Ποίησις Πανούση κατά Ἀλέξη καί ΣΥΡΙΖΑ

«Γεννήθηκαν μέ τό σημάδι τοῦ Κάιν στό ἀριστερό μάγουλο»

«ΔΕΝ πῆρε τήν ἐξουσία μέ βάση τίς ἀρετές του, ἀλλά μέ τά βέλη τῶν ψεμάτων. Δέν ἀσκεῖ τή διακυβέρνηση μέ βάση τούς ἰσχύοντες νόμους, ἀλλά μέ τήν ἐκμετάλλευση τοῦ φόβου καί τήν ἰδιοτέλεια τῶν ὀσφυοκαμπτῶν». Ἔτσι ἀρχίζει τό ποίημά του «Κάτοπτρον Μή-Δημοκράτη Ἡγεμόνα» ὁ Καθηγητής Ἐγκληματολογίας καί ὑπουργός Προστασίας τοῦ Πολίτου στήν πρώτη Κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Πανούσης.

Δέν θέλει πολλή φαντασία γιά νά γίνει ἀντιληπτό σέ ποιόν ἀναφέρεται τό ποίημα. Ὁ νῦν Πρωθυπουργός, μέ τόν ὁποῖο ἦλθε σέ ρήξη τό 2015 ὅταν εἶχε διατάξει τά ΜΑΤ νά εἰσβάλουν στήν Πρυτανεία τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν γιά νά ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἀναρχικοί καί τοῦ εἶχε ἀπαντήσει μέσω τοῦ ἄρθρου του «Ἡ Ἀριστερά τοῦ Τίποτα», εἶναι κατά τόν ποιητή αὐτός πού «δέν ἐνδιαφέρεται γιά τήν βλάβη πού προκαλοῦν οἱ ἀνομίες του στήν ἀθωότητα καί τήν ἀγαθότητα τῶν νέων πού πίστεψαν σέ αὐτόν». Δέν παραλείπει, μέσω τῶν πολύ ἄμεσων καί δυναμικῶν στίχων, νά τόν προειδοποιήσει ὅτι «στό τέλος ὅλα τά δεινά ἐπιστρέφουν στόν ἴδιον, τίς περισσότερες φορές, ὡς λευκαντικό blanco πού σβήνει τό ὄνομά του ἀπό τό βιβλίο τῆς Ἱστορίας. Ὁ νεκρός συχνά δεδικαίωται. Ὁ ἐκπεσών ἀλαζών οὐδέποτε».

Καί ἐάν σέ αὐτό τό ποίημα ἀναφέρεται προσωπικῶς στόν Ἀλέξη Τσίπρα, δέν κάνει τό ἴδιο καί στό ἐξ ἴσου δηκτικό καί αἰχμηρό ὡς πρός τό ὕφος καί τό περιεχόμενο ποίημα μέ τόν τίτλο «Μισάνθρωποι καί Μισοάνθρωποι». Στό στόχαστρο τοῦ κ. Πανούση μπαίνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού εἶχαν ζητήσει ἐπανειλημμένως τήν κεφαλή του ἐπί πίνακι ὅταν ἦταν στήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου. «Γεννήθηκαν μέ τό σημάδι τοῦ Κάιν / στό ἀριστερό μάγουλο, / φθόνησαν ἀπό κούνια / τόν Ἄβελ πού ἀγαπάει καί ἀγαπιέται / ἄδολα κι αὐτοθυσιαστικά, / ἐξελίχθηκαν σέ “κουρασμένους ἐπαναστάτες” / πού εἶναι ὑποχρεωμένοι / νά κρύβουν τό ὁπλισμένο μῖσος τους / μέσα σέ τσιτάτα / γιά τήν εἰρήνη καί τήν ἀδελφοσύνη». Τούς ἐπικρίνει γιατί «Δέν ἔχουν κἄν τό κουράγιο νά δηλώσουν / ποιοί πραγματικά εἶναι […] / πόσο φοβοῦνται νά μήν ἀποκαλυφθεῖ / ἤ νά μήν βρεθεῖ / –πεταμένη στά σκουπίδια τῆς Ἱστορίας– / ἡ χαμένη ταυτότητά τους».

Καί σέ αὐτό τό σημεῖο ὁ ποιητής δίδει τό τελειωτικό κτύπημα στούς ἀνθρώπους τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὅπως ἀναφέρει, στήν χαμένη ταυτότητά τους ἀναγράφεται: «Ὁμάδα Αἵματος: τῶν δολοφονημένων ἄλλων/ἐλλείψει προσωπικῶν ἀρτηριῶν καί φλεβῶν. / Μαυράδι τοῦ ματιοῦ, κάτι σάν ὕπουλο φίδι / χλωμάδα τοῦ προσώπου, κάτι σάν/ ἀκραία ἠθική μορφή νεκροφάνειας / τρέμουλο τοῦ χεριοῦ, κάτι σάν τρομώδης / ἰδεολογική παραλυσία/κάπως ἔτσι παρουσιάζονται στόν Ἑωσφόρο […]». Χωρίς ὕβρεις, ἀκρότητες καί διχαστικό λόγο πού τό τελευταῖο διάστημα ἔχουν υἱοθετήσει ὅλοι στό κυβερνῶν κόμμα ὁ κ. Πανούσης τονίζει ὅτι ὁ Ἑωσφόρος « […] γιά νά τούς ἀνταμείψει / τούς ξαναστέλνει στό ματωμένο χάος / τῶν ὑπογείων ὅπου ἔζησαν / γιά νά τούς προδώσουν οἱ δικοί τους / καί γιά νά αἰσθανθοῦν –πρώτη φορά– / μισοάνθρωποι»! Καί τά δύο ποιήματα μαζί μέ πολλά ἄλλα περιλαμβάνονται στήν τελευταία ποιητική συλλογή τοῦ κ. Πανούση «Μοιρόγραφτο» ἀπό τίς Ἐκδόσεις «Ι. Σιδέρη» (2018).