Ἡ ἐπωνυμία «Ἀδελφοί Λαμπρόπουλοι» δέσποζε στήν Ἀθήνα γιά πολλά χρόνια
Ἡ οἰκογένεια τῶν Λαμπροπουλαίων, μέ καταγωγή ἀπό τήν Κοντοβάζαινα τῆς Ἀρκαδίας, ξεχώρισε γιά τό ἐμπορικό της πνεῦμα καί γιά τήν εὑρηματικότητά της. Τά καταστήματα «Ἀδελφοί Λαμπρόπουλοι», μαζί μέ ἐκεῖνα τοῦ «Δραγῶνα», ἔγιναν συνώνυμα τοῦ ἐμπορικοῦ κέντρου τῶν Ἀθηνῶν.
Προχθές, ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ὁ Τάκης Λαμπρόπουλος, ὁ μικρός ἀδελφός τῆς οἰκογενείας, ὁ ὁποῖος στά 28 του μόλις χρόνια ἀνέλαβε τά ἡνία τῆς μουσικῆς – ἐμπορικῆς δραστηριότητος τοῦ ὁμίλου. Καί ἐξελίχθηκε στόν «θρῦλο» τῆς ἑλληνικῆς δισκογραφίας, καθώς ἡ δική του «Columbia», στόν Περισσό, ἔγινε ὁ μάρσιππος γιά τήν ἀναγέννηση τοῦ ἑλληνικοῦ τραγουδιοῦ. Συνδυάζοντας τό ἐμπορικό πνεῦμα μέ τήν ἀγάπη γιά τήν μουσική, ὁ Τάκης Λαμπρόπουλος ἔφερε «τά πάνω-κάτω» στήν δισκογραφία καί ξεχνώντας γιά λίγο τό «εὐρωπαϊκό» ἐλαφρό τραγούδι (χωρίς ποτέ νά τό ὑποβαθμίσει), εἰσήγαγε στόν μουσικό χῶρο θεόπνευστους συνθέτες καί ποιητές.
Πάντρεψε τόν Χατζιδάκι μέ τόν Γκάτσο, τόν Μίκη μά τόν Ἐλύτη, τόν Ρίτσο, τόν Σεφέρη καί τόν Ἀναγνωστάκη, ἔφερε στό προσκήνιο τόν Σταῦρο Ξαρχάκο, τόν Λουκιανό Κηλαηδόνη, τόν Δῆμο Μούτση, τόν Μίμη Πλέσσα, τόν Λευτέρη Παπαδόπουλο, τόν Κώστα Βίρβο, τάραξε τά νερά μέ τόν Γιάννη Μαρκόπουλο. Σέ μιά ἐποχή πού τό μπουζούκι ἦταν ἀκόμη «ἀμφιλεγόμενο», ὁ Λαμπρόπουλος φέρνει στήν ἑταιρεία καί ὁρίζει τόν Μανώλη Χιώτη συντονιστή καί διευθυντή τῶν ἠχογραφήσεων. Ἀνοίγει τίς πόρτες σέ φωνές ὅπως τοῦ Καζαντζίδη, τῆς Βίκυς Μοσχολιοῦ, τοῦ Σταμάτη Κόκοτα, τοῦ Μανώλη Ἀγγελόπουλου, τοῦ Στράτου Διονυσίου, τῆς Γιώτας Λύδια, τῆς Μαρίας Φαραντούρη, τῆς Δήμητρας Γαλάνη, φέρνει ἐπανάσταση μέ τήν φωνή τοῦ Νίκου Ξυλούρη, «υἱοθετεῖ» τόν Γιῶργο Ζαμπέτα, ὁ ὁποῖος γίνεται δίαυλος ἐπικοινωνίας μέ πολλούς νέους τραγουδιστές καί ἠχογραφεῖ τραγούδια μέ τίς φωνές ἠθοποιῶν. Βουγιουκλάκη, Λαμπέτη, Χόρν, Μελίνα, ἠχογραφοῦν τραγούδια πού ἔμειναν στήν Ἱστορία! Τσιτσάνης. Βαμβακάρης, Παπαϊωάννου, βρίσκουν βῆμα γιά νά χαρίσουν στό εὐρύ κοινό τά ἀριστουργήματά τους! Τσαρούχης, Μόραλης, Ἐγγονόπουλος, Μπόστ, Ἀργυράκης, φιλοτεχνοῦν τά ἐξώφυλλα τῶν δίσκων, τά ὁποῖα σήμερα ἔχουν μεγάλη συλλεκτική ἀξία! Τά ἡμίωρα τῆς «Columbia» στό ραδιόφωνο, μέ σῆμα τήν εἰσαγωγή τῆς «Συννεφιασμένης Κυριακῆς», συνοδεύουν τό κυριακάτικο οἰκογενειακό τραπέζι! Οἱ «γλάροι» τοῦ Πάνου Γαβαλᾶ, σῆμα σέ ἄλλο ἡμίωρο, γίνονται ἐπιτυχία τεράστια!
Ὁ Μανώλης Μητσιᾶς, σεμνός διάκονος τοῦ ἑλληνικοῦ τραγουδιοῦ, ἔγραψε γιά τόν Τάκη Λαμπρόπουλο: «Ἀπό σήμερα ὁ ἑλληνικός πολιτισμός, τό ἑλληνικό τραγούδι εἶναι φτωχότερο. “Ἔφυγε” ὁ Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, στόν ὁποῖο ὀφείλεται κατά κύριο λόγο, ὅ,τι ποιοτικότερο ὑπῆρξε στό ἑλληνικό τραγούδι ἀπό τό 1960. Ὁ Τάκης Λαμπρόπουλος ἦταν ἡ ψυχή καί ἡ ὑπόσταση τῆς Columbia, ὁ ἐνορχηστρωτής, παραγωγός καί κύριος χρηματοδότης, ὁ ἄνθρωπος πού στήν οὐσία ἀνέδειξε καί παρήγαγε αὐτό πού λέμε ἔντεχνο τραγούδι, ἀναδεικνύοντας πλῆθος καλλιτεχνῶν πού διέπρεψαν καί ἄφησαν τό δικό τους στίγμα στόν χῶρο, μέσῳ τῆς δικῆς του ἀρωγῆς. Ὅποιον καί ἄν μπορεῖ νά φανταστεῖ κανείς, τόν ἀνέδειξε ὁ Λαμπρόπουλος. Ὅλους μας, ὅποιον κι ἄν βάζει τό μυαλό καθενός, τούς ἀνέδειξε ἡ Columbia, δηλαδή ὁ Τάκης Λαμπρόπουλος. Ἕνας ἄνθρωπος πού χωρίς αὐτόν δέν θά εἴχαμε «Ἄξιον Ἐστί», δέν θά εἴχαμε τίποτα ἀπολύτως ἀπ’ ὅ,τι γράφτηκε μέ χρυσές σελίδες. Γιατί ὁ Λαμπρόπουλος προσέφερε τόσα στόν ἑλληνικό πολιτισμό, ὅσα δέν μπόρεσαν νά προσφέρουν ἀθροιστικά μαζί ὅλοι οἱ ὑπουργοί Πολιτισμοῦ…
