ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ τά τελευταῖα χρόνια δέν πολυπάω. Ἀγαπῶ πολύ τόν ναό τῆς Δημοκρατίας, στό παρελθόν δέν ἔχανα ἀναμέτρηση γιά ἀναμέτρηση σέ ἐπίπεδο ἀρχηγῶν, τίς παρακολουθοῦσα πάντα ἀπό τό θεωρεῖο.
Ὅποιος τό κάνει δέν χρειάζεται νά διαβάζει δημοσκοπήσεις. Βλέπει τό ἀποτέλεσμα νά διαγράφεται μπροστά του καρέ-καρέ. Ὡστόσο, σήμερα, (χωρίς νά θέλω νά προσβάλλω κανέναν), κάτι μοῦ λείπει. Ρήτορες πλήν Τσίπρα, Κυριάκου, Βορίδη, Βενιζέλου δέν ὑπάρχουν. Τά ἑλληνικά πού ἀκοῦς, μέτρια καί φτωχά. Γιά ἐπιχειρήματα, ἄς μήν συζητᾶμε. Μόνο στίς ἀντιπαραθέσεις Τσίπρα – Μητσοτάκη ἀναπτύσσονται.
Παρακολούθησα ἐκ τοῦ σύνεγγυς τρεῖς ἐξ αὐτῶν τό 2017, ἐξήγαγα τά συμπεράσματά μου, ἴσως πάω ξανά στήν ἱστορική συνεδρίαση γιά τήν κύρωση ἤ μή τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν. Ὁ πῆχυς θά εἶναι ψηλά. Ὅσο γιά τούς βουλευτές; Τό ἐπίπεδο μιᾶς συγκεκριμένης κατηγορίας αὐτῶν πού ἀνήκουν σέ ὅλες τίς πτέρυγες, τῶν λεγομένων γυρολόγων, εἶναι χαμηλό –πολύ χαμηλό. Ἔχουν ἀποφασίσει ποῦ θά μετεγγραφοῦν, μεταπηδοῦν ἀπό κόμμα σέ κόμμα γιά νά σώσουν τό πολιτικό σαρκίο τους, δέν διαθέτουν σπονδυλική στήλη, καί παρά ταῦτα ἀναζητοῦν συνεχῶς ἄλλοθι γιά νά ἰδεολογικοποιήσουν τίς ἀποστασίες τους.
Ὑπάρχει ἐπίσης κάτι ἀκόμη πού μέ ἀπωθεῖ: ἡ Βουλή ἔχει πάψει πλέον νά ἀποτελεῖ κέντρο ἀποφάσεων. Εἶναι ἁπλῶς θέατρο ἐπιχειρήσεων. Ὁ βασικότερος λόγος πού δέν πάω στήν Βουλή τόσο τακτικά ὅσο στό παρελθόν ὅμως εἶναι ἄλλος: ἡ ἀποστροφή. Γιά νά καταφέρεις νά παρακολουθήσεις σήμερα Βουλή πρέπει νά σκίσεις τήν διάταξη τῶν κομμάτων καί τόν κάθετο διαχωρισμό τῶν κοινοβουλευτικῶν ὁμάδων ὅπως εἶναι διατεταγμένες στήν Ὁλομέλεια. Γιά νά καταλάβεις τήν Βουλή πρέπει νά παρατηρεῖς τά κανάλια ἐπικοινωνίας πού διατρέχουν τό σῶμα ἀπό τό ἕνα ἄκρο στό ἄλλο. Τίς ὁριζόντιες κοινοβουλευτικές ὁμάδες πού ἔχουν συσταθεῖ ἀτύπως ἀπό ἔξωθεν δυνάμεις καί ἁπλώνονται διαβρωτικά σέ ὅλα τά κόμματα. Θεωρῶ πώς σήμερα στήν Βουλή ὑπάρχουν σχηματικά δύο μεγάλες παρατάξεις βουλευτῶν πού κινοῦνται ὁριζόντια στά ἕδρανα τῆς Ὁλομέλειας καί συνεργάζονται σιωπηρῶς. Ἡ πρώτη βάζει πάνω ἀπό ὅλα τήν πατρίδα, τό κόμμα της, τούς ἐντολεῖς ψηφοφόρους της, καί στό τέλος τῆς ἀξιολόγησής της λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν κατά τήν διαμόρφωση στάσεων τίς συμμαχίες τῆς χώρας καί τίς δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς. Ἡ δεύτερη παράταξη λειτουργεῖ μέ τήν ἴδια πυραμίδα ἀνεστραμμένη. Πρῶτα οἱ διεθνεῖς συμμαχίες, μετά οἱ δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς, ἔπειτα οἱ ψηφοφόροι μας, τό κόμμα μας καί, στό τέλος τῆς ἀξιολόγησής της, ἡ πατρίδα.
