Μέ τό κλείσιμο τῆς «Χαλυβουργικῆς» (ἴσως νά ὑπάρξουν κάνα-δυό ἀκόμη «κλεισίματα») φαίνεται ὅτι κλείνει ἡ μακρά, ἐφιαλτική, καταστροφική καί ἀνεύθυνη περίοδος τῆς «ἀποβιομηχανοποιήσεως» τῆς χώρας.
Μιά περίοδος, πού ἄρχισε τό 1974, ὅταν τό κράτος (χωρίς νά ὑπάρχει σοβαρός λόγος πλήν κάποιων προσωπικῶν) ἀποφάσισε νά «βάλει χέρι» σέ κάποιες μεγάλες ἐπιχειρήσεις καί ἑταιρεῖες…
Τήν ζήσαμε ὡς νέοι τήν περίοδο ἐκείνη. Μέ τά στίφη τῶν «ἐργατοπατέρων», μέ τά πομπώδη συνθήματα καί μιά διακυβέρνηση ἡ ὁποία δέν ἤξερε ἀκόμη τί θέλει καί ποῦ, στήν φούρια της νά ἀποκαταστήσει τήν δημοκρατία καί τήν λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἄφησε ὀρθάνοιχτα τά παράθυρα καί τίς πόρτες στούς κάθε λογῆς ὀπαδούς τοῦ «ἐργατοπατερισμοῦ» καί τῆς «λούφας»…
Μέ μιά διακυβέρνηση πού ὁ λαϊκισμός τήν ἀποκαλοῦσε «δεξιά» ἐνῶ ἐκείνη ἔκανε κρατικοποιήσεις σέ ρυθμούς σοσιαλιστικοῦ μετασχηματισμοῦ, βαδίζαμε ὁλοταχῶς πρός τήν λεωφόρο τῆς ψευδεπιγράφου εὐδαιμονίας κι ἀρχίζαμε νά «τρῶμε ἀπό τά ἕτοιμα»… Γιατί μᾶς ἐκπλήσσει τό κλείσιμο τῆς «Χαλυβουργικῆς»; Ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἡ χώρα πού καλλιέργησε καί ἐπέβαλε τό δόγμα «ὅλα τά μπορεῖ τό κράτος»; Ἐμεῖς δέν εἴμαστε τό κράτος πού ἀνήγαγε σέ ὕψιστο στόχο τῶν νέων τό «βόλεμα» στό δημόσιο; Ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἐκεῖνοι πού «ἀγοράσαμε σέ τιμή εὐκαιρίας» τήν «Ὀλυμπιακή» καί τά «Ἑλληνικά Ναυπηγεῖα» γιά νά γεμίζουμε ἀργόσχολους; Ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἐκεῖνοι πού κυνηγούσαμε ἀπό πίσω, ἐκλιπαρώντας γιά ἕνα «μανιφέστο», τούς δολοφόνους τρομοκράτες, οἱ ὁποῖοι δολοφονοῦσαν ὅποιον ἐπιχειρηματία θεωροῦσαν «ἐχθρό τοῦ λαοῦ»;
Οὐδόλως ἄγγιζε τό παντοδύναμο κράτος-καταφύγιο ὁ θόρυβος τῶν πιστολιῶν. Καί οὐδείς μανδαρίνος ἤ βολεμένος πολιτικός στενοχωρήθηκε γιά τίς δολοφονίες τοῦ Ἀγγελόπουλου, τῆς «Χαλυβουργικῆς», τοῦ Ἀθανασιάδη (τῶν Λιπασμάτων), τοῦ Περατικοῦ (Ναυπηγεῖα Ἐλευσίνας), τοῦ Ἀθανασιάδη (Βραδυνή), τοῦ Μομφεράτου (Ἀπογευματινή-Ἀκρόπολις). Ἀντίθετα, δίνουμε ἄδειες, καί μέ τήν βούλα!
«Κουτσοί-στραβοί», στό κράτος-Ἅγιο Παντελεήμονα. Μέ κυβερνήσεις «τουρλού», δεξιές καί ἀριστερές (μέ τήν …καλή ἔννοια), νά διαγκωνίζονταν γιά τό ποιά θά προσλάβει περισσότερα «δικά μας παιδιά», μέ ὑπουργούς-βουλευτές, οἱ ὁποῖοι διόριζαν ὅποιον περνοῦσε ἔξω ἀπό τό γραφεῖο τους καί μέ τίς λέξεις «δεξιά» καί «καπιταλισμός» νά ἀποτελοῦν συνώνυμα τῶν χειροτέρων ὕβρεων!
Δεξιοί καί ἀριστεροί ὀλετῆρες τοῦ κράτους περνοῦσαν ζωή χαρισάμενη. Οὐδείς ἐμπόδιζε τούς διαπλεκόμενους κομπιναδόρους πλέον «ἐπιχειρηματίες» νά «ἐπενδύουν» σέ κουφάρια, πού σαπίζουν βασανιστικά καί νά βγάζουν τά λεφτά στό ἐξωτερικό.
Καί μή νομίζετε ὅτι μέ τήν «Χαλυβουργική» κλειστή «καθαρίσαμε». Τά ἴδια καί τά ἴδια θά γίνονται μέχρι νά βγάλει ὁ ἥλιος κέρατα!
Γιατί «ὁ σοφός ἑλληνικός λαός» ἔμαθε νά «βολεύεται» καί γιατί, ὅπως εἶπε μιά ἀπό τίς «πασιονάριες» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, «ὁ καιρός πού ὁ καθένας ἄνοιγε ἕνα μαγαζί καί ἦταν ἀφεντικό, πέρασε ὁριστικά».
Τί νομίζετε; Ὅτι θά σᾶς ἀφήσουμε νά κάνετε ἐπιχείρηση; Θά σᾶς τρελάνουμε στήν «κρατικότητα»! Ἀπό ἐμᾶς θά ἐξαρτᾶστε, ἀπό τό κράτος, ἀπό τό κόμμα! Σέ ἐμᾶς θά ἔρχεστε γιά δουλειά, κι ἐμεῖς θά κρίνουμε ἄν θά σᾶς προσλάβουμε ἤ θά σᾶς «βολέψουμε» μέ ἐπιδόματα! Τί τό περάσατε ἐδῶ; Καπιταλισμό; Ἤ ἔχουμε κράτος ἤ δέν ἔχουμε!
