Ναί, ἡ κλιματική ἀλλαγή εἶναι μία τεράστια ἀπειλή, μία σπάθη ἐπικρεμάμενη καί κοφτερή.
Ὑπάρχει, ὅμως καί ἡ ἄλλη, ἡ ἐγκληματική ἀλλαγή. Ἐκείνη τῆς ἀπόλυτης ἀσυδοσίας, τῆς ἀπόλυτης ἀρνήσεως καί ἀπαξίας τῶν βασικῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἐκείνη τῆς ἀπληστίας καί τοῦ ἐκτραχηλισμοῦ τοῦ πλούτου, ἐκείνη πού ὁδηγεῖ στήν δημιουργία παρά φύσιν μεγεθῶν καί καταστάσεων.
Εἶναι ἡ ἀλλαγή ἐκείνη τήν ὁποία καί ἐμεῖς τροφοδοτήσαμε, «μπαζώνοντας» ρέματα καί χειμάρρους, παραλαμβάνοντας δημόσια ἔργα χωρίς κανέναν οὐσιαστικό ἔλεγχο, ἐπιτρέποντας σέ «ἐθνικούς ἐργολάβους» νά κερδοσκοποῦν καί νά γίνονται «παρακυβέρνηση», κτίζοντας χωρίς νά τηροῦνται βασικοί κανόνες.
Ἔχουμε κατά πολύ συμβάλει καί ἐμεῖς στήν «ἐγκληματική ἀλλαγή», μέ τίς ποικίλες ἀλλά χωρίς νά μᾶς παραδειγματίζουν κακές πολιτικές μας ἐπιλογές, μέ τήν ἀνάθεση τῆς τύχης τῆς χώρας σέ ἀνθρώπους ἀκατάλληλους, χωρίς νά μᾶς ἀπασχολήσει ἡ ποιότητα καί ἡ ἱκανότητά τους. Ὁπωσδήποτε, δέν θά μποροῦσαν νά ἀντέξουν οἱ σημερινές ὑποδομές τούς ὄγκους τῶν ὑδάτων πού κατέβασε ἡ πρόσφατη θεομηνία στόν Θεσσαλικό Κάμπο. Ἀλλά πῶς νά μείνει καιρός νά σκεφθεῖ ὁ σημερινός πολιτικός καί νά ἀναλύσει τήν ἔννοια πρόβλεψη καί πρόληψη ὅταν ἔχει ἀφεθεῖ νά ζεῖ στόν κόσμο τῆς σέλφι, τοῦ φέισμπουκ καί τοῦ ἴνσταγκραμ; Θά πεῖτε «μά, αὐτή εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ σήμερα». Ναί, ἀλλά ἡ γλῶσσα τοῦ αὔριο εἶναι αὐτή πού εἴδαμε στόν Παλαμᾶ καί στά ἄλλα ὑποβρύχια πλέον χωριά τῆς Καρδίτσας.
Σέ ἕνα τριήμερο μέσα, βούλιαξε ἡ ἀνθρωπιά μας στόν προβλῆτα τοῦ Πειραιᾶ καί οἱ ἐλπίδες μας στόν Θεσσαλικό Κάμπο. Ἔτρεξαν τά γεγονότα μέ τήν ταχύτητα τοῦ ἴνσταγκραμ, δυστυχῶς. Καί ἡ πολιτική τρέχει, ἀλλά ἀδυνατεῖ νά τά προλάβει. Ἄν τό καλοσκεφθεῖ κανείς, θά διαπιστώσει ὅτι ὁ κάμπος τῆς Καρδίτσας εἶχε δεχθεῖ ἤδη ἕνα «112» μέ τόν «Ἰανό». Ἔγιναν, ἄραγε, ὅσα ἔπρεπε νά γίνουν ἔπειτα ἀπό ἐκείνη τήν προειδοποίηση; Καί πόσο, ἄραγε, βοήθησε ἐκείνη ἡ περίφημη ἀποκέντρωση πού πετύχαμε μέ τήν ἵδρυση τῶν Περιφερειῶν καί μέ τήν σύμπτυξη τῶν Δήμων καί τῶν Κοινοτήτων; Ἀπέδωσε τό σχέδιο ἤ φθάσαμε σέ ὑδροκεφαλισμό καί σέ χορούς δισεκατομμυρίων στίς Περιφέρειες καί τούς Δήμους; Ἐλέγξαμε ποῦ πᾶνε τά λεφτά μας; Ὑπάρχει ἔλεγχος ἀπό τήν κεντρική ἐξουσία στίς Περιφέρειες καί τούς Δήμους ἤ γυρίσαμε πίσω στήν ἐποχή τῶν Τσιφλικάδων;
Ἐρωτήματα πού γεννῶνται ὅταν βλέπεις τήν φοβερή καταστροφή στό ἄλλοτε γραφικό Πήλιο, ὅταν ξυπνᾶς στόν ὕπνο σου καί σκέπτεσαι «τί ἔχει νά γίνει» ἄν κάποια μέρα ὁ Κηφισσός καί ὁ Ἰλισσός θυμηθοῦν ὅτι δέν εἶναι ρέματα ἀλλά ποταμοί μέ ἱστορία!
Ἀλλά, εἴπαμε, ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς ταχύτητας. Βλέπετε πῶς, αἴφνης, χάθηκε ἀπό τό κάδρο ὁ ἀτυχής Ἀντώνης ἀπό τό Λασήθι καί τήν θέση του πῆραν οἱ εἰκόνες τῶν διασωστῶν καί τῶν ἐπιχειρήσεων τοῦ Στρατοῦ, πού θυμίζουν Βιετνάμ!
Κι ἔχουμε κι ἕνα τελευταῖο ἐρώτημα: Γιατί δέν ἐτέθη ἐξ ἀρχῆς στήν πρώτη γραμμή ὁ Στρατός; Εἶναι (ἐλπίζουμε ἀκόμη) τό καλύτερα ὀργανωμένο Σῶμα στήν χώρα. Γιατί ἀφέθηκε ἀνενεργό σέ μιά τόσο μεγάλη γιά τήν πατρίδα δοκιμασία;
