Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ τοῦ Δημάρχου Ἀθηναίων Κώστα Μπακογιάννη, πού ἐξέφρασε καί αὐτός τήν ἀντίθεσή του πρός τήν δημιουργία «Πάρκου Ὑπουργείων» στόν Ὑμηττό, στούς χώρους ἀπό τούς ὁποίους ἀποβάλλονται οἱ γραμμές παραγωγῆς τῶν Ἑλληνικῶν Ἀμυντικῶν Συστημάτων (ΕΑΣ), προσθέτει μίαν ἀκόμη διάσταση στό πρόβλημα.
Ὁ κ. Μπακογιάννης δέν ἀναφέρεται στήν οὐσία τοῦ γεγονότος, ὅτι ἔχει μείνει ἡ χώρα χωρίς ἐργοστάσιο πυρομαχικῶν, ἀλλά τό βλέπει ἀπό τήν σκοπιά τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, ἀντιλαμβανόμενος τήν ζημία στήν οἰκονομική ζωή τῆς πρωτευούσης, ἀπό τήν μετακίνηση ἐννέα ὑπουργείων τά ὁποῖα σήμερα εὑρίσκονται ἐντός τοῦ ἀστικοῦ ἱστοῦ της.
- τοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἤδη ὁ Δήμαρχος ἔχει γίνει ἀποδέκτης τῆς ἀνησυχίας τοῦ ἐμπορικοῦ κόσμου τῶν Ἀθηνῶν πού ἔχει ἀντιληφθεῖ τίς ἐπιπτώσεις τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ὑπουργείων. Φυσικά ἡ «φθηνή στέγη γιά νέους» τήν ὁποία ὑπόσχονται κάποιοι φωστῆρες στό Μέγαρο Μαξίμου, δέν ἀποτελεῖ ὑποκατάστατο ἐμπορικῆς κινήσεως οὔτε διασκεδάζει τίς ἀνησυχίες τῶν ἐμπόρων καί ἐπαγγελματιῶν τῶν Ἀθηνῶν. Ὁρισμένοι μάλιστα ἐκφράζουν καί τόν σκεπτικισμό τους γιά τό ποῦ τελικά θά καταλήξουν τά ἀκίνητα τῶν ὑπουργείων πού ἐγκαταλείπονται. Καί τοῦτο, διότι ὑπάρχουν ἤδη δημοσιεύματα πού ὑποστηρίζουν ὅτι ὑπάρχουν «ὕποπτες σχέσεις» παραγόντων μέ ἑταιρεῖες ἐκμεταλλεύσεως γῆς. «Σίγουρα, κανείς δέν θέλει μία πρωτεύουσα μέ 127 τσιμεντένια κουφάρια» εἶπε ὁ Κώστας Μπακογιάννης, καί τοῦτο ἐπιγραμματικά δείχνει ποιό μπορεῖ νά εἶναι τό μέλλον τοῦ σχεδίου, ἐνῷ ἐπεσήμανε ὅτι «ἡ κεντρική διοίκηση δέν εἶναι ἕνας νοικάρης νά φεύγει ὅποτε θέλει, καί κανείς μας δέν θέλει ἕνα κράτος τό ὁποῖο ἀποφασίζει χωρίς νά συζητήσει.»
Δέν θέλουμε νά πιστέψουμε ὅτι ὑπάρχουν πράγματι τέτοιες «ὕποπτες σχέσεις», ἀλλά, ὅπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα, ἡ πτυχή τῶν ἐπιπτώσεων τοῦ «Πάρκου» στήν ἐμπορική ζωή τοῦ Κέντρου, πτυχή πού γιά πρώτη φορά ἀναδεικνύεται, μᾶς δείχνει, ἄν μή τί ἄλλο, τήν προχειρότητα τοῦ συγκεκριμένου σχεδιασμοῦ. Οἱ ἐμπνευστές τοῦ σχεδίου τό εἶδαν μονοδιάστατα, χωρίς νά σκεφθοῦν τίς παράπλευρες συνέπειες. Κλασσική περίπτωσις ἀδαῶν, πού παριστάνουν τούς εἰδήμονες.
Θά θυμίσουμε βεβαίως τίς ἀντιδράσεις εἰδικῶν ἐπιστημόνων στό σχέδιο. Σύλλογοι ὅπως ὁ Σύλλογος Πολεοδόμων Χωροτακτῶν καί Ἑλλήνων Μηχανικῶν Πολεοδομίας ἀλλά καί ἡ Ἑλληνική Ἑταιρεία Περιβάλλοντος ἔχουν τονίσει ὅτι ὁ ὑφιστάμενος χωροταξικός καί πολεοδομικός σχεδιασμός στό λεκανοπέδιο τῆς Ἀθήνας δέν ἐλήφθη ὑπ’ ὄψιν κατά τόν σχεδιασμό τῆς μεταφορᾶς τῶν ὑπουργείων. Καί αὐτοί ἔχουν σημειώσει ὅτι ὑπάρχουν ἐρωτήματα γιά τήν διαφάνεια τῆς διαδικασίας καθώς καί τήν νομιμότητα τῆς ἀποφάσεως γιά τήν συγκεκριμένη πολεοδομική παρέμβαση.
Ἔχουν τονίσει ὅτι ἡ παρέμβασις αὐτή ἐπηρεάζει τόσο τήν περιοχή τῆς Δάφνης-Ὑμηττοῦ ὅσο καί τό εὐρύτερο κέντρο τῆς Ἀθήνας ὅπου βρίσκονται σήμερα τά Ὑπουργεῖα, κάτι πού τήν καθιστᾶ διπλή παρέμβαση καί μή συμβατή μέ τό Ρυθμιστικό Σχέδιο τῆς Ἀθήνας στά θέματα τῆς χωροθετήσεως τῆς ἐπιτελικῆς διοικήσεως καί τῆς ἀνταγωνιστικότητος τοῦ μητροπολιτικοῦ κέντρου.
