Ο Σουλτάνος αποθρασύνεται-Αιφνιδίασε η στροφή της Αγκύρας προς την ΕΕ
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ είναι περισσότερο από ανησυχητική. Τώρα ακυρώνουμε και τις προγραμματισμένες μεγάλης κλίμακος ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Πολύ λίγοι στην Αθήνα φαίνεται, έχουν καταλάβει ότι η τακτική του κατευνασμού που ακολουθούμε έναντι της Τουρκίας, είναι εξαιρετικά αναποτελεσματική. Όχι μόνον δεν βοηθά στην εξομάλυνση της καταστάσεως, αλλά απεναντίας αποθρασύνει τον Ερντογάν. Για τον ηγέτη μιας χώρας η οποία χαρακτηρίζεται ως διεθνής ταραξίας και άρπαγας, οι συμβιβαστικές κινήσεις δεν εκλαμβάνονται ως καλή θέλησις αλλά ως αδυναμία. Αυτό θα έπρεπε να το έχουμε μάθει καλά μέχρι σήμερα. Αλλά ενώ είναι κοινός τόπος για τον Έλληνα πολίτη, οι Κυβερνήσεις μας αποδεικνύονται «αδιάβαστες». Συνεχίζουν την τακτική του κατευνασμού, ενώ οι Τούρκοι κλιμακώνουν τις προκλήσεις τους. Δεν μιλάμε πλέον για αργά μεθοδικά βήματα, όπως οι διεκδικήσεις στον αέρα, οι οποίες από απλές παραβιάσεις το 1983 έχουν σήμερα εξελιχθεί σε υπερπτήσεις νησίδων και μεγάλων νησιών τ ου Αιγαίου. Οι Τούρκοι ευθέως διεκδικούν νησιά του ανατολικού Αιγίου, απαιτούν την αποστρατιωτικοποίηση άλλων, φθάνοντας μέχρι την… Κίμωλο και, χαράσσουν αυθαιρέτως δικούς τους χάρτες θαλασσίων ζωνών.
Η Ελλάς από την άλλη πλευρά αποφεύγει να θέσει σε εφαρμογή το αμυντικό της δόγμα το οποίο περιγράφεται στο θεσμικό κείμενο της Πολιτικής Εθνικής Αμύνης (ΠΕΑ) ως αποτρεπτικό. Οι πολίτες δεν έχουν υποχρέωση να το γνωρίζουν αλλά για τους επιτελείς είναι πολύ βασική η γνώσις της χρησιμοποιήσεως των στρατιωτικών ασκήσεων, ως εργαλείου αποτροπής. Και ενώ ο Ερντογάν και οι περί αυτόν προβαίνουν σε καθημερινή κλιμάκωση ζητώντας 150 νησιά (είχαν αρχίσει από 18), αποστρατιωτικοποίηση και έλεγχο των θαλασσίων ζωνών, εμείς ακυρώνουμε την προγραμματισμένη διακλαδική άσκηση που επρόκειτο να αρχίσει σήμερα, ακριβώς στο Αιγαίο το οποίο διεκδικεί ο Ερντογάν. Είχαμε δηλαδή στα χέρια μας το ενδεδειγμένο εργαλείο αποτροπής και το απεμπολήσαμε. Κάποιοι μίλησαν για κίνδυνο «θερμού επεισοδίου».
Σε αυτούς θα θυμίσουμε ότι τα θερμά επεισόδια ουδέποτε έχουν προαναγγελθεί και, ακόμη χειρότερα, ουδέποτε συνέβη να ξεσπάσουν διαρκούσης στρατιωτικής ασκήσεως. Μικρής ή μεγάλης. Η άσκησις «Καταιγίς 2020» επρόκειτο να αρχίσει σήμερα με συμμετοχή του 85% του στόλου μας, σχηματισμών του Στρατού Ξηράς και των πολεμικών μοιρών της Αεροπορίας. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι οι επιχειρησιακές δραστηριότητες μεσαίας και μεγάλης κλίμακος αναστέλλονται, στο πλαίσιο των μέτρων για τον περιορισμό της μεταδόσεως του κορωνοϊού. Την στιγμή δηλαδή που η Πολιτεία αρχίζει την σταδιακή άρση των μέτρων, στις Ένοπλες Δυνάμεις έχουμε αυστηροποίηση. Αλλά και έτσι να ήταν, έχοντας ήδη αναπτύξει τις ναυτικές και άλλες δυνάμεις στο θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου, ό,τι ήταν να γίνει έχει γίνει. Μια πραγματική εφαρμογή μέτρων θα εσήμαινε αναστολή των μέτρων συναγερμού και των κινήσεων πλοίων και άλλων μονάδων. Όλα αυτά έχουν γίνει. Οπότε και η αναβολή της ασκήσεως είναι δώρον-άδωρον. Όπως δώρον-άδωρον είναι όλες οι προσπάθειες κατευνασμού των Τούρκων. Μάλιστα ο τρόπος με τον οποίο έγινε η αναβολή της ασκήσεως προδίδει βιασύνη και προχειρότητα. Και οι στρατιωτικές αποφάσεις ουδέποτε είναι βιαστικές και πρόχειρες. Κανονικά ούτε οι πολιτικές αποφάσεις έπρεπε να λαμβάνονται με προχειρότητα, αλλά η κοινή πείρα δεικνύει ότι αυτό εν τέλει γίνεται.
