ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κωμικό αὐτό πού συμβαίνει. Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς woke κουλτούρας ἐπικαλοῦνται διαρκῶς τήν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας γιά νά δικαιολογήσουν τήν προώθηση τῆς ἀτζέντας τους.
Ἀκόμη κι ἄν ἡ χρήση αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά «ἀλλοιώνονται» ἐθνικά ἤ θρησκευτικά σύμβολα τά ὁποῖα ἔχουν ἀντανάκλαση στίς ζωές τῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ὅμως ἡ κουλτούρα τήν ὁποία προωθοῦν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι γίνεται στόχος ἐπικρίσεων, τότε αὐτομάτως ἀλλάζει ἡ ἔννοια τῆς ἐλευθερίας. Περιστέλλεται.
Διαμορφώνεται στά μέτρα τους. Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις ἡ ἐλευθερία γίνεται λάστιχο καί ἡ ἔννοια πού τῆς δίδεται εἶναι ἡ συρρίκνωση τῶν δικαιωμάτων τῶν τρίτων νά ἐκφράζουν ἄποψη διαφορετική ἀπό τήν κυρίαρχη. Ἐλευθερία, μέ βάση αὐτή τήν ἀντίληψη, εἶναι νά ἀναπαράγεις τήν κυρίαρχη κουλτούρα καί μόνον. Καθετί ἄλλο θεωρεῖται ἀντιδραστικό, ὁμοφοβικό, ἀκραῖο, καί δέν πρέπει ἁπλῶς νά καταδικάζεται, δέν πρέπει ἁπλῶς νά ἀπομονώνεται κοινωνικά, πρέπει νά ἐξαφανίζεται κιόλας. Νά διαγράφεται. Νά λογοκρίνεται. Νά σφραγίζονται τά χείλη καί τά πληκτρολόγια αὐτοῦ πού τό ὑποστηρίζει καί τό διακινεῖ.
Σᾶς ἔχω δύο παραδείγματα. Ἕνα γνωστό καί ἕνα ἄγνωστο. Τό γνωστό ἀφορᾶ τήν ἐλευθερία πολιτῶν πού μετεῖχαν στίς ἀποκριάτικες ἐκδηλώσεις στίς ὁποῖες κυριαρχεῖ τό χιοῦμορ νά σατιρίσουν ἀκόμη καί μέ ἀκραῖο τρόπο τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Στέφανο Κασσελάκη. Σηκώθηκε σκόνη. Πρῶτα στήν Θεσπρωτία ὅπου ἀνάγκασαν τούς ἀνθρώπους νά ζητοῦν ταπεινά συγγνώμη μπροστά στήν κάμερα γιά τά χωρατά τους καί ἔπειτα στήν Σπάρτη. Θεωρήθηκαν ἀπό τήν κυρίαρχη κουλτούρα «ὁμοφοβικά» τά γυναικεῖα ροῦχα καί τά γυναικεῖα ἐσώρουχα πού ἐνδύονταν ἐπίδοξοι σωσίες τοῦ προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.
Σέ μία γιορτή πού μία φορά τόν χρόνο εἶναι συνηθισμένη γενικῶς αὐτή ἡ «ἀριστοφανική» ἀλλαγή ρόλων μεταξύ γυναικῶν καί ἀνδρῶν. Κηρύχθηκε Παγκόσμιος Πόλεμος! Πρωινή ζώνη ἰδιωτικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ μετέδιδε καί κατήγγειλε ξανά καί ξανά, πρός παραδειγματισμό τῶν ὑπολοίπων Ἑλλήνων, τό ἀτόπημα τῶν δύστυχων κατοίκων τῆς ἀκριτικῆς Θεσπρωτίας στήν ἀρχή, καί ἔπειτα τῆς Σπάρτης πού τόλμησαν νά φορέσουν τίς …ἀπόκριες φούστα στόν Πρόεδρο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο σέ ἀπολογία ἀπό εἰσαγγελέα γιά παραβίαση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου δέν κλήθηκαν.
