ΜΕΡΙΚΑ πράγματα εἰλικρινῶς μέ ὑπερβαίνουν
Κάθε Ἕλληνα ὑπερβαίνουν. Δέν ἐξηγοῦνται μέ τήν ἁπλή λογική. Ὅταν διάβαζα προχθές τίς νέες δηλώσεις τοῦ ὁμότιμου καθηγητῆ Διεθνοῦς Δικαίου Χρήστου Ροζάκη, ὅτι τό ἀκριτικό μας νησί τοῦ Καστελλορίζου εἶναι ἀπομονωμένο ἀπό τά Δωδεκάνησα, ὅτι εἶναι μακριά ἀπό τήν Ρόδο, ὅτι εἶναι κοντά στήν Τουρκία, ὅτι ἡ γείτων ἔχει μεγάλο μῆκος ἀκτογραμμῶν, ὅτι δέν ἔχει ἐπήρεια κ.λπ., εἰλικρινῶς δέν μποροῦσα νά ξεχωρίσω ποιός τά ἔλεγε αὐτά: ὁ Ἕλλην Ροζάκης, πού πρό καιροῦ προσεκλήθη στό Μαξίμου νά προσφέρει τά φῶτα του γιά τά ἑλληνοτουρκικά ἤ ὁ Τοῦρκος πρέσβυς στήν Ἀθήνα κύριος Ὀζουγκέργκιν, ὁ ὁποῖος –εἰδικά γιά τίς ἀντικείμενες ἀκτές καί τό μέγεθος τοῦ Καστελλορίζου– εἶπε ἀκριβῶς τά ἴδια ἐπιχειρήματα προσφάτως στήν «Καθημερινή». Δέν μποροῦσα νά ξεχωρίσω ποιός τά λέει αὐτά: ὁ Ἕλλην Ροζάκης ἤ ὁ ἀπόστρατος Τοῦρκος ναύαρχος Γκιουντενίζ, ὁ ὁποῖος σέ πρόσφατη συνέντευξή του στό «Βῆμα» εἶπε ἐπίσης ἀκριβῶς τά ἴδια γιά τίς ἀντικείμενες ἀκτές καί τό Καστελλόριζο. Ὁ πρέσβυς μάλιστα χαρακτήρισε ὑποτιμητικά τό νησί μας ὡς «ὀδοντογλυφίδα» μέ τήν ὁποία ἐπιχειρεῖται νά μετακινηθεῖ «βράχος».
Τό ἴδιο συναίσθημα ἔνιωσα ὅταν διάβασα προσεκτικά τίς δηλώσεις τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Αἰκατερίνης Σακελλαροπούλου στό Ἀγαθονήσι. Ἐνῶ ἀρχικά εἰλικρινῶς χάρηκα γιατί συνάντησε στρατιῶτες καί προειδοποίησε τούς ἐπίβουλους τοῦ ἐθνικοῦ μας ἐδάφους, πάγωσα ὅταν σέ μιά δευτερεύουσα πρότασή της ἡ Πρόεδρος ἔλαβε ἐμμέσως θέση σέ νομικό θέμα πού ἀφορᾶ τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας. Ἐντελῶς ἀψυχολόγητα παρατήρησε πώς τό Ἀγαθονήσι εἶναι «μακριά ἀπό τήν ἠπειρωτική Ἑλλάδα». Κατά τήν τουρκική ἄποψη, δηλαδή, βρίσκεται στήν λάθος ἀντικείμενη ἀκτή, εἶναι κοντά στήν Τουρκία, ἄρα μέ βάση τή νομολογία δέν ἔχει ὑφαλοκρηπῖδα, ἐπήρεια, ΑΟΖ κ.λπ. Εἶχε κανένα λόγο νά τό πεῖ αὐτό ἡ Πρόεδρος καί νά τό ἐντάξουν οἱ γείτονες στό φάκελο μέ τά νομικά ἐπιχειρήματά τους. Σηκώνω τά χέρια ψηλά. Καί μάλιστα δίς, διότι τήν ὥρα πού τά ἔλεγε τό τουρκικό ΥΠΕΞ εἶχε βάλει τόν τουρκικό Τύπο νά γράφει ὅτι τό Ἀγαθονήσι ἀνήκει στήν Νομαρχία Ἀϊδινίου. Νέες γκρίζες ζῶνες ἐν ὄψει δηλαδή! Ἰδού λοιπόν γιατί ὑπάρχουν πράγματα πού μᾶς ὑπερβαίνουν. Γιατί ἐμφανιζόμαστε νά κάνουμε «σέρβις» στούς Τούρκους (ἄθελά μας πιστεύω) σέ θέματα πού ἔχουμε δίκιο μέ βάση τήν Σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας. Ἀλλά ἄς ὑποθέσουμε πώς δέν ἔχουμε. Ἐρώτηση: Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ κατά Ἴωνα Δραγούμη «ἀντικειμενικοί Ἕλληνες» πού σώνει καί καλά παίρνουν ἐμμέσως τό μέρος τῆς γείτονος καί ἀναγνωρίζουν τά «δίκαιά» της λίγο πρίν ἀρχίσει ὁ διάλογος;
Θυμᾶστε ποτέ Τοῦρκο Πρόεδρο ἤ Τοῦρκο καθηγητή νά ἀναγνώρισε δημοσίως τά ἑλληνικά δίκαια σέ ὁποιοδήποτε τομέα; Μᾶς ἔγινε ποτέ τέτοιο δῶρο; Ἐμεῖς γιατί εἴμαστε τόσο ὑπεράνω; Κερδίζουμε μήπως κάτι; Ἤ οἱ γείτονες ἀποθρασύνονται βλέποντάς μας νά ἐγκαταλείπουμε τίς θέσεις μας χωρίς μάχη; Ὅλα τά ἔθνη ἔχουν τά δίκαιά τους καί τά ἄδικά τους στίς διεθνεῖς σχέσεις. Ἀναμφισβήτητα! Καί ἐμεῖς καί οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Σκοπιανοί καί οἱ Βούλγαροι, ὅλοι! Τό θέμα ὅμως ὅταν ἐκπροσωπεῖς ἐπισήμως τήν χώρα σου εἶναι ἕνα: Ποιά φανέλλα φορᾶς; Τήν δική σου γαλάζια ἤ τοῦ ἀντιπάλου; Ἐάν συνεχίσουμε ἔτσι δέν ἔχει νόημα! Ἄς ἐπικυρωθεῖ τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀναμέτρησης ἄνευ ἀγῶνος. «Προτιμότερο» ἀπό τό νά ἀκούσω τούς «ἀντικειμενικούς» τήν ἑπόμενη φορά νά ἐπιχειρηματολογοῦν τάχα στό ὄνομα τῆς «διεθνοῦς εἰρήνης» γιατί δέν πρέπει νά ἔχουμε στρατό πάνω στά νησιά τοῦ Αἰγαίου! Ἄς μήν ζήσουμε ἄλλους τέτοιους ἐθνικούς ἐξευτελισμούς.