Έτσι δεν μας μένει η παραμικρή αμφιβολία ότι η απόφασις αναβολής ελήφθη σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο και εντάσσεται στο πλαίσιο μια πολιτικής που προσβλέπει σε συμβιβασμούς. Ήδη έχουμε σταματήσει τα προγράμματα ερευνών για υδρογονάνθρακες, ακόμη δεν έχουμε κηρύξει και οριοθετήσει την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα μας και όλα δείχνουν πως ετοιμαζόμαστε για προσφυγή σε Διεθνή Διαιτησία. Είναι βέβαιον ότι εκεί κάτι θα χάσουμε, κάτι θα δοθεί στην Τουρκία. Είναι όμως τελείως αστήρικτη η υπόθεσις πως έτσι θα εξομαλυνθούν οι σχέσεις μας. Απεναντίας, αυτά που θα κερδίσει στην Διαιτησία η Τουρκία θα είναι εφαλτήριο για την επομένη δέσμη διεκδικήσεων.
Αλλά για να επανέλθουμε στην ακύρωση της «Καταιγίδος», είναι αξιοσημείωτο ότι αντί των συνήθων λιτών ανακοινώσεων των στρατιωτικών επιτελείων, εδώ είχαμε ένα ενημερωτικό σημείωμα 312 λέξεων το οποίο εξεδόθη από το ΓΕΕΘΑ για δικαιολογήσει την απόφαση. Ένα σημείωμα που αναφέρεται μάλλον στα κυβερνητικά μέτρα για τον κορωνοϊό και ελάχιστα στην ακύρωση της ασκήσεως. Και βεβαίως ουδόλως αναφέρεται στις κινήσεις προετοιμασίας που ήδη έχουν γίνει και, οι οποίες ουδόλως μπορούσαν να ενταχθούν σε μέτρα περιορισμού της επιδημίας. Το αντίθετο.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία περιμένει την ανάρτηση από τον ΟΗΕ των συντεταγμένων της οριοθετήσεως που έχει κάνει με την Λιβύη. Η ελληνική πλευρά αρκείται να ψελλίζει διαμαρτυρίες στέλλοντας επιστολές στα Ηνωμένα Έθνη, αλλά αποφεύγει να οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της. Αφήνει να εννοηθεί ότι προσβλέπει σε Διαιτησία. Και η Τουρκία επιδεικτικώς περιφρονεί όλες αυτές τις κινήσεις έχοντας προφανές σχέδιο να μας κάνει συρθούμε παρακαλώντας σε συνομιλίες, ώστε σε αυτές να ευρίσκεται σε πλεονεκτική θέση.
Το να προσβλέπουμε σε συμμαχίες έχει αποδειχθεί μάλλον αφελές μέχρι στιγμής. Βλέπουμε μια στροφή της Τουρκίας προς την ΕΕ, καθώς ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου ξαναθυμήθηκε ότι η χώρα του είναι υποψηφία προς ένταξιν. Όμως το μήνυμά του για την Ημέρα της Ευρώπης μόνον από λογική δεν διαπνέεται. «Η Τουρκία, είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε είδους υποστήριξη, ώστε η Ένωσις να καταστεί ένας υπεύθυνος, συνεπής και υπεύθυνος παγκόσμιος παίκτης»! Υποστηρίζει δηλαδή πως η Τουρκία θα τα φέρει αυτά στην Ευρώπη. Μιλάμε για πρωτοφανή αλαζονεία, στην οποία έρχεται να προστεθεί και η «σύστασις» για μια ΕΕ «χωρίς αποκλεισμούς». Μια ΕΕ δηλαδή στην οποία θα μας φέρει τους ασιατικούς συρφετούς που μαζεύει στα σύνορά της.
Και εμείς ακόμη ελπίζουμε σε κατευνασμό…
