O ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ κηδεύτηκε χθές στά ἅγια χώματα τῆς Βορείου Ἠπείρου: ἐκεῖ πού ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή δεκάδες Ἕλληνες τό 1940 γιά νά ἀπολαμβάνουμε τήν πατρίδα μας στά σημερινά ἐδαφικά της ὅρια.

Ποῦ νά τό φανταζόταν ὁ ἀξέχαστος φίλος Τζίμης Πανούσης ὅτι θά ἀποδεικνυόταν (καί ἐκεῖνος) μετά θάνατον προφήτης!

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ πού μέ καταιγιστικό ρυθμό συμβαίνουν στήν τεχνολογία ἀλλά καί σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς κοινωνίας καί τῆς οἰκονομίας, τό γεγονός ὅτι οἱ ἐπιχειρήσεις…

Σάββατον, 8 Νοεμβρίου 1958

ΔΕΝ εἶναι πυροτέχνημα ὁ Τράμπ λοιπόν. Ἀπεδείχθη. Ἦρθε γιά νά μείνει. Καί ἡ ἐπιτυχία του στίς προχθεσινές ἐνδιάμεσες ἐκλογές δείχνει πώς ἐπί τῶν ἡμερῶν του ἀλλάζει ἡ Δεξιά παγκοσμίως.

Εἶχα τήν εὐτυχία νά συναντήσω στήν ζωή μου σπουδαίους ἀνθρώπους.

Σάββατον, 8 Νοεμβρίου 1958

ΣΕ 28 περίπου μῆνες συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τήν ἐθνική μας παλιγγενεσία. Σέ ὁποιαδήποτε ἄλλη χώρα, πού σέβεται τήν ἱστορία της, οἱ προετοιμασίες γιά μιά τέτοια ἐπέτειο θά εἶχαν ξεκινήσει πρό πολλοῦ.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος μοῦ εἶχε ἐκμυστηρευθεῖ σέ χρόνο ἀνύποπτο, τόν καιρό τῆς ποιμαντορίας του στήν Ἀλεξανδρούπολη, πώς «οὔτε ἐμᾶς συμφέρει ὁ χωρισμός Κράτους – Ἐκκλησίας μά οὔτε καί τό ἴδιο τό Κράτος».

Τώρα τελευταῖα ὅλο καί πιό συχνά παρατηρῶ τήν βιβλιοθήκη μου. Τίς βιβλιοθῆκες μου δηλαδή, ἀφοῦ τόσο τό σπίτι ὅσο καί τό ἐξοχικό τοῦ παπποῦ εἶναι γεμᾶτα βιβλία.

Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 1958

Γιά σκεφτεῖτε το! Πῆγε ὁ Λευτέρης Πετρούνιας καί ἀγωνίστηκε στό Κατάρ τραυματίας. Ποιός θά μποροῦσε νά τόν ψέξει ἄν ἔλεγε «Δέν μπορῶ νά μετάσχω στούς ἀγῶνες, πρέπει νά χειρουργηθῶ στόν ὦμο καί θά δοῦμε ἀργότερα τί θά γίνει;».