔκανε μιά ἑταιρεία γιά νά διασφαλίσει τά συμφέροντά της. Ὁ κάθε λογικός ἄνθρωπος καταλαβαίνει λοιπόν πρός ποιάν κατεύθυνση ὁδεύουν τά πράγματα.