YΠΑΡΧΟΥΝ τρεῖς στιγμές ὁρόσημο στήν παγκόσμια ἱστορία…
…ἡ ὑπογραφή τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης τό 1923, ἡ ὁποία περιόρισε τήν Ὀθωμανική Τουρκία στά σημερινά ἐδαφικά της ὅρια. Ἡ ὑπογραφή τῆς συμφωνίας τῆς Γιάλτας τό 1945, μέ τήν ὁποία ἀνεδείχθη ἡ Ἀμερική ἡγέτις χώρα τῆς Δύσεως (λαμβάνοντας τά ἡνία ἀπό τήν Μεγάλη Βρεταννία), κατατμήθηκε ἡ Γερμανία στά δύο καί συμφωνήθηκε ὅτι ὁ ζωτικός χῶρος τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης κατοχυροῦται στήν Ἕνωση Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν. Ἡ πτώση τοῦ τείχους τό 1989 πού εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἀνάδειξη τῆς Ἀμερικῆς σέ ἡγέτιδα χώρα τοῦ κόσμου καί ἡ ἐπανένωση τῆς Γερμανίας τό 1990. Ἡ ἡττηθεῖσα τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου Ρωσσία ἔδωσε τήν συναίνεσή της γιά τήν ἐπανένωση, ἀλλά ζήτησε ἀπό τήν Δύση νά δεσμευτεῖ ὅτι δέν θά ἐντάξει καμμία βαλτική χώρα ἀπό ὅλες ὅσες βρίσκονται στήν περίμετρό της στό ΝΑΤΟ. Ἡ δέσμευση ἀνελήφθη, ἀλλά ἀθετήθηκε.
Ὑπογραμμίζω αὐτές τίς χρονολογίες ὁρόσημο στήν παγκόσμια ἱστορία, γιατί ὅσα πού ζοῦμε σήμερα καθημερινῶς μέ ποικίλες ἀφορμές εἶναι ἡ ἀπόπειρα ἀναθεώρησης αὐτοῦ τοῦ στάτους κβό. Ἡ Ἀμερική ἐξακολουθεῖ ἡ ἡγέτις τῆς Δύσεως καί τοῦ κόσμου, ἀλλά ἡ κυριαρχία της ἀπειλεῖται σοβαρά ἀπό τήν Κίνα. Ἡ Ρωσσία, περιφερειακή δύναμη πλέον, καταφέρνει μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο νά ἐπεκτείνει τήν ἐπιρροή της στά Βαλκάνια καί τήν Μέση Ἀνατολή. Ἐξακολουθεῖ ὅμως νά ἀντιμετωπίζει μεῖζον ζήτημα ἀσφαλείας στήν αὐλή της. Ὁ ἔλεγχος τῆς Οὐκρανίας, τῆς Γεωργίας, τῆς Νοτίου Ὀσετίας, τῆς Λευκορωσσίας καί ἄλλων βαλτικῶν κρατῶν ἀποτελεῖ ὑπαρξιακό ζήτημα γι’ αὐτήν. Δέν θέλει τόν ἐχθρό στήν αὐλή της, στήν μικρή της περιοχή. Ἡ Τουρκία τέλος ὀνειρεύεται τήν ἀναβίωση τοῦ Ὀθωμανισμοῦ καί τήν πλήρη ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλάμ, ταλαντευόμενη μεταξύ Δύσεως καί Ἀνατολῆς. Μεταξύ τῆς ἐπιλογῆς νά παραμείνει χώρα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ ἤ νά μετατραπεῖ σέ χώρα ἀνήκουσα στό κίνημα τῶν …ἀδεσμεύτων. Ὅλα ὅσα ζοῦμε λοιπόν αὐτές τίς μέρες, μικρά καί μεγάλα, εἶναι συμπτώματα στρατηγικῶν.
