Ὅταν οἱ «ἄλλοι» εἶναι πιό… εὐαίσθητοι

Τήν πρώτη φορά, ὅταν ἔφθασα σπίτι, εἶχε νυχτώσει. Ἡ πόρτα ἦταν σπασμένη, τό σπίτι ἄνω-κάτω καί τά πάντα πεταμένα στό πάτωμα. Τό θέαμα ἀνατριχιαστικό!

Ἔπειτα ἀπό λεπτομερῆ καταγραφή, πού μοῦ πῆρε κανά-δυό ἡμέρες, διεπίστωσα ὅτι ἔλειπαν μόνο πολύτιμα ἀντικείμενα. Τά χρυσά μανικετόκουμπα τοῦ πατέρα μου μέ τό μονόγραμμά τους, τό ἀκριβό ρολόι-δῶρο τοῦ ἐξαδέλφου μου, δύο πολύ καλά στυλό, μεγάλης ἀξίας, ἀλλά καί ὅ,τι καλό καί ἀκριβό ἀξεσουάρ ὑπῆρχε στήν ντουλάπα. Ζῶνες, ὑποκάμισα, μέχρι καί δύο ζευγάρια παπούτσια.

«Πῆραν ὅ,τι ἀκριβό βρῆκαν. Ποῦ νά κουβαλοῦν πράγματα ἀπό τό μπαλκόνι» μοῦ εἶπαν οἱ ἀστυνομικοί, πού ἔκαναν τήν ἔρευνα. Ὁ ἀπέναντι γείτονας εἶχε δεῖ «ἕνα σκούρου χρώματος, ἀπό ἐκεῖνα τά ἀνοιχτά φορτηγάκια, σάν αὐτά πού πουλᾶνε καρπούζια» στήν γωνία καί δύο τύπους νά πηδοῦν ἀπό τό μπαλκόνι, νά ἐπιβιβάζονται σ’ αὐτό καί νά φεύγουν. «Δέν πῆρες τό νούμερο;» τόν ρώτησα.

«Μά, δέν εἶχε πινακίδες»…

Τήν δεύτερη φορά μοῦ τηλεφώνησε ὁ γείτονας ἀπό τό Ἀμπελάκι, στήν Σαλαμῖνα.

«Σαν νά βλέπω τήν πόρτα σου ἀνοιχτή. Εἴσαστε ἐδῶ;» μοῦ λέει. Σέ μιά ὥρα ἤμουν στήν Σαλαμῖνα. Εἶχαν σπάσει τήν πόρτα, εἶχαν κλέψει μιά τηλεόραση καί ἕνα στερεοφωνικό, ἀλλά καί εἶχαν ξηλώσει τό ὀρειχάλκινο φινιστίρνι ἀπό βαπόρι, δῶρο τοῦ Σπύρου Ράνη, τό ὁποῖο εἶχα κάνει παράθυρο στό γραφεῖό μου…

Τήν τρίτη φορά, Κυριακή πρωί, πῆγα στό σπίτι, στήν Σαλαμῖνα, καί εἶδα τήν πόρτα τοῦ ὑπογείου σπασμένη καί νερό νά ἀναβλύζει ἀπό τήν μισάνοιχτη εἴσοδο. Αὐτήν τήν φορά εἶχαν κλέψει …τίς βρύσες καί ὅ,τι ἄλλο χάλκινο ὑπῆρχε. Φυσικά καί τούς χαλκοσωλῆνες, μέ ἀποτέλεσμα νά πλημμυρίσει τό ὑπόγειο-γραφεῖο, νά καταστραφοῦν περισσότεροι ἀπό χίλιοι δίσκοι βινυλίου (μέ σπάνια ἐξώφυλλα) ἀλλά καί ἑκακτοντάδες πολύτιμα βιβλία. Ἔκλεψαν ἐπίσης ἕνα παλιό γραμμόφωνο καί ἕνα ραδιόφωνο τοῦ μεσοπολέμου!

Πῆγα στό ἀστυνομικό τμῆμα καί ὑπέβαλα μήνυση κατ’ ἀγνώστων. Ὁ ἀστυνομικός εἶπε πολύ ἁπλά: «Εἶναι οἱ γνωστοί “τάδε” (μέ φυλετικό χαρακτηρισμό)». «Δηλαδή τούς γνωρίζετε;» ρώτησα. «Ἔ, ὄχι ἀκριβῶς, ἀλλά εἶναι γνωστῆς ταυτότητας» μοῦ λέει καί μοῦ εἶπε ὅτι «θά στείλει τήν σήμανση».

Ἡ σήμανση ἦλθε, μουντζούρωσε τίς πόρτες καί ἀπῆλθε. «Καραμπίνα ἔχεις;» μέ ρώτησε ἕνας παλιός ἀστυνομικός, στόν ὁποῖο εἶπα τόν πόνο μου. «Ὄχι, δέν ἔχω. Πρέπει νά πάρω;» τόν ρώτησα.

