Την ώρα που κόσμος ”στρίβει”

ΔΥΟ κείμενα αρκούν για να καταλάβουμε τι είχαμε και τι χάσαμε

Ποιον προνομιακό χώρο κατελάμβανε γεωστρατηγικά η Ελλάς στα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα και πως με τις απερίσκεπτες επιλογές της τον παραχώρησε στους Τούρκους στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας. Το πρώτο κείμενο δημοσιεύτηκε στο ”Βήμα” το Σάββατο.

Πρόκειται για την εφημερίδα της οποίας η ηγεσία προειδοποιούσε το 2007 τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να μην προχωρήσει σε ενεργειακές συμφωνίες με την Ρωσσία διότι όπως έγραφε ”το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μικρή”. Η ίδια αυτή εφημερίδα δέκα τρία ολόκληρα χρόνια μετά δημοσίευσε το Σάββατο στην πρώτη της σελίδα υπό το πηχυαίο τίτλο ”Το τουρκικό σχέδιο” συνέντευξη του αποστράτου Τούρκου ναυάρχου και θεωρητικού του δόγματος της ”Γαλάζιας Πατρίδας” Τζεμ Γκουρντενίζ. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως ο ναύαρχος αποκαλύπτει ότι συνέλαβε το σχέδιο του το 2006 τον καιρό που η χώρα του ήταν υπό τον ζυγό του ΔΝΤ και η Ελλάς άνοιγε πανιά στην εξωτερική της πολιτική επενδύοντας ταυτόχρονα στην Ουάσιγκτων, στο Πεκίνο και στην Μόσχα. Ούτε θα επικεντρωθώ στην επιχειρηματολογία του εναντίον των εθνικών μας δικαίων-υπαινίσσεται ότι η χώρα του θα εγείρει σύντομα ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης νήσων Αιγαίου στον ΟΗΕ και στην διεθνή δικαιοσύνη. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι τα επιχειρήματα που αναπτύσσει για να υποστηρίξει ότι η Τουρκία μπορεί στο νέο κόσμο της ”αποδυτικοποίησης” (το θέμα του Συνεδρίου του Μονάχου) να προσεγγίσει την Κίνα και την Ρωσσία κάνοντας πιο ανεξάρτητες πολιτικές. Ούσα μέλος του ΝΑΤΟ.

Αντιγράφω: ”Ο γεωπολιτικός και ο γεωοικονομικός ρόλος της Κίνας θα καταστεί εμφανέστερος. Είναι λογικό η Τουρκία να είναι περισσότερο ευρασιατική παρά ατλαντική στον 21ο αιώνα. Η γεωγραφία και ο περιστάσεις θα το επιβάλλουν καθώς η συναίνεση της Ουάσιγκτων φθίνει. Πρέπει δε να επισημανθεί ότι η ΕΕ ως το προκεχωρημένο προπύργιο του ατλαντικού συστήματος χάνει το ειδικό βάρος της. Θα δούμε μια ΕΕ να παίρνει αποστάσεις από τις ΗΠΑ. Οι σχέσεις ΕΕ-Κίνας θα αναπτυχθούν. Σύμφωνα με αυτές τις υποθέσεις η Τουρκία θα υιοθετεί πιο ανεξάρτητες πολιτικές διατηρώντας την ιδιότητα του κράτους μέλους του ΝΑΤΟ. Οι τουρκορωσσικές σχέσεις θα αναπτυχθούν διότι τα συμφέροντα των δύο χωρών συμπίπτουν. Η Τουρκία θα μεταβληθεί σε θαλάσσιο κράτος στον 21ο αιώνα. Ο νέος γεωπολιτικός της προσανατολισμός θα απαιτήσει στενότερη συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα”.

Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο κείμενο που μας δείχνει τι είχαμε και τι χάσαμε. Υπάρχει ένα ακόμη. Η συνέντευξη του πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζέφφρυ Πάυατ στην ”Καθημερινή” του Σαββάτου. Πρώτον διότι επιβεβαιώνει πλήρως την ανάλυση του Τούρκου ναυάρχου με τις φράσεις ναυάρχων της Ατλαντικής Συμμαχίας. Λέει ο κ. Πάυατ: ”Πάντα έρχονται στην μνήμη μου οι ναύαρχοι Φόγκο και Φρανκέτι στην Νάπολη οι οποίοι θυμούνται πως όταν ήταν νεαροί αξιωματικοί αντιμετωπίζαμε την Ανατολική Μεσόγειο ως λίμνη του ΝΑΤΟ. Ξαφνικά έχουμε ρωσική ναυτική βάση στο Ταρτούς, ρωσικά υποβρύχια σε όλη την ανατολική μεσόγειο ξεκινώντας από την κατεχόμενη Κριμαία και μια αβέβαιη κατάσταση στην Λιβύη”.

Δεύτερον διότι ο αμερικανός πρέσβυς επιβεβαιώνει την ανάλυση του Τούρκου ναυάρχου αποκαλύπτοντας τις στρατηγικές επιδιώξεις της χώρας του για την Ελλάδα. Κάνει λόγο για αμερικανικές επενδύσεις. Πράγματι. Αναφέρεται όμως σε επενδύσεις γεωπολιτικές προς διασφάλιση της αμερικανικής επιρροής έναντι της ρωσσικής και της κινεζικής στην περιοχή. Δεν πρόκειται για επενδύσεις αμιγώς οικονομικές. Ο κ. πρέσβυς αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να εξαγοράσουν με κρατικά κεφάλαια που προορίζονται για χώρες του τρίτου κόσμου (!) στρατηγικές ελληνικές δημόσιες υποδομές όπως η Εγνατία Οδός, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τα ναυπηγεία της Ελευσίνας –για να συμπαράγουμε αμερικανικές φρεγάτες- τον υπόγειο αποθηκευτικό χώρο της Καβάλας, τον σταθμό υγροποιημένου αερίου LNG Aλεξανδρούπολης κ.α. Όπως μας ενημερώνει υπερηφάνως ο κύριος πρέσβης επειδή η Διεθνής Επιχείρηση Οικονομικής Ανάπτυξης ( DFC) χρηματοδοτείται από το Κογκρέσσο για να επενδύει μόνον σε αναπτυσσόμενες χώρες με πρωτοβουλία του κατάφερε την τροποποίηση του αμερικανικού νόμου. Έτσι το Κογκρέσσο εξουσιοδότησε στο μέλλον τη DFC ‘’να λάβει οικονομική θέση σε ανεπτυγμένες χώρες όπως Ελλάδα όπου υπάρχουν στρατηγικά σημαντικά έργα ιδιαίτερα συνδεδεμένα με τον τομέα της ενέργειας‘’.

Αυτά είναι τα νέα λοιπόν. Οι ΗΠΑ αξιοποιούν νόμο για τον Τρίτο Κόσμο προκειμένου να αγοράσουν ως κράτος τις γεωγραφικώς κρίσιμες ελληνικές υποδομές με στόχο να ανακόψουν την ρωσική και την κινεζική επέλαση στην περιοχή. Ξεκάθαρα αμυντικό παιχνίδι. Και έναντι ποίου ανταλλάγματος; Θα παρέμβουν τουλάχιστον υπέρ ημών σε μια ελληνοτουρκική κρίση; ”Δεν μπορώ να δώσω υποσχέσεις για το τι θα φέρει το μέλλον” απαντά ωμά ο κύριος πρέσβυς ερωτώμενος σχετικά! Και πουλήστε μας τις υποδομές σας στον Βορρά και δεν υποσχόμαστε ότι θα σας βάλουμε πλάτη επομένως.

