ΑΡΚΕΤΑ αἰχμηρός πρός τήν Κυβέρνηση καί πρός τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό ἐνεφανίσθη χθές ὁ κ. Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὁ ὁποῖος μίλησε γιά ὅλη τήν πολιτική του σταδιοδρομία στό συνέδριο τῆς «Καθημερινῆς» ὑπό τόν τίτλο «Μεταπολίτευση: 50 χρόνια μετά».
Ὁ πρώην Πρωθυπουργός ἐρωτώμενος γιά τήν τοποθέτηση τῆς κ. Ντόρας Μπακογιάννη πού εἶχε μιλήσει στό ἴδιο συνέδριο πρίν ἀπό τόν ἴδιον σχετικῶς μέ τό ἐνδεχόμενο συναινέσεως (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) γιά τήν ἐπίτευξη λύσεως στά ἑλληνοτουρκικά, εἶπε ὅτι διαφωνεῖ μέ τήν «συναίνεση». «Ἄν ὑπάρχει διάλογος, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, εἶναι πάντα κάτι γόνιμο καί θετικό. Ὅταν ὅμως ἀκούω τήν λέξη “συναίνεση” καί μέ τά τρία κόμματα καί μέσα στήν Κυβέρνηση, αὐτό μυρίζει διάθεση συνθηκολόγησης καί ὄχι συναίνεσης. Γιατί ζητᾶς τήν συναίνεση τῶν ἄλλων κομμάτων;
Κυβέρνηση δέν εἶσαι; Σημαίνει ὅτι δέν μπορεῖς ὁ ἴδιος νά τά βγάλεις πέρα. Ἄρα δέν συμφωνεῖς μέ ὅ,τι ἔχεις πεῖ μέχρι τώρα, πρέπει νά πᾶς παραπάνω» ἦταν τό δηκτικό σχόλιο. Προσέθεσε δέ ὅτι τό νά ζητεῖ κάποιος συναίνεση οὐσιαστικῶς κάνει «βήματα ὑποχώρησης»!
Γιά τό μνημόνιο εἶπε ὅτι «εἴχαμε δεῖ ὅτι οἱ πολλαπλασιαστές ἦταν λάθος καί τά μέτρα πιό σκληρά ἀπό αὐτά πού ἔπρεπε.» «Διορθώθηκε αὐτό, ἀλλά δέν σᾶς κρύβω ὅτι ἦταν κάποια στιγμή πού φοβήθηκα ὅτι θά ἔβγαινε ἡ Ἑλλάδα ἀπό τήν Εὐρωζώνη» προσέθεσε. «Ἡ δεύτερη φορά πού φοβήθηκα ἦταν ὅταν ἤξερα ὅτι ἕνα κομμάτι τοῦ εὐρωκατεστημένου, ἡ παρέα Σώυμπλε, χαιρότανε πού στό α΄ ἑξάμηνο Τσίπρα-Βαρουφάκη εἶχαν πέσει στήν παγίδα. Ἦταν εὐτύχημα πού μετά ἔκαναν στροφή 180 μοιρῶν. Τά μνημόνια ἦταν πολύ δύσκολα. Ἐγώ ἔχασα τό μάτι μου, δέν μέ ἐνδιαφέρει.
Σημασία ἔχει ὅτι μέ τόν Βαγγέλη Βενιζέλο παραδώσαμε μιά Ἑλλάδα καλύτερη ἀπό αὐτή πού παραλάβαμε» κατέληξε.
