Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ εἶναι καμμιά φορά ὑπόρρητος
Διατυπώνεται κάτω ἀπό τίς γραμμές. Ἀφήνεται νά ἐννοηθεῖ. Καί ὅταν ἐπίκειται ριζική ἀλλαγή στάσης ἀπέναντι στά πράγματα, εἶναι καί σκοπίμως ἀμφίσημη. Στήν κατηγορία αὐτή ἐντάσσεται καί ἡ συνέντευξη πού παραχώρησε στόν διαδικτυακό τόπο ieidiseis.gr ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης καί Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Ἀλέξης Τσίπρας. Στήν συνομιλία πού εἶχε μέ τόν δημοσιογράφο Βασίλη Σκουρῆ ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐπιχείρησε νά ἀντικαταστήσει τόν ὅρο «Ἀριστερά» ἀπό τήν προμετωπίδα τοῦ κόμματός του μέ τόν κεντρῶο ὅρο «μεσαῖος χῶρος» προκειμένου νά ἀποκτήσει ἐπαφή μέ κοινωνικά στρώματα πού διακατέχονται ἀπό ἰσχυρότατο ἀντισυριζαϊσμό. Ἀλλά δέν τό εἶπε εὐθέως. Σημείωσε μέ νόημα ὅτι τό κρίσιμο γιά τόν κόσμο τοῦ μεσαίου χώρου «δέν εἶναι ἄν τά ἀφηγήματα εἶναι ἀριστερά ἤ δεξιά ἀλλά ἄν λένε κάτι γιά τήν ζωή του» καί ζήτησε ἀπό τά κομματικά στελέχη νά πάψουν νά χρησιμοποιοῦν «τό ἀριστερόμετρο». Καλή προσπάθεια, ὁμολογουμένως! Στήν κατάσταση πού εἶναι –12 μονάδες πίσω ἀπό τήν ΝΔ– δικαιολογεῖται.
Τό κακό γιά τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης εἶναι ὅτι ἀπευθύνεται σέ ἕνα τμῆμα τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, τό ὁποῖο ἐλάχιστα γνωρίζει. Ὡς Πρωθυπουργός μάλιστα τό διέλυσε στούς φόρους. Μέ συνέπεια νά ἀκυρώνει ὁ ἴδιος μέ τίς λέξεις του τό ἄνοιγμα πρός τό Κέντρο καί τόν μεσαῖο χῶρο. Οἱ πολῖτες πού κατατάσσουν τούς ἑαυτούς τους στόν μετριοπαθῆ κορμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀποστρέφονται τήν λέξη «περιπέτεια» καί ἑλκύονται ἀπό τήν λέξη «σταθερότητα». Πολιτική ἔννοια πού ἔχει τεράστια σημασία γιά τίς ζωές τους. Γιά τόν προγραμματισμό τους. Καθώς τό μόνο πού ζητοῦν ἀπό τήν Πολιτεία, δεδομένου ὅτι βασίζουν τήν ἄνοδό τους στήν ἀτομική προκοπή, εἶναι ἡ σταθερότης, ἡ ὁμαλότης καί ἡ κοινωνική εἰρήνη. Πρόκειται γιά ἐγγυήσεις πού τούς ἀρκοῦν. Ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δείχνει νά μήν τό κατανοεῖ. Καί αὐτοαναιρεῖται. Αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τό πῶς ὁ κύριος Τσίπρας διεξέρχεται στήν συγκεκριμένη συνέντευξη δύο ἐξόχως ἐνδιαφέροντα θέματα. Τόν τρόπο σχηματισμοῦ κυβέρνησης σέ συνθῆκες ἁπλῆς ἀναλογικῆς καί τήν διαδικασία ἀνάδειξης πρωθυπουργοῦ. Ἐκεῖ θολώνει ἐντελῶς τό ἀφήγημα τοῦ μεσαίου χώρου. Ἡ σταθερότης πάει …«περίπατο». Γιατί; Διότι πρῶτον ὁ κύριος Τσίπρας στήν ἀνάγκη του νά οἰκοδομήσει μία μετεκλογική πολιτική συμμαχία μέ τό ΚΙΝΑΛ καί νά ἀποφύγει τίς κατηγορίες περί ἡγεμονισμοῦ, ἐγκαταλείπει τόν ὅρο «αὐτοδυναμία» ὡς θεωρητικό στόχο, προσδιορίζει ὡς στόχο του τήν νίκη «ἔστω μέ μία ψῆφο διαφορά» καί χαρακτηρίζει «ἰσότιμο» μελλοντικό ἑταῖρο τό κόμμα τῆς κυρίας Γεννηματᾶ. Στήν πραγματικότητα προτείνει τήν ἀντικατάσταση τῶν συνιστωσῶν ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν συνιστῶσα ΠΑΣΟΚ μέ τελικό ἀπώτερο προορισμό τήν συγχώνευση τῶν βάσεων τῶν δύο κομμάτων. Γιά νά κάνει μάλιστα πιό ἑλκυστική τήν πρότασή του πρός τήν Χαριλάου Τρικούπη, σέ τμῆμα τῆς ὁποίας κυριαρχεῖ ἡ ἀντιπάθεια πρός τό πρόσωπό του, ὁ κύριος Τσίπρας δέν διστάζει νά θέσει ὑπό ἀμφισβήτηση τήν πιθανότητα νά εἶναι αὐτός ὁ πρωθυπουργός σέ μιά –φρούδα ἐλπίς– μετεκλογική κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ!