Ἡ ἀεροπειρατεία τῆς Λευκορωσσίας ἐντάσσεται στήν παντί τρόπῳ ἀπόπειρα τῶν ρωσσικῶν καί λευκορωσσικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν νά ἐλέγξουν τήν σταθερότητα στήν κρίσιμη αὐτή γιά τήν ἀσφάλεια τῆς Μόσχας χώρα. Ἀδιάφορο γιά τόν Πούτιν ποιές μέθοδοι χρησιμοποιοῦνται. Ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα. Ἡ πρόσκληση τῆς ἐπί κεφαλῆς τῆς Λευκορωσσικῆς ἀντιπολίτευσης Τιχανόφσκαγια στήν Ἀθήνα ἀπό τό φιλοδυτικό Φόρουμ τῶν Δελφῶν καί ἡ συνάντησή της μέ τήν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας συνιστᾶ ἐπίσης ἀπόφαση ἐμπλοκῆς τῆς Ἑλλάδος σέ μιά διένεξη πού ἐμμέσως τήν ἀφορᾶ ὡς μέλος τῆς συμμαχίας. Ὅμως ἔτσι τό ἑλληνικό ἔδαφος μετατρέπεται σέ πεδίο ξεκαθαρίσματος λογαριασμῶν μεταξύ Ρωσσίας καί Ἀμερικῆς. Ἡ δημόσια διακήρυξη τοῦ Ἐρντογάν ὅτι ἐπιθυμεῖ τήν κατάληψη τῆς Ἱερουσαλήμ καί ὅτι μελετᾶ τό ἐνδεχόμενο νά συνάψει μνημόνιο μέ τήν Παλαιστίνη γιά τήν ὁριοθέτηση ΑΟΖ ἀνάλογο τοῦ τουρκολιβυκοῦ, ἀποκαλύπτει ἐπίσης μετά πάσης ἐπισημότητος τά νεοοθωμανικά ὄνειρα τῆς Τουρκίας. Οἱ ἐμπρηστικές δηλώσεις τοῦ ψευτομουφτῆ Ξάνθης γιά τήν κατάληψη τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἡ κινητοποίηση μουσουλμάμων τῆς Θράκης ὑπό τήν «ἡγεσία» του συνιστοῦν ἐπικύρωση τῆς θεωρίας, ὅτι ὁ Τοῦρκος Πρόεδρος θά ξεσηκώσει τό Ἰσλάμ ὅπου μπορεῖ. Οἱ ἀποκαλύψεις τοῦ Τούρκου «νονοῦ» πού ἔχει βρεῖ καταφύγιο στά …Ἀραβικά Ἐμιράτα ἐναντίον τοῦ Ἐρντογάν καί Ὑπουργῶν του γιά ὑποθέσεις διαφθορᾶς εἶναι ἐπίσης ἔνδειξη πώς ἰσχυρές δυνάμεις μέσα στήν Δύση θέλουν τήν ἀνατροπή τοῦ Ἰσλαμιστῆ Ἐρντογάν, ὄχι τόν συμβιβασμό του μέ τήν Ἀμερική. Τέλος οἱ ἀπειλές πού ἐξαπέλυσε ὁ Νετανυάχου μέσω τοῦ Τύπου του πρός τόν Ἐρντογάν, ὅτι θά ἀποτελέσει αἰτία πολέμου Ἰσραήλ – Τουρκίας τυχόν ὑπογραφή μνημονίου μέ τήν Παλαιστίνη, δείχνουν πόσο εὔθραυστη εἶναι ἡ κατάσταση στήν γειτονιά μας. Ἕνας πόλεμος Τουρκίας – Ἰσραήλ μᾶς ἀφορᾶ ἄμεσα δεδομένου ὅτι τό δεύτερο ἀπέκτησε προσφάτως στρατιωτική βάση ἐκπαίδευσης πιλότων στήν Καλαμάτα.
Ἐάν κοιτάξουμε καλά τόν χάρτη λοιπόν θά διαπιστώσουμε ὅτι κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς μεγάλης μετάβασης κατά τήν ὁποία σέ πρώτη φάση θά κριθεῖ ὁ ἔλεγχος τῆς Μεσογείου –αὐτό εἶναι τό μεγάλο παιχνίδι– ἡ πατρίδα μας βρίσκεται δίπλα σέ ἐπικίνδυνες ἑστίες φωτιᾶς. Ἀστραποβολοῦν παντοῦ σπινθῆρες στήν περίμετρό μας. Καί τό χειρότερο; Ὑπάρχουν πάντοτε οἱ προϋποθέσεις αὐτοί οἱ σπινθῆρες νά μετατραποῦν σέ φωτιά ἀνεξέλεγκτη καί νά περάσουν στό ἑλληνικό ἔδαφος: στήν Ἀθήνα ὅπου ζεῖ μεγάλη κοινότης ἀντιφρονούντων ὀπαδῶν τοῦ Φετουλλάχ Γκιουλέν. Στήν Πελοπόννησο ὅπου ἡ βάση τοῦ Ἰσραήλ. Στήν Θράκη ὅπου δροῦν κάτω ἀπό τήν προστασία τῆς ΜΙΤ ἐξτρεμιστικοί μηχανισμοί προώθησης τῶν τουρκικῶν σχεδίων ἀποσταθεροποίησης. Στά νησιά ὅπου τό ἐπεισόδιο διά τήν «ἀσήμαντον» ἀφορμήν