Ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ εἶναι παραδοσιακά ὁ μήνας τῶν δημοσκοπήσεων
Μυστικῶν καί φανερῶν. Ὅλοι θέλουν νά ξέρουν «ποῦ πάει τό πρᾶγμα» γιά νά κάνουν κατά τό λαϊκῶς λεγόμενον «τά κουμάντα τους». Σήμερα θά δοθoῦν στήν δημοσιότητα ὅπως μαθαίνω καί οἱ ἑξαμηνιαῖες «Τάσεις» τῆς MRB. Τά ραντάρ μας τά ὁποῖα εἶναι σέ εἰκοσιτετράωρη λειτουργία σέ ζητήματα διαμόρφωσης πολιτικῶν συσχετισμῶν συλλαμβάνουν εὐρεῖα δυσαρέσκεια στήν κοινωνία. Δέν ἀνατρέπεται μέν ὁ βασικός συσχετισμός δυνάμεων μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ –γιά ὅση πολιτική σημασία ἔχει αὐτό σέ μιά ἐνδιάμεση περίοδο θεωρητικά μακριά ἀπό τίς ἐκλογές– ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη τό ὑπέδαφος τῆς πολιτικῆς ἀρχίζει καί διαβρώνεται ἐντυπωσιακά. Τόσο ἡ κυβέρνηση ὅσο καί ἡ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση «νοσοῦν». Γιά διαφορετικούς λόγους. Τά δέ ὑποκείμενα νοσήματά τους δέν εἶναι ἕνα καί δύο. Εἶναι πολλά. Ἴσως αὐτό εἶναι αὐτό πού «παρηγορεῖ» τήν Κυβέρνηση στήν παροῦσα συγκυρία.
Ἡ ἀντιπολίτευση εὑρίσκεται σέ τέλμα καί ἀδυνατεῖ νά κεφαλαιοποιήσει τήν ὅποια δυσαρέσκεια τῶν πολιτῶν γιά τούς κυβερνητικούς χειρισμούς τῆς πανδημίας. Κατ’ ἄλλους ἡ ἀντιπολίτευση ἔχει ἐλάχιστα κέρδη ἀπό τήν ὅποια φθορά τῆς Κυβέρνησης, κατά ἄλλους ἔχει καί διαρροές –ἀπίστευτο!– πρός τά… δεξιά της. Εἰδικώτερα πρός τήν «Ἑλληνική Λύση» τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου τῆς ὁποίας τά ποσοστά γιά τά δεδομένα της εἶναι ἰδιαιτέρως αὐξημένα καθώς «εἰσπράττει» ψήφους καί ἀπό τή ΝΔ καί ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση αὐτήν τήν στιγμή –γιά νά ἀποκαλύψουμε ὅ,τι ξέρουμε ἀπό μυστικές δημοσκοπήσεις– περνᾶ μείζονα κρίση στρατηγικῆς.
Δέν ἀκούγεται. Μπορεῖ ὁ Τσίπρας νά λέει ἀπό τοῦ βήματος ὅτι «τό πιό μεγάλο σκοτάδι εἶναι λίγο πρίν χαράξει», μπορεῖ νά ἐλπίζει σέ στραβοπάτημα τῆς ΝΔ στά ἐθνικά (χωρίς νά λερώσει τά χέρια του) καί στήν πανδημία, ὡστόσο ὅλα δείχνουν μέ βάση καί τά εὑρήματα πού ἔχουμε στήν διάθεσή μας ὅτι τό σκοτάδι καί πολύ θά κρατήσει καί πώς μέ τά μυαλά πού κινεῖται θά ἀργήσει νά χαράξει! Τά ποσοστά του εἶναι καθηλωμένα πέριξ τοῦ 20% (σύν πλήν), ἐνῶ μιά μυστική μέτρηση ὑποστηρίζει ὅτι ἕνα τμῆμα τῆς ἱστορικῆς βάσης του πού δέν