Νά εἶσαι πατέρας, στά τριάντα σου, νά ἔχεις βγεῖ μέ τήν κορούλα σου βόλτα στήν Ἰστικλάλ καί νά σᾶς θερίζει τίς ζωές μιά παρανοϊκή ἐνέργεια!
Εἶχε σκάσει δίπλα μας, στά δημοσιογραφικά γραφεῖα, στήν Ἀτλάντα, ἡ βόμβα, ἀκριβῶς κάτω ἀπό τό κτίριο τοῦ CNN καί λίγα μέτρα πιό μακριά ἀπό τίς ἐγκαταστάσεις τῶν χορηγῶν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων. Ἐκεῖ ἦταν καί τό τηλεοπτικό κέντρο (ΙΒC) ὅπου στεγάζοντο ὅλα τά τηλεοπτικά δίκτυα τοῦ κόσμου (περίπου 3.500 ἄτομα). Καί παραδίπλα, τό ΜPC (Κέντρο Γραπτοῦ Τύπου) πού φιλοξενοῦσε καθημερινά 4.000 δημοσιογράφους καί φωτορεπόρτερ! Εἶχαν χάσει τήν ζωή τους δύο ἄτομα. Ἄν, ὅμως, δέν ἔχεις ἰδίαν ἀντίληψη δέν μπορεῖς νά φανταστεῖς τί σημαίνει νά σημειώνεται ἡ ἔκρηξη κοντά σου, στά λίγα μέτρα. Αὐτομάτως σοῦ γεννῶνται διάφορες ἐπιθυμίες. Νά προφυλαχθεῖς, νά πέσεις κάτω, νά τρέξεις νά φύγεις, νά μείνεις ἀκίνητος, μέχρι νά καταλάβεις τί ἔχει συμβεῖ. Ἀλλά τό κύριο συναίσθημα εἶναι ἕνα: ἀμηχανία καί τρόμος! Σκέπτομαι ἐκείνη τήν ἄμοιρη γυναῖκα, πού τήν ἐνημέρωσαν ὅτι τό τρομοκρατικό χτύπημα πῆρε γιά πάντα ἀπό κοντά της τό παιδί της καί τόν ἄντρα της! Πρίν ἀπό λίγο καιρό, μέ ξύπνησαν νύχτα γιά νά μοῦ ποῦν ὅτι σκοτώθηκε σέ τροχαῖο ἕνας στενότατος φίλος!
Ἔτσι, ἀπό τήν μιά στιγμή στήν ἄλλη! Σάν τό κλαδί, πού τό κόβεις ἀπό τό δέντρο καί, πάει-τελείωσε! Ποτέ μου δέν θά ἐπικροτήσω τρομοκρατική ἐνέργεια, ὅποια καί νά ’ναι, ὅ,τι στόχο κι ἄν ἔχει! Δέν θά πῶ «μπράβο» στούς «ἐχθρούς τοῦ ἐχθροῦ μου», ὅταν τόν χτυπήσουν ὕπουλα καί ἄνανδρα.
Δέν ἔχει «καλό καί κακό χέρι» ἡ δολοφονία. Δέν κάνεις ἀντίσταση σκοτώνοντας ἕνα νέο ἄνθρωπο μέ τό παιδάκι του! Ἀκόμη θυμᾶμαι τούς «περίεργους» συναδέλφους μου, πού ἔδειχναν νά χαίρονται ὅταν χτυπήθηκαν οἱ δίδυμοι πύργοι. Πόσα «καλά τούς κάνανε», καί «καιρός ἦταν νά τό νοιώσουν καί οἱ Ἀμερικανοί», δέν ἄκουσα ἐκεῖνο τό μεσημέρι στήν «φιλελεύθερη» ἐφημερίδα πού –τότε– ἐργαζόμουν καί στήν ὁποία «τό πάνω χέρι» τό εἶχαν οἱ ἀκραῖοι «προοδευτικοί»!
Δέν μπορεῖς νά εἶσαι μέ ὁποιονδήποτε πού γιά ὁποιαδήποτε ἀφορμή καί αἰτία σκοτώνει ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους! Δέν γίνεται! Πολύ σωστά ἔπραξε ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης, πού ἔσπευσε νά προσευχηθεῖ καί νά καταθέσει τά δικά του λουλούδια στό σημεῖο τῆς ἐπιθέσεως, ὅπου βρῆκαν τόν θάνατο ἕξι συνάνθρωποί μας.
Ἡ τρομοκρατία δέν ἔχει χώρα ἤ χρῶμα. Εἶναι πράξη ἀνανδρίας καί μίσους! Καί εἶναι παρανοϊκοί ὅσοι μιλοῦν τίς παράπλευρες ἀπώλειες. Μήν ξεχνᾶμε τόν φαρμακοχέρη τῆς δικῆς μας, ἐγχώριας τρομοκρατίας, πού θεώρησε τόν Θᾶνο Ἀξαρλιάν «παράπλευρη ἀπώλεια». Τόν δολοφόνο πού πυροδότησε τήν ρουκέτα κατά τοῦ Γιάννη Παλαιοκρασσᾶ ἐν μέσῃ ὁδῷ, μέρα μεσημέρι, «ἐπειδή δέν σήκωνε ἀναβολή γιατί τόν πίεζε ἡ γυναίκα του νά πᾶνε διακοπές»! Συμπάσχουμε μέ τίς οἰκογένειες τῶν θυμάτων τῆς προχθεσινῆς ἐπιθέσεως στήν Ἰστικλάλ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Κανείς δέν βγῆκε κερδισμένος βάφοντας τά χέρια του μέ αἷμα ἀθώων ἀνθρώπων. Δέν ὑπάρχει ἀγῶνας πού νά δικαιώνεται μέ «τυφλά» τρομοκρατικά χτυπήματα. Ὅλα τά περί τοῦ ἀντιθέτου λεγόμενα εἶναι «προφάσεις ἐν (βαρείαις) ἁμαρτίαις.»