Χαρακτήρισε ὡς κορυφαία στιγμή τῆς Μεταπολιτεύσεως τήν εἴσοδο τῆς χώρας στήν ΕΕ καί ὡς τίς χειρότερες τήν κρίση στά Ἴμια καί τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, γιατί καί στίς δύο περιπτώσεις αἰσθάνεται ὅτι «προδώσαμε γενιές καί γενιές ἀγώνων, καί τό ἐννοῶ.» Ἐκτεταμένη ἀναφορά ἔκαμε γιά τήν περίπτωση τῶν Σκοπίων, καθώς τό 1991 ἦταν ὑπουργός Ἐξωτερικῶν. Ὅπως δήλωσε ὁ κ. Σαμαρᾶς τόν Δεκέμβριο τοῦ 1991 στήν συζήτηση τῶν τότε 12 ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν τῆς ΕΕ, εἶχαν γίνει δεκτοί οἱ τρεῖς ὅροι, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἀποδεκτοί καί ἀπό τό Ὑπουργικό Συμβούλιο καί τό Συμβούλιο τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν μέ τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου νά τόν συγχαίρει. «Αὐτό πού ἔγινε ἀπό ὅλους δεκτό, τελικά κατέρρευσε. Ἐγώ εἶπα ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει λύση γιά ἕναν λόγο πού τόν βλέπουμε καί σήμερα ὡς πρός τήν μακεδονικότητα γιά τούς Βούλγαρους τῆς γλώσσας τους. Αὐτό τίθεται ὡς προϋπόθεση εἰσόδου στήν ΕΕ ἀπό τούς Βούλγαρους, καί ἄρα τό θέμα αὐτό δέν ἔχει λήξει» ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων.
Ὁρισμένοι, ὅπως εἶπε ὁ πρώην Πρωθυπουργός, «εἶπαν ὅτι καί στήν Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου ἐπί Καραμανλῆ ἦταν λάθος τό βέτο. Φοβᾶμαι ὅτι δέν ἔχει γίνει ἀντιληπτό. Οἱ περιοχές τῆς Ἀλβανίας, τοῦ Κοσσόβου καί τοῦ Τετόβου εἶναι πλέον ἀλβανικές, ἐγώ τό εἶχα πεῖ. Σήμερα Πρόεδρος τῆς Βουλῆς στά Σκόπια εἶναι ὁ μέχρι πρόσφατα ὁ ἐκπρόσωπός τους πού ἔγινε καί ὑπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Ὑπάρχει μιά τάση αὐτές οἱ ἰσχυρές ἐθνότητες νά ἑνωθοῦν καί ἄν τό Τέτοβο πάει στήν ὑπόλοιπη Ἀλβανία, τό ὑπόλοιπο τῶν Σκοπίων μαγνητίζεται ἀπό τή Βουλγαρία. Δέν ἔχει λήξει ἡ ὑπόθεση καί δέν ἔχει γίνει ἀντιληπτό μέχρι σήμερα.» Σχολιάζοντας τίς σχέσεις του μέ τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη εἶπε ὅτι τόν τίμησε τοποθετῶντας τον σέ ἡλικία 27 ἐτῶν ὑφυπουργό Οἰκονομικῶν καί ἐν συνεχείᾳ ὑπουργό Ἐξωτερικῶν.
«Δέν εἶχα ποτέ κάποιο πρόβλημα μαζί του ἤ διαφωνία. Ἐκεῖ πού ἔγινε εἶναι γιά αὐτό πού εἶπα πρίν (Σκοπιανό). Ἐνῷ πέρασε στό Ὑπουργικό Συμβούλιο μέ εἰσηγητές μάλιστα τόν Μίκη Θεοδωράκη καί τόν Θανάση Κανελλόπουλο, ὁ Μητσοτάκης ξαφνικά ἦταν τελείως ἐναντίον. Ἐκεῖ ἔγινε ἡ ρήξη» συνέχισε ὁ κ. Σαμαρᾶς. Ἀνεγνώρισε ὅτι οἱ παλαιότεροι πολιτικοί ὅπως ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καί ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἦταν ἐμβληματικές προσωπικότητες καί ὅλοι οἱ τότε πολιτικοί ἦταν «πανέξυπνοι». Εἰδικά γιά τόν Καραμανλῆ εἶπε ὅτι ἦταν «τοῦ ὀλίγου καί τοῦ ἀκριβοῦς».