τόν ἐγκατέλειψε ποτέ (ἐκλογές 2012) πραγματοποιεῖ τήν ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου. Εἴτε πρός τή ΝΔ (πρώην ψηφοφόροι τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀπό τό 2012) εἴτε πρός τήν «Ἑλληνική Λύση» (τέως ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ 2015, 2019). Οἱ μυστικές μετρήσεις ὑποστηρίζουν ὅτι γιά πρώτη φορά θολώνει καί ἡ εἰκόνα τοῦ ἐπί κεφαλῆς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μέσα στήν βάση του ἐνῶ ταυτοχρόνως σημειώνουν ὅτι ἐνῶ στό παρελθόν ἐκεῖνος «τραβοῦσε» τό κόμμα του πρός τά ἐπάνω, τώρα ἐκεῖνο τόν παρασύρει καί τόν βυθίζει πρός τά κάτω. Γιά τήν πλειονότητα τῶν πολιτῶν, σύμφωνα μέ τίς ἴδιες μετρήσεις, ὁ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἕνα κόμμα πού ἐνδιαφέρεται περισσότερο γιά τούς πρόσφυγες καί ὄχι γιά τούς Ἕλληνες, γιά τούς τρομοκράτες καί ὄχι γιά τούς νομοταγεῖς, γιά τούς ἄθεους καί ὄχι γιά τούς θρησκευόμενους. Κόμμα μέ ἄστοχες ἐπιλογές celebrities πού τόν ἐκθέτουν στήν εὐρωβουλή, κόμμα μέ ἐμπροσθοφυλακή ἐριστικές περσόνες ὅπως ὁ πρώην Ὑπουργός Ὑγείας. Κόμμα μέ νέους Βουλευτές οἱ ὁποῖοι ξεπερνοῦν τά ἐσκαμμένα ἄλλοτε στήν πτωματολογία καί τήν τυμβωρυχία, ἄλλοτε στήν στήριξη κουκουλοφόρων, ἄλλοτε στήν συλλήβδην ἐναντίωση κατά τῶν ἀστυνομικῶν. (Ἰδέτε τήν τύχη τῆς τροπολογίας Σπίρτζη.) Καί βεβαίως κόμμα χωρίς στιβαρή ἡγετική ὁμάδα. Οἱ μισοί ἀπό ὅλους ὅσοι τόν ἐκπροσωποῦν στά ΜΜΕ περνοῦν κάτω ἀπό τήν βάση. Λάιτ, πολύ λάιτ, ἀδυνατοῦν νά σηκώσουν τό βάρος τῆς ἀντιπαράθεσης μέ τά τσικό τῆς ΝΔ, τά ποσοστά ἀποδοχῆς τους ἀπό τόν κόσμο εἶναι ποσοστά Σιβηρίας. Ἐλάχιστοι καί ἐλάχιστες διασώζονται.
Πέραν αὐτῶν ἐξ ἴσου ἐντυπωσιάζει τούς Ἕλληνες ἡ ἀπόλυτη σύμπλευση τῆς ἀντιπολίτευσης μέ τήν Κυβέρνηση στά ἐθνικά θέματα καί ἡ ἀπροθυμία της νά ὑπεισέλθει στήν οὐσία κρίσιμων γιά τό μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ θεμάτων. Ἡ Ἀριστερά λόγω DNA ἀλλά καί λόγω ἄριστης σχέσης μέ τόν συμμαχικό παράγοντα ἀποφεύγει νά προσεγγίσει τό «πατριωτικό» ρεῦμα. Οὔτε τίς δαπάνες γιά τήν ἄμυνα δέν ἔχει τό σθένος νά ψηφίσει. Τόσο μακριά ἀπό τό λαϊκό αἴσθημα. Φαντασιώνεται ὅτι ἡ ΝΔ θά πέσει… ὡς ὥριμο φροῦτο (μόνο στά ὄνειρα). Αὐτά γιά τόν ΣΥΡΙΖΑ ὁ ὁποῖος ἀγκομαχᾶ στήν ἀνηφόρα ψάχνοντας νέο βηματισμό.
