Μετατρέπει τά τέκνα διαζευγμένων σέ «ἑταιρεῖες» μέ ἁρμοδιότητες, ὡράριο, ἐναλλασσόμενες ἕδρες
ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ 16 γυναικείων ὀργανώσεων, μέ ἐπί κεφαλῆς τόν παλαιότερο Σύνδεσμο γιά τά Δικαιώματα τῆς Γυναίκας στήν Ἑλλάδα (ἱδρύθηκε τό 1920 –ἡγεῖτο αὐτοῦ ἐπί δεκαετίες ἡ Ἀλίκη Μαραγκοπούλου), προκαλεῖ ἡ νομοθετική πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης γιά τήν ὑποχρεωτική συνεπιμέλεια τῶν τέκνων. Καί τοῦτο διότι σέ μιά ἐποχή πού ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας γνωρίζει μεγάλη κρίση καί ὁ ἀριθμός τῶν διαζυγίων ἔχει ἐκτοξευθεῖ σέ ἀριθμούς ρεκόρ, ἔρχεται ἡ νομοπαρασκευαστική ἐπιτροπή μέ τό προσχέδιο πού ἔχει καταρτίσει νά τόν ἀποτελειώσει. Νά διαλύσει καί τόν καρπό τοῦ γάμου, τό ἀνήλικο τέκνο, τό ὁποῖο μέ τίς ἕως σήμερα προωθούμενες ρυθμίσεις καθιστᾶ «μπαλλάκι» τοῦ πίνγκ πόνγκ τῶν εὑρισκομένων σέ ἀντιδικία γονέων του. Οἱ ρυθμίσεις πού περιέχει τό προσχέδιο καί κατήγγειλε μέ ψήφισμά της ὡς ἐπί κεφαλῆς τῶν 16 γυναικείων ὀργανώσεων ἡ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου γιά τά δικαιώματα τῶν Γυναικῶν κυρία Εἰρήνη Φερέτη, ἐγείρουν τεράστιο προβληματισμό. Καί τοῦτο διότι ἀντιμετωπίζουν εἰσάγοντας δικτατορικῶς τόν θεσμό τῆς ὑποχρεωτικῆς συνεπιμελείας, τόν καρπό τοῦ γάμου, τό ἀνήλικο τέκνο, ὡς «ἑταιρεία»! Ὄχι ὡς ἔμψυχο ὄν. Τέκνο-«ἑταιρεία», τό ὁποῖο θά διαμένει ὑποχρεωτικῶς ἐναλλάξ σέ δύο ἕδρες (οἰκίες), ὁ χρόνος πού θά τό ἔχει ἕκαστος γονεύς θά διαμοιράζεται μέ ποσοστώσεις ἀπό 30-50%, ἐνῶ οἱ σέ ἀντιδικία γονεῖς θά ἀναλαμβάνουν μέ βάση τήν ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου νά κατανέμουν ἁρμοδιότητες ἀνατροφῆς. Ἐνῶ ζοῦν χωριστά. Θά ἀπαιτεῖται συναπόφασις γιά τό θρήσκευμα, γιά τήν ὀνοματοδοσία, γιά τήν ἐκπαίδευση καί γιά τήν ὑγεία.
Ἡ «Ἑστία» δέν πρόκειται νά λάβει θέση στήν ἀντιδικία μεταξύ τῶν συλλόγων τῶν πατέρων καί τῶν γυναικείων ὀργανώσεων. Εἶναι βέβαιον ὅτι ὑπάρχουν μητέρες πού στεροῦν ἀπό τούς πατέρες τά παιδιά τους (πόσες εἶναι ὅμως αὐτές), εἶναι ἐπίσης βέβαιον ὅτι ὑπάρχουν καί πατέρες πού στρέφουν τά τέκνα τους κατά τῶν μητέρων τους γιά νά τίς «ἐκδικηθοῦν» για ἄλλους λόγους. Εἶναι, τέλος, βέβαιον ὅτι ὑπάρχουν καί ἐργαζόμενοι πατέρες πού δέν ἐπιθυμοῦν νά ἀναλάβουν τήν συνεπιμέλεια ὑποχρεωτικῶς καί ἐπιθυμοῦν αὐτή νά παραμένει στίς μητέρες μέ συναινετική συμφωνία. Ἡ «Ἑστία» δέν γνωρίζει ποιός ἀληθινά κρύβεται πίσω ἀπό αὐτήν τήν νομοθετική πρωτοβουλία. Πέραν τῶν γνωστῶν ὀργανώσεων πού δικαιωματικῶς κάνουν τήν καμπάνια τους. Ξέρει ὅμως κάτι πολύ καλά: ὅτι τήν πρωτοβουλία γιά τήν νομοθέτηση τήν ἔχει ἡ Πολιτεία. Οἱ νόμοι δέν εἶναι παραγγελίες ἰσχυρῶν ἀνδρῶν ἤ γυναικῶν. Ὅτι ἐπίσης ἡ οἰκογένεια θά δεχθεῖ νέο ἰσχυρό πλῆγμα μέ τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου, καί τό μοναδικό θῦμα αὐτῆς τῆς νομοθετικῆς πρωτοβουλίας θά εἶναι τό παιδί. Οὐδείς ἄλλος. Ἡ δικηγόρος Φανή Γιωτάκη ἡ ὁποία δραστηριοποιεῖται στόν Σύλλογο Γυναικῶν γιά τά Δικαιώματα ἐξηγεῖ ἀκολούθως στήν «Ἑστία» ποιά εἶναι κατά τήν ἄποψη τῆς ὀργανώσεώς της τά μελανά σημεῖα τοῦ νομοσχεδίου τοῦ Ὑπουργείου Δικαιοσύνης, τό ὁποῖο ἐπεξεργάζεται ἐπιτροπή νομικῶν ὑπό τόν ἐπίτιμο εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου Πάγου Ἰωάννη Τέντε. Αὐτά εἶναι:
1. Δέν γίνεται διάκρισις μεταξύ μητέρας καί πατέρα.