τῆς διεκδίκησης ἁλιευτικῆς ζώνης ἀπό τά τουρκικά ψαράδικα ἐντός τῶν 12 μιλίων μας «παραμονεύει». Οἱ πλάκες τῆς ἱστορίας κινοῦνται ταχέως καί πάλι –οὔτε τριάντα χρόνια δέν ἄντεξε ὁ νέος κόσμος πού ἀνέτειλε τό 1989– καί ὀφείλουμε νά δείξουμε μεγάλη προσοχή γιά τά ἐπερχόμενα καθώς ὅλα εἶναι πιθανά. Ἀπό τήν ἰσλαμοποίηση τῆς Τουρκίας πού θά καταστεῖ ἀνεξέλεγκτος στήν γειτονιά μας ἕως τόν συμβιβασμό της καί τό modus vivendi της μέ τήν Δύση (ἤδη ὁ Ἐρντογάν κάνει ἀνοίγματα στήν φιλοαμερικανική ἡγεσία τῆς Οὐκρανίας.) Ἀπό τήν περικύκλωση καί περιχαράκωση τῆς Ρωσσικῆς Ὁμοσπονδίας στόν ζωτικό της χῶρο στήν περίμετρό της μέχρι τήν περαιτέρω διείσδυσή της στήν Μέση Ἀνατολή. Ἀπό τήν ἐπαναβεβαίωση τῆς ἀμερικανικῆς ἡγεμονίας ἕως τήν ἀνοικτή ἀμφισβήτησή της στήν Μεσόγειο ἀπό τήν Κίνα, πλοῖα τοῦ στόλου τῆς ὁποίας ἔκαναν γιά πρώτη φορά τήν ἐμφάνισή τους στήν περιοχή. Καί διπλωμάτες τῆς ὁποίας κερδίζουν ἤδη πόντους ἐργαζόμενοι ἀθόρυβα στόν ἀραβικό κόσμο.
Μέσα σέ αὐτό τό γεωπολιτικό φόντο θά πραγματοποιηθεῖ καί ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Τούρκου Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Μεβλούτ Τσαβούσογλου στήν Ἑλλάδα. Καί ἀμέσως μετά ἡ ἐπίσκεψη Ἐρντογάν. Ἄν ἡ προοπτική γιά ἑλληνοτουρκική συνεννόηση εἶναι ἀποτέλεσμα δυτικῆς πίεσης ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἡ ἐξέλιξη αὐτή ἑνοποιεῖ τήν συμμαχία ἀπέναντι στήν Ρωσσία, πρέπει μέ προσοχή νά δοῦμε τί θά κερδίσουμε ἀπό αὐτήν. Πρέπει νά ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο νά καταστοῦμε ὁ χρήσιμος ἠλίθιος τῆς συμμαχίας. Ἡ στρατηγική τοῦ νά ἀποφύγουμε νά περάσουν οἱ σπινθῆρες πού καῖνε στήν περίμετρό μας, στό ἔδαφός μας, εἶναι μείζων προτεραιότης. Ἀλλά ὁ ρεαλισμός δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά μᾶς ὁδηγήσει σέ παραχωρήσεις πού θά κάναμε μόνον ἄν εἶχε ἁρπάξει φωτιά τό σπίτι μας. Οἱ διαρροές γιά ἵδρυση ἀμερικανικῶν βάσεων στήν Θράκη –μυστικό πού δέν ἔπρεπε νά ἀποκαλυφθεῖ στούς Τούρκους– δείχνουν, φοβᾶμαι, ὅτι κάποιοι δέν σχεδιάζουν εἰλικρινῶς τήν ἀναβάθμισή μας ἀλλά τό πῶς θά μᾶς χρησιμοποιήσουν ὡς σκιάχτρο γιά νά τρομάξουν τούς Τούρκους. Μακάρι νά κάνω λάθος.
Καί κάτι τελευταῖο. Δέν ἀντέχω τίς οἰμωγές γιά τήν ἀναγκαιότητα ἐπιβολῆς τῶν κυρώσεων κατά τῆς Λευκορωσσίας καί τά ἀνάθεμα γιά τήν δράση τῶν Λευκορώσσων κατασκόπων στήν περιοχή μας. Δέν ἀντέχω τήν ὑποκρισία γιά τίς κυρώσεις μέ ἀφορμή τήν παράνομη ἀλλαγή πορείας ἑνός ἀεροπλάνου ὅταν ἡ ἴδια δύναμη, ἡ ΕΕ, δέν ἐπιβάλλει κυρώσεις εἰς βάρος τουρκικῶν ἐρευνητικῶν πού παρά τόν διεθνῆ νόμο παραβιάζουν τήν ἑλληνική καί τήν κυπριακή ΑΟΖ. Καί δέν ἀντέχω τό ἀνάθεμα κατά τῶν Λευκορώσσων πρακτόρων ὅταν ξέρω ὅτι Τοῦρκοι πράκτορες δροῦν καιρό τώρα ἀνενόχλητοι στό ἔδαφός μας. Χωρίς νά μιλάει καί νά ἐνοχλεῖται κανείς. Νισάφι πιά.
