Οἱ “servicers” δέν μποροῦν νά προβαίνουν σέ ἀναγκαστικές κατασχέσεις, ἐάν ἡ σύμβασίς τους μέ τά funds εἶναι ἄκυρες, λόγῳ μή τηρήσεως τοῦ συστατικοῦ τύπου τοῦ ν.4354/2015
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν ἀκύρωσε τόν πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας ἀποφασίζοντας ὅτι ἡ σύμβασις διαχειρίσεως μεταξύ τῶν funds καί τῶν servicers εἶναι ἄκυρη, ἀνοίγοντας ἔτσι τόν δρόμο καί σέ ἄλλους δανειολῆπτες τῶν ὁποίων τά σπίτια κινδυνεύουν ἀπό ἀναγκαστικό πλειστηριασμό!
- Τῆς Φανῆς Χαρίση
Ἡ ὑπόθεσις ἀφορᾶ σέ γυναῖκα, ἡ ὁποία εἶχε ὑπογράψει ὡς ἐγγυήτρια ἐπιχειρηματικοῦ δανείου (συμβάσεως πιστώσεως δι’ ἀνοικτοῦ –ἀλληλοχρέου– λογαριασμοῦ) πού ἔλαβε μία ἀνώνυμη ἑταιρεία ἡ ὁποία ἀπεπλήρωσε τό 75% τοῦ δανείου, ὡστόσο δέν τό ἐξόφλησε καί ἀπέμεινε ἕνα ὑπόλοιπο 250.000 εὐρώ γιά τό ὁποῖο ἐξεδόθη διαταγή πληρωμῆς! Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα πού ἔδωσε στήν «Ἑστία» ἡ δικηγόρος τῆς ἐγγυήτριας, κ. Ἀριάδνη Νούκα, τό fund πού ἠγόρασε τό δάνειο ἐπέβαλε μέσῳ τοῦ servicer κατάσχεση ἐπί τῆς πρώτης κατοικίας της, ἕνα διαμέρισμα 120 τ.μ., πού ἀποτελεῖ καί τό μοναδικό ἀκίνητο πού διαθέτει, γιά τήν εἴσπραξη τοῦ ποσοῦ τῶν 100.000€.
Ἡ ἐγγυήτρια ἤσκησε ἀνακοπή κατά τῆς κατασχέσεως πού τῆς ἐπεβλήθη ζητοῦσα τήν ἀκύρωσή της, ἡ ὁποία ἔγινε δεκτή ἀπό τό δικαστήριο –Μονομελές Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν– τό ὁποῖο ἀκύρωσε τήν κατάσχεση καί τήν ἐπιταγή πρός ἐκτέλεσιν, κρίνοντας ὅτι ὁ servicer δέν ἐνομιμοποιεῖτο νά προβεῖ σέ πράξεις ἀναγκαστικῆς ἐκτελέσεως, καί ὡς ἐκ τούτου νά ἐπιβάλει κατάσχεση, διότι ἡ σύμβασις διαχειρίσεως μεταξύ τοῦ fund καί τοῦ servicer ἔπασχε ἀπό ἀπόλυτη ἀκυρότητα.
Εἰδικώτερα, τό Δικαστήριο ἀκολουθῶν τήν πρόσφατη ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔκρινε ὅτι ὁ servicer, ὡς ἑταιρεία πού συνεστάθη βάσει τῶν διατάξεων τοῦ ν. 4354/2015, ἔχει τήν δυνατότητα νά προβαίνει σέ πράξεις ἀναγκαστικῆς ἐκτελέσεως καί ὡς ἐκ τούτου νά ἐπιβάλει κατάσχεση. Ἐλέγχοντας, ὡστόσο, τήν σύμβαση διαχειρίσεως μεταξύ τοῦ fund καί τοῦ servicer πού προσεκομίσθη στό Δικαστήριο, ἔκρινε ὅτι πάσχει ἀπό ἀπόλυτη ἀκυρότητα, διότι δέν συνήφθη μέ τόν συστατικό τύπο πού ἀπαιτεῖ ἡ διάταξις 2§2 τοῦ ν. 4354/2015.