Τήν ἴδια ὥρα, στίς ἀποκριάτικες ἐκδηλώσεις τῶν Πατρῶν, γινόταν στόχος ἀνηλεοῦς κριτικῆς ὁ ὑπουργός Ὑγείας Ἄδωνις Γεωργιάδης ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός γιά τίς ὑποκλοπές. Ὅπως πέρυσι εἶχε γίνει θέμα ἡ Εὔα Καϊλῆ. Κανείς δέν διαμαρτυρήθηκε ποτέ γιά αὐτά. Κανείς δέν μίλησε γιά σεξισμό ἤ πολιτικοποίηση. Τό χιοῦμορ καί ἡ σάτιρα ἀκόμη καί μέ τραγούδια πού βρίθουν ἀπό βωμολοχίες ἀνήκει στήν ἀποκριάτικη παράδοσή μας. Ὄχι ὅμως στήν παράδοση τῆς woke κουλτούρας πού ἔντρομη ἐξέλαβε τήν ἐλευθερία στήν σάτιρα ὡς ἐπικίνδυνη στοχοποίηση. Φυσικά καί δέν ἦταν.
Στό ἴδιο θέμα: ὅλοι αὐτοί πού διαμαρτυρήθηκαν γιά τό φραστικό λιντσάρισμα δύο trans στήν πλατεῖα Ἀριστοτέλους τῆς Θεσσαλονίκης (ἀποκρύπτοντας βεβαίως ὅτι οἱ 15 ἀπό τούς 21 δρᾶστες ἦταν μετανάστες ἀλλοδαποί, Ἀλβανοί καί Γεωργιανοί τούς ὁποίους ἡ woke κουλτούρα προστατεύει –τί ἀμηχανία!), παραμένουν σιωπηρoί ἐδῶ καί δεκαετίες –δέν θίγονται οἱ δημοκρατικές τους εὐαισθησίες– ὅταν ὁ ὄχλος καθυβρίζει μέσα στά γήπεδα τίς μητέρες καί τίς γυναῖκες τῶν διαιτητῶν. Ἐσχάτως ὑβρίζει καί τίς ἴδιες τίς γυναῖκες πού διαιτητεύουν ποδοσφαιρικούς ἀγῶνες. Μόνον ὅταν κάποιος χαρακτηρίσει ἀπαραδέκτως ἐννοεῖται «μαϊμοῦ» μαῦρο ποδοσφαιριστή ἐξεγείρονται. Ξέρετε γιατί; Γιατί ἡ στραίητ γυναῖκα, πλήν τῶν θεμάτων τῆς παρενόχλησης ἀπό ἄνδρα, δέν εἶναι ὑποκείμενο προστασίας στήν woke κουλτούρα. Πολύ δέ περισσότερο ὁ στραίητ ἄνδρας ὁ ὁποῖος λυντσάρεται ἀπό τόν ὄχλο.
Στό ἴδιο θέμα: παρατηρῶ ἐσχάτως ὅτι ἄνοιξε ἡ ὄρεξη ὁρισμένων καί θέλουν νά μεταφέρουν στήν Ἑλλάδα τά ἀμερικανικά πρότυπα. Ξέρετε, αὐτά πού καταργοῦν τήν διδασκαλία τοῦ Ὁμήρου καί ἄλλων ἀρχαίων Ἑλλήνων μέ τήν κατηγορία τοῦ σεξισμοῦ! Ἤδη, ἄρχισε δειλά-δειλά συζήτηση μέ βάση δημοσιεύματα γιά τό ποιές σκηνές ἀπό ποιές ἑλληνικές ταινίες τοῦ παρελθόντος θεωροῦνται ρατσιστικές, ὁμοφοβικές, καί θά ’πρεπε νά λογοκριθοῦν, στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας βεβαίως καί τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας!
Σκηνές ἀπό τό μέλλον εἶναι αὐτά τά …ἀθῶα δημοσιεύματα. Στό ἴδιο θέμα: πρόεδρος κοινοβουλευτικοῦ κόμματος χαρακτήρισε «ἐρίτιμο», δηλαδή «σεβαστό» τόν σύζυγο τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης πρόσφατα μέσα στό κοινοβούλιο, καί ὁ προεδρεύων ἀπαίτησε νά διαγραφεῖ ἀπό τά πρακτικά ἡ φράση του αὐτή! Τήν θεώρησε …ρατσιστική καί ὑβριστική! Στό ἴδιο θέμα: διάσημος διασκεδαστής ἀπείλησε τόν ἐργοδότη καναλάρχη του (!) ὅτι θά καταγγείλει δημοσίως τό κανάλι ὡς ὁμοφοβικό ἄν δέν ἀνακαλέσει στήν τάξη παρουσιαστή ἄλλης ἐκπομπῆς, τά σχόλια τοῦ ὁποίου γιά τούς ΛΟΑΤΚΙ δέν τοῦ ἄρεσαν!
