ΑΛΛΟΥ ἡ θάλασσα, ἀλλοῦ τό πλοῖο, πού λέει καί ἕνα γνωστό λαϊκό τραγούδι. Ἀλλοῦ κινεῖται ἡ κοινή γνώμη, ἡ ὁποία τελεῖ ὑπό καθεστώς ἰσχυρότατου σόκ, μία ἑβδομάδα μετά τό σιδηροδρομικό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν, καί ἀλλοῦ ἡ Κυβέρνηση, ἡ ὁποία ἔχει στόν νοῦ της ὄχι μόνο τήν πολιτική διαχείριση τοῦ τραγικοῦ ἐγκλήματος ἀλλά καί τήν νομική του.
Πίσω ἀπό κάθε λέξη τοῦ Πρωθυπουργοῦ κρύβεται, στήν πραγματικότητα, ἡ ὑπερασπιστική γραμμή πού χαράζεται γιά πρόσωπα καί καταστάσεις ἔναντι μελλοντικῶν νομικῶν περιπετειῶν. μέ βάση τόν νόμο περί εὐθύνης ὑπουργῶν.
Ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 86 τοῦ Συντάγματος, μετά τήν ἀναθεώρηση, ἄλλαξε καί προβλέπει εἰκοσαετῆ παραγραφή καί γιά ὅλα τά πολιτικά πρόσωπα.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, τό συλλογικό καί κοινωνικό τραῦμα εἶναι βαθύ, πολύ βαθύ. Καί ὅσο περνοῦν οἱ μέρες τόσο περισσότερο φουντώνει ἡ ὀργή τῶν πολιτῶν. «Βουλιάζει ἡ ψυχή μας κάθε μέρα μέσα σ’ αὐτό τό κλῖμα» μοῦ εἶπε μιά πολίτης. «Πετάγομαι στόν ὕπνο μου δύο μέρες τώρα ἀπό τό ἄγχος καί ἀπό τή στεναχώρια μου» εἶπε μιά ἄλλη.
«Μήπως πρέπει νά κάνουμε ἐπανάσταση;» μέ ρώτησε ἕνας σερβιτόρος 27 χρονῶν στήν Πάτρα, ὅπου βρισκόμουν χθές γιά μία ἐκδήλωση πού ἀφοροῦσε τό ἐνεργειακό μέλλον τῆς πατρίδας μας. Ὅλη ἡ κοινωνία μιλάει μεταξύ της.
Ὅλη ἡ κοινωνία ἔχει γίνει ἕνα μεγάλο μελίσσι καί συζητᾶ πῶς θά πᾶμε παρακάτω. Ὅλη ἡ κοινωνία διακατέχεται ἀπό ἕνα βαθύ αἴσθημα ἀπογοήτευσης, καθώς θεωροῦσε ὅτι ὅλα αὐτά τά ἔχουμε ἀφήσει πίσω μας. Τό τραγικό δυστύχημα τῶν Τεμπῶν ἔχει κινητοποιήσει ψυχικές διεργασίες ἀντίστοιχες μέ τό σόκ πού ζήσαμε τά πρῶτα χρόνια τῶν μνημονίων. Ὅπως τότε ρωτούσαμε τούς ἑαυτούς μας τί πῆγε λάθος καί κάναμε ὁμαδική ἐθνική ψυχοθεραπεία, ἔτσι κάνουμε ἀκριβῶς καί τώρα. Ἀναζητῶντας τίς αἰτίες.
Περιττό νά ἐπισημάνω ὅτι ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι γενικῶς ἀντιπολιτική. Καί ἡ κατάσταση θά παροξύνεται ὅσο πλησιάζουμε πρός τίς ἀναπόφευκτες ἐκλογές… Οἱ πολῖτες, τά προηγούμενα χρόνια, συγχώρησαν πάρα πολλά λάθη σέ αὐτήν τήν Κυβέρνηση γιά νά πᾶμε παρακάτω, καί δέν ἔχουν ἄλλες ἀντοχές νά τῆς συγχωρήσουν ἀκόμη ἕνα, μή τυχόν καί ἔρθει στά πράγματα ἡ ἀνεύθυνη ἀντιπολίτευση.
Στελέχη τῆς ὁποίας, μακριά ἀπό τά φῶτα τῆς δημοσιότητας, τρίβουν τά χέρια τους ἐπαναλαμβάνοντας τό ρῆμα «ἐρχόμαστε». Τόσο ἀνόητοι…
Ὁ λαός πηγαίνει πρός μία κατεύθυνση, ἀλλά ἡ πολιτική μας τάξη –ἀδιόρθωτη ἐντελῶς– πηγαίνει στήν ἀντίθετη. Κι ἄς ὑποκρίνεται δημοσίως ὅτι ἐναρμονίζεται μέ τόν λαϊκό προβληματισμό. Τό θέαμα πρωτοκλασσάτων ὑπουργῶν τῆς Κυβέρνησης, νά ἐμφανίζονται στά κανάλια χθές καί νά ἀκολουθοῦν μία γραμμή μέ βάση τήν ὁποία εὐθύνεται καί ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση γιά τήν μοιραία σύγκρουση τῶν Τεμπῶν, ἦτα –τό λιγώτερο– ἀπεχθές.
Δυστυχῶς, ἡ Νέα Δημοκρατία ἀκολουθεῖ γιά μία ἀκόμη φορά τήν στρατηγική ἀποθανέτω ἡ ψυχή μου μετά τῶν ἀλλοφύλων. Ἰσχυρίζεται ὅτι κάναμε ὅ,τι ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ Σύριζα, καί ὅτι ἔχουμε εὐθῦνες ὅσες ἀκριβῶς ἔχει καί ὁ Σύριζα. Λές καί ὁ λαός τούς ψήφισε τόν Ἰούλιο τοῦ 2019 γιά νά γίνουν Σύριζα καί νά ἐπικαλοῦνται τί ἔκανε ὁ Σύριζα σέ κάθε δύσκολη στιγμή τους. Μέ τήν στρατηγική αὐτή, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ στήν διάχυση τῶν πολιτικῶν ἀλλά καί τῶν νομικῶν εὐθυνῶν, τό βέβαιον εἶναι ὅτι ἡ χώρα θά ὁδηγηθεῖ σέ μεγάλη πολιτική καθίζηση καί σέ εὐρύτερη ἀποσταθεροποίηση μετά τίς προσεχεῖς ἐκλογές. Ὅποτε καί ἄν γίνουν. Τό αἰσθανόμασταν στήν περίοδο τῶν μνημονίων, τό αἰσθανόμαστε καί τώρα: Αἴσθηση συλλογικῆς μοίρας δέν ὑπάρχει σ’ αὐτόν τόν τόπο……
