ΣΗΜΕΡΑ «ἑορτάζουμε» τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας. Τοῦ χρόνου μάλιστα, τέτοια μέρα, θά «ἑορτάσουμε» τά 50 χρόνια ἀπό τήν ἀποκατάστασή της.
Κάθε φορά πού γράφω γιά αὐτήν τήν μέρα στριφογυρίζει στό μυαλό μου μιά φράση τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, σέ μία ἀπό τίς πρῶτες συνεντεύξεις πού ἔδωσε σέ μεγάλη ἐφημερίδα τῆς Δύσης μεταπολιτευτικά. Ὁ ἐθνάρχης εἶχε ἐπιστήσει τήν προσοχή ἀπό τότε γιατί ὅπως εἶχε πεῖ «ἡ δημοκρατία τό 1967 δολοφονήθηκε σέ συνθῆκες ἐλευθερίας.» Εἶχε ἐπιρρίψει προφανῶς τίς εὐθῦνες στούς πραξικοπηματίες καί σέ λοιπές ξένες δυνάμεις, γι’ αὐτό ἀποχώρησε ἀπό τήν χώρα τό 1963, καί γι’ αὐτό ἡ πρώτη του ἀπόφαση τό 1974 ἦταν τό δημοψήφισμα μέ τό ἐρώτημα «προεδρευόμενη ἤ βασιλευόμενη δημοκρατία». Ὡστόσο πάντοτε ὑπογράμμιζε ὅτι ἡ εὐθύνη γιά τήν ἐκτροπή ἦταν συλλογική.
Ἀναλογίζομαι αὐτές τίς μέρες παρατηρῶντας τήν ἐπικαιρότητα, πῶς διεξάγουμε τίς ἐκλογές οἱ ὁποῖες εἶναι ἡ κορυφαία ἔκφραση τῆς λαϊκῆς κυριαρχίας, ἡ ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος, ἡ πεμπτουσία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος. Αὐτό πού τό κάνει νά διαφέρει ἀπό τά ἄλλα. Δεῖτε τί συζητᾶμε καί τί ἀποφάσεις καλούμαστε νά πάρουμε ὡς ἔθνος μετά τίς ἐκλογές. Συγκρίνετέ τις μέ ὅλα ὅσα ἀνόητα, ἀσήμαντα καί δευτερεύοντα συζητήσαμε κατά τήν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας. Στό τέλος κι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι θά θέσετε τό ἐρώτημα στόν ἑαυτό σας.
Ἔγιναν πράγματι ἐκλογές; Διότι ἄν ἔγιναν ἐκλογές, κάτι πού ἀποτελεῖ τό κορυφαῖο σημάδι ὡριμότητας ἑνός δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, τότε σίγουρα θά συζητήσαμε τό ποιές ὑποχωρήσεις θά κάνουμε ἀπό πάγιες ἐθνικές θέσεις στά ἐθνικά θέματα καί ἰδιαίτερα στό Αἰγαῖο. Τό κάναμε; Ζητήθηκε ἐξουσιοδότηση ἀπό τήν Κυβέρνηση καί τά κόμματα γιά χειρισμούς πού μπορεῖ νά συρρικνώσουν τόν Ἑλληνισμό στό ἀρχιπέλαγος;
Δέν τό θυμᾶμαι. Ἀντιθέτως. Ἀκούω πρῶτα τόν Πρωθυπουργό νά χρησιμοποιεῖ σέ συνέντευξή του τόν ὅρο «ὑποχωρήσεις». Ἀκούω τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν νά χρησιμοποιεῖ σέ ὁμιλία του στήν Βουλή τόν ὅρο «παραχωρήσεις». Ἀκούω τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν σέ ἕνα κρεσέντο δηλώσεων νά δηλώνει ὅτι στό Βίλνιους συζήτησε μέ τόν κύριο Μητσοτάκη ζήτημα ἐξοπλισμῶν καί ἀποστρατιωτικοποίησης, ζήτημα ἐπιλογῆς μουφτήδων, καί ἄλλα, ἐνῷ τήν ἴδια ὥρα βεβηλώνονται χριστιανικοί ναοί στήν Σμύρνη ὅπως τοῦ Ἁγίου Βουκόλου καί μπαίνει λουκέτο στήν Παναγία Σουμελᾶ. Διαβάζω ἐπίσης τό Σάββατο στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα «Τά Νέα» ἀναλύσεις γιά τό ποιές θά μποροῦσαν νά εἶναι αὐτές οἱ παραχωρήσεις.
