τοῦ Δημήτρη Καπράνου
Σκέψου τώρα, νά εἶσαι ναυτικός, μηχανικός σέ μεγάλο δεξαμενόπλοιο, νά πλέεις στήν ἄλλη πλευρά τῆς ὑδρογείου καί ξαφνικά νά μαθαίνεις ὅτι τό παιδί σου βρίσκεται σέ ἄμεσο κίνδυνο!
Σκέψου ἀκόμα νά εἶσαι ὁ πλοιοκτήτης καί νά πληροφορεῖσαι, πρίν ἀπό τόν πατέρα, τό τραγικό γεγονός καί νά πρέπει νά βρεθεῖς στή θέση νά συνομιλήσεις μέ τόν μηχανικό σου, ἕναν ἀπό τούς καλύτερους πού ἔχεις στήν ἑταιρεία σου!
Τό παιδί, στήν Ἄνδρο, γενέτειρα τοῦ πατέρα του, περνοῦσε ἥσυχα τίς διακοπές του, ἐκεῖ, στό γραφικό Κόρθι. Καί χαιρόταν τή θάλασσα, ὅπως κάθε νησιώτης, κολυμπῶντας καί ψαρεύοντας μέ ἕναν φίλο του. Καί πήγαινε καλά ἡ ψαριά, κι ἔκανε νά «δέσει» τό ψάρι στή ζώνη του, ὅπως κάνει ὁ κάθε ψαροντουφεκᾶς… Κι ἐκεῖ ἔρχεται νά πληρωθεῖ τό ρηθέν «Ὅσα φέρνει ἡ ὥρα, δέν τά φέρνει ὁ χρόνος». Τό ταχύπλοο ἐρχόταν κατ’ ἐπάνω τους, ἄκουγαν τήν προπέλα νά σπαθίζει τό νερό, κουνοῦσαν τά χέρια, ἀλλά τό μοιραῖο σκάφος πέρασε ἀπό πάνω τους καί ἡ θάλασσα γέμισε αἷμα!..
Τά ὑπόλοιπα εἶναι μία ἱστορία, πού δείχνει ὅτι ἐμεῖς μπορεῖ νά γκρινιάζουμε μέ ὅλους καί γιά ὅλα, ἀλλά τό Λιμενικό Σῶμα κάνει σωστά τήν δουλειά του!
Τό περιστατικό ἔγινε ἀμέσως γνωστό, ἐνημερώθηκαν οἱ λιμενικές καί οἱ ἀστυνομικές Ἀρχές τῆς νήσου καί ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ στήθηκε μία πρωτοφανής σέ ταχύτητα καί ἀποτελεσματικότητα ἐπιχείρηση! Τό «Κέντρο Συντονισμοῦ – Ἐρεύνης καί Διασώσεως», ὁ περίφημος «Θάλαμος» τοῦ Ὑπουργείου Ναυτιλίας κινήθηκε μέ κινηματογραφικούς ρυθμούς καί σέ ἐλάχιστο χρόνο ἀπογειωνόταν τό «Σοῦπερ Ποῦμα» γιά τήν Ἄνδρο. Ὁ τραυματίας, πού εἶχε ἐν τῷ μεταξύ δεχθεῖ τίς πρῶτες βοήθειες, παρελήφθη ἀπό τό ἑλικόπτερο καί μετεφέρθη ἀμέσως στήν Ἀθήνα, ὅπου καί ὑπεβλήθη σέ μακρά καί ἐπίπονη ἐπέμβαση, σέ μία προσπάθεια νά συγκολληθεῖ τό ἀκρωτηριασμένο του ἄνω ἄκρο! Οἱ χειρουργοί στό ΚΑΤ εἶναι ἐπιφυλακτικοί, καθώς πρέπει νά περάσει κἄποιος χρόνος γιά νά ἀποδειχθεῖ τό ἐπιτυχές τῆς ἐπεμβάσεως.
Δυστυχῶς, ὅπως ἔχει ἀναφερθεῖ, ὁ ἄνθρωπος πού πιλοτάριζε τό μοιραῖο ταχύπλοο, εἶχε καταναλώσει ποσότητα ἀλκοόλ μεγαλύτερη τοῦ ἐπιτρεπομένου ὁρίου. Καί ἡ ὑπόθεση πῆρε τόν δρόμο της. Ἀλλά ἄς σταθοῦμε στήν ταχύτητα καί τήν ἀποτελεσματικότητα μέ τήν ὁποία ἔδρασε τό Λιμενικό Σῶμα. Μόνο στίς ταινίες δράσεως βλέπουμε τέτοιο συντονισμό ἐνεργειῶν καί σέ τέτοιους χρόνους! Καί εἶναι βέβαιο ὅτι, ἄν τελικά τό παιδί ξεπεράσει τόν ἐφιάλτη στόν ὁποῖο πέρασε ἀπό τήν μἰα στιγμή στήν ἄλλη, μέσα στήν θάλασσα πού ἀγαπᾶ, θά μοιραστεῖ τήν εὐτυχία μέ τούς ἀνθρώπους πού ἔσπευσαν πρός βοήθεια, ἀποδεικνύοντας ὅτι τό Λιμενικό Σῶμα καί οἱ ὑπηρεσίες του λειτουργοῦν ὑποδειγματικά.
Φυσικά, ἡ οἰκογένεια τοῦ δεκαπενταετοῦς τραυματία, ἡ πλοιοκτήτρια ἑταιρεία, ἡ ὁποία σπεύδει νά ἐπαναπατρίσει τόν πατέρα, καί ἐμεῖς, πού ζήσαμε τήν ὅλη ἱστορία ἀπό κοντά, ἔχουμε ἄπειρες εὐχαριστίες νά ἐκφράσουμε –μέσῳ τοῦ ὑπουργοῦ καί τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος– σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν σέ μία ἀστραπιαία καί ἀποτελεσματική ἐπιχείρηση διασώσεως. Μέ τήν εὐχή νά ἀναδειχθεῖ ἡ ὅλη προσπάθεια, μέσῳ καί τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, σέ ἕνα μικρό θαῦμα!
