Σέ ἀχαρτογράφητα ὕδατα ἡ Ἑλλάς

ΠΟΣΟ ΑΡΑΓΕ θά κοστίσει στόν προϋπολογισμό τό κόστος τῆς ἐπιβεβλημένης κρατικῆς ἀρωγῆς στούς πληγέντες ἀπό τούς πυρκαϊές;

Πόσο θά ἐπηρεάσει τήν γενικώτερη πορεία τῆς οἰκονομίας καί εἰδικῶς τούς ρυθμούς ἀναπτύξεως ἡ κλιματική ἀλλαγή καί ἡ συνεπακόλουθη ἀποσταθεροποίησις; Τί σημαίνουν γιά τίς ζωές μας οἱ φωτιές, οἱ πλημμύρες, οἱ λιμοί καί οἱ καταποντισμοί; Εἰσερχόμαστε σέ ἀχαρτογράφητα ὕδατα, ἀγαπητοί. Καί οἱ διαρροές σέ δύο πρωτοσέλιδα χθές, ὅτι ἡ χώρα εὑρίσκεται σέ «κατάσταση πολιορκίας» δημιουργοῦν ἤδη ἀδιανόητους συνταγματικούς συνειρμούς καί …πολιτική ἀνατριχίλα. Διότι κατάσταση πολιορκίας ὅπως φαίνεται νά εἰσηγοῦνται κάποιοι στόν κύριο Πρωθυπουργό –ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἀπέρριψε ἀνάλογες εἰσηγήσεις στά Δεκεμβριανά τοῦ 2008– σημαίνει ἀναστολή βασικῶν ἄρθρων τοῦ Συντάγματος. Περιορισμό ἐλευθεριῶν. Συρρίκνωση δικαιωμάτων. Τό τί σημαίνει αὐτό γιά τόν προϋπολογισμό, ὁ ὁποῖος ἀναθεωρεῖται διαρκῶς κατά τήν διάρκεια τῆς πανδημίας, εἶναι πρόωρο νά τό ἐκτιμήσουμε. Θά ἀναφέρω μόνον ἕνα στοιχεῖο: τό καλοκαίρι τοῦ 2007 ἡ Ἑλλάς ἐπλήγη σύμφωνα μέ στοιχεῖα ἀπό τό βιβλίο τῶν πυροσβεστῶν Σταμούλη – Διαμαντῆ πού ὑπηρετοῦσαν τότε στό σῶμα ἀπό 6.999 φωτιές! Ἡ ἀποκατάστασή τους μέ βάση τά στοιχεῖα πού ἀνακαλῶ προχείρως στήν μνήμη μου –ἐπιδόματα καί κρατική στήριξη– κόστισε τότε ἐπί ὑπουργίας Ἀλογοσκούφη 5,1 δισ. εὐρώ! Ἐν προκειμένῳ τί ἔχουμε; Ἔχουμε ἕναν ἤδη ταλαιπωρημένο προϋπολογισμό. Ἔχουμε ἤδη προφητικές κυβερνητικές ἐκθέσεις (foresight) πού προβλέπουν ἐπί πλέον κόστη γιά τό δημόσιο ταμεῖο ἀπό τήν κλιματική ἀλλαγή. Ἔχουμε ὑπουργούς (Ἄδωνις) οἱ ὁποῖοι σέ ἀνύποπτο χρόνο προειδοποιοῦν τίς παραγωγικές ἄξιες πώς λεφτά δέν ὑπάρχουν. Ἔχουμε Ὑπουργούς (Σταϊκούρας) οἱ ὁποῖοι ζητοῦν στά συμβούλια ὑπουργῶν ἀναθεώρηση τοῦ συμφώνου σταθερότητας καί περιθώριο γιά μεγαλύτερα ἐλλείμματα. Ἔχουμε τό τέλος τῶν φθηνῶν ἐπιτοκίων δανεισμοῦ νά διαφαίνεται στόν ὁρίζοντα. Ἔχουμε τέλος καί τήν Γερμανία διά στόματος τοῦ ὑποψηφίου καγκελλαρίου Λάσετ νά διακηρύσσει σέ ὅλη τήν ΕΕ πώς τό κράτος-προστάτης τέλειωσε. Ἔχουμε μεγάλη περίπλοκη λοιπόν. Οἱ πολῖτες καί οἱ ἐπιχειρήσεις πρέπει νά ἀποζημιωθοῦν ὅμως. Ἡ κουλτούρα τοῦ κρατισμοῦ ἐπικράτησε ὑποχρεωτικῶς καί κατά τήν διάρκεια τῆς πανδημίας ἐθίζοντας τούς πολῖτες στήν ἰδέα ὅτι ἀτύπως γίνεται κοπή χρήματος πρός διανομή. Δέν γίνεται ὅμως κοπή ἀλλά δανεισμός χρήματος. Τά 344 δισ. εὐρώ, αὐξημένα κατά 20 δισ. εὐρώ, ἀγγίζει τό χρέος μας, σύμφωνα μέ τά τελευταῖα στοιχεῖα τῆς ΕΛΣΤΑΤ. Τώρα; Τί γίνεται τώρα; Καί ἄλλος δανεισμός; Καί μέ τί ἐπιτόκιο; Ἡ Ἑλλάς εἰσέρχεται σέ ἀχαρτογράφητα ὕδατα. Πού ἴσως ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα καί τήν κοινωνική ἀναταραχή.