Προσωπικῶς, πιστεύω ὅτι στό μέλλον θά μετασταθμεύουν στά νησιά τοῦ Βορείου Αἰγαίου ἑλληνικά στρατεύματα χωρίς ὅπλα, χωρίς πυραύλους μεγάλου βεληνεκοῦς καί χωρίς ἀντιαρματικά γιά νά προστατεύουν τήν …ἄμυνα τῆς χώρας! Αὐτό τό μέλλον μας προετοιμάζεται.
Μέ συγχωρεῖτε, ὅλα αὐτά τά θέματα –τά ὁποῖα ἡ ἐφημερίδα μας ἀνέδειξε μέ πρωτοσέλιδά της κατά τήν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας καί βάσει πληροφόρησης ἐπιμένοντας ὅτι θά εἶναι οἱ πρῶτες ἀποφάσεις πού θά κληθεῖ νά λάβει ἡ ἑπόμενη Κυβέρνηση– τέθηκαν στήν κρίση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ; Ἀμέσως μετά τίς ἐκλογές ἐπίσης, ὁ Πρωθυπουργός μιλῶντας στό πρακτορεῖο «Μπλοῦμπεργκ», ἀνακοίνωσε ὅτι σύντομα ἡ Κυβέρνηση θά νομοθετήσει τόν γάμο τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Στό «Μπλοῦμπεργκ» τό ἀνακοίνωσε, ὄχι στίς προγραμματικές δηλώσεις στήν ἑλληνική Βουλή! Πρόκειται γιά μεγάλο ἀξιακό θέμα γιά τό ὁποῖο ἀναπτύσσεται ἐπιχειρηματολογία, καί θετική καί ἀρνητική.
Ἐρώτηση: Συζητήθηκε κατά τήν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας τό θέμα αὐτό; Διαβάζω τήν ἀτζέντα τῶν ἐκλογῶν πού διεξήχθησαν χθές στήν Ἱσπανία καί διαπιστώνω ὅτι ἐπί αὐτῶν τῶν θεμάτων ἔγινε ἐκτεταμένος διάλογος μεταξύ τῶν κομμάτων. Καί γιά τά ὁμόφυλα ζευγάρια, καί γιά τίς ἀμβλώσεις, καί γιά τίς ἔμφυλες ταυτότητες, καί γιά τά ἀδικήματα γιά τήν σεξουαλική βία. Ἐδῶ γιατί ὄχι; Δέν εἴμαστε ὥριμοι; Φοβᾶται ἡ Κυβέρνηση τά ἰσχυρότατα συντηρητικά ἀνακλαστικά τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας; Γιά ὅποιο λόγο κι ἄν συνέβη αὐτό, τά ζητήματα αὐτά παρασιωπήθηκαν.
Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τό Σύνταγμα τό ὁποῖο θά βροῦμε μπροστά μας, ὑποτίθεται, ἀνάλογα μέ τό πολιτικό κλῖμα πού θά ἰσχύει τό 2025. Ἐξήγησαν ἡ Κυβέρνηση καί τά κόμματα ποιό εἶναι τό σχέδιό τους γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος; Τί θέλουν νά ἀλλάξουν; Τί θά κάνουν μέ τίς κατά τόν ὑπουργό Δικαιοσύνης ἀνεξέλεγκτες ἀνεξάρτητες ἀρχές τίς ὁποῖες ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται τό Κράτος ἐπειδή δέν τίς ἐλέγχει, θά πατήσει πόδι; Οὔτε. Ἡ ἐφημερίδα μας ἐπέμεινε καί στά τρία αὐτά μεγάλα μέτωπα στήν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας νά θέτει τά ἐρωτήματα χωρίς νά λαμβάνει ἀπαντήσεις παρά μόνον ἀπειλές. Καί γιά τά ἑλληνοτουρκικά, καί γιά τό Σύνταγμα, καί γιά τά θέματα οἰκογενειακοῦ δικαίου.
