Θέλετε ἀπό συνήθεια, θέλετε ἀπό ἐπαγγελματική συνέπεια…
… θέλετε ἐπειδή παραμένω ἀθεράπευτα «πολιτικοποιημένο ὄν», παρακολούθησα ὁλόκληρη τήν συνέντευξη τοῦ πρωθυπουργοῦ πρός τούς –ὀλίγους καί ἴσως ἐπιλεκτικά προσκληθέντες– δημοσιογράφους.
Κατ’ ἀρχάς μερικές παρατηρήσεις. Θά ἦταν πολύ καλύτερα ἐάν ἐφ’ ἑξῆς οἱ συνεντεύξεις Τύπου τῶν πρωθυπουργῶν στήν Θεσσαλονίκη νά γίνονται παρουσία ἑνός λογικοῦ ἀριθμοῦ δημοσιογράφων. Ἄς ἐπιλέγονται μέ ἀδιάβλητη κλήρωση. Ἀλλά ἐκεῖνο τό φαινόμενο τῶν δικῶν μας χρόνων, τότε πού ἡ συνέντευξη διαρκοῦσε μέχρι καί τρεῖς ὧρες, γιά νά βγοῦν μιά-δυό εἰδήσεις, πρέπει νά σταματήσει.
Βεβαίως καί ἡ χθεσινή συνέντευξη μέ ἔπεισε ὅτι ὅσο περνοῦν τά χρόνια, τόσο χάνουν τήν ἰσχύ τους οἱ δυνάμεις τοῦ δημοσιογραφικοῦ στρατοπέδου. Πού ἐκεῖνες οἱ ἐποχές πού ψάχναμε τόν τρόπο νά συντάξουμε ἐρώτηση, ἡ ὁποία θά ἔφερνε σέ δύσκολη θέση τόν ἑκάστοτε πρωθυπουργό καί θά «ἔβγαζε εἴδηση». Εἰλικρινά, θεωρούσαμε ἐπιτυχία –καί τό ἴδιο ἴσχυε γιά τούς προϊσταμένους μας καί τούς ἐκδότες– ἄν ὁ ἐρωτώμενος ἐκνευριζόταν, ἄν ἔκανε καί κανένα χαρακτηρισμό γιά τό μέσον τό ὁποῖον ἐκπροσωπούσαμε. Ἦταν «ἀλλιώτικες» ἐκεῖνες οἱ συνεντεύξεις καί ἰδιαίτερα οἱ πιό παλιές, πού γίνονταν στήν «Ρέμβη», στό πασίγνωστο ἑστιατόριο τῆς Θεσσαλονίκης πού ἐπέλεξε τό ΠΑΣΟΚ ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἔγινε πρωθυπουργός, ἐκεῖ ὅπου δημοσιογράφοι καί πολιτικοί κάθονταν στά ἴδια τραπέζια καί ἡ γλῶσσα ὅλων «λυνόταν» πολύ πιό εὔκολα… Κι ὅταν τελείωνε ἡ συνέντευξη καί οἱ δημοσιογράφοι εἶχαν πλέον στείλει τίς ἀνταποκρίσεις τους (οἱ περισσότεροι τηλεφωνικά ἤ μέ τό πρωτοεμφανιζόμενο τότε «φάξ») ἄρχιζε ὁ «ἔκλυτος βίος» στά παρακείμενα «πολιτιστικά κέντρα», τά ὁποῖα στίς μέρες τῆς ΔΕΘ ἔκαναν «χρυσές δουλειές». Τό ΠΑΣΟΚ ἦταν «ἐδῶ» καί διασκέδαζε μέχρι τελικῆς (κυριολεκτικῶς) πτώσεως. Καί ποιός μπορεῖ νά λησμονήσει τήν φωτογραφία μέ τόν γλεντζέ ὑπουργό Βαγγέλη Γιαννόπουλο στό πολιτιστικό κέντρο «Σόδομα», σέ στιγμές ἐκστάσεως, φορώντας ἕναν …στηθόδεσμο στό κεφάλι! Δέν ἦταν ὅμως μόνο «γλέντι» οἱ συνεντεύξεις. Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τήν ΔΕΘ κατά τήν ὁποία ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἦταν χειρουργημένος στό Λονδῖνο καί οἱ «προεδρεύοντες ἀντιπρόεδροι» Γιάννης Χαραλαμπόπουλος καί Ἀγαμέμνων Κουτσόγιωργας ἔτρεχαν ἀσθμαίνοντες προκειμένου νά δηλώσουν «τούκα πρώ» στό βῆμα! Ποιός λησμονεῖ ἐκείνη τήν «παγωμένη» συνέντευξη τοῦ Κώστα Σημίτη, τό 1997, ἐνῶ πρίν λίγο ἡ Ἑλλάς εἶχε κερδίσει τήν διοργάνωση τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 2004! Μήπως γνώριζε κάτι περισσότερο;
Ἐκεῖ, στήν συνέντευξη Τύπου, ἀκούστηκε γιά πρώτη φορά, τό 2008, τό θέμα «Βατοπέδι», μέ τό ὁποῖο ὁλοκλήρωσαν, ἡ τότε ἀντιπολίτευση καί ἡ διαπλοκή, τήν τριλογία τῆς φθορᾶς καί πτώσεως τοῦ Καραμανλῆ (παρακολουθήσεις-ὁμόλογα-Βατοπέδι). Ἀκολούθησε ὁ ἀξέχαστος Γιῶργος, τό 2009, μέ τό περίφημο «Λεφτά ὑπάρχουν», πού ἐκστόμισε στό «Βελλίδειο», στήν συνέντευξη τῆς ΔΕΘ. Νά σημειώσουμε ὅτι ἀπό τίς ἀρχές τοῦ ’90 ὁ κρατικός συνδικαλισμός καθιέρωσε τήν ΔΕΘ ὡς εὐκαιρία γιά μιά δυναμική παρουσία. Γέμιζαν τά ξενοδοχεῖα συνδικαλιστές, πού ἔφθαναν γιά νά «ὀργανώσουν» τά συλλαλητήρια καί στέναζαν τά μπουζουξίδικα τῆς παραλίας! Ὁλοκληρώνω, ἐπισημαίνοντας, ὅτι μοῦ ἄρεσε ἡ εἰκόνα τῆς χθεσινῆς συνεντεύξεως ὅσο καί τό ἤπιο ὕφος τοῦ πρωθυπουργοῦ. Νέα ἐποχή, νέα ἤθη…
