Καί ξαφνικά ἔκαναν οἱ πολιτικοί μας τήν συγκλονιστική ἀνακάλυψη.
Ἔχουμε ναυτιλία, πού εἶναι καί ἡ πρώτη! Καλά πού ὑπάρχουμε κι ἐμεῖς, δηλαδή, πού προβάλλουμε τά τῆς ναυτιλίας μας σέ ἀντίθεση μέ τό σύνολο σχεδόν τῶν ΜΜΕ πού τήν θυμοῦνται μόνον ὅταν κάτι δυσάρεστο συμβεῖ σέ κάποιο πλεούμενο.
Ἀνάλογα συγκεχυμένη ἕως ἀρνητική εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ναυτιλίας μας γιά τό κοινό. Γι’ αὐτήν τήν λαμπρή παγκόσμια πρωτιά (χωρίς μάλιστα… Γερμανό κόουτς) δέν ἔχουμε δεῖ λαϊκούς πανηγυρισμούς, πυροτεχνήματα, ἀπονομή μεταλλίων ἤ φαντασμαγορικές ὑποδοχές τροπαιούχων.
Ἐδῶ τό τρόπαιο πάει -ἀνεπαισθήτως, θά ἔλεγε ὁ Καβάφης- κατ’ εὐθεῖαν στό ἰσοζύγιο ἐξωτερικῶν συναλλαγῶν. Οἱ θαλάσσιες μεταφορές ἀποτελοῦν τή μεγαλύτερη σέ διεθνές ἐπίπεδο βιομηχανία, πού ἐξυπηρετεῖ τό 96% τοῦ παγκόσμιου ἐμπορίου, μεταφέροντας δισεκατομμύρια τόννους ἀγαθά τόν χρόνο μέ τζίρους ἀστρονομικούς!
Ἀσύγκριτα οικονομικότερο μέσο μεταφορᾶς τό πλοῖο – ἑκατό δέ φορές φιλικότερο ὑπολογίζεται ὅτι εἶναι γιά τό περιβάλλον, σέ σύγκριση μέ τά ἄλλα μέσα. Ἀλλά οὐδέν περί αὐτῶν ὁ μέσος πολίτης γνωρίζει, πού πιστεύει σέ αὐτό πού βλέπει καί ἀκούει. Αὐτοκίνητα νά φέρνουν τή βενζίνη στά πρατήρια καί τά πάσης περιγραφῆς καταναλωτικά ἀγαθά πού στολίζουν τά ράφια τῶν σοῦπερ μάρκετ, ἐνῶ ἡ τηλεπληροφόρηση συνήθως εἶναι ἀρνητική καί παιδαριώδης.
Τά βαπόρια ταξιδεύουν μακριά στό πέλαγος καί ὅταν πιάνουν στεριά, φορτώνουν καί ξεφορτώνουν σέ μακρινούς ντόκους καί ραφιναρίες. Εἶναι μιά διαδικασία χωρίς παύση, 24 ὧρες τό εἰκοσιτετράωρο, χωρίς ἀργίες ἤ ἑορτές καί χωρίς ἀνάπαυλα.
Καί τελευταῖοι νά ἤμαστε στήν κολοσσιαία αὐτή δραστηριότητα, πάλι περισσότερη θά ὀφείλαμε προσοχή καί φροντίδα γιά τά πλοῖα καί τούς ἀκάματους «διεθνεῖς» μας.
Ποιά εἶναι ἡ ἀναγνώριση γιά τό ναυτικό; Εἶναι ἡ ποινικοποίηση τῶν ναυτικῶν ἀτυχημάτων καί ἡ συνήθως ἀψυχολόγητη συμπεριφορά τῶν Ἀρχῶν.
Ἄς θυμηθοῦμε τόν καπετάνιο τοῦ «Πρεστίζ» Ἀπόστολο Μαγκούρα, ὁ ὁποῖος παρέμεινε ὑπόδικος καί δέσμιος τῶν ἱσπανικῶν Ἀρχῶν γιά μῆνες ὁλόκληρους, γιά νά καλύψουν οἱ Ἱσπανοί μιά δική τους ἐγκληματική ἐνέργεια.
Λίγες ὧρες μετά τό ἀτύχημά τοῦ, τό πλοῖο ἔπλεε 2,5 μίλια κοντά στίς ἱσπανικές ἀκτές καί ζήτησε ἐναγωνίως -καθώς καί ὁ παριστάμενος ναυαγοσώστης- ὅρμο καταφυγῆς.
Ἀντ’ αὐτοῦ οἱ ἱσπανικές Ἀρχές διέταξαν τό τραυματισμένο πλοῖο νά βγεῖ στόν μαινόμενο Ἀτλαντικό, ὅπου καί βούλιαξε μετά σκληρή μάχη πέντε ἡμερῶν. Ἀκολούθως, ἀνεκαλύφθη ὅτι… φταίει ἡ κατασκευή τοῦ πλοίου καί μέ πρωτοβουλία τῆς Ἱσπανίας ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση θέσπισε αὐστηρότερους κανόνες ναυπήγησης τῶν tankers καί ἐσπευσμένη ἀπόσυρση τῶν tankers μονοῦ τοιχώματος, πρός μεγάλη αἱμορραγία τῆς ἑλληνικῆς ναυτιλίας.
Καί ἄς σημειωθεῖ ὅτι: πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου ἦταν ὁ τότε Ἕλληνας πρωθυπουργός καί τό «Πρεστίζ» εῖχε διπλᾶ τοιχώματα ἀλλά ἔπρεπε ὁπωσδήποτε νά κατασκευαστεῖ ἔνοχος. Καί αὐτό ἔπραξαν οἱ πολιτικοί καί διπλωμάτες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης μέ τήν πρόθυμη κατάνευση τῆς ναυτικῆς πατρίδας μας. Ἐνδεικτικά ἀναφέρεται τό περιστατικό τοῦ «Πρεστίζ». Τό ὑπερ-Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας, ὅμως, εἶναι χαμηλά στήν ἱεραρχία τῶν ὑπουργείων καί ὁ ὑπουργός ἔχει πλῆθος ἐπείγοντα νά ἀντιμετωπίσει, πού δέν ἀφήνουν χρόνο καί διάθεση γιά τά οὐσιώδη.
Τά ἀναφέρουμε ὅλα αὐτά ἐπειδή ἔχει ἀρχίσει πάλι μιά ἀκατανόητη πολυλογία γύρω ἀπό τήν «ρύπανση» πού (δῆθεν) προκαλοῦν τά πλοῖα καί κάποιοι θά «τά οἰκονομήσουν» ἀπό τό… πρασίνισμα τῶν πλοίων…
