Η ΥΠΟΘΕΣΗ Τζανακόπουλου δέν ἔχει ἐνδιαφέρον γι’ αὐτό πού εἶπε ἰδιωτικῶς ὁ…
… κοινοβουλευτικός ἐκπρόσωπος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί στενός συνεργάτης τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα: ἐκκαθαρίσεις στό δημόσιο ἔχουν ὑπαινιχθεῖ κατά καιρούς ὅλα τά στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀπό τόν ἴδιο τόν Τσίπρα, ὁ ὁποῖος ἔχει ὁμιλήσει γιά τούς «ἁρμούς τῆς ἐξουσίας» ἕως τόν Παῦλο Πολάκη καί τήν Μπέττυ Μπαζιάνα, ἡ ὁποία στήν μία καί μοναδική συνέντευξή της, εἶπε ὅτι τό κόμμα της κέρδισε τίς ἐκλογές «ἀλλά ὄχι τήν ἐξουσία». Ἐπί πέντε ὁλόκληρα χρόνια κατά τήν διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξήχθη ἄλλωστε μία σκληρή καί ἀδυσώπητη μάχη μεταξύ τῆς Πολιτείας καί τῆς Δικαιοσύνης. Τῆς Πολιτείας καί τῆς Δημόσιας Διοίκησης. Τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας. Τῆς Πολιτείας καί τῶν ΜΜΕ. Οὔτε κἄν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις δέν ἐξαιρέθηκαν ἀπό τήν τιτανομαχία. Ἡ Ἀριστερά ἔβλεπε ὅλους τούς θεσμούς ὡς ἐχθρούς! Τό γεγονός ὅτι δέν ἔγιναν ἀξιοσημείωτες ἐκκαθαρίσεις δέν ἀπομειώνει σέ τίποτε τήν σημασία τῆς σύγκρουσης. Τίποτε τό καινούργιο δέν εἶπε λοιπόν ὁ Τζανακόπουλος καί δέν νομίζω ὅτι ὑπάρχει καί κανένας δημόσιος ὑπάλληλος πού νά ἔλαβε σοβαρά ὑπ’ ὄψιν τίς ἀπειλές του περί ἐκκαθαρίσεων.
Τό πραγματικό ἐνδιαφέρον στίς ρήσεις Τζανακόπουλου εἶναι ἡ διαρροή τους. Ὑποτίθεται ὅτι αὐτές ἐλέχθησαν σέ μιά κλειστή κομματική συνεδρίαση. Καί τί περίεργο μέ αὐτό τό κόμμα! Ὅσο πιό κλειστές καί ἀπόρρητες εἶναι οἱ συνεδριάσεις του τόσο πιό εὔκολα κελαηδᾶνε τά στελέχη του. Μιλᾶμε γιά ἕνα κόμμα πού βρίθει ἀπό «ἐφιάλτες». Κόμμα πού ταυτίζεται μέ τήν φράση «ὁ καρφώσας τοῦ καρφώσαντος». Κόμμα πού δέν διαθέτει ψυχική ἑνότητα καθώς τοὐλάχιστον ἕνα 30% τῶν «ἱστορικῶν» στελεχῶν του δέν θέλει νά παλέψει γιά νά ἐπιστρέψει στήν ἐξουσία, κολακεύεται νά εἶναι ἡ πέμπτη φάλαγγα τοῦ συστήματος, βολεύεται μέ μιά θέση στήν Βουλή. Οὔτε καί ἐγώ θυμᾶμαι πόσες φορές ἔχουν διαρρεύσει πρός τά ἔξω ἠχητικά ντοκουμέντα ἀπό κλειστές κομματικές συνεδριάσεις τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στόν Τύπο, παρεμβάσεις τοῦ Πολάκη σίγουρα δύο. Τό ριουφιανιλίκι πάει σύννεφο.
