ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Πόκα τζούνιορς

Τώρα τελευταῖα ὅλο καί πιό συχνά παρατηρῶ τήν βιβλιοθήκη μου. Τίς βιβλιοθῆκες μου δηλαδή, ἀφοῦ τόσο τό σπίτι ὅσο καί τό ἐξοχικό τοῦ παπποῦ εἶναι γεμᾶτα βιβλία.

Ὑπάρχουν κάποια συγγράμματα ἡλικίας διακοσίων ἐτῶν καί ἀρκετά ἄλλα μεγαλύτερα ἀπό ἑκατό. Ὑπάρχουν ὁμηρικά λεξικά, δυσεύρετα, θεατρικά, ποιητικές συλλογές τοῦ Σαλίβερου, ἀπό τόν προπερασμένο αἰῶνα καί φυσικά, πάνω ἀπό τό κεφάλι μου, δεσπόζει τό μεγάλο «Λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης» τοῦ Ἐλευθερουδάκη. Καί κάθε τόσο μοῦ ἔρχονται στό μυαλό οἱ ἱστορίες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τό ἐξαιρετικό αὐτό λεξικό, πού γεννήθηκε μέ τήν συνδρομή τεραστίων προσωπικοτήτων αὐτῆς τῆς χώρας, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς λείπουν ἀπό τό σημερινό σκηνικό.

Ἔτσι προχθές, μέ ἕναν παλιό φίλο καί συμμαθητή ἀπό τό γυμνάσιο, θυμηθήκαμε πῶς μάθαμε …πόκα. Ἐκεῖνος δηλαδή θυμήθηκε πῶς μυήθηκε στά μυστικά αὐτοῦ τοῦ παιχνιδιοῦ μέσα ἀπό τίς σελίδες ἑνός λεξικοῦ!

Ἔβλεπα πού λέτε, πολλές φορές, τόν πατέρα μας μέ τούς θείους μου, ἀδέλφια τῆς μητέρας μου, νά παίζουν χαρτιά στό μεγάλο τραπέζι. Δηλαδή ἔβλεπα ὅσο μοῦ ἐπέτρεπαν, ἀλλά κυρίως ἄκουγα. Ἄκουγα λοιπόν «τριολέ ὀμπλιζέ», «κοῦκος ἀ βολοντέ», «κοῦκος μονός», «πόκερ», «στρίπ-τίζ» καί ἄλλες λέξεις πού μοῦ φαίνονταν ἀκατάληπτες.

«Μπαμπά, θά μοῦ μάθετε πόκερ;». Ἀκόμα θυμᾶμαι τή σφαλιάρα πού ἔφαγα καθώς καί τό αὐστηρό μήνυμα τοῦ πατέρα: «Αὐτά δέν εἶναι γιά παιδιά». Ὥσπου τό δαιμόνιο μυαλό τοῦ πιτσιρικᾶ κατέφυγε ἕνα μεσημέρι στήν πατρική βιβλιοθήκη καί κατέβασε τό λεξικό στό γράμμα «Π». Ἐκεῖ λοιπόν ἀνακάλυψα καί ἄρχισα νά ἀποστηθίζω τά μυστικά τῆς χαρτοπαιξίας. Καί μαζί μ’ ἐμένα τά ἀνακάλυψαν ὁ Ἄγγελος, ὁ Χαράλαμπος, ὁ Πέτρος, ὁ Μάκης καί ὁ μικρότερος ἀδελφός μου Πλάτων. Σιγά-σιγά ἀρχίσαμε τήν πρακτική ἐξάσκηση. Φυσικά μέ φασόλια ἀντί γιά χρήματα. Καί καθώς περνοῦσε ὁ καιρός, ἔκαναν τήν ἐμφάνισή τους οἱ πεντάρες καί οἱ δεκάρες ἀλλά καί οἱ εἰκοσάρες μέ τήν τρῦπα στή μέση, τά πενηνταράκια, οἱ δραχμές καί τά δίδραχμα.

Μέχρι νά τελειώσουμε τό γυμνάσιο εἴχαμε φτάσει στά τάλληρα. Καί φυσικά, δέν περιοριστήκαμε στό «κλειστό πόκερ», ἀλλά μαθαίνοντας ἀπό ’δῶ κι ἀπό ’κεῖ ἀρχίσαμε νά παίζουμε ὅλες τίς παραλλαγές τοῦ παιχνιδιοῦ.

Θυμηθήκαμε λοιπόν τό πόσο ἄδοξα ἔληξε τό χαρτοπαίγνιο στό μικρό δωμάτιο τοῦ ἰσογείου, ὅταν ἕνα μεσημέρι, κατακαλόκαιρο, ὁ πατέρας μας ἀποφάσισε νά στερηθεῖ τόν μεσημεριανό του ὕπνο καί νά κατέβει στό μικρό δωμάτιο ἀναζητώντας κάποιο ἀπό τά ἐργαλεῖα του.