Οἱ διπλές ἐκλογές πού γράφαμε χθές ἴσως εἶναι ἡ λύση, ἀλλά καί οἱ ἐκλογές κοστίζουν. Καί γιά νά γίνουν ἀλλά καί στήν πορεία τῆς οἰκονομίας. Δύο μῆνες ρευστότητας θά εἶναι μετά βεβαιότητας καταστροφικοί. Οἱ ἰδεασμοί αὐτοί μᾶλλον εἶναι προβληματικοί ὑπό τό φῶς τῶν νέων δεδομένων. Προβληματικοί ὅμως εἶναι καί οἱ ἰδεασμοί συνταγματολόγων πού στρώνουν τό ἔδαφος καί δημιουργοῦν κλῖμα μέ περίεργα πρωτοσέλιδα μέ τήν πρόταση νά τεθεῖ ἡ Ἑλλάς σέ κατάσταση πολιορκίας. Νά ἀνασταλεῖ μέρος τοῦ Συντάγματος δηλαδή. Νά ἔχουμε δηλαδή ἐπ’ ὀλίγον «δημοκρατική δικτατορία». Προβληματικό καί αὐτό! Γιά ὅσους ξεχνοῦν τί σημαίνουν ὅλα αὐτά γιά τίς ζωές μας παραθέτω ἁπλῶς τό οἰκεῖο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος. Μέ τήν ὑπενθύμιση, ὅτι ὁ Κώστας Καραμανλῆς ἀπέρριψε ἀνάλογη εἰσήγηση συνεργατῶν του στήν κυβερνητική ἐπιτροπή τόν Δεκέμβριο τοῦ 2008 σέ πολύ πιό δύσκολες συνθῆκες. Λέει τό Σύνταγμα λοιπόν:
Ἄρθρο 48: (Κατάσταση πολιορκίας)

1. Σέ περίπτωση πολέμου, ἐπιστράτευσης ἐξαιτίας ἐξωτερικῶν κινδύνων ἤ ἄμεσης ἀπειλῆς τῆς ἐθνικῆς ἀσφάλειας, καθώς καί ἄν ἐκδηλωθεῖ ἔνοπλο κίνημα γιά τήν ἀνατροπή τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, ἡ Βουλή, μέ ἀπόφασή της, πού λαμβάνεται ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς Κυβέρνησης, θέτει σέ ἐφαρμογή, σέ ὁλόκληρη τήν Ἐπικράτεια ἤ σέ τμῆμα της, τό νόμο γιά τήν κατάσταση πολιορκίας, συνιστᾷ ἐξαιρετικά δικαστήρια καί ἀναστέλλει τήν ἰσχύ τοῦ συνόλου ἤ μέρους τῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων 5 παράγραφος 4, 6, 8, 9, 11, 12 παράγραφοι 1 ἕως καί 4, 14, 19, 22 παράγραφος 3, 23, 96 παράγραφος 4 καί 97. Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας δημοσιεύει τήν ἀπόφαση τῆς Βοὐλῆς.
Μέ τήν ἀπόφαση τῆς Βουλῆς ὁρίζεται ἡ διάρκεια ἰσχύος τῶν ἐπιβαλλόμενων μέτρων, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά ὑπερβεῖ τίς δεκαπέντε ἡμέρες.