Εἶμαι βέβαιος πώς θά συμφωνεῖτε ὅτι δέν εἶναι σοβαρά πράγματα αὐτά. Καί ὅτι στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας δέν πρέπει νά ἐγκαθιδρυθεῖ μιά δικτατορία περιορισμοῦ τῶν ἀπόψεων. Ἰδιαίτερα σέ κρίσιμους τομεῖς ὅπως εἶναι ἡ ἐλευθεροτυπία. Εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ προστασία τῆς προσωπικότητας κάθε πολίτη ἀδιακρίτως, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικοῦ, πολιτικοῦ, κοινωνικοῦ, φυλετικοῦ, σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ κι ἄλλο νά ἐκλαμβάνουν κάποιοι τήν συγκυρία ὡς εὐκαιρία γιά ρεβάνς. Ὡς εὐκαιρία γιά τήν ἐπιβολή τῆς ἐξουσίας πού θεωροῦν ὅτι ἀπέκτησαν μέ τόν γάμο στούς πολλούς! Τό πρῶτο εἶναι ἀπολύτως σεβαστό, τό δεύτερο θά προκαλέσει ἀργά ἤ γρήγορα ἐπανάσταση στήν κοινωνία. Δέν περνᾶνε αὐτά!
Ἔρχομαι τώρα στό ἄγνωστο γεγονός πού θέλω νά θέσω ὑπ’ ὄψιν σας, καί εἶναι ἀπολύτως συναφές μέ τά προηγούμενα: ὁ συνάδελφος Νῖκος Καραμπάσης, ἐπαγγελματίας γιά 30 ὁλόκληρα χρόνια, ἔκανε μία ἀνάρτηση στό facebook, πρίν ἀπό λίγο καιρό, μέ τήν ὁποία ἐπέκρινε δριμύτατα τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Στέφανο Κασσελάκη γιατί ἐπιχειρεῖ νά καταστήσει δημόσιο πρότυπο τόν ἰδιωτικό του βίο. Γνωρίζω τόν Νῖκο πάρα πολλά χρόνια. Εἶναι πατριώτης καί αἰχμηρός. Ὁρισμένες διατυπώσεις του στό ἐπίμαχο σχόλιο πού τέθηκε ὑπ’ ὄψιν μου, ἴσως νά μήν τίς χρησιμοποιοῦσα στό λεξιλόγιό μου, γιατί ἡ πραγματικότητα φωνάζει τόσο πολύ πού καμμιά φορά δέν χρειάζονται οὔτε οἱ χαρακτηρισμοί οὔτε τά κοσμητικά ἐπίθετα, γενικῶς τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά.
Ἀρκεῖ ἡ περιγραφή της. Ὅλα ὅσα διάβασα ὅμως ὅτι ἔγραψε μέσα σέ ἕναν προσωπικό ἰδιωτικό λογαριασμό καί ὄχι ἀπό ἐπίσημο ἔντυπο, ραδιόφωνο site ἤ ὁτιδήποτε ἄλλο, στό ὁποῖο τυχόν ἐργάζεται, ἀνήκουν σέ αὐτό πού ὀνομάζουμε στενό πυρῆνα τῆς ἐλευθερίας ἔκφρασης τοῦ πολίτη. Προσοχή, ὄχι τοῦ δημοσιογράφου, γιατί μέ τήν ἀνάρτησή του δέν ἀσκοῦσε τό δημοσιογραφικό ἐπάγγελμα, ἀλλά τοῦ πολίτη πού μετέχει δραστήρια στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης.
Ὁ Νῖκος Καραμπάσης ὅμως στοχοποιήθηκε ἀπό συνάδελφο πού δέν γνωρίζω (ἀλλά μέ ἀξιόλογο βιογραφικό) ὡς δημοσιογράφος. Ἡ ἀνάρτησή του θεωρήθηκε ὁμοφοβική, καί τώρα καλεῖται ἀπό τό πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο τῆς ΕΣΗΕΑ, μετά ἀπό προσφυγή ἐναντίον του, νά δώσει ἐξηγήσεις μέ τήν ἀπειλή τῆς ἐπιβολῆς τῆς πειθαρχικῆς ποινῆς νά ἐπικρέμαται ἐπί τῆς κεφαλῆς του.