Εἶναι ἀστεῖο, ἀλλά γιά νά γίνει κατανοητό τί συνέβη, θά σᾶς πρότεινα μιά ὡραία ἄσκηση: μιά μικρή ἀναδρομή στά ὅσα γράφτηκαν σέ ἐφημερίδες, στά ὅσα ἀκούστηκαν στά ραδιόφωνα καί στά ὅσα μεταδόθηκαν ἀπό τούς τηλεοπτικούς σταθμούς κατά τήν διάρκεια τῆς προεκλογικῆς περιόδου. Θά σᾶς φανοῦν γελοῖα σέ σύγκριση μέ τήν σημασία τῶν ἀποφάσεων πού καλεῖται νά λάβει σήμερα ἡ κυβέρνηση καί τό κοινοβούλιο. Γελοῖο τό θέμα τοῦ Γεωργούλη, γελοῖο τό θέμα τῆς βαρουφάκειας Δήμητρας, γελοῖο τό θέμα τῆς ἀποστασίας βουλευτῶν ἀπό τό κόμμα Βελόπουλου, γελοῖο ἀκόμη καί τό πῶς τέθηκε τό πολύ σοβαρό ζήτημα γιά τό τουρκικό προξενεῖο στήν Θράκη. Ὅλα γελοῖα. Ἀκόμη καί ἡ ὑπόθεση Κατρούγκαλου πού διαμόρφωσε τήν διαφορά ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στίς 20 μονάδες.
Γελοία κι αὐτή, καθώς ἤδη διαβάζουμε ὅτι ἡ Κυβέρνηση χωρίς νά τό ἀναφέρει ἑτοιμάζει ἀλλαγές στό καθεστώς φορολόγησης τῶν ἐλεύθερων ἐπαγγελματιῶν. Κάτι πού δέν εἶπε προεκλογικά. Ἀποφασίσαμε γιά τό μέλλον μας χωρίς νά τεθοῦν ὑπ’ ὄψη μας οἱ ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τό μέλλον μας. Κι αὐτό κάποτε ὀνομαζόταν …συμφωνία ἀλήθειας. Εἶναι ἡ δημοκρατία στόν 21ο αἰῶνα. Νά τήν χαιρόμαστε. Μιά δημοκρατία πού δέν τολμᾶ νά ρωτήσει τούς πολῖτες της καί τούς κρύβει μυστικά πάνω ἀπό τήν κάλπη. Μιά δημοκρατία, πού δέν τολμᾶ νά θέτει τίς ἐρωτήσεις, γιατί φοβᾶται τίς ἀπαντήσεις. Καί ἔπειτα τόλμησαν νά μέ εἰρωνευτοῦν ὁρισμένοι τύποι, ἐπειδή ζήτησα νά γυρίσουμε πίσω στόν 20ό αἰῶνα. Ἐπιμένω. Ὁ 20ός εἶχε τοὐλάχιστον καί μία δόση ἀλήθειας. Ὁ 21ος ἔχει μόνο ψέματα, ἀπάτες καί χειραγώγηση μέσῳ τεχνητῆς νοημοσύνης. Ὁ 21ος δέν εἶναι ὁ αἰῶνας τῆς Δημοκρατίας.
Εἶναι ὁ αἰῶνας τῆς κομματοκρατίας πού ἁλώνει ὅλες τίς δημοκρατικές διαδικασίες καί τούς θεσμούς: δικαιοσύνη, ἀνεξάρτητες ἀρχές, μέσα ἐνημέρωσης, σώματα ἀσφαλείας, πανεπιστήμια, ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, ὅλα! Εἶναι ὁ αἰῶνας πού μᾶς γυρίζει στήν ὀλιγαρχία!
Δέν τόν ἀγαπᾶμε αὐτόν τόν αἰῶνα!