Μήν ἀποροῦμε λοιπόν γιατί κάποιοι λένε γιά παράδειγμα «θά ψηφίσουμε τίς Πρέσπες ἀλλά καί θά καταψηφίσουμε τήν Κυβέρνηση». Ἴσως «ψηφίζω τίς Πρέσπες» νά σημαίνει πώς ἱκανοποιῶ τούς συμμάχους. Καί ἴσως «καταψηφίζω τήν Κυβέρνηση» νά σημαίνει ὅτι ἱκανοποιῶ τίς δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς μέ τίς ὁποῖες εἶμαι σέ εὐθεῖα γραμμή. Μέ ἕνα σμπάρο… Μήν ἀποροῦμε ἐπίσης γιατί ἴσως ἕνα κόμμα ζητεῖ ὀνομαστική ψηφοφορία γιά ἐξοπλισμούς πού ἀφοροῦν σέ ἑταιρεῖες τῶν συμμάχων, καί ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νά τήν πραγματοποιήσει ἀποχωρεῖ αἴφνης ἐπικαλούμενο μιά πρόχειρη δικαιολογία. Νά εἶστε σίγουροι. Ἐπικράτησαν δεύτερες σκέψεις.
Μήν ἀποροῦμε ἐπίσης γιατί σέ ὕψιστο θέμα ἐθνικοῦ συμφέροντος –γιά τό ὁποῖο ἀρχηγός κόμματος ἔθετε ζήτημα κομματικῆς πειθαρχίας στήν Κοινοβουλευτική του Ὁμάδα, τώρα μελετᾶ τήν ψῆφο κατά συνείδηση. Ἄν οἱ μισοί βουλευτές πατριωτικοῦ κόμματος ἐπισκέπτονται τακτικότερα πρεσβεῖες ἀπό τά γραφεῖα τοῦ κόμματός του, τί νά κάνει καί αὐτός!
Εἶμαι βέβαιος πώς ὁ κόσμος δέν τά πολυκαταλαβαίνει ὅλα αὐτά. Ἄν καί βλέπει τό Κανάλι τῆς Βουλῆς περισσότερο ἀπό ὅσο νομίζουμε. Τό διαπίστωσα ὅταν ἔλαβα ἀναρίθμητα τηλεφωνήματα μετά τήν μετάδοση μιᾶς ὁμιλίας μου γιά τήν διαπλοκή ἀπό τήν Βουλή-Τηλεόραση. (Εἰδικά ἀπό τήν ἐπαρχία.) Ὁ κόσμος δέν πολυκαταλαβαίνει τίς ὁριζόντιες διαπλοκές, ἀλλά ἔχει ἀλάνθαστο ἔνστικτο. Τό βουητό πού ἐπικρατεῖ στούς διαδρόμους τῆς Βουλῆς ἐσχάτως μεταφέρεται ἐν ριπῆ καί στήν κοινωνία. Τώρα, τί μπορεῖ νά βγεῖ ἀπό αὐτό, εἰλικρινά δέν ξέρω. Ἀλλά οἱ πολῖτες εἶναι περισσότερο ὑποψιασμένοι γιά ὅλους ἀπό ὅσο νομίζουμε. Μόνο τί νούμερο παποῦτσι φορᾶμε δέν γνωρίζει, ἄν καί γι’ αὐτό ἀκόμη ἔχω ἀμφιβολίες. Ἴσως νά τό ξέρει. Γιά νά δώσει …πόδι σέ αὐτούς πού πρέπει!