Τούτων δοθέντων ὑπάρχουν δύο ζητήματα: πόσο καί ποῦ θά κυμαίνεται στό ἀμέσως προσεχές διάστημα ἡ ψαλίδα τῆς διαφορᾶς μεταξύ ΝΔ καί ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ὅτι ἡ ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση ἔχει καταστεῖ ὁ καλύτερος χορηγός ἐπικοινωνίας τῆς Κυβέρνησης; Καί ἀκόμη: Ποιός τελικῶς θά ἐγκλωβιστεῖ στήν ἁπλή ἀναλογική; Ὁ Μητσοτάκης ἤ ὁ Τσίπρας; Ἕως τώρα τέτοιο κίνδυνο ἐγκλωβισμοῦ διέτρεχε ὁ ἀρχηγός τῆς ΝΔ. Τώρα θεωρητικά τόν ἴδιο ἀντιμετωπίζει καί ὁ Τσίπρας. Ἰδού γιατί: Ὅσο ἡ μιζέρια στόν ΣΥΡΙΖΑ συντηρεῖται ἀπό ἱστορίες σάν τοῦ Τζανακόπουλου πού στό τέλος ὅλο καί κάποιον λεκέ ἀφήνουν, τόσο ἡ διαφορά θά εἶναι ὑπερδιψήφια καί ἡ πιθανότης διεξαγωγῆς πρόωρων ἐκλογῶν ἀνοικτή. Ἄποψή μου εἶναι ὅτι παρά τίς εὐνοϊκές οἰκονομικές προβλέψεις ὁ ἑπόμενος χειμώνας θά εἶναι δύσκολος καί ἡ ἀναμενόμενη φθορά τῆς Κυβέρνησης θά εἶναι τέτοια, πού δέν θά τῆς ἐπιτρέψει νά πάει ἀμέσως σέ ἐπαναληπτικές ἐκλογές μετά ἐκλογές μέ ἁπλή ἀναλογική. Ἡ κατάσταση στήν ἀγορά ἐργασίας εἶναι ἐξαιρετικά ρευστή καί αὐτό θά ἔχει συνέπειες μακροπρόθεσμα στήν ἐκλογική συμπεριφορά. Ὁ Ὀκτώβριος κατ’ ἐμέ εἶναι τό τερματικό σημεῖο ἐκμετάλλευσης τῆς φθορᾶς πού ἐξακολουθεῖ νά προκαλεῖ ὁ ΣΥΡΙΖΑ στόν ἑαυτό του. Στό διάστημα Μαΐου-Ὀκτωβρίου ὁ κύριος Τσίπρας ἐγκλωβίζεται ἀπό τήν ἀναλογική. Τό σχέδιό του ὅταν τήν ψήφιζε τό 2016 ἦταν ἡ σύμπραξη τοῦ δεύτερου καί τοῦ τρίτου κόμματος σέ περίπτωση μή αὐτοδυναμίας τῆς ΝΔ κατά τό πορτογαλικό πρότυπο. Αὐτό προϋπέθετε ὅμως ποσοστά ἀντίστοιχα ἤ ἀνάλογα τοῦ 2019, 32% καί ἄνω. Ἐδῶ ὅμως τί παρατηροῦμε; Στήν Κουμουνδούρου γίνεται κανονική ἔξοδος τοῦ Μεσολογγίου καθώς ὁ κόσμος βλέπει τήν ἔλλειψη ἑνότητας καί τό θολό στίγμα, καί ὅπου φύγει-φύγει. Ἐπεισόδια διαρροῶν σάν τοῦ Τζανακόπουλου κανονικῶς θά ἔπρεπε νά ἐνθαρρύνουν τόν κύριο Μητσοτάκη νά κάνει τό μεγάλο ἅλμα τό φθινόπωρο. Ἀλλά ἐκεῖνος ἑτοιμάζει ἀνασχηματισμό. Ὅπως πᾶμε, ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά ἀνατρέψει τόν κανόνα: εἶναι ἡ πρώτη ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση πού μπορεῖ νά «πέσει» ὡς ὥριμο φροῦτο. Μόνη της. Συνήθως αὐτό συμβαίνει στίς κυβερνήσεις. Θά εἶναι ἄλλη μία …πρωτιά τῆς Ἀριστερᾶς. Ἀλλά εἴπαμε γιά νά μήν ξεχνιόμαστε: ἡ εὐκαιρία γιά τήν ΝΔ εἶναι μέχρι τόν Ὀκτώβριο. Μετά ἀντίπαλός της δέν θά εἶναι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀλλά οἱ ἀπολύσεις στόν ἰδιωτικό τομέα. Ἡ κοινωνική ἀτμόσφαιρα.
