ΓΡΑΦΩ αὐτό τό σημείωμα μετά ἀπό πολλή σκέψη καί πολλή παρατήρηση.
Καί μέ ἀφορμή τήν αἰφνιδιαστική παρουσία τοῦ Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη στήν ἐκδήλωση πού διοργάνωσαν οἱ Τεμπονέρας – Ἀχτσιόγλου – Χριστοδουλάκης γιά τήν Κεντροαριστερά τῆς Σοσιαλδημοκρατίας. Τήν ὁποία αἴφνης ἅπαντες καί ἅπασες ἠράσθησαν. Εἰδικῶς ἡ κυρία Ἀχτσιόγλου τῆς ἀριστερῆς σηκωμένης γροθιᾶς καί τῶν συνθημάτων «δέν θά ξεμπερδέψετε μέ τήν Ἀριστερά», τής νύχτας τῶν ἐσωκομματικῶν ἐκλογῶν.
Μῆνες μετά τήν ἐκλογή τοῦ κυρίου Κασσελάκη στήν ἀρχηγία τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ἔχουμε πλέον ἀρκετά δείγματα γραφῆς γιά νά ἀξιολογήσουμε τήν «νέα πρόταση πολιτικῆς» πού μᾶς ἔρχεται ἀπό τούς ἀπόδημους Ἕλληνες στό πρόσωπο τοῦ νεαροῦ. Πρίν προχωρήσω σέ οἱονδήποτε χαρακτηρισμό θέλω νά θυμίσω δύο γεγονότα.
Τό πρῶτο: Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού ὁ κύριος Κασσελάκης εἰσβάλλει ὡς «μπαχαλάκιας» σέ ἐκδήλωση καί οὐσιαστικά τήν διαλύει συνοδείᾳ φλάς. Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού διαλύει ἐκδήλωση καί μετά ἀποχωρεῖ χωρίς νά ἔχει τήν ὑπομονή νά καθίσει νά ἀκούσει τούς ὁμιλητές. Τό ἴδιο ἔκανε καί στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ συνταγματολόγου Ξενοφῶντα Κοντιάδη, τό ὁποῖο εἶχε κεντρικό πρόσωπο τόν ἴδιο. Πῆγε ἀπρόσκλητος, ἔβγαλε τίς φωτογραφίες του, κέρδισε τά πέντε λεπτά δημοσιότητας πού τοῦ ἀντιστοιχοῦν καί σηκώθηκε καί ἔφυγε. Τό ἴδιο ἔκανε καί προχθές στό Θέατρο «Ἄλφα». Ὅπου συμπεριφέρθηκε ὡς κοινός μπαχαλάκιας πού τιμωρεῖ τούς «στασιαστές». Ἀλλά κατά βάθος ἐκπέμπει μεγίστη ἀνασφάλεια.
Ὅταν ὅμως -ἔρχομαι στό δεύτερο γεγονός, λίγο μετά τήν ἐκλογή του- ἡ (τότε) ὑφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου καί ὁ πρόεδρος τοῦ ΚΕΘΕΑ ἐμφανίστηκαν ἀπρόσκλητοι σέ ἐπισκέψεις του σέ σχολεῖα εἰδικῆς ἀγωγῆς καί στό Κέντρο κατά τῶν Ναρκωτικῶν, ὁ κύριος Στέφανος ξεσήκωσε τόν κόσμο ἀπό τίς διαμαρτυρίες καί ζήτησε νά τοῦ ἀδειάσουν τήν γωνιά. Τώρα πού κάνει ἀκριβῶς τά ἴδια συμπεριφερόμενος σάν κακομαθημένο σχολιαρόπαιδο, τί ἀξιολόγηση νά κάνουμε γιά τόν χαρακτῆρα του; Πεῖτε μου!