«Συνήθως τόν πρωθυπουργό τόν ἐκλέγει ὁ λαός» τονίζει ὁ κύριος Τσίπρας ἀλλά ὅπως προσθέτει ὑπαινικτικῶς στήν κατακλεῖδα τῆς ἀπαντήσεώς του «τό ἀποτέλεσμα τῆς κάλπης θά σηματοδοτήσει τίς ἐξελίξεις γιά τήν κατανομή τῶν ρόλων». Συνάγεται εὐλόγως τό συμπέρασμα –ἀσχέτως ἄν τό ἐννοεῖ ἤ δέν τό ἐννοεῖ πραγματικά ὁ κύριος Τσίπρας– ὅτι ἡ πρωθυπουργία ἀνήκει στήν «κατανομή τῶν ρόλων»! Ἀδύνατον νά κολακεύσεις καί νά σαγηνεύσεις ὅμως τόν μεσαῖο χῶρο ἄν –ἔστω θεωρητικῶς– θέτεις ζήτημα προσώπου πρωθυπουργοῦ μετά ἀπό ἐκλογές γιά ἁπλή ἀναλογική καί ἄν ἀνακαλεῖς στήν μνήμη τῶν Ἑλλήνων σχήματα διακυβέρνησης συνιστωσῶν πού θέλουν νά ξεχάσουν. Ὁ μεσαῖος χῶρος θέλει ἀπό πρίν νά ξέρει ποιός θά εἶναι ὁ πρωθυπουργός! Κάθε ἀπόπειρα ἀλλαγῆς φυσιογνωμίας τοῦ κόμματος μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις θυμίζει ἕνα παλαιό λαϊκό τραγούδι: «Εἶναι κακό στήν ἄμμο νά χτίζεις παλάτια».
Ἀδύνατον, τέλος, νά ἐκφράσεις τόν μεσαῖο χῶρο χωρίς δυναμικές ρήξεις μέ τήν κρατικοδίαιτη διαπλοκή πού «πνίγει» τήν ὑγιῆ ἐπιχειρηματικότητα. Γιά τήν ὁποία διαπλοκή στήν συνέντευξη δέν εἶπε λέξη. Γιά τοῦ λόγου τό ἀσφαλές παραθέτω ἀποσπάσματα ἀπό τήν συνέντευξη τοῦ κυρίου Τσίπρα. Προσοχή στό τί ἀπαντᾶ σέ σχέση μέ τί ἐρωτᾶται!
«Ἄν, κ. Πρόεδρε, δέ γίνει δεκτή ἡ πρότασή σας γιά προοδευτική κυβέρνηση μετά τίς ἐκλογές μέ ἁπλή ἀναλογική, θά ἔχετε ὡς στόχο τήν αὐτοδυναμία;
– Ὁ στόχος μας εἶναι οὕτως ἤ ἄλλως νά κερδίσουμε τίς ἐκλογές καί ἤμουν πάρα πολύ σαφής στήν προηγούμενη Προγραμματική Συνδιάσκεψη πού τελείωσε τήν Κυριακή πού μᾶς πέρασε. Διότι, εἶπα πάρα πολύ χαρακτηριστικά, ὅτι θέλουμε οἱ ἐκλογές μέ ἁπλή ἀναλογική νά ὁδηγήσουν σέ ἀποτέλεσμα, νά μήν εἶναι ἄγονες, νά ἔχουμε κυβέρνηση τήν ἑπόμενη μέρα, νά μήν ὁδηγηθεῖ ὁ τόπος σέ μιά παρατεταμένη ἀβεβαιότητα διπλῶν ἐκλογῶν, ἀλλά ξέρουμε ἐπίσης πάρα πολύ καλά γιατί εἴμαστε ρεαλιστές, ὅτι γιά νά συμβεῖ αὐτό πρέπει ὁ ΣΥΡΙΖΑ νά εἶναι πρῶτος ἔστω καί μέ μία ψῆφο, τό βράδυ τῆς πρώτης ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης. Διότι αὐτός ὁ συσχετισμός εἶναι πού θ’ ἀνοίξει τόν δρόμο γιά τό σχηματισμό κυβέρνησης.
