ΑΠΟ ΠΡΟΧΘΕΣ τό βράδυ, ἀκούω καί βλέπω περισπούδαστες ἀναλύσεις διάφορων ἀνευθυνοϋπευθύνων, ὅσον ἀφορᾶ στά συμπεράσματα πού πρέπει νά ἐξαχθοῦν ἀπό τίς εὐρωεκλογές. Τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στήν Εὐρώπη.
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τήν Εὐρώπη!
Ἀλήθεια, τί δέν κατάλαβαν οἱ ἀστέρες-σχολιαστές ἀπό τό μήνυμα τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης; Ὅτι δέν ἀντέχουν πλέον νά συγκατοικοῦν μέ ὅλες τίς φυλές τοῦ κόσμου, σέ σημεῖο μάλιστα νά θεωροῦνται φιλοξενούμενοι στό ἴδιο τους τό σπίτι;
- Tοῦ Γιάννη Φιλιππάκη*
Ὅτι δέν ἀντέχουν νά ἀκοῦν τίς πολεμικές ἰαχές διάφορων ἡγετίσκων τύπου Μακρόν, οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν νά ξεχωρίσουν τό πιστόλι ἀπό τό περίστροφο; Ὅτι δέν ἀντέχουν νά πληρώνουν τίς ἀποφάσεις τῶν ἀδικαιολόγητα ἀκριβοπληρωμένων γραφειοκρατῶν τῶν Βρυξελλῶν; Ὅτι δέν ἀντέχουν νά βλέπουν τίς διάφορες Οὔρσουλες, ἰνδάλματα τῆς παγκόσμιας διαφθορᾶς, νά παρεμβαίνουν στήν καθημερινότητά τους; Ὅτι δέν ἀντέχουν νά πληρώνουν τίς πολιτικές γιά τήν κλιματική ἀλλαγή καί ἄλλα «πράσινα ἄλογα»; Ὅτι δέν ἀντέχουν μιά καθημερινότητα ὅπου θά πρέπει νά ἀπολογοῦνται γιατί ἁπλῶς ἐπέλεξαν νά μήν ἀκολουθήσουν τόν τρίτο (ἤ καί τέταρτο καί πέμπτο καί νιοστό) δρόμο στίς οἰκογενειακές τους ἐπιλογές; Ὅτι ἐν πάσῃ περιπτώσει, δέν ἀντέχουν νά πάρουν διαζύγιο ἀπό τήν κοινή λογική; Καί ὅτι ὅλοι αὐτοί δέν μποροῦν νά χαρακτηρίζονται συλλήβδην ἀκροδεξιοί;
Γιατί εἶναι ἄραγε ἀκροδεξιοί; Ἐπειδή δέν ἐμπιστεύονται πλέον τά κόμματα τῆς κεντροαριστερᾶς, τά ὁποῖα ἀπετέλεσαν τό καλύτερο ἐργαλεῖο ὑλοποιήσεως τῶν πλέον ἀπανθρώπων πολιτικῶν;
Ὅσον ἀφορᾶ στά δικά μας!
Τί μᾶς ἐντυπωσιάζει; Ὅτι ἡ μεταλλαγμένη Νέα Δημοκρατία τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη κατάφερε νά διώξει ἀπό τόν Μάιο τοῦ 2023 1.400.000 ψηφοφόρους; Ὅτι τό προχθεσινό ἀποτέλεσμα θά ἦταν αὐτό τοῦ Μαΐου τοῦ 2023, ἄν ὁ πραγματικά ὑπερτυχερός κ. Μητσοτάκης, δέν εἶχε στήν 1η του 4ετία ἀνταμώσει πολέμους καί πανδημίες; Γεγονότα πού τοῦ ἀπελευθέρωσαν τά ταμεῖα γιά κάθε λογῆς παροχές καί νταραβέρια;
Γεγονότα πού φόβισαν τόν μέσο Ἕλληνα ψηφοφόρο, ὁ ὁποῖος μπρός στόν κίνδυνο νά πεθάνει ἀπό τόν κορωνοϊό ἤ ἀπό τόν πόλεμο, ἐπέλεξε τόν, πράγματι πιό ἀργό, θάνατο πού τοῦ προσέφερε ὁ πραγματικός ἡγέτης τοῦ σημιτισμοῦ, μέ τήν εὐγενική χορηγία τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα! Ἑνός Τσίπρα, τοῦ ὁποίου ἡ μεγαλύτερη συνεισφορά στήν ἑλληνική πολιτική ζωή θά εἶναι τό ὅτι κατάφερε νά πείσει καί τόν πιό δύσπιστο καί ρομαντικό Ἕλληνα πώς ὁτιδήποτε καί νά ψηφίζεις, βγαίνει τό ἴδιο! Κακά τά ψέματα! Ἄν εἶχε ἀφεθεῖ ὁ κ. Μητσοτάκης νά ξεδιπλώσει τό πολιτικό του ταλέντο, θά εἶχε βυθίσει τήν Νέα Δημοκρατία πολύ νωρίτερα. Τό μόνο ταλέντο πού ἔχει κ. Μητσοτάκης εἶναι ἡ ἀποστήθιση!