Στίς μυστικές δημοσκοπήσεις προβλήματα ὅμως ἄρχισε νά καταγράφει καί ἡ Κυβέρνηση. Ἡ διαφορά μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἀκόμη διπλάσια. Καί ὡς φαίνεται θά παραμείνει σέ αὐτά τά ἐπίπεδα, ἄγνωστο γιά πόσο. Ἡ εἰκόνα τοῦ Μητσοτάκη εἶναι ἐπίσης καλή στό ἐκλογικό σῶμα, εἰδικῶς στήν μεσαία τάξη (μετά τήν ἐπιστρεπτέα προκαταβολή). Γιά πρώτη φορά ὅμως ἀπό τήν ἄνοδό της στήν ἐξουσία, ἡ ΝΔ ἐμφανίζει στίς δημοσκοπήσεις προβληματικά, πάρα πολύ προβληματικά στοιχεῖα. Ὁ ἰός εἶναι καί πολιτικός. Δέν κτυπᾶ ἕναν τομέα πολιτικῆς μόνον, τήν Ὑγεία, ἀλλά «κολλάει», ἐπεκτείνεται καί σέ ἄλλους. Στήν οἰκονομία, στήν κοινωνική πολιτική, στήν παιδεία· παντοῦ. Ἀπό τό φθινόπωρο ἕως σήμερα ἡ κυβερνῶσα παράταξη ἔχει χάσει τό μισό ποσοστό ἀποδοχῆς τῶν χειρισμῶν της στήν πανδημία, ἕνα 30-40% θετικῶν γνωμῶν ἔχει «πετάξει» γιά ἄλλες πολιτεῖες. Πλέον αὐτῶν μολονότι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει κάποιες διαρροές (ὅπως ἤδη ἐπισημάναμε) ἡ μετεκλογική εἰσροή ψηφοφόρων πρός τή ΝΔ ἀπό κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης –πού εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα ἀφύσικες διαφορές τοῦ 21%– ἔχει πλέον ἀνακοπεῖ. Ὅ,τι ἔλαβε, ἔλαβε. Ἡ ἀλλαγή στούς ποιοτικούς δεῖκτες δέν εἶναι κατ’ ἀρχάς ἀνησυχητικό γεγονός, ἀλλά τό παρελθόν ἔχει δείξει πώς ὅταν ἀρχίσουν νά μεταβάλλονται στήν ἑπόμενη μέτρηση ἐπηρεάζεται κάπως καί ἡ πρόθεση ψήφου.
Τό Μαξίμου καί ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχουν ἀπόλυτη ἐπίγνωση τῆς νέας κατάστασης (ὅπως εἴμαστε σέ θέση νά γνωρίζουμε) καί ὁ συναγερμός πού κτυπᾶ στό ἐσωτερικό τοῦ κτιρίου εἶναι διαρκής καί παρατεταμένος. Τό πρῶτο κῦμα τῆς φυσιολογικῆς φθορᾶς πού θά πλήξει τήν Κυβέρνηση ἐνῶ αὐτή θά εὑρίσκεται στήν τελική εὐθεῖα γιά τήν συμπλήρωση δύο ἐτῶν στήν ἐξουσία εἶναι ἀναμενόμενο. Ἡ ἔντασή του μπορεῖ ὅμως νά πολλαπλασιαστεῖ ἀπό ἕνα συνδυασμό παραγόντων, ὅπως ἡ ἐπιτυχία ἤ μή τοῦ ἐμβολιασμοῦ, οἱ ἐπιπτώσεις τῆς κρίσης στίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, τά λουκέτα τῆς ἀνεργίας καί βεβαίως οἱ δυσαρέσκειες τῆς ἀγορᾶς γιά τυχόν ἔλλειψη δικαιοσύνης στήν κατανομή τῶν 72 δισ. εὐρώ τοῦ Ταμείου Ἀνακάμψεως. «Μακελλειό» μεταξύ συμφερόντων προανήγγειλε ἡ ἔμπειρη Παπαρήγα. Τό πρῶτο ἑξάμηνο τοῦ 2021 θά εἶναι λοιπόν καταλυτικό γιά τήν ἐμπέδωση ἤ τήν ἀλλοίωση τῶν συσχετισμῶν. Δεδομένης τῆς ἀδυναμίας τῆς ἀντιπολίτευσης νά ἀποκομίσει πολιτικά ὀφέλη στήν παροῦσα περίοδο λόγω τῆς κατακρήμνισης τῆς ἀξιοπιστίας της τό συμπέρασμα –σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς τοῦ χώρου– εἶναι τό ἑξῆς: «Ἡ Κυβέρνηση ὑποφέρει ἀπό τόν ἑαυτό της.». Νά δοῦμε γιά πόσο: περιστασιακῶς (ὅπως εὐχόμεθα) ἤ μονίμως (ὅπως ἀπευχόμεθα)…