2. Ἐπιβάλλεται ἡ ὑποχρεωτική συνεπιμέλεια ὅταν ὑπάρχει ἀντιδικία στά δικαστήρια μεταξύ τῶν συζύγων. Ἐπιβάλλεται ἐπίσης διανομή τῶν ἁρμοδιοτήτων μεταξύ τῶν γονιῶν γιά τήν διοίκηση τοῦ παιδιοῦ. Πρᾶγμα πού θά ὁδηγήσει σέ ἀδιέξοδο καθώς θά αὐξηθοῦν οἱ προστριβές στά δικαστήρια. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει συνεπιμέλεια ὅταν ὑπάρχει διάστασις ἀπόψεων. Ἡ συνεπιμέλεια ἔχει εὐεργετικές ἰδιότητες μόνο ὅταν εἶναι συναινετική. Εἰδάλλως, ἡ ἀμοιβαία καχυποψία καί ὅλοι οἱ παράγοντες, πού σχετίζονται εἴτε μέ τήν ἔνταση τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, πού ἐκδηλώνεται κατά τήν διάλυση τῆς οἰκογενείας καί μετά ἀπό αὐτή, εἴτε μέ τήν ἔλλειψη κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ τῶν ἀντιδικούντων συζύγων, θά ὑπονομεύσουν τόν θεσμό τῆς συνεπιμελείας. Ἡ πρός ψήφισιν διάταξις εἶναι παράνομος, καθώς καμμία διεθνής σύμβασις δέν ἀπαιτεῖ τήν ὑποχρεωτική συνεπιμέλεια.
3. Ἡ προωθούμενη ρύθμισις ὅπως αὐτή ἀποτυπώνεται στό προσχέδιο προβλέπει ἐναλλασσόμενη κατοικία γιά τό παιδί μέ ἐλάχιστη παραμονή 30% τοῦ χρόνου καί ἕως 50%. Πρόκειται γιά μέτρο πού θά ἔχει βαρειές συνέπειες στή ψυχοσύνθεση τῶν παιδιῶν καί στήν φυσιολογική ἀνάπτυξή τους. Μέτρο συγκρίσεως δέν μπορεῖ νά εἶναι χῶρες ὅπως ἡ Σουηδία, Γερμανία, χῶρες ὅπου ἐφαρμόζεται τό μέτρο καθώς τά ἀποτελέσματα εἶναι ἀπογοητευτικά.
4. Ἡ δυνατότης ἐξετάσεως τῶν παιδιῶν στό δικαστήριο χωρίς προσδιορισμό τῆς ἡλικίας τους προκειμένου νά ἐπιλέξουν δῆθεν ἀνεπηρέαστα ποιόν γονέα ἐπιλέγουν εἶναι μία ἀντιπαιδαγωγική ἐπιλογή.
5. Τό προσχέδιο προβλέπει ἐπίσης ἀφαίρεση τῆς γονικῆς μερίμνης ἐάν δέν ἐφαρμόζονται οἱ διατάξεις γιά τήν ἐπικοινωνία. Στήν πράξη αὐτό μπορεῖ νά ὁδηγήσει στήν συκοφάντηση μητέρων στό δικαστήριο ἀπό οἰκεῖα πρόσωπα τοῦ ἑτέρου γονέως προκειμένου νά τούς ἀφαιρεθεῖ ἡ γονική μέριμνα.
6. Προβληματικός εἶναι ὁ ὁρισμός πού δίδει τό προσχέδιο στήν ἔννοια τῆς κακῆς ἐπιμελείας. Κακή ἐπιμέλεια συνιστᾶ μόνο ἡ μή τήρηση τῶν κανόνων γιά τήν ἐπικοινωνία μέ τόν ἄλλο γονέα καί ὄχι ἡ ἄσκησις σωματικῆς ἤ λεκτικῆς βίας, ἡ ἔλλειψις φροντίδος, ἐνδύσεως, διατροφῆς τῶν παιδιῶν. Ὑπάρχει ἐπίσης ἐκτενής ἀναφορά στόν ὅρο γονεϊκή ἀποξένωση. Πρόκειται γιά ἕναν ὅρο ἀμφιλεγόμενο πού δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό τά εὐρωπαϊκά δικαστήρια.
