Η ΡΩΣΣΙΑ ἀπέχει πολύ ἀπό τό νά εἶναι σήμερα πλανητική δύναμη. Τό ΑΕΠ της εἶναι ἐξαιρετικά πενιχρό γιά νά τῆς τό ἐπιτρέπει.

Πέμπτη, 17 Ἰουλίου 1958

ΟΤΑΝ πρόκειται γιά τά ἐθνικά μας θέματα δέν μᾶς ἀρέσει νά ἔχουμε δίκιο. Διότι ὅταν ἔχουμε δίκιο ἐμεῖς πού ἔχουμε σχετικά περιορισμένο ὁρίζοντα πληροφοριῶν, καθώς προειδοποιοῦμε γιά τυχόν βλάβη σέ διάφορα μέτωπα, καί ἔχει ἄδικο ἡ Κυβέρνηση πού εἶναι στήν κορυφή τοῦ λόφου καί ἔχει ὅλα τά δεδομένα στήν διάθεσή της, τότε κάποιο λάθος ὑπολογισμό ἔχει κάνει.

Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 14 Ἰουλίου 1918

Τετάρτη, 16 Ἰουλίου 1958

ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ καθεστώς πού ἴσχυε γιά τόν Φόρο Προστιθέμενης Ἀξίας στά νησιά τοῦ Αἰγαίου ἀποτελοῦσε μία προνομιακή ρύθμιση πού κέρδισε ἡ Ἑλλάδα ἐπί Κωνσταντίνου Καραμανλῆ μέ τήν εἴσοδό της στίς Εὐρωπαϊκές Οἰκονομικές Κοινότητες τήν δεκαετία τοῦ 1980.

Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 12 Ἰουλίου 1918

Δευτέρα, 14 Ἰουλίου 1958

Η ΚΙΝΗΣΗ τῶν Τσίπρα – Κοτζιᾶ νά ἀπελάσουν δύο Ρώσσους διπλωμάτες ἀποτελεῖ βαρειά πολιτική ἀπόφαση μέ ἰσχυρότατο συμβολισμό ἀπέναντι στούς συμμάχους Ἀμερικανούς.

ΚΑΘ’ ON χρόνον οἱ Ἕλληνες ἀσχολούμεθα μέ ὑπαρκτούς ἤ ἀνύπαρκτους κινδύνους καί μέ τίς πρόσκαιρες ἐντυπώσεις πού παράγει ἡ ἑκάστοτε πολιτική συγκυρία, ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί πού ἔχουν συνειδητοποιήσει τήν ὕπαρξη ἑνός θεμελιώδους προβλήματος πού λειτουργεῖ ὡς ὡρολογιακή βόμβα καί ἀπειλεῖ, ἄν δέν ἀντιμετωπισθεῖ καταλλήλως, τήν ἐπιβίωση κατά κυριολεξία τῆς χώρας μας μέσα στίς λίγες, ἑπόμενες δεκαετίες.

Σάββατον, 12 Ἰουλίου 1958

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ Ρῶσσος διπλωμάτης πού ἀπελάθηκε ἀπό τήν πατρίδα μας ἦταν ὁ Σεργκέι Μποχάν. Τό 1985.