«Τί γίνεται ἐδῶ;» ρώτησε καί ἐμεῖς μείναμε «κόκκαλο». Καί μέσα στήν σαστιμάρα μας καί στή γενική παγωμάρα ἀκούστηκε ἡ φωνή τοῦ μικροῦ ἀδελφοῦ. «Μπαμπά, εἶστε μέ τά σώβρακα!». Ὁ πατέρας ἔφυγε τρέχοντας προφανῶς γιά νά φορέσει ἕνα πανταλόνι καί ἐμεῖς βρήκαμε τήν εὐκαιρία νά τό σκάσουμε καί νά γλυτώσουμε τήν «περιποίηση».

Ἔκτοτε δέν ξανάγινε παιχνίδι στό μικρό δωμάτιο. Μετακομίσαμε ὅμως στήν ἀποθήκη τῆς αὐλῆς τοῦ Ἄγγελου, ἡ ὁποία αὐθωρεί μετετράπη σέ ἐφηβική χαρτοπαικτική λέσχη. Εὐτυχῶς, ἀργότερα ξεχάσαμε αὐτή τή δραστηριότητα. Ὅλοι, πλήν ἑνός, πού ἔχασε στά χαρτιά ὅλη τήν περιουσία τοῦ πατέρα του, καί τόν χάσαμε κι ἐμεῖς.

Απόψεις

«Πάντα η Αλεξάνδρεια» του Δημήτρη Στεφανάκη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Εφημερίς Εστία
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η Δάφνη Χάραμη έχασε τον πατέρα της Κώστα, το εργοστάσιό τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εθνικοποιήθηκε από το καθεστώς Νάσερ και το σπίτι τους σφραγίστηκε. Από τη Γιώτα Βαζούρα Ο Κωστής Χάραμης, πλέον, δεν υπήρχε και η ίδια δεν ήταν η κόρη του μεγιστάνα των αιγυπτιακών τσιγάρων. Η έπαυλη της οδού Αββασιδών, που αναγνώριζε για σπίτι της, έγινε ένα ξένο οίκημα, στο οποίο δεν της επιτρεπόταν πια να πατήσει το πόδι της. Η ίδια η Αλεξάνδρεια έγινε ξένη και αφιλόξενη, μια πόλη σκιών και ψιθύρων, με τη νεαρή να καλείται να διαπιστώσει με τον πιο σκληρό τρόπο «ότι τις πιο μεγάλες ανατροπές η μυθοπλασία τις δανείζεται από την πραγματικότητα». Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1961 σε μία πόλη- φάρο του ελληνισμού, την Αλεξάνδρεια, ακολουθώντας την πορεία της οικογένειας Χάραμη, που πρωτογνωρίσαμε στο παλαιότερο, πολυαγαπημένο και πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας». Αξιοποιώντας πραγματικά ιστορικά γεγονότα, στην προκειμένη περίπτωση το βαρύ πρόγραμμα των εθνικοποιήσεων των ξένων επιχειρήσεων από το καθεστώς Νάσερ, που οδήγησε στη μαζική έξοδο των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ο συγγραφέας μάς δίδει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για την αλλαγή, την […]

«Δικαιοσύνη μακριά ἀπό ἰσχυρά συμφέροντα καί ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις»

Εφημερίς Εστία
Τί ἀπήντησε ἡ Ἕνωσις Δικαστῶν καί Εἰσαγγελέων στήν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου- Ὀξεῖα ἀντίδρασις τῆς Εἰσαγγελέως τοῦ ΑΠ στό προσκλητήριο γιά τόν διαδικτυακό τραμπουκισμό τοῦ ἀνακριτοῦ

Ἡ λάβα τῶν Τεμπῶν

Μανώλης Κοττάκης
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μέ μεγίστη προσοχή τίς δηλώσεις τῆς ἀξιότιμης Προέδρου καί τῆς ἀξιότιμης εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου κυριῶν Κλάπα-Χριστοδουλέα καί Ἀδειλίνη, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν κυρίως τήν ἀπάντηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας στήν μακρά δήλωση τῆς Προέδρου τῶν Συγγενῶν Θυμάτων Τεμπῶν Μαρίας Καρυστιανοῦ γιά τήν πορεία τῆς ὑποθέσεως καί δευτερευόντως ἀσπίδα σέ διαδικτυακές ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ἐφέτης ἀνακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας

Εφημερίς Εστία
Ο Κωνσταντῖνος Τασούλας μετακομίζει στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἀφοῦ ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, κατά τήν τέταρτη ψηφοφορία πού διεξήχθη χθές, μέ 160 ψήφους.

Τά χρόνια πού ὁ ἀθλητισμός δέν ἦταν ἀμειβόμενος

Δημήτρης Καπράνος
Διαφωνῶ μέ τόν χαρακτηρισμό «ὁ γηραιότερος ὀλυμπιονίκης», μέ τόν ὁποῖο τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως ἀποχαιρέτησαν χθές τόν σπουδαῖο ἀθλητή καί ἄνθρωπο Γιῶργο Ρουμπάνη.