Ἐπανερχόμεθα, γιά πολλοστή φορά, σέ ἕνα θέμα γνωστό. Ἀναφερόμεθα στήν ἐπικίνδυνη φόρτωση τῶν ὀχημάτων στά πορθμεῖα τῆς γραμμῆς Περάματος-Παλουκίων Σαλαμῖνος.
Τά αὐτοκίνητα ντανιάζονται στήν κυριολεξία, τό ἕνα δίπλα στό ἄλλο μέ διαφορά ὀλίγων ἑκατοστῶν (ἀρκετοί ὁδηγοί ἀναγκάζονται νά κλείσουν τούς καθρέφτες τους) καί σχεδόν κολλημένα μεταξύ τους.
Πρίν ἀπό κάποιον καιρό, ὅταν εἶχε συμβεῖ κάποιο ἀτύχημα καί εἴχαμε καί πάλι ἀρθρογραφήσει, τό ὑπουργεῖο Ναυτιλίας εἶχε δώσει ἐντολή καί οἱ Λιμενικές Ἀρχές (πολυάνθρωπες, δόξα Τῷ Θεῷ) Περάματος καί Σαλαμῖνος, ἄρχισαν ἐλέγχους, τά μεγάφωνα τῶν φέρρυ-μπώτ μετέδιδαν ἀνακοινώσεις, τά αὐτοκίνητα φορτώνονταν μέ ἀποστάσεις μεταξύ τους καί οἱ ἐπιβάτες ἔβγαιναν ὑποχρεωτικά ἀπό τά ὀχήματα. Ὅπως, δηλαδή, ὀφείλουν νά κάνουν οἱ ὑπεύθυνοι ἀσφαλείας τῶν σκαφῶν, ἀφοῦ αὐτό ἐπιβάλλουν οἱ διεθνεῖς –καί πολύ αὐστηροί– κανονισμοί.
Ἡ συμμόρφωση πρός τάς ὑποδείξεις κράτησε μόνο γιά μερικές ἡμέρες καί μετά ξανάρχισε τό ἴδιο βιολί. Τό περασμένο δέ Σαββατοκύριακο τά πλοῖα ἦταν ὄχι μόνο παραφορτωμένα, ἀλλά σέ κάποιες περιπτώσεις δέν μποροῦσες οὔτε νά ἀνοίξεις τήν πόρτα γιά νά βγεῖς. Σέ κάποιες διαμαρτυρίες μας, ἀκούσαμε τό ὡραῖο «ναί, ἀλλά ὅταν δέν σᾶς φορτώνουμε ἔτσι, φωνάζετε γιατί μένετε ἀπ’ ἔξω»!
Γιά νά καταλάβουμε τί γίνεται, ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε ὅτι τά λιμάνια τοῦ Περάματος καί τῶν Παλουκίων βρίσκονται –ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια– μεταξύ τῶν πρώτων σέ κίνηση λιμένων τῆς Εὐρώπης.
Κατά μέσο ὅρο, διακινοῦνται ἐτησίως ἀπό Πέραμα πρός Παλούκια (καί τό ἀντίθετο) περίπου ὀκτώ ἑκατομμύρια (!) ἐπιβάτες. Ὑπολογίστε καί τά αὐτοκίνητα καί μπορεῖτε νά καταλάβετε ὅτι ἀναφερόμεθα σέ μιά λίαν ἀποδοτική γραμμή. Καί γιατί ὄχι; Μακάρι νά κερδίζουν οἱ Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες. Γιατί, ὅμως, ἐνῷ στό (ὑποτυπῶδες) λιμάνι τῶν Παλουκιῶν βρίσκονται ἀραδιασμένα πολλά φέρρυ-μπώτ, μερικά ἐξ αὐτῶν νεότευκτα, κινοῦνται καθημερινά πολύ λίγα; Γιατί τά ἐλάχιστα αὐτά γεμίζουν ἀσφυκτικά ἐνῷ θά μποροῦσαν νά τηροῦν τούς διεθνεῖς κανονισμούς; Γιά ποιόν λόγο τίθεται σέ κίνδυνο (μία φορά θά γίνει τό κακό) ἡ ζωή τῶν ἀνθρώπων πού ἐπιλέγουν τό φέρρυ γιά νά περάσουν στήν Σαλαμῖνα;
Νά μήν ξεχνᾶμε, βεβαίως, τόν «πόλεμο» πού γίνεται τόσα χρόνια ἀπό φορεῖς τοῦ νησιοῦ –δηλαδή ἀπό ἐπιχειρηματίες– καί ὅλο ἀναβάλλεται ἡ ἔνταξη τῶν ἔργων γιά τήν ἤδη ἐγκεκριμένη ὑποθαλάσσια ζεύξη Περάματος – Σαλαμῖνος καί Φανερωμένης – Νέας Περάμου.
Κάποια στιγμή, τά σόγια καί οἱ παρέες πού διαφεντεύουν –καί ταλαιπωροῦν– ἐπί χρόνια τήν Σαλαμῖνα, ἔχοντας μεταβάλει ἕνα πολύτιμο παγκόσμιο μνημεῖο σέ ἀπέραντο ἄναρχο οἰκοδομικό τέρας, μέ διάσπαρτους κακοποιημένους ἀρχαιολογικούς χώρους, πού ἔχουν μεταβάλει τόν Τύμβο καί τούς τάφους τῶν Σαλαμινομάχων σέ ναυπηγεῖα καί μηχανουργεῖα, πού ἔχουν ἀσελγήσει ἐμφανῶς ἐπάνω σέ ἕνα ἱερό γιά τόν Παγκόσμιο Πολιτισμό χῶρο, νά σταματήσουν τήν συνεχῆ ὑποβάθμιση τῆς Σαλαμίνας τοῦ Εὐριπίδη, τοῦ Αἴαντα, ἀλλά καί τοῦ Ἀγγέλου Σικελιανοῦ, τοῦ Δημήτρη Μπόγρη, τοῦ Ζώρα Τσάπελη, τοῦ Νίκου Γραμματικοῦ.
Ἡ Σαλαμῖνα, ἐν ὄψει μάλιστα τῶν ἐκλογῶν τοῦ προσεχοῦς Ὀκτωβρίου, ὀφείλει νά σεβασθεῖ τήν Ἱστορία της, ἀλλά παράλληλα νά ἀρχίσει ἡ «κανονικότητα» ἀπό τό δικαίωμα τῶν πολιτῶν στήν «ἀσφάλεια ἐν πλῷ».
Εἶναι βέβαιο ὅτι οἱ ἐπιχειρηματίες, οἱ ἀξιωματικοί καί τά πληρώματα πειθαρχοῦν στούς κανονισμούς. Ἀρκεῖ νά τούς τό ὑπενθυμίζουν –ὡς ὀφείλουν– συχνά οἱ Λιμενικές Ἀρχές.