Προφανῶς, ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, πού ἀπό θεσμός μετεξελίσσεται σέ τρέχον θέαμα, παρασύρεται. Ἐπειδή εἶναι ὁ πρῶτος «ἀρχηγός – εἰκόνα» (κερδίζει ἄπειρο χῶρο στά ΜΜΕ -Φάρλυ, Τάυλερ, βρώμικο λουκάνικο στά Μετέωρα) καί ἐπειδή εἶναι στά πενῆντα χρόνια τῆς Μεταπολίτευσης ὁ πρῶτος ἀρχηγός «σελέμπριτυ» (Κοινοβουλευτική Ὁμάδα στίς Σπέτσες μέ λεφτά τοῦ κόμματος καί ὄχι δικά του, ταξίδια στό Παρίσι κ.λπ.), τώρα πιστεύει πώς μπορεῖ νά γίνει καί ὁ «ἀρχηγός-τρόλλ». Πού μπορεῖ ἀντισυμβατικά νά κάνει καλαμπούρι σέ ὅσους τόν ἀμφισβητοῦν.
Παρασύρεται ἐπίσης ἐπειδή οἱ «Τάσεις τῆς MRB» προέβλεψαν ὅτι θά εἶναι τό «πρόσωπο πρωταγωνιστής» τό 2024. Κάτω ἀπό τήν εἰκόνα ὅμως ὑπάρχει ἡ οὐσία. Ἀναρωτήθηκε ἄραγε ὁ κύριος Κασσελάκης γιατί ἄνοιξε χῶρος καί ὑπῆρξε πρόσφορο ἔδαφος γιά τήν διοργάνωση μιᾶς τέτοιας ἐκδήλωσης στήν ὁποία μετεῖχε μέλος τῆς Πολιτικῆς Γραμματείας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μαζί μέ τήν διαγραφεῖσα ἀνθυποψήφιά του γιά τήν ἀρχηγία; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Γιατί δείχνει στό κόμμα του, πού εἶναι σέ ἐλεύθερη πτώση στίς μετρήσεις, καί στά στελέχη του ὅτι εἶναι ἄλλος ἀπό αὐτόν πού ἰσχυρίστηκε ὅτι εἶναι γιά νά κερδίσει τήν συμπάθειά τους καί τήν προτίμησή τους. Καί σταδιακά χάνει σιωπηρά τόν ἕναν πίσω ἀπό τόν ἄλλον.
Πάει στήν Κεντρική Ἐπιτροπή καί τούς διατάζει «ὅποιος ἔχει ἄλλη ἄποψη νά σηκωθεῖ τώρα μπροστά μου καί νά τήν πεῖ.» Χωρίς νά σκεφτεῖ ὅτι θά μποροῦσε νά σηκωθεῖ ἕνας καί νά τοῦ πεῖ ὅτι «δέν ἔχω ἄλλη ἄποψη, ἀλλά μίλα καλύτερα.» Δανείζει τό κόμμα μέ ἕνα ποσό γιά νά πληρωθοῦν τά δῶρα (καί ἄλλοι τρεῖς βουλευτές «τσόνταραν» ἀπό 10.000 εὐρώ ἕκαστος χωρίς νά τό διαφημίσουν), ἀλλά δέν λέει ἄν τό κόμμα του σήμερα, ἕνα μῆνα μετά, ἐξακολουθεῖ νά τοῦ χρωστάει ἤ ἄν τοῦ ἐπέστρεψε τά χρήματα μετά μία ἑβδομάδα. Λέει δημοσίως τά καλύτερα γιά τόν προκάτοχό του Ἀλέξη Τσίπρα, ἀλλά στά παρασκήνια κάνει κάθε τί γιά νά τόν ἀποκαθηλώσει. Διαφημίζει ὅτι πιστεύει στήν πατριωτική Ἀριστερά, ἀλλά, πρῶτον, χειροκροτεῖ τό βάψιμο τῆς σημαίας στό χρῶμα τῶν ρόζ, δεύτερον, ἀνοίγει θέμα ἀναγνώρισης ἀλβανικῆς μειονότητας στήν Ἑλλάδα καί εἶναι ἕτοιμος νά ψηφίσει καί τά μνημόνια συνεργασίας μέ τήν «Βόρεια Μακεδονία». Σιγά τόν πατριωτισμό! Ἀπόδειξη, ὅτι ἡ φράση του «τό κρατίδιο τῶν Τούρκων στήν Κύπρο», δέν ἦταν τυχαία.
