Οὐδείς ἀμφισβητεῖ τό ὅτι ἡ κρουαζιέρα εἶναι ὠφέλιμη γιά τήν ἐθνική μας οἰκονομία.
Οὐδείς, φυσικά, μπορεῖ νά πεῖ ὅτι ἡ κρουαζιέρα ἔπρεπε νά παραμείνει «προνόμιο» τῶν εὐπόρων κοινωνικῶν ὁμάδων, ὅπως ἦταν μέχρι πρίν ἀπό λίγα χρόνια. Ὁ ἄκρατος, ὅμως, τουριστικός καπιταλισμός πῆγε στό ἄλλο ἄκρο! Καί σκάρωσε κάτι βαπόρια-πολιτεῖες, πού στοιβάζουν πέντε χιλιάδες κόσμο καί τόν ἀμολᾶνε στά νησιά, καί χάνει ἡ μάνα τό παιδί καί τό παιδί τόν μπούσουλα!
Ναί, «ἐν τῇ καταναλώσει τό κέρδος», πού λέγαν’ οἱ παλαιότεροι, ἀλλά λέγαν’ καί «μέτρον ἄριστον», ἄν δέν κάνουμε λάθος.
Πολύ καλή ἡ πρωτοβουλία τῶν «Ποσειδωνίων» νά υἱοθετήσουν τήν ἰδέα γιά ἕνα “Forum” πού θά γινόταν στό ἐνδιάμεσο ἔτος (στά «μονά» χρόνια, καθώς στά «ζυγά» ἔχουμε τά μεγάλα «Ποσειδώνια») καί τήν ὑλοποίησαν. Καλό καί γιά τήν Θεσσαλονίκη, πού ὑποδέχθηκε τετρακόσιους ἐκπροσώπους τῆς παγκόσμιας βιομηχανίας (καί βαρείας, μάλιστα) τῆς κρουαζιέρας, οἱ ὁποῖοι κατέθεσαν προτάσεις καί ἀπόψεις. Καί πολύ καλά μᾶς τά εἶπαν, ὅτι δηλαδή ἐπιθυμία τῆς ἐν λόγῳ βιομηχανίας εἶναι νά πυκνώσει τίς προσεγγίσεις στά ἑλληνικά λιμάνια καί νά μᾶς φέρει ἀκόμη περισσότερους ταξιδιῶτες. Καί πολύ φυσικό τό ὅτι συνέστησαν στήν Ἑλλάδα «νά ἀποκτήσει τίς κατάλληλες ὑποδομές στούς τόπους ὑποδοχῆς»…
Ἐδῶ, λοιπόν, εἶναι ὁ «κόμπος» καί ὁ κίνδυνος. Νά μᾶς συμπαθᾶτε, ἀλλά ὅταν ἀκοῦμε τίς λέξεις «ἀνάπτυξη» καί «ὑποδομές» νά ἀναφέρονται στά ὑπέροχα (πλήν μικρά καί γραφικά) νησιά τοῦ Αἰγαίου, κάπου μᾶς πιάνει ἕνα σύγκρυο. Κι ἐπειδή ἔχουμε ταξιδέψει καί στά νησιά καί τά λιμάνια τῆς Καραϊβικῆς, ὅπου ἡ «ἀξιοποίηση» ἔχει δουλέψει μιά χαρά ἀπό τήν ἀνάποδη, καλό θά εἶναι, ὅταν ἀκοῦμε τίς λέξεις πού προαναφέρθηκαν, ἀφ’ ἑνός νά κουμπωνόμαστε καί ἀφ’ ἑτέρου νά κρατᾶμε μικρά καλάθια!
Τό νά ξαμολήσουν τρία-τέσσερα βαπόρια-πολιτεῖες ἀπό τέσσερεις-πέντε χιλιάδες κόσμο τό καθένα στήν Σαντορίνη, τήν Μῆλο, τήν Σάμο, δέν εἶναι εὔκολα διαχειρίσιμη ὑπόθεση. Τό μόνο βέβαιο εἶναι ὅτι θά ἀλλοιωθεῖ ὁ χαρακτῆρας τῶν νησιῶν καί τό ὄφελος θά εἶναι ἐλάχιστο, καθώς –ἀποδεδειγμένα– οἱ τουρίστες τῶν βαποριῶν χαμηλοῦ κόστους, παίρνουν ἀπό τό πλοῖο μέχρι καί τά μπουκαλάκια μέ τό νερό! Κι αὐτά πού ἀκούστηκαν ὅτι «κάθε τουρίστας ἀφήνει κατά μέσο ὅρο 400 εὐρώ στά λιμάνια», δέν εἶναι σοβαρά πράγματα. Τόσα ἀφήνουν ἐκεῖνοι πού ἔρχονται μέ τά βαπόρια πού κόβουν ἀκριβά εἰσιτήρια, πού ἔχουν ἄλλες ἀνέσεις, πού προσφέρουν ἄλλου εἴδους ψυχαγωγία.
Πάρτε παράδειγμα τόν Πειραιᾶ. Ἔρχονται τά πλοῖα-πόλεις, φορτώνουν τόν κόσμο στά πούλμαν καί τόν πηγαίνουν ντουγρού στήν Ἀκρόπολη, τό Σούνιο, τά Μουσεῖα τῆς Ἀθήνας. Στόν Πειραιᾶ μένουν κάποιοι ἐλάχιστοι, πού πίνουν κάνα ἐσπρεσσάκι, καμμιά πορτοκαλάδα, γύρω ἀπό τό λιμάνι. Κι ὅμως, ἡ πόλη δέχεται τεράστια ἐπιβάρυνση, μέ τά ἑκατοντάδες λεωφορεῖα, μέ τά «διώροφα», πού τούς πᾶνε βόλτα στήν Ἀθήνα καί τήν παραλία. Ἡ Πειραϊκή ἤδη «τσιμεντώνεται» γιά νά γίνουν κι ἄλλοι προβλῆτες, καί ἄντε νά δοῦμε πῶς θά σηκώσει ἡ πόλη κι ἄλλα πούλμαν κι ἄλλα διερχόμενα καραβάνια!
Ἤδη, ὁ Πειραιᾶς χάνει κόσμο, πού μετακομίζει σέ ἄλλες πόλεις (ἀπό ὀκτώ βουλευτικές ἕδρες, ἡ Α΄ Πειραιᾶ ἔπεσε στίς πέντε λόγῳ μείωσης τοῦ πληθυσμοῦ) καί ὁ κίνδυνος νά γίνει ἡ πόλη «Airbnb paradise» εἶναι ὁρατός.
Γι’ αὐτό καλή, πολύ καλή ἡ κρουαζιέρα, ἀλλά μέ ρέγουλα, μέ μέτρο καί, κυρίως, μέ προστασία τῆς ποιότητας τῆς ζωῆς μας, πού ὅλο καί χειροτερεύει…
