Δέν θά ἀποκαλύψω τόν Δῆμο οὔτε τόν δήμαρχο
Ἀλλά ὅσα θά διαβάσετε εἶναι πέρα γιά πέρα ἀληθινά, ἀφοῦ ὑπῆρξα αὐτήκοος καί αὐτόπτης. Ἕνας δημοτικός ὑπάλληλος, συνδικαλιστής, πού μᾶλλον ἦταν ὑπεύθυνος (ἔτσι ἄκουσα) γιά τά ἐξωτερικά συνεργεῖα (ἤ κάτι τέτοιο) τοῦ Δήμου, δέν ἔβγαλε τούς ὑπαλλήλους στόν δρόμο Τρίτη καί Τετάρτη, δηλαδή τίς ἡμέρες πού ἔχανε ἡ μάνα τό παιδί. Ὁ ἁρμόδιος ἀντιδήμαρχος ρώτησε «τί συμβαίνει;» καί ὁ ὑπάλληλος τοῦ εἶπε ὅτι «κατά τόν Νόμο, ὅταν ἡ θερμοκρασία εἶναι κάτω ἀπό τούς +4 βαθμούς οἱ ὑπάλληλοι δέν βγαίνουν στόν δρόμο»! Ὁ ἀντιδήμαρχος ἀπάντησε «δέν βγαίνουν ἐκτός ἄν εἶναι προστατευμένοι», ὁ ὑπάλληλος εἶπε «τά δικά του», ἔγινε ἕνα μπέρδεμα, καί τελικά (ὁ ὑπάλληλος) μετακινήθηκε σέ ἄλλο πόστο, ἀλλά στήν ἴδια ὑπηρεσία.
Ὁ συνδικαλιστής, λοιπόν, εἶπε στόν δήμαρχο «ἐν τάξει, δέν μέ πειράζει», ἀλλά ἀμέσως προσέφυγε στό «Σωματεῖο». Κι ἐγώ, πού περίμενα στόν προθάλαμο γιά νά δῶ τόν δήμαρχο γιά ἕνα θέμα, ἀκούω τόν ἀκόλουθο ἀπίθανο διάλογο, μεταξύ δημάρχου καί προέδρου τοῦ Σωματείου τῶν Ὑπαλλήλων τῶν Δήμων:
«Κύριε δήμαρχε, βάσει τοῦ Νόμου “τάδε” τοῦ 1982 (λέγε με Κουτσόγιωργα) ἀπαγορεύεται νά διώξετε συνδικαλιστή». Ὁ δήμαρχος: «Μά, δέν τόν διώξαμε, τοῦ ἀλλάξαμε πόστο, στήν ἴδια ὑπηρεσία. Καί, στό κάτω-κάτω γιατί μοῦ εἶπε “δέν μέ πειράζει” καί μετά προσέφυγε στό Σωματεῖο; Γιατί δέν μᾶς τό εἶπε ἐξ ἀρχῆς!».
Ὁ πρόεδρος, ἀμέσως, πετᾶ τήν ρουκέτα! «Ἐγώ νομίζω ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχετε ἐκτιμήσει ὅτι ὁ ὑπάλληλος, πού θά μποροῦσε –ὡς συνδικαλιστής τῆς Ὁμοσπονδίας μας– νά κάθεται καί νά μή δουλεύει, ἐν τούτοις προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του!». Τρελλαίνεται ὁ δήμαρχος. «Δηλαδή; Ὅποιος εἶναι συνδικαλιστής κάθεται, πληρώνεται καί δέν ἐργάζεται;». Ρωτᾶ ἔκπληκτος. «Δουλεύει γιά τήν Ὁμοσπονδία!» λέει ὁ πρόεδρος καί τοῦ δημάρχου τοῦ πέφτει τό κινητό στό πάτωμα!
Ἔτσι εἶναι, κύριε! Ἕνεκα τούτων ΠΑΣΟΚ καί Σία, μᾶς κάθισαν στόν αὐχένα τριάντα χρόνια! Τά ἔδωσε ὅλα στούς ἐργατοπατέρες! «Μπορεῖς νά κάθεσαι καί νά ξύνεσαι ἀμειβόμενος, ἀρκεῖ νά ἐλέγχουμε τά σωματεῖα!». Καί ὅποιος «ἔκανε καλά» τή δουλειά, γινόταν γενικός γραμματέας, βουλευτής καί ὑπουργός! Καί ποῦ πᾶς, ρέ Στυλιανίδη; Ποῦ πᾶς, ρέ Νέα Δημοκρατία, νά τά βάλεις μ’ αὐτό τό τέρας; Ὁ ἐργατοπατερισμός δέν πέθανε, ἀλλά ζεῖ καί βασιλεύει! Γιά κοιτάξτε γύρω σας καί δεῖτε πόσα ἀξιώματα κατέχουν οἱ «συνδικάλες» σήμερα!
Μήπως ὁ Περιφερειάρχης μας δέν ἔγινε «φίρμα» ὡς πρόεδρος τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου; Νά δεῖς πού θά μᾶς προκύψει πολιτικός κι ὁ ἄλλος, ὁ «φωνακλᾶς» τῶν Νοσοκομειακῶν, πού κάθε τόσο σκάει μύτη στά κανάλια! Νά μήν σᾶς πῶ γιά κάτι γιατρούς καί γιατρίνες, συνδικαλισμένοι κι αὐτοί, πού τούς βλέπω στασίδι στήν Βουλή στόν ἑπόμενο γῦρο! Ἔχοντας τά χαμένα, μπῆκα στό γραφεῖο τοῦ δημάρχου νά συζητήσω γιά τό θέμα πού εἶχα πάει νά τοῦ ἐκθέσω. Τό εἶχα, ὅμως, σχεδόν ξεχάσει. «Καί τί θά κάνετε τώρα μέ τόν μετακινηθέντα;» τοῦ λέω. «Τί νά σᾶς πῶ; Τήν Δευτέρα θά ἔλθουν ἐδῶ καί τά τρία Σωματεῖα τῶν δημοτικῶν ὑπαλλήλων. Κάποιοι μοῦ εἶπαν ὅτι “θά φέρουν καί τά κανάλια!”». Κι ὕστερα μᾶς φταῖνε οἱ Θεομηνίες!