Δηλαδή τό ταλέντο τοῦ «σπασίκλα» μαθητῆ. Ὄχι ἀμελητέο. Ὄχι εὐκαταφρόνητο. Ὄχι γιά πέταμα.
Ἀλλά σίγουρα ὄχι ἐπαρκές γιά τήν θέση τοῦ ἡγέτη μιᾶς χώρας μέ τά χαρακτηριστικά καί τήν κατάσταση τῆς Ἑλλάδος. Ἐν μέσῳ λοιπόν αὐτῶν τῶν συνθηκῶν καί μέ τήν πραγματικά στρατηγική ἐκτέλεση τῶν δύο χαρακτηριστικῶν τοῦ περίφημου «ἐπιτελικοῦ κράτους», ἀνεβλήθη ἡ συρρίκνωση τοῦ κομματικοῦ ἐκφραστῆ τοῦ Ἕλληνα νοικοκύρη –κάποια λίγα χρόνια.
Καί ποιές ἦταν οἱ δύο αὐτές κινήσεις, τίς ὁποῖες ἐφάρμοσε ἀπό τήν πρώτη μέρα τῆς διακυβερνήσεως ὁ μοναχογυιός τοῦ Κων/νου Μητσοτάκη; Πρῶτον, ἡ τοποθέτηση πιστῶν στελεχῶν σέ ὅλα τά ταμεῖα τῆς χώρας… Καί δεύτερον, ἡ, σχεδόν, πλήρης «ἐξαγορά» τῶν μηντιακῶν μηχανισμῶν. Καί δέν ἐννοῶ τήν «συνεννόηση» μέ τούς ἰδιοκτῆτες τους, στήν συντριπτική πλειοψηφία τούς μεγαλοεπιχειρηματίες μέ «τελευταία» ἀπασχόληση στό ἡμερήσιο καλεντάρι τους τά μέσα πού κατέχουν.
Ἀλλά τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν δομῶν λειτουργίας τους, ἤτοι τήν ἀπόλυτη «συνεργασία» διευθυντῶν, ἀρχισυντακτῶν ἀκόμα καί ἁπλῶν δημοσιογράφων. Καί δέν εἶναι τυχαία ἡ ἀναφορά στόν Κων/νο Μητσοτάκη, ἀφοῦ δέν θά μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἄν οἱ κινήσεις αὐτές δέν περιείχοντο σέ κάποιο «manual διακυβερνήσεως» πού παρέδωσε στόν μοναχογυιό του.
Καί γιά τήν μέν τοποθέτηση τῶν «ταμείων», δέν χρειάζεται ἐκτενής ἐξήγηση, ἀφοῦ ὁ ἀριθμός τῶν οἰκονομικῶν σκανδάλων πού ἤδη γνωρίζουμε ἀλλά καί κυρίως ὅσων θά πληροφορηθοῦμε τά ἑπόμενα χρόνια εἶναι τέτοιος, πού θά ἐκπλήξει καί τόν πιό φανατικό θιασώτη πάσης φύσεως διαφθορᾶς. Γιά τήν μηντιακή ὅμως «σιωπή», τά πράγματα ξεπερνοῦν κάθε φαντασία! Τό ὑποχρεωτικό lockdown καί ἡ ἐκβιαστική ἐπιβολή τοῦ ἐμβολίου μεταφράστηκε ὡς «σωτηρία»! Οἱ χιλιάδες νεκροί τῆς πανδημίας (πού μᾶς ἔφεραν στίς πρῶτες θέσεις παγκοσμίως) θεωρήθηκαν ἀναμενόμενη ἀλλά μικρή (!) ἀπώλεια.
Τά δισεκατομμύρια τῶν ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεων χαρακτηρίσθηκαν ὡς τεχνοκρατική μέθοδος γιά νά «γίνονται» οἱ δουλειές. Οἱ ὑποκλοπές μέ ἀδιαμφισβήτητη ἕδρα τό Μαξίμου, ἄν ὄχι τόν περιφερειακό τοῦ Λυκαβηττοῦ, τσουβαλιάσθηκαν στό ἀπόφθεγμα «ὅλοι τά ἴδια ἔκαναν». Τά πανθομολογούμενα δυσμενῆ οἰκονομικά μεγέθη βαφτίσθηκαν «οἰκονομικό» θαῦμα. Ἡ κατάρρευση τῆς ὑγείας χαρακτηρίζεται ἐκσυγχρονισμός. Ἡ ἐπέκταση τοῦ πολέμου τῶν συμμοριῶν ἀλλά καί τῆς δράσεως τῶν πάσης φύσεως μικροεγκληματιῶν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἀναγγέλθηκε ὡς ἐπιβολή τῆς τάξεως.
Ἡ εἰσβολή κερδοσκοπικῶν funds μέ μοναδικό ἀντικείμενο τήν ἀγορά κόκκινων ἤ δῆθεν (…) κόκκινων δανείων, πανηγυρίσθηκε ὡς ἡ μετατροπή τῆς χώρας μας σέ «ἐπενδυτικό» παράδεισο. Ἡ συγκάλυψη τοῦ ἐγκλήματος τῶν Τεμπῶν δικαιολογήθηκε ὡς ὀρθή λειτουργία τῆς δικαιοσύνης.