Καί ἐν τέλει τονίζουν ὅτι ἡ μεταφορά αὐτή εἶναι ἀντίθετη μέ τό Σχέδιο Ὁλοκληρωμένης Ἀστικῆς Παρεμβάσεως γιά τό Ἱστορικό Κέντρο καί τήν δράση 42 τοῦ Σχεδίου, πού προβλέπει «Ἀντιστροφή τῆς τάσης ἀπομάκρυνσης ἐπιτελικῶν δημόσιων φορέων ἀπό τό κέντρο τῆς Ἀθήνας». Καί πέρα ἀπό ὅλα αὐτά, ὑπάρχει καί ἡ ἀπουσία Στρατηγικῆς Ἐκτιμήσεως Περιβαλλοντικῶν Ἐπιπτώσεων πού ἀπαιτεῖται, σύμφωνα μέ Εὐρωπαϊκή Ὁδηγία, καί πρέπει νά γίνεται πρίν ἀπό τήν ὁριστική λήψη ἀποφάσεων μετά ἀπό διαβούλευση μέ πολῖτες καί φορεῖς.
Αὐτά τά ὀλίγα θά ἦσαν ἀρκετά γιά τήν ἀναστολή τοῦ σχεδίου, στό ὁποῖο ἡ Κυβέρνησις ἐπιμένει πεισματικά μέ τούς ἐμπλεκομένους ἀξιωματούχους της νά κωφεύουν στίς ἀντιδράσεις καί νά ἐπαναλαμβάνουν μονοτόνως τίς φαντασιώσεις τους περί οἰκιστικῆς ἀναπλάσεως καί φθηνῆς στέγης γιά νέα ζευγάρια.
Ὑπάρχει ὅμως καί τό μείζον ζήτημα. Τό σχέδιο αὐτό, ἀλλά καί ὁ τρόπος ἐφαρμογῆς του, ἐπιφέρουν πλῆγμα στήν εὔρυθμη λειτουργία τῶν Ἑλληνικῶν Ἀμυντικῶν Συστημάτων καί κατ’ ἐπέκτασιν στό ἐθνικό ἀμυντικό σύστημα. Μέ τίς ἐργαλειομηχανές νά διαμοιράζονται μεταξύ Λαυρίου καί Μάνδρας –ἐνῷ κάποιες εἶναι ἀνέφικτο νά μεταφερθοῦν– ἡ γραμμή παραγωγῆς τῶν μεταλλικῶν μερῶν τῶν πυρομαχικῶν δέν εἶναι δυνατόν νά ξαναλειτουργήσει. Ὁ σταθμός βλητικῶν δοκιμῶν δέν μεταφέρεται –συνεπῶς θά ἐγκαταλειφθεῖ.
Καί ἄν ὑποτεθεῖ ὅτι πρίν ἀπό τρία χρόνια, ὅταν ἐν χορδαῖς καί ὀργάνοις, ἀνακοινώθηκε ἡ «ἀξιοποίησις» τῆς «πρώην ΠΥΡΚΑΛ» (λές καί τά ἐργοστάσια ἔχουν κλείσει!) μποροῦσε τό ζήτημα νά ἀντιμετωπισθεῖ μέ ἐλαφρότητα, οἱ ἐξελίξεις δέν ἀφήνουν τέτοια περιθώρια. Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἄρχισε ὁ πόλεμος στήν Οὐκρανία, οἱ ἀνάγκες γιά πυρομαχικά πυροβολικοῦ στήν Εὐρώπη ἔχουν αὐξηθεῖ κατακορύφως. Ἐπειδή εἶχαν προϋπάρξει καί σέ ἄλλες χῶρες φωστῆρες πού ἔκλεισαν καί ἀπαξίωσαν τά ἐργοστάσιά τους, εὑρίσκονται τώρα σέ ἀδιέξοδο. Θά ἦταν μιά χρυσή εὐκαιρία γιά τά ΕΑΣ νά ἀναλάβουν ἔργα καί νά ξαναγίνουν κερδοφόρα. Χρόνος ὑπῆρχε. Ἡ «μετεγκατάστασις» δέν εἶχε ἀκόμη ἀρχίσει. Θά μποροῦσε νά ἀκυρωθεῖ, ἤ ἔστω νά ἀναβληθεῖ, ὥστε τά ἐργοστάσια νά ξαναρχίσουν νά δουλεύουν.
Κανείς ὅμως δέν ἔδωσε σημασία. Ἀρκοῦνται ὅλοι σέ ἀερολογίες περί ἀναπτύξεως καί σέ φληναφήματα περί στρατηγικῶν σχέσεων, ἐνῷ ἀφήνουν νά διαλύεται ἡ παραγωγική βάσις τῆς χώρας. Πρό ὀλίγων ἡμερῶν, τά ΕΑΣ ἐδέχθησαν τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀκολούθου Ἀμύνης τῶν ΗΠΑ, ὁ ὁποῖος προφανῶς ἤθελε νά διερευνήσει τίς παραγωγικές δυνατότητες τῆς ἑταιρείας. Τί τοῦ εἶπαν; Ὅτι θά γίνει «Πάρκο Ὑπουργείων» καί «οἰκιστική ἀνάπλασις»; Καί αὐτός τί μπορεῖ νά ἔγραψε στήν ἀναφορά του; Σίγουρα ὄχι ὅτι εἴμαστε σοβαροί καί ἀξιόπιστοι…
Μ.Η.Τ. 232122