7. Ὑποχρεωτική θά εἶναι ἐπίσης ἡ συνεπιμέλεια στά παιδιά ἐκτός γάμου ἀκόμη καί σέ ὅσα ἀνεγνωρίσθησαν ἀκουσίως ἀπό τό δικαστήριο ἀπό τόν πατέρα.
8. Ὑπάρχει κίνδυνος ὅτι ἡ πλειονότης τῶν γυναικῶν πού δέν διαθέτουν οἰκονομικούς πόρους θά τελοῦν ὑπό τήν ἐξάρτησιν τῶν τέως συζύγων τους. Τό νομοσχέδιο καλεῖ τούς πολῖτες νά λύσουν ὅλα αὐτά τά θέματα στίς αἴθουσες τῶν δικαστηρίων. Ὀφείλουμε λοιπόν νά ἐπισημάνουμε ὅτι αὐτομάτως μετατρέπει τίς μητέρες στόν ἀδύναμο κρίκο τῆς ὑποθέσεως, εἰδικῶς στίς περιπτώσεις πού εἶναι εὐάλωτες οἰκονομικῶς.
9. Οἱ ὀργανώσεις δέν ἐκπροσωποῦν τήν μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνδρῶν. Διαδίδουν ψευδῶς ὅτι ἡ συνεπιμέλεια ἐπιβάλλεται διεθνῶς καί ὅτι ἡ ἐναλλασσομένη κατοικία ἔχει εὐεργετικές συνέπειες στήν ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν.
Σκοπός τους εἶναι ἡ μή καταβολή διατροφῆς πρός τίς μητέρες καί ὁ ἔλεγχος τῆς ζωῆς τους, ὄχι ἡ οὐσιαστική ἐπικοινωνία μέ τά παιδιά τους καί ἡ συνδρομή στήν ἀνάπτυξή τους. Διαδίδουν ψευδῶς ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν γυναικῶν δέν ἐφαρμόζει σωστά τήν ἐπικοινωνία τῶν πατέρων μέ τά παιδιά. Οἱ γυναῖκες αὐτές εἶναι ὀλίγες καί δέν ἐκπροσωποῦν τήν πλειοψηφία.
Τό ἀντίθετο ἰσχύει. Μιά μεγάλη μερίς διαζευγμένων γυναικῶν καλύπτει ἀποκλειστικῶς ἐξ ἰδίων τά ἔξοδα τῶν παιδιῶν καθώς οἱ ἀποφάσεις γιά τήν καταβολή τῶν πενιχρῶν διατροφῶν στήν Ἑλλάδα δέν ἐφαρμόζονται.
10. Ἡ ἐνδοοικονενειακή βία ἐνδεχομένως θά αὐξηθεῖ καθώς οἱ γυναῖκες πού ὑφίστανται βία δέ θά τολμοῦν νά χωρίσουν ἀφοῦ δέν θά ὑπάρχει ξεκάθαρη ἀπόφασις γιά τήν ἐπιμέλεια ἀπό τό δικαστήριο ἀλλά καί φυσικά ὑπό τό κράτος τοῦ φόβου, ὅτι οἱ ἐν διαστάσει σύζυγοι θά κάνουν χρήση τῆς ἐναλλασσομένης κατοικίας καί θά ἐγκαταλείψουν τό παιδί σέ τρίτους.
11. Τό νομοσχέδιο εἶναι ἀντιγραφή τῶν θέσεων ἀνδρῶν τέως συζύγων οἱ ὁποῖοι διοργανώνουν καμπάνια στά ΜΜΕ καί στά social media, ἐνῶ ἀφισσοκολλοῦν παντοῦ τίς θέσεις τους καί ἔχουν προσεγγίσει διασήμους γιά τήν καμπάνια τους (Κανάκης, Μαραντίνης). Οἱ θέσεις τῶν μητέρων δέν ἔχουν ἀκουσθεῖ μέχρι στιγμῆς πουθενά.
12. Τό νομοσχέδιο θά ἔρθει πρός διαβούλευσιν ἐν μέσω lockdown γιά νά μήν ὑπάρξει ἀντίδρασις ἀπό τίς οἰκογένειες πού τίς ἀφορᾶ.
13. Οἱ ἀλλαγές αὐτές θά ἐπηρεάσουν δραματικῶς τίς ἑπόμενες γενιές στήν Ἑλλάδα καθώς ἡ ἀνατροφή τῶν τέκνων θά ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικῶς ἀπό τά δικαστήρια τά ὁποῖα ἐφαρμόζοντα τόν νόμο θά τά ἐξαναγκάζουν νά ζοῦν χωρίς σταθερό σπίτι, σχολεῖο καί φίλους.