Σύμφωνα μέ τό σκεπτικό τοῦ Δικαστηρίου, τήν εὐθεῖα ἐφαρμογή τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 2§2 τοῦ ν. 4354/2015 ἐπιβάλλει ἡ ἀσφάλεια δικαίου, τόσο στίς περιπτώσεις πού ἡ διαχείρισις τῶν ἀπαιτήσεων ἔχει ἀναληφθεῖ μέ βάση τίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 10 παρ. 14 τοῦ ν. 3156/2003, ὅσο καί ὅταν ἔχει ἀναληφθεῖ μέ βάση τίς διατάξεις τοῦ ν. 4354/2015, ἀλλά καί ἡ ἀσφάλεια τῶν συναλλαγῶν, καί σέ κάθε πάντως περίπτωση ἡ ἑρμηνεία τοῦ νόμου δέν μπορεῖ νά εἶναι συγκυριακή ἤ περιπτωσιολογική. Περαιτέρω, τό Δικαστήριο ἐπισημαίνει ὅτι «οἱ συμβάσεις ἀνάθεσης διαχείρισης ὑπόκεινται σέ προληπτικό ἔλεγχο ἀπό τήν Τράπεζα τῆς Ἑλλάδος πρίν ἰσχύσουν. Σημειώνεται, ὡστόσο, ὅτι ὁ ἐν λόγῳ ἔλεγχος δέν ὑποκαθιστᾶ τή δικαστική κρίση.»
»Μετά τήν ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Ἀρείου Πάγου πού ἔκρινε τήν δικονομική θέση τῶν servicers ἀνεξάρτητα ἀπό τό νομοθετικό καθεστώς μεταβίβασης καί διαχείρισης τῶν ἀπαιτήσεων τῶν δανείων, δημιουργήθηκε ἕνα μεῖζον ζήτημα, πού ἀφορᾶ τό νομοθετικό πλαίσιο, μέ τό ὁποῖο θά γίνει ὁ ἔλεγχος τῆς νομιμότητας τῆς σύμβασης διαχείρισης μεταξύ fund καί servicer. Μέ τήν σπουδαία αὐτή ἀπόφαση κρίθηκε ὅτι ἡ ἀσφάλεια δικαίου καί ἡ ἀσφάλεια τῶν συναλλαγῶν ἐπιτάσσουν τήν ἑνιαία ἐφαρμογή τῶν διατάξεων τοῦ ν. 4354/2015 ἀκόμη κι ἄν ἡ μεταβίβαση τοῦ δανείου καί ἡ σύμβαση διαχείρισης ἔχουν λάβει χώρα μέ τίς διατάξεις τοῦ ν. 3156/2003. Τό Δικαστήριο ἀπέκλεισε κάθε δυνατότητα συγκυριακῆς ἤ περιπτωσιολογικῆς ἑρμηνείας πού θά ὁδηγοῦσε σέ μή ἐφαρμογή τοῦ ν. 4354/2015, καί ἐπισήμανε ὅτι ἡ δικαστική κρίση δέν μπορεῖ ἐπ’ οὐδενί νά ὑποκαθίσταται ἀπό τόν προληπτικό ἔλεγχο τῆς σύμβασης διαχείρισης ἐκ μέρους τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος. Ὡς ἐκ τούτου, σύμβαση διαχείρισης πού δέν ἀκολουθεῖ τούς ὅρους πού θέτει ἡ διάταξη τοῦ ἄρθρου 2§2 τοῦ ν. 4354/2015 πάσχει ἀπόλυτης ἀκυρότητας, ὅπως στήν περίπτωση πού διατάχθηκε περαιτέρω ἡ ἀκύρωση τῆς κατάσχεσης καί τήν μή διενέργεια πλειστηριασμοῦ» δήλωσε στήν «Ἑστία» ἡ κ. Νούκα.
