Ο κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ἀπολαμβάνει τίς ἀναμετρήσεις τῆς Βουλῆς:
Ἡ ὅποια ρητορική του δεινότης, ἡ εὐχέρειά του στίς ἀτάκες καί τά ἁπλοϊκά σχήματα, ἡ ἔφεσις στόν λαϊκισμό καί τίς κορῶνες τόν κάνουν νά πιστεύει ὅτι ἡ διαφορά στήν πρόθεση ψήφου μεταξύ ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ ἐξαφανίζεται, μηδενίζεται, δέν ὑπάρχει. Ὅτι κατά βάθος δέν εἶναι τόση.
Κλείνει τά μάτια λοιπόν, ὀνειρεύεται, ἐκφωνεῖ μέ στόμφο καί συλλαβιστά τίς φράσεις του, μιμούμενος τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου, πείθει ἐντέλει τόν ἑαυτό του πώς τά πράγματα δέν εἶναι τόσο δραματικά γι’ αὐτόν.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ κ. Τσίπρας δέν εἶναι κακός ρήτορας. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς πάντα καταφέρνει καί πείθει τό κεντροαριστερό ἀκροατήριο στό ὁποῖο ἀπευθύνεται –τούς συντηρητικούς κεντροδεξιούς ψηφοφόρους ποτέ. Καί βεβαίως ἡ ἀλήθεια εἶναι (ἀνοίγω παρένθεση) πώς ἡ ΝΔ πρέπει νά προετοιμάζεται καλύτερα γιά τήν Βουλή.
Τό Κοινοβούλιο εἶναι συνήθως προνομιακό γήπεδο γιά τίς ἀντιπολιτεύσεις, οἱ ὁποῖες ἀπαγορεύεται νά χάνουν. Δέν εἶναι προνομιακό γήπεδο γιά τίς κυβερνήσεις. Ὡστόσο τό κακό γιά τόν κ. Πρωθυπουργό εἶναι ὅτι βρισκόμαστε σέ μιά νέα ἐποχή.
Οἱ πολῖτες δέν κρέμονται πλέον ἀπό τά χείλη τῶν πολιτικῶν ὅπως συνέβαινε κάποτε μέ τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου καί τόν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη. Οἱ πολῖτες ἀξιολογοῦν πράξεις καί πολιτικές, ὄχι λέξεις. Δέν κερδίζει πλέον ἐκλογές ὁ καλύτερος κοινοβουλευτικός. Κάποτε, ναί. Σήμερα ὄχι. Ἀδιάψευστος μάρτυς πρός τοῦτο οἱ δημοσκοπήσεις.
Ὁ Πρωθυπουργός ἔχει πραγματοποιήσει γενικῶς καλές ἐμφανίσεις γιά τό ἀκροατήριό του αὐτά τά τέσσερα σχεδόν χρόνια. Ἀλλά ἡ ΝΔ τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη μέ συστηματική δουλειά μετέτρεψε μιά ἧττα ὀκτώ μονάδων τοῦ 2015 σέ δημοσκοπικό προβάδισμα δέκα μονάδων. Ἄν διερωτᾶται γιατί, καλό εἶναι νά μελετήσει προσεκτικά τά εὑρήματα τῆς δημοσκόπησης τῆς ΜRB ὁ κ. Τσίπρας. Πρώτον διότι τό Μακεδονικό ἦρθε γιά νά μείνει καί ὄχι γιά νά φύγει ἀπό τήν πολιτική ἀτζέντα. Εἶναι πληγή πυορροοῦσα γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ Ἀριστερά ὑποτίμησε τό μεῖζον θέμα ἐθνικῆς ταυτότητας, γιατί δέν ἔχει αἴσθηση πλειοψηφιῶν οὔτε αἴσθηση χώρας. Μολονότι κυβερνῶσα συμπεριφέρεται ὡς μειοψηφία.
Καί τά ἄσχημα νέα γιά τόν κ. Πρωθυπουργό εἶναι ὅτι διαρκούσης τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας γιά τό δημοψήφισμα στά Σκόπια ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά συνεχίσει νά πληρώνει κόστος καί μέ τόκο.
Κάθε φορά πού ὁ Ζάεφ θά διακηρύσσει σέ μιά πλατεῖα τήν «μακεδονική ἐθνική του ταυτότητα», τήν δημιουργία «μακεδονικοῦ στρατοῦ», κάθε φορά πού θά ἐπαναλαμβάνει ὅτι ἡγεῖται τῆς «Μακεδονίας» σκέτο –ὄχι τῆς «Βόρειας Μακεδονίας», ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά χάνει πόντους στίς ἐδῶ δημοσκοπήσεις. Στήν καλύτερη περίπτωση γι’ αὐτόν θά ἀδυνατεῖ νά ἀνακάμψει. Ἀπό ὅ,τι φαίνεται ἀκόμη καί στό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τό κατάλαβαν, ἄν κρίνω ἀπό τό γεγονός ὅτι ἀναγκάσθηκαν νά ἐκδώσουν ἀνακοίνωση κατά Ζάεφ γιά τά περί «μακεδονικοῦ στρατοῦ».
Τά αὐτά ἰσχύουν καί γιά τήν περίφημη συμφωνία γιά τό χρέος. Ὑπό τίς περιστάσεις –ἀστάθεια στήν Γερμανία– ἴσως ἦταν ὅ,τι συμπαθητικώτερο μποροῦσε νά κερδίσει ἡ Ἑλλάς. Οἱ Ἕλληνες ὅμως δέν ξεχνοῦν. Θυμοῦνται τί τούς ὑποσχόταν ὁ ΣΥΡΙΖΑ τό 2015. Σεισάχθεια γιά ὅλα. Διαγραφή χρέους. «Κούρεμα». Διεθνῆ διάσκεψη τύπου 1953. Καί λάβαμε ὅ,τι ἐλάβαμε.
Καλός εἶναι, λοιπόν, ὁ Τσίπρας στήν Βουλή, ἔχει πλεονέκτημα. Ἀλλά μόνον ἐκεῖ διακρίνεται. Δέν θά τοῦ φθάσει αὐτό γιά νά γυρίσει τό παιχνίδι ὅπως τόν ντοπάρουν οἱ δικοί του. Ὁ κόσμος πάει σιγά-σιγά παρακάτω. Στή ΝΔ. Αὐτή θά εἶναι ὁριστικά πρώτη. Τό ἐρώτημα γι’ αὐτήν θά εἶναι μέ πόσο. Θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τήν σοφία τῆς ἡγεσίας της.