Μιλήσατε γιά κυβέρνηση τύπου Ἱσπανίας καί Πορτογαλίας, μέ κυβέρνηση δηλαδή συνεργασίας τῶν προοδευτικῶν δυνάμεων. Μέ Πρωθυπουργό τόν ἀρχηγό τοῦ πρώτου κόμματος;
– Συνήθως τόν Πρωθυπουργό τόν ἐκλέγει ὁ λαός. Ὁ λαός εἶναι αὐτός πού μέ τήν ἐτυμηγορία του ὑποδεικνύει στίς πολιτικές δυνάμεις, ποιός πρέπει νά ἡγηθεῖ τοῦ κυβερνητικοῦ σχήματος. Αὐτό λοιπόν πού ἐμένα μέ ἀφορᾶ τούτη τήν ὥρα, εἶναι ὁ λαός σέ πρώτη φάση νά δώσει τή διέξοδο τήν προοδευτική στόν τόπο. (…) Ἄρα λοιπόν, αὐτό πού προέχει γιά μένα, εἶναι ἕνα πρόγραμμα προοδευτικό καί ριζοσπαστικό ταυτόχρονα, ἀλλά καί ρεαλιστικό. (…) Ἐμεῖς ἔχουμε καταθέσει τίς προγραμματικές μας δεσμεύσεις, ἔχουμε καταθέσει καί τίς προθέσεις μας γιά τή δυνατότητα ἡ ἁπλή ἀναλογική νά φέρει κυβέρνηση τήν ἑπόμενη μέρα, μέ πρῶτο κόμμα στήν κάλπη τόν ΣΥΡΙΖΑ, πρᾶγμα πού θά δρομολογήσει καί τίς ἐξελίξεις καί γιά τό σχηματισμό τῆς κυβέρνησης, ἀλλά βεβαίως θά σηματοδοτήσει καί τίς ἐξελίξεις γιά τήν κατανομή τῶν ρόλων.
(…) Ἡ δεύτερη παραδοχή ὅμως εἶναι ὅτι αὐτός ὁ κόσμος παρότι θεωρεῖται κόσμος τοῦ μεσαίου χώρου δέ κερδίζεται ἀπό ἀφηγήματα τοῦ μέσου ὅρου, ἀλλά κάθε φορά ἀπό ἰσχυρά ἀφηγήματα. Εἴτε δεξιά εἴτε ἀριστερά. Ἰσχυρά καί πειστικά. Ρεαλιστικά πολιτικά ἀφηγήματα πού ἀφοροῦν τή ζωή τους, τό σήμερα καί τό αὔριο πού προσδοκοῦν. Δέ τούς ἐνδιαφέρει τόσο ἄν αὐτά τά ἀφηγήματα τά ὀνομάζουμε ἀριστερά ἤ δεξιά. Τούς νοιάζει ἄν λένε κάτι γιά τή ζωή τους ἤ τή καθημερινότητά τους. Τόν κόσμο τοῦ μεσαίου χώρου δέν τόν νοιάζει ἄν τά ἀφηγήματα εἶναι ἀριστερά ἤ δεξιά, ἀλλά ἐάν λένε κάτι γιά τή ζωή τους, γιά τό μισθό, τήν ἐπιχείρηση, τήν κοινωνική δικαιοσύνη καί ἕνα κράτος πού θά εἶναι δίπλα τους καί ὄχι ἀπέναντί τους. Ἰσχυρίζομαι λοιπόν, ὅτι στή πραγματικότητα αὐτό πού μπορεῖ νά κερδίσει αὐτόν τό κόσμο, εἶναι ἕνα σοβαρό ρεαλιστικό καί τεκμηριωμένο ριζοσπαστικό πολιτικό πρόταγμα. Γιά τήν κοινωνική δικαιοσύνη, γιά τό μισθό τους, γιά τήν ἐπιχείρησή τους, γιά τή περίθαλψή τους στό ΕΣΥ, γιά ἕνα κράτος πού θά εἶναι δίπλα τους καί ὄχι ἀπέναντί τους».