Καί βεβαίως τό κορυφαῖο. Μέ τήν μέχρι τώρα στάση του ὁ κύριος Κασσελάκης εὐτελίζει τήν εἰκόνα τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ὡς θεσμοῦ. Ὅταν τόν βλέπεις νά κάθεται στήν καρέκλα τοῦ ἀρχηγοῦ στήν Κουμουνδούρου μέ τό λευκό κοντομάνικο, λές καί ἔχει ξυπνήσει μόλις καί ἀπό τό κρεβάτι μετακινήθηκε μαχμουρλῆς στό διπλανό γραφεῖο γιά νά στηθεῖ μπροστά στήν κάμερα, πῶς νά ταυτίσεις αὐτόν τόν ἄνθρωπο μέ τήν θεσμική εἰκόνα τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης; Στήν πατρίδα μου, τήν Αἴγινα, αὐτούς τούς τύπους τούς λέμε «παραλίες». Λιάζονται ὅλη μέρα καθήμενοι σέ ἕνα τραπεζάκι παρέα μέ ἕνα φρέντο. Στήν πραγματικότητα, ὁ βομβαρδισμός τῆς εἰκόνας ἀπό τόν «σελέμπριτυ» ἀρχηγό κρύβει τήν οὐσία. Ὅτι ὁ κύριος Κασσελάκης εἶναι στήν πράξη πολύτιμος πολιτική συνιστῶσα τοῦ κυρίου Μητσοτάκη καί βεβαίως εὖγε στόν Πρωθυπουργό γιά αὐτό. Κάθε φορά πού ἔχει πρόβλημα ἡ πλειοψηφία του (μετανάστες, γάμος, Σκόπια αὔριο) ὁ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἐκεῖ. Μαξιλάρι του.
Γράφω, ὅπως σημείωσα καί στήν εἰσαγωγή, μετά ἀπό πολλή σκέψη. Δέν εἶναι τό κεντρικό θέμα μου ἡ μειωμένης δημοσιογραφικῆς ἀξίας ἐσωκομματική κουζίνα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ -ἕνα, δύο ἔγκυρα παρασκήνια τά χρησιμοποίησα γιά νά φιλοτεχνήσω τό προφίλ τοῦ ἀνδρός. Γράφω γιατί ὁ κύριος Κασσελάκης ἐμφανίζεται ὡς τό καινούργιο τῆς μεταπολιτικῆς. Δέν εἶναι. Ἡ φίλη Ἕλλη Στάη ἐξέφρασε προσφάτως τήν ἀμφιβολία της ἄν ἔχει διαβάσει κάτι πολιτικό καί ἄν ἔχει τριφτεῖ, ἐνῷ δήλωσε, μᾶλλον ἀπαξιωτικά, ὅτι δέν θά ἐπιθυμοῦσε νά εἶχε τήν εὐκαιρία νά τοῦ πάρει συνέντευξη. Ἡ πολιτική δέν εἶναι τό συμπίλημα πού ἔχει στόν νοῦ του ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτική σημαίνει ὅτι ἐμπνέεις τούς συνεργάτες σου καί δέν τούς ἀδειάζεις, ἤδη παραιτήθηκε ὁ ἔμπειρος διπλωματικός του σύμβουλος. Πολιτική σημαίνει νά παρακολουθεῖς τίς βαθειές διεργασίες τῆς κοινωνίας καί ὄχι νά εἶσαι ρηχός καί ἐπιφανειακός. Πολιτική σημαίνει νά ἀγαπᾶς τήν πατρίδα ἐμπράκτως. Ὄχι στήν θεωρία. Μέχρι στιγμῆς ὁ κύριος Κασσελάκης βαθμολογεῖται κάτω ἀπό τήν βάση. Tά views δέν εἶναι ψῆφοι, ἀγαπητέ. Καί ἄν τυχόν γίνουν στίς ἀδιάφορες εὐρωεκλογές, δέν θά ἔχουν «βάθος». Ὁ ἔρως δέν θά ἐξελιχθεῖ σέ ἀγάπη.