Τι ωραία! Από την συνδυαστική ανάγνωση των δύο συνεντεύξεων προκύπτει, άρα, τι είχαμε και τι χάσαμε. Η Ελλάς διάβασε εγκαίρως που πάει ο νέος κόσμος από το 2005 και έσπευσε να τοποθετηθεί κάνοντας ανοίγματα σε Πεκίνο- Μόσχα χωρίς να προδίδει την Δύση. Η στρατηγική αυτή επιλογή εγκαταλείφθηκε αμέσως μετά τις εκλογές του 2009 για να παραδοθούμε πλήρως και άνευ ανταλλαγμάτων στην Εσπερία. Σήμερα δέκα χρόνια μετά βλέπουμε την Τουρκία να καταλαμβάνει το οικόπεδο που είχαμε κατοχυρώσει και βεβαίως δεν μας αρέσει. Στερνή μου γνώση! Και το ακόμη χειρότερο; Την ώρα που ο κόσμος ”στρίβει”’ –το φωνάζουν άπαντες ακόμη και οι ΗΠΑ – οι ποικιλώνυμες ηγεσίες μας εμμένουν να διαβάζουν τον νέο συσχετισμό με βάση τις παλαιές μας επιρροές. Στο ίδιο φύλλο της ”Καθημερινής”’ φιλοξενείται κείμενο του περιώνυμου καθηγητή Χατζή της Επιτροπής 2021 ο οποίος σε σειρά άρθρων για λογαριασμό του Κέντρου Φιλελευθέρων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) –που είναι και δράση της Επιτροπής Αγγελοπούλου – εντρυφεί στον Τύπο της Επαναστατικής Περιόδου του 1821. Και τι άρθρο λέτε ότι ξέθαψε ο κ. καθηγητής προς διδαχήν μας; Ένα ενός φίλου του Κοραή από το Ζαγόρι ο οποίος προειδοποιούσε τους Times του Λονδίνου ότι αν διαλυθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα επωφεληθεί η Ρωσαία και πως ”πρέπει να αποφύγουμε την αντικατάσταση της τυραννίας των Οθωμανών με εκείνη μιας άλλης δύναμης”. Το κείμενο Χατζή κατέληξε με την διαπίστωση του άγνωστου στο ευρύ κοινό αρθρογράφου ότι η φυσική σύμμαχος της Ελλάδος ήταν η Αγγλία. ”Άπαντες ελπίζομεν πως η αγγλική φρόνησις θέλει να εννοήσει ότι τη συμφέρει να κατοικείται η Ελλάς από αυτόνομον με ευτυχήν λαόν και να γένει προπύργιο κατά της αρκτικής ( ρωσικής )πλεονεξίας παρά να γένην ογλίγωρα ή αργά έρμαιον της”.

Με αυτά τα μυαλά θα πορευτούμε τώρα που ο κόσμος ”στρίβει”; Ρωσσία, Κίνα και Τουρκία θα μοιράζονται την περιοχή μας με τις ΗΠΑ παρατηρητές και εμείς θα διαβάζουμε χρηματοδοτούμενες από το αμερικανικό δίκτυο Atlas Network έρευνες του ΚΕΦΙΜ για να νοσταλγούμε την… Αγγλία; Το ζητούμενο για εμάς όμως δεν είναι να είμαστε δογματικά αμερικανόφιλοι, αγγλόφιλοι, ρωσσόφιλοι, κινεζόφιλοι. Μεγαλύτερος εχθρός της Τουρκίας από τους Ρώσσους δεν υπήρχε, ένα σωρό πολέμους έκαναν μεταξύ τους στο παρελθόν και όμως τα ”βρίσκουν” μια χαρά σήμερα. Το ζητούμενο για εμάς είναι να διασφαλίζουμε το εθνικό μας συμφέρον. Μακρυά από συμφέροντα και ιδεοληψίες. Ακόμη και τώρα, αν το θέλουμε, υπάρχει καιρός.