2. Σέ περίπτωση ἀπουσίας τῆς Βοὐλῆς ἤ ἄν συντρέχει ἀντικειμενική ἀδυναμία νά συγκληθεῖ ἐγκαίρως, τά μέτρα τῆς προηγούμενης παραγράφου λαμβάνονται μέ προεδρικό διάταγμα πού ἐκδίδεται ὕστερα ἀπό πρόταση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου. Τό διάταγμα ὑποβάλλεται ἀπό τήν Κυβέρνηση στή Βουλή γιά ἔγκριση μόλις καταστεῖ δυνατή ἡ σύγκλησή της, ἀκόμη καί ἄν ἔληξε ἡ βουλευτική περίοδος ἤ ἡ Βουλή ἔχει διαλυθεῖ, καί πάντως μέσα σέ δεκαπέντε ἡμέρες τό ἀργότερο.

3. Ἡ διάρκεια τῶν κατά τίς προηγούμενες παραγράφους μέτρων μπορεῖ νά παρατείνεται ἀνά δεκαπενθήμερο μόνο μέ προηγούμενη ἀπόφαση τῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία συγκαλεῖται ἀκόμη καί ἄν ἔχει λήξει ἡ βουλευτική περίοδος ἤ ἡ Βουλή ἔχει διαλυθεῖ.

4. Tά κατά τίς προηγούμενες παραγράφους μέτρα αἴρονται αὐτοδικαίως μέ τή λήξη τῶν προθεσμιῶν πού προβλέπονται στίς παραγράφους 1, 2 καί 3, ἐφόσον δέν παρατείνονται μέ ἀπόφαση τῆς Βουλῆς, καί σέ κάθε περίπτωση μέ τή λήξη τοῦ πολέμου, ἐφόσον εἶχαν ἐπιβληθεῖ ἐξαιτίας πολέμου.

5. Ἀφότου ἀρχίσουν νά ἰσχύουν τά μέτρα τῶν προηγούμενων παραγράφων ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ὕστερα ἀπό πρόταση τῆς Κυβέρνησης, μπορεῖ νά ἐκδίδει πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου, γιά νά ἀντιμετωπιστοῦν ἐπείγουσες ἀνάγκες ἤ γιά νά ἀποκατασταθεῖ ταχύτερα ἡ λειτουργία τῶν συνταγματικῶν θεσμῶν. Οἱ πράξεις αὐτές ὑποβάλλονται γιά κύρωση στή Βουλή μέσα σέ δεκαπέντε ἡμέρες ἀπό τή σύγκλησή της σέ σύνοδο καί παύουν νά ἰσχύουν στό ἑξῆς, ἄν δέν ὑποβληθοῦν στή Βουλή μέσα στίς παραπάνω προθεσμίες ἤ δέν ἐγκριθοῦν ἀπό αὐτή μέσα σέ δεκαπέντε ἡμέρες ἀφότου ὑποβλήθηκαν.

6. Οἱ κατά τίς παραγράφους 2 καί 3 ἀποφάσεις τῆς Βουλῆς λαμβάνονται μέ τήν πλειοψηφία τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν καί ἡ κατά τήν παράγραφο 1 ἀπόφαση μέ τήν πλειοψηφία τῶν τριῶν πέμπτων τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν βουλευτῶν. Ἡ Βουλή ἀποφασίζει σέ μία μόνο συνεδρίαση.

7. Σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐφαρμογῆς τῶν μέτρων κατάστασης ἀνάγκης, τά ὁποῖα λαμβάνονται κατά τό ἄρθρο αὐτό, ἰσχύουν αὐτοδικαίως οἱ διατάξεις τῶν ἄρθρων 61 καί 62 τοῦ Συντάγματος, ἀκόμη καί ἄν διαλύθηκε ἡ Βουλή ἤ ἔληξε ἡ βουλευτική περίοδος.

Κεντρικό θέμα