«Νά πάρεις καραμπίνα καί κοίτα νά μήν ἀφήσεις ἴχνη!» μοῦ λέει.

Ἡ συνέχεια ἦταν ἀκόμη πιό φρικαλέα. Μέ δύο λόγια, ὁ ἄνθρωπος, παλαιός καί ἔμπειρος, μοῦ ἔδινε νά καταλάβω ὅτι στίς περιπτώσεις τῶν «γνωστῶν μέν ἀλλά…» ἡ καλύτερη λύση εἶναι ἡ αὐτοδικία καί …ἡ ἐξαφάνιση τῶν στοιχείων!

Τό σπίτι στό Ἀμπελάκι τό ἄνοιξαν ἄλλη μία φορά, ἀλλά πλέον δέν ἔχει τίποτε πού νά ἀξίζει νά τό κλέψουν. Τά θυμήθηκα ὅλα αὐτά, διαβάζοντας τήν περιπέτεια στήν ὁποία ἔχει περιπέσει ἕνας ἀκόμη ἀστυνομικός, πού πῆγε νά κάνει τήν δουλειά του, ἀλλά ξέχασε ὅτι «ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα» καί ὅτι ὁρισμένες «εὐαίσθητες κοινωνικά ὁμάδες» μποροῦν νά αὐθαιρετοῦν, εἰς βάρος καί …εἰς ὑγείαν τῶν κορόιδων. Μέ τίς ὑγεῖες μας, λοιπόν!

Απόψεις

Κατάθεσις φωτιά κορυφαίου τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ ἐμπλέκει Παπασταύρου καί Μπρατάκο!

Εφημερίς Εστία
Πῶς ὁδηγήθηκε σέ παραίτηση μετά ἀπό δύο συναντήσεις μαζί τους στό Μέγαρο Μαξίμου ὁ κύριος Σημανδράκος, πού εἶχε μπλοκάρει «παράνομα» ΑΦΜ – Τό ΠΑΣΟΚ βάζει στό κάδρο τῆς Προανακριτικῆς τόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη – Τά ἠχητικά τῆς ΕΥΠ «καῖνε» καί ἄλλους – Ὑπογραφές βουλευτῶν κατά Μυλωνάκη – Καταγγελίες συνδικαλιστοῦ γιά σκάνδαλο στόν κάμπο: Πῶς τό σιτάρι ἔγινε βιομηχανική τομάτα γιά νά δοθοῦν ἐπιλεκτικῶς ἀποζημιώσεις

Ζωή χωρίς ζωή

Μανώλης Κοττάκης
ΑΚΟΥΩ αὐτές τίς μέρες μέ προσοχή τίς συνεντεύξεις πού δίδει σέ τηλεοπτικούς καί ραδιοφωνικούς σταθμούς ἡ ὑπουργός Ἐργασίας Νίκη Κεραμέως γιά νά αἰτιολογήσει τίς νέες ρυθμίσεις γιά τό 13ωρο στόν ἴδιο ἐργοδότη καί γιά τήν δυνατότητα κατατμήσεως τῆς θερινῆς ἀδείας χιλιάδων ἐργαζομένων σέ τέσσερεις «δόσεις».

Νέοι διάλογοι ξεσκεπάζουν περισσότερο τούς «προστατευόμενους» ὑπουργούς

Εφημερίς Εστία
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ διαμηνύει τά τελευταῖα 24ωρα ὅτι δέν θά ἐπιχειρήσει καμμία συγκάλυψη στό σκάνδαλο τοῦ ΟΠΕΚΕΠΕ, ἀποφεύγοντας ὅμως νά κάνει ὁποιοδήποτε σχόλιο στούς ἀποκαλυπτικούς διαλόγους πού ἐμπλέκουν τό Μέγαρο Μαξίμου, ὑπουργούς, βουλευτές καί στελέχη ὑπουργείων, ἀλλά καί στίς δημοσιογραφικές ἀποκαλύψεις γιά τεράστιες ἐκτάσεις ἐλαιοκαλλιέργειας στόν διάδρομο προσγειώσεως – ἀπογειώσεως τοῦ στρατιωτικοῦ ἀεροδρομίου Ἐλευσῖνος!

Οἱ Ἕλληνες ναυτίλοι καί τό φῶς τοῦ Πολιτισμοῦ

Δημήτρης Καπράνος
Ὀφείλω νά συγχαρῶ τήν πρόεδρο τῆς Ἑνώσεως Ἑλλήνων Ἐφοπλιστῶν.

Σάββατον, 3 Ἰουλίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
O ΚΟΣΜΟΣ H ΚΟΚΑΡΔΑ