Ἡ ἀλόγιστη καί ὑπερκοστολογημένη ἀγορά ὑπερσύγχρονων ἀεροσκαφῶν ἀποθεώθηκε ὡς θωράκιση τῆς ἄμυνάς μας.
Ἔστω καί ἄν δέν ἔχουμε σφαῖρες οὔτε γιά κυνήγι. Καί, τέλος, ὁ μῦθος τῆς ἀναβαθμίσεως τῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδος στήν διεθνῆ σκακιέρα, μόνο ὡς κακόγουστο ἀστεῖο μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθεῖ. Μιά Ἑλλάδα πού πρωτοστατεῖ (ὡς μή ὤφειλε) στόν πόλεμο τῆς Οὐκρανίας, πού χορεύει στούς ἤχους ἀπό τό ντέφι τοῦ Ταγίπ, πού θεωρεῖ ἁπλῶς «ἀχρείαστη» τήν προεκλογική ὁμιλία τοῦ Ἀλβανοῦ γείτονα ἀλλά καί τίς προσβλητικές ἰαχές τῶν Σκοπιανῶν, πού σπεύδει νά υἱοθετήσει ὅλη τήν woke ἀτζέντα γιά νά μοιάζει σύγχρονη (!), πού ξοδεύει τίς χάρες (καί ὄχι μόνο…) τῆς ὑπερδυνάμεως γιά μιά φανταιζί ἀλλά χωρίς καμμία συνέχεια ὁμιλία στό Κογκρέσσο, μᾶλλον δέν μᾶς κάνει ὑπερήφανους.
Καί ὅλα αὐτά γιά νά κορδώνεται ὁ Πρωθυπουργός μας ὡς ἐκσυγχρονιστής καί μεταρρυθμιστής στίς συναντήσεις μέ τούς ξένους ὁμολόγους του. Συναντήσεις πού ἔχουν ἀρχίσει καί ἀραιώνουν ἀνησυχητικά. Γιατί ἄραγε;
Θά μποροῦσα νά ἀφιερώσω δεκάδες σελίδες, ἀπαριθμῶντας παραδείγματα κακοδιαχειρίσεως, κακοδιοικήσεως καί ἄλλων πολλῶν λέξεων πού ἔχουν ὡς συστατικό τό «κακό». Δυστυχῶς ὅμως, ὁ λογαριασμός αὐτόν τῶν πολιτικῶν πού ἀσκοῦνται κάθε φορά καί πιό «ἐπιτυχημένα», ἔχουν ἕναν παραλήπτη! Τόν ἑλληνικό λαό. Πού ἀηδιασμένος, δέν πάει νά ψηφίσει. Πού ἀπογοητευμένος, παρακολουθεῖ νά τόν κυβερνοῦν ἀνεπάγγελτοι –γιατί μήν μοῦ πεῖτε ὅτι ἡ διοίκηση μιᾶς κρατικῆς ἐπενδυτικῆς ἑταιρείας πού φτιάχτηκε ὡς ἐξυπηρέτηση-ἀνταπόδοση ἑνός μεγαλοτραπεζίτη στόν μπαμπᾶ γιά νά τακτοποιηθεῖ ὁ υἱός καί πού ὅλες οἱ ἐπενδύσεις της ἀπέτυχαν, μπορεῖ νά νοηθεῖ ὡς ἐργασιακή ἐμπειρία δῆθεν ἐπιτυχημένου τεχνοκράτη;
Πού προδομένος ἀναμένει νά (ξανα)δεῖ ὡς déjà vu ποιός θά εἶναι ὁ τυχερός πρωθυπουργός στόν ὁποῖο θά σκάσει ἡ χώρα ξανά; Σάν ἄλλος ΓΑΠ, στά χέρια τοῦ ὁποίου μᾶλλον –ὄχι τυχαῖα– χρεοκόπησε τό μεγάλο οἰκονομικό θαῦμα (!) τοῦ Κώστα Σημίτη.
Ὅμως, γιατί πρέπει νά βλέπουμε πάντα τό ποτήρι μισογεμᾶτο καί γιατί ὑπάρχει Θεός (ἁπλῶς σύν Ἀθηνᾷ καί χεῖρα κίνει) τό ἀποτέλεσμα τῶν προχθεσινῶν ἐκλογῶν ὄχι μόνον ἀποδεικνύει ὅτι ὁ λαός ψηφίζει σοφά ἀλλά καί μᾶς δίνει ἐλπίδα ὅτι ἡ λογική μπορεῖ νά ἐπανέλθει στήν διακυβέρνηση τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἑλλάδος! Ἴδωμεν, ὅπως μοῦ ἀπήντησε καί μοναδικός, μᾶλλον, ἐν ζωῇ πολιτικός, ἐγνωσμένης ἠθικῆς καί πατριωτισμοῦ…
*Ἐκδότης τῆς «Ἑστίας»