Δέν θά γράψω πολλά. Προσωπικά, ὁ ἴδιος δέν πιστεύω ὅτι μποροῦν οἱ ἄλλοι νά μᾶς λένε τί εἴμαστε. Ἄν ἀκολουθοῦσα αὐτήν τήν λογική θά εἶχα προσφύγει στά ἁρμόδια ὄργανα τῆς Ἕνωσής μας, κάθε φορά πού κάποιος συνάδελφος κάνει κάποιο χαρακτηρισμό ἐναντίον τῆς ἐφημερίδας μας. Ἀντιθέτως, ἐμεῖς δημοσιεύουμε στήν στήλη τῶν ἐπιστολῶν κατά προτεραιότητα ὅσους μᾶς ἐπικρίνουν!
Θέλω ὅμως νά ἐπισημάνω μέ σεβασμό στούς ἀγαπητούς συναδέλφους πού μετέχουν στήν σύνθεση τοῦ Πειθαρχικοῦ Συμβουλίου μας, ὅτι χρειάζεται προσοχή. Νά μήν ἀρχίσουμε νά ἀναζητοῦμε χίμαιρες. Νά μήν δημιουργήσουμε προηγούμενο. Ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης προφανῶς πρέπει νά ἀξιολογεῖται ὡς δημόσιο πρόσωπο. Ἀπό τήν ὥρα ὅμως πού μετατρέπει τόν ἰδιωτικό του βίο σέ μέρος τῆς δημόσιας σφαίρας, πρέπει νά ζήσει μέ τήν ἰδέα ὅτι, ὡς φορέας ἐξουσίας, θά γίνεται κατά καιρούς στόχος κριτικῆς, δίκαιης καί ἄδικης. Κριτικῆς πάντως. Τό νά ἔχεις διαφορετική ἄποψη γιά τόν σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιου δέν σημαίνει ὅτι τόν φοβᾶσαι. Ὅτι εἶσαι φοβικός. Σημαίνει ὅτι ἔχεις διαφορετική ἄποψη. Καί αὐτή ἡ ἄποψη πρέπει νά προστατεύεται. Ὄχι νά περιστέλλεται. Ὄχι νά μπαίνει φίμωτρο σέ αὐτήν. Ἡ ἐλευθερία, ὅπως σημείωσα εἰσαγωγικά, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀλά κάρτ. Εἴμαστε ἐλεύθεροι νά βάφουμε τήν σημαία ρόζ, νά τοποθετοῦμε μιά γυμνή τόπλες στόν σταυρό τοῦ Κυρίου, ἀλλά οἱ ἄλλοι δέν εἶναι ἐλεύθεροι νά ἐπικρίνουν αὐτούς πού χρησιμοποιοῦν τήν σεξουαλική τους ταυτότητα ὡς στοιχεῖο τοῦ βιογραφικοῦ τους. Γιά νά ἐμφανιστοῦν ὡς νέα πρότυπα. Δέν εἶναι στοιχεῖο τοῦ βιογραφικοῦ. Γιά κανέναν δέν εἶναι στοιχεῖο τοῦ βιογραφικοῦ αὐτή ἡ ταυτότητα, στραίητ ἤ μή. Γιά νά μιλήσω καί μέ ὅρους εὐρωπαϊκοῦ δικαστηρίου ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων «Ὁ Τύπος εἶναι τό μαντρόσκυλο τῆς Δημοκρατίας». Καί δέν λέγεται Φάρλι.
Καταλήγω: Αὐτά τά κρίσιμα θέματα ἐπιλύονται εἰρηνικά μέ διαβούλευση καί αὐτορρύθμιση μεταξύ μας, ὄχι μέ ἀχρείαστες ἔριδες. Ποτέ σέ αὐτά τά ἐπίπεδα δέν βρίσκει κανείς δικαίωση μέ τόν δεκασμό τοῦ ἄλλου. Δικαίωση μπορεῖς νά βρεῖς μόνο μέ μία ὁδό: τήν ὁδό τῆς πειθοῦς. Παίρνει λίγο περισσότερο χρόνο, ἀλλά ἀξίζει τόν